Καθώς οι πολίτες αναγνωρίζουν τη σημασία της ψήφου τους και τη δύναμη που κατέχει στην αναμόρφωση του πολιτικού τοπίου της χώρας και, σε ορισμένες περιπτώσεις, της τύχης τους, αυτή η αφύπνιση έχει καλλιεργήσει την πεποίθηση ότι οι φωνές των μειονοτήτων δεν μπορούν πλέον να περιθωριοποιηθούν

Στους γεμάτους σκόνη, ηλιόλουστους δρόμους της Quetta, αν ταξιδέψετε νότια στην οδό Zarghoon και συνεχίσετε να οδηγείτε δυτικά μέσω της Brewery Road από το Dokaani Baba Chowk για περίπου 10 λεπτά, πιθανότατα θα καταλήξετε σε μια μικρή γειτονιά που ονομάζεται Essa Nagri.

Όπως υποδηλώνει το όνομα Ουρντού, αυτός είναι ένας θύλακας για τη χριστιανική κοινότητα της πόλης. Μια φτωχή τοποθεσία, το άρωμα της απογοήτευσης και των συντριμμένων ονείρων κρέμεται βαριά στον αέρα της Essa Nagri. Ένα παρατεταμένο άρωμα μόνο οι ντόπιοι έχουν το αποκαρδιωτικό προνόμιο να εισπνέουν.

Ο Jazib είναι ένας ταπεινός και εργατικός ζωγράφος που ζει σε αυτή τη γειτονιά. Η παλέτα του ουράνιου τόξου από ακρυλικά μπορεί να αστράφτει και να λαμπυρίζει στο θρασύδειλο φως του ήλιου της Κουέτας, αλλά αυτές οι αποχρώσεις κάνουν ελάχιστα για να φωτίσουν την εξαντλητική ζωή του – μια έντονη αντίθεση τόσο σκληρή που θα μπορούσε να είχε ζωγραφίσει ο Βαν Γκογκ στις πιο ταραχώδεις περιόδους του. Ο Jazib δεν είναι υπεύθυνος μόνο για τα όνειρά του. κουβαλά τις φιλοδοξίες έξι ακόμη ψυχών που στηρίζονται πάνω του. Μια επταμελής οικογένεια, μοιράζονται γεύματα, ιστορίες και έναν χώρο διαβίωσης με σάντουιτς που μυρίζει ζεστασιά και απόγνωση.

Για χρόνια, ο Jazib έχει πιτσιλάει χρώματα σε αμέτρητους καμβάδες. Ωστόσο, ο κόσμος του παραμένει γκρίζος, αδιαφανής και προαισθανόμενος. Το πρόβλημα; Είναι μια βαθιά ριζωμένη και πολύπλοκη εκλογική διαδικασία όπου οι εκπρόσωποι της τοπικής χριστιανικής κοινότητας επιλέγονται όχι με δημοκρατική ψήφο από την κοινότητα, αλλά ένας εκπρόσωπος επιλέγεται από τους μακρινούς ηγέτες των ηγετών πολιτικών κομμάτων. Μια δεσμευμένη θέση που δονείται από τον παλμό των ανθρώπων του.

«Κανείς δεν νοιάζεται», μουρμουρίζει κάτω από την ανάσα του. Αφηγείται πώς, στο εκλογικό θάλαμο, τα μάτια του σαρώνουν το ψηφοδέλτιο για οποιοδήποτε σημάδι ή σύμβολο που τον αντιπροσωπεύει πραγματικά στους διαδρόμους εξουσίας. Σε ό,τι τον αφορά, όσοι κάθονται στις μεγάλες αίθουσες των εθνικών και επαρχιακών συνελεύσεων, φαινομενικά για να τον εκπροσωπήσουν, απολαμβάνουν την αυθεντική τους δόξα, ενώ αγνοούν τις ανάγκες της κοινότητάς του. 

Ο Jazib παραπονιέται ότι κανένας πολιτικός ηγέτης δεν επισκέπτεται ποτέ τη γειτονιά τους για να κάνει έναν απολογισμό της ζωής που αναγκάζονται να ζήσουν. Η απογοήτευση και η απογοήτευση έχουν γίνει μόνιμοι σύντροφοι, τυλίγοντάς τους με έναν μανδύα απόγνωσης.

“Η αναπαράσταση”, δηλώνει ο Jazib, “δεν πρέπει να είναι μια απλή παρωδία. Θα πρέπει να αντηχεί τη φωνή του λαού, να ακούει τους σιωπηλούς χτύπους της καρδιάς και να απαντά σε αυτούς.” 

Ενώ η πίστη του Jazib στους δημόσιους εκπροσώπους μπορεί να μειώνεται, το πνεύμα του παραμένει απτόητο. Ονειρεύεται την ημέρα που η κοινότητά του θα μπορεί να επιλέξει απευθείας τον εκπρόσωπό της, έναν ηγέτη ανάμεσά τους που καταλαβαίνει ειλικρινά τις δοκιμασίες και τις δοκιμασίες, τις χαρές και τις λύπες τους, αντανακλώντας τις στο Κοινοβούλιο.

Οι μειονότητες στο Μπαλουχιστάν, όπως και στο υπόλοιπο Πακιστάν, έχουν παραμείνει εδώ και πολύ καιρό στην περιφέρεια του πολιτικού τοπίου. Σε όλη την 75χρονη ιστορία του Πακιστάν, τρία διαφορετικά εκλογικά συστήματα έχουν εφαρμοστεί για μη μουσουλμάνους ψηφοφόρους. Κατά ειρωνικό τρόπο, σε κάθε περίπτωση, η ώθηση για αυτές τις εκλογικές μεταρρυθμίσεις οδηγούνταν από τις ίδιες τις μειονοτικές κοινότητες.

Το εκλογικό τοπίο του Μπαλουχιστάν

Σημαντικά 5,285 εκατομμύρια άνθρωποι είναι εγγεγραμμένοι ως ψηφοφόροι στο Πακιστάν, γεγονός που δείχνει μια ισχυρή συμμετοχή στη δημοκρατική διαδικασία.

Μεταξύ αυτών των ψηφοφόρων, περίπου 2,968 εκατομμύρια είναι άνδρες, ενώ 2,317 εκατομμύρια γυναίκες. 

Οι μειονότητες του Μπαλουχιστάν αποτελούνται κυρίως από Ινδουιστές, Χριστιανούς και άλλες θρησκευτικές και εθνοτικές ομάδες. 

Οι μειονότητες του Μπαλουχιστάν αποτελούν λιγότερο από το ένα τοις εκατό του συνόλου των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, ή περίπου 51.245.

Οι Ινδουιστές ανέρχονται σε 28.551, οι Χριστιανοί αριθμούν 20.761 και άλλες μειονότητες συνεισφέρουν άλλες 1.933 ψήφους.

Συγκριτικά, η Εκλογική Επιτροπή έχει εγγράψει περίπου 4,43 εκατομμύρια πολίτες από μειονότητες ως ψηφοφόρους.

Αυτός ο πίνακας παρέχει τις αναλογίες πληθυσμού για διαφορετικές κοινότητες στο Πακιστάν για τα έτη 1981, 1998 και 2017, μαζί με την ποσοστιαία αλλαγή μεταξύ αυτών των ετών για κάθε κοινότητα.

Εξέλιξη των δεσμευμένων θέσεων 

Η πολιτική ιστορία του Μπαλουχιστάν είναι ένα περίπλοκο μωσαϊκό που αμαυρώνεται από συγκρούσεις, αγώνες εξουσίας και την κυρίαρχη επιρροή των εθνο-εθνικιστικών δυνάμεων. Με την πάροδο των ετών, αυτό το πολιτικό τοπίο δημιούργησε την έννοια των δεσμευμένων εδρών για τις θρησκευτικές μειονότητες.

Ξεκίνησε ως ένα καλοπροαίρετο μέτρο για τη διασφάλιση της πολιτικής τους συμμετοχής. Ωστόσο, τελευταία, η αποτελεσματικότητά του και η ικανότητά του να εκπροσωπεί πραγματικά τις μειονοτικές κοινότητες έχουν τεθεί υπό αμφισβήτηση, καθώς συχνά κατέληγαν σε συμβολισμό και όχι σε πραγματική ενδυνάμωση.

Η Συνέλευση του Μπαλουχιστάν αποτελείται από 65 μέλη που εκπροσωπούν τον πληθυσμό της επαρχίας. Περιλαμβάνει 51 γενικές – ή άμεσες εκλογές – έδρες και 13 δεσμευμένες έδρες. 

Αυτές οι δεσμευμένες θέσεις είναι περαιτέρω διαχωρισμένες, με δέκα να προορίζονται για γυναίκες, ενώ μόνο τρεις προορίζονται για εκπροσώπηση της μειονότητας στο Μπαλουχιστάν.

Η εκλογική διαδικασία για αυτές τις δεσμευμένες έδρες, όπως ορίζει το Σύνταγμα, ακολουθεί μια προσέγγιση αναλογικής εκπροσώπησης. Αυτό σημαίνει ότι τα πολιτικά κόμματα κατανέμονται δεσμευμένες έδρες αναλογικά με τις γενικές τους θέσεις στη συνέλευση.

Όσο περισσότερες γενικές έδρες κατέχει ένα κόμμα, τόσο περισσότερες δεσμευμένες έδρες του απονέμονται. Αυτή η μέθοδος εκλογής είναι εντελώς έμμεση και δεν έχει συγκεντρώσει την έγκριση των μειονοτικών κοινοτήτων στο Μπαλουχιστάν.

Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι, και το σύστημα για την εκλογή των μη μουσουλμάνων έχει υποστεί αρκετές αλλαγές σε σημείο που σήμερα, όχι μόνο μπορούν να ανταγωνίζονται για γενικές έδρες, αλλά επίσης, μέσω της άσκησης πίεσης και των σωστών διασυνδέσεων, απονέμονται πιασμένη θέση.

Το κοινό εκλογικό σύστημα συνεπάγεται ότι όλοι οι πολίτες, ανεξαρτήτως πίστης ή μειοψηφίας, ψηφίζουν μαζί για να εκλέξουν τον εκπρόσωπο της περιοχής τους.

Ωστόσο, ένα ξεχωριστό εκλογικό σύστημα επιτρέπει στις μειονότητες να ψηφίζουν τους εκπροσώπους τους στη συνέλευση, διασφαλίζοντας την εκπροσώπησή τους και τη λογοδοσία των εκπροσώπων τους.

Για να κατανοήσουμε τις αποχρώσεις αυτού του ζητήματος, πρέπει να εμβαθύνουμε στο παρελθόν και να αναζητήσουμε γνώσεις από ιστορικούς, κοινωνικοπολιτικούς αναλυτές και ηγέτες της κοινότητας. 

Ο Δρ Ziauddin, ιστορικός με εξειδίκευση στο Μπαλουχιστάν, εξηγεί: “Οι δεσμευμένες θέσεις εισήχθησαν με ευγενείς προθέσεις, αλλά υπολείπονταν στην πράξη. Συχνά, άτομα με μικρή σχέση με τις κοινότητες που υποτίθεται ότι αντιπροσώπευαν τις πλήρωναν. Αυτό διαιώνιζε μια αίσθηση αποκλεισμού.”

Ο Sham Lal, πρώην μέλος του Κοινοβουλίου, εκτιμά την κατανομή των θέσεων που έχουν δεσμευτεί για μέλη των αναγνωρισμένων θρησκευτικών μειονοτήτων της χώρας στη νομοθετική συνέλευση του Μπαλουχιστάν. Υποστηρίζει ότι το μέτρο επιτρέπει την εκπροσώπηση των αντίστοιχων κοινοτήτων τους.

Ωστόσο, πιστεύει ότι υπάρχει ζήτηση μεταξύ αυτών των μειονοτικών ομάδων για μια μεγαλύτερη δημοκρατική διαδικασία. 

«Επιθυμούν να δοθεί η ευκαιρία να εκλέξουν τους δικούς τους εκπροσώπους μέσω άμεσης ψηφοφορίας», είπε.

«Η ιδέα πίσω από αυτή την έκκληση είναι η προσωπική ενδυνάμωση και η ενίσχυση της αίσθησης του ανήκειν και της ιδιοκτησίας στην πολιτική σφαίρα. Είναι μια φιλοδοξία για μεγαλύτερη πολιτική ένταξη και άμεση συμμετοχή που ενισχύει τη δημοκρατική εκπροσώπηση», είπε, ελπίζοντας ότι μπορεί να οδηγήσει σε πιο ακριβή αντανάκλαση των μειονοτικών συμφερόντων και ανησυχιών στις νομοθετικές υποθέσεις της χώρας μέσω των εκλεκτών εκπροσώπων τους.

«Αυτή η άμεση ψηφοφορία θα μπορούσε ενδεχομένως να διασφαλίσει ότι οι εκπρόσωποι θα είναι πραγματικά υπόλογοι στην κοινότητά τους παρά στα ευρύτερα πολιτικά συμφέροντα», πρόσθεσε.

Ενώ τα δεδομένα δείχνουν ότι οι μειονότητες αποτελούν μόνο ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού, η πολιτική τους επιρροή μπορεί να είναι ουσιαστική, ειδικά σε εκλογές που αμφισβητούνται στενά

Τίθεται το ερώτημα: πώς θα αντιληφθούν οι κυρίαρχες εθνοεθνικιστικές δυνάμεις στην επαρχία αυτή την αλλαγή της πολιτικής δυναμικής; 

Ιστορικά, αυτές οι δυνάμεις έχουν ασκήσει σημαντική επιρροή και έχουν διαμορφώσει την πορεία της πολιτικής του Μπαλουχιστάν. Η έλευση ενός πιο πλουραλιστικού και περιεκτικού πολιτικού τοπίου θα μπορούσε να σηματοδοτήσει μια σημαντική απόκλιση από το status quo.

Κουβαλώντας τον μανδύα για δικαιώματα

Καθώς ταξιδεύουμε στο Μπαλουχιστάν, συναντάμε αξιόλογα άτομα και κοινότητες που ιστορικά έχουν υποβιβαστεί στο περιθώριο του πολιτικού λόγου. Αυτές οι φωνές άντεξαν, αντιστάθηκαν και τώρα διεκδικούν την παρουσία τους.

Ο Manoj Kumar, μέλος της τοπικής ινδουιστικής κοινότητας, είναι ένας από αυτούς που έχουν εργαστεί για αυτόν τον σκοπό. Το ταξίδι του καταλύθηκε από τη συνειδητοποίηση ότι ο λαός του, όπως και άλλες μειονότητες, παρέμεινε άφωνος για πάρα πολύ καιρό σε μια επαρχία όπου η εθνικότητα και η πολιτική εξουσία είναι βαθιά συνυφασμένες. Έχει εργαστεί για μεγαλύτερη πολιτική εκπροσώπηση των μειονοτήτων και έχει ζητήσει κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα. 

“Οι λαοί μας ζουν εδώ για αιώνες, συμβάλλοντας στην πλούσια ταπισερί του πολιτισμού του Μπαλουχιστάν. Ωστόσο, έχουμε αποκλειστεί από την πολιτική διαδικασία”, θρηνούσε. Συνέχισε περιγράφοντας τι εννοεί με τον όρο πολιτική ένταξη.

«Δεν θέλουμε φυλλάδια, θέλουμε μια φωνή και μια θέση στο τραπέζι όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις».

Το πάθος του Kumar αντικατοπτρίζεται από άλλους στις μειονοτικές κοινότητες του Μπαλουχιστάν. Αυτό περιλαμβάνει ανθρώπους όπως η Mariam, μια χριστιανή δασκάλα σε ένα απομακρυσμένο χωριό της επαρχίας. Έχει δει γενιές της κοινότητάς της να αγωνίζονται για βασικά δικαιώματα και εκπροσώπηση. Ο ενθουσιασμός της Μαριάμ για τις αλλαγές που εκτυλίσσονται στο Μπαλουχιστάν είναι αισθητός.

“Τα παιδιά μας θα πρέπει να μεγαλώσουν γνωρίζοντας ότι μια μέρα, μπορούν επίσης να γίνουν ηγέτες, ανεξάρτητα από την πίστη τους. Είναι ένα όνειρο που καλλιεργήσαμε για τόσο καιρό”.

Το πολιτικό τοπίο στο Μπαλουχιστάν εξελίσσεται συνεχώς, υποκινούμενο από μια ανανεωμένη αίσθηση ευαισθητοποίησης μεταξύ των μειονοτικών κοινοτήτων. Καθώς οι πολίτες αναγνωρίζουν τη σημασία της ψήφου τους και τη δύναμη που κατέχει στην αναμόρφωση του πολιτικού τοπίου της χώρας και, σε ορισμένες περιπτώσεις, της τύχης τους, αυτή η αφύπνιση έχει καλλιεργήσει την πεποίθηση ότι οι φωνές των μειονοτήτων δεν μπορούν πλέον να περιθωριοποιηθούν, οι ανησυχίες τους να αγνοηθούν. και οι φιλοδοξίες τους έμειναν ανεκπλήρωτες.

Η επιθυμία για αλλαγή αντηχεί όχι μόνο στις μειονοτικές κοινότητες αλλά και στην ευρύτερη κοινωνία των Μπαλόχ. 

Ο Χασάν, ένας Μπαλόχος μαθητής από την Κουέτα, αναγνωρίζει τη σημασία της διαφορετικότητας και της πολιτικής εκπροσώπησης.

“Το Μπαλουχιστάν είναι ένα μωσαϊκό πολιτισμών και πεποιθήσεων. Είναι καιρός να αντικατοπτρίσουμε αυτή την ποικιλομορφία στους πολιτικούς μας θεσμούς.”

Ενώ τα δεδομένα δείχνουν ότι οι μειονότητες αποτελούν μόνο ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού, η πολιτική τους επιρροή μπορεί να είναι ουσιαστική, ειδικά σε στενά αντιμαχόμενες εκλογές.

Καθώς πλησιάζει η άλλη σειρά εκλογών, σημειώθηκε άνοδος στην εγγραφή ψηφοφόρων μεταξύ των μειονοτήτων του Μπαλουχιστάν, απόδειξη της αποφασιστικότητάς τους να συμμετάσχουν ενεργά στη δημοκρατική διαδικασία.

Η κοινωνικοπολιτική αναλύτρια Dr Nadia Khan πιστεύει ότι η πολιτική αρένα του Μπαλουχιστάν υφίσταται μεταμόρφωση. 

«Εάν οι μειονοτικές κοινότητες γίνουν ενεργοί πολιτικοί φορείς, όχι μόνο θα διαφοροποιηθεί το πολιτικό τοπίο αλλά και θα ενισχυθεί η συμμετοχή και η εκπροσώπηση».

Ωστόσο, οι προκλήσεις παραμένουν. Οι υπάρχουσες δομές πολιτικής εξουσίας είναι βαθιά ριζωμένες και η αλλαγή σπάνια έρχεται χωρίς αντίσταση. Ο αγώνας για ένα πιο περιεκτικό πολιτικό σύστημα που θα σέβεται τις φωνές των μειονοτήτων θα απαιτήσει επιμονή και συνεργασία.

Ο Kumar οραματίζεται ένα Μπαλουχιστάν όπου κάθε πολίτης, ανεξαρτήτως προέλευσης, μπορεί να συμμετέχει στην πολιτική διαδικασία χωρίς προκαταλήψεις ή διακρίσεις. Η αποφασιστικότητά του είναι εμβληματική της αλλαγής της παλίρροιας στο Μπαλουχιστάν, καθώς οι μειονότητες και οι σύμμαχοί τους αναζητούν ένα πιο δίκαιο, ποικιλόμορφο και αντιπροσωπευτικό πολιτικό τοπίο.

Σε μια επαρχία που χαρακτηρίζεται από την ποικιλομορφία της, αυτό το κίνημα στοχεύει να συνδυάσει τα νήματα διαφορετικών κοινοτήτων, φέρνοντάς τες στη ζωντανή ταπετσαρία της πολιτικής ζωής του Μπαλουχιστάν. Οι ανήκουστες φωνές του Μπαλουχιστάν μιλούν και το μήνυμά τους είναι ξεκάθαρο: ήρθε η ώρα για ένα μέλλον πιο περιεκτικό και αντιπροσωπευτικό. Το Μπαλουχιστάν βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι και οι άνεμοι της αλλαγής ψιθυρίζουν ότι υπάρχει ένα πιο περιεκτικό πολιτικό τοπίο.