Έξι δεκαετίες σήμερα από την έναρξη της τουρκοανταρσίας, που δεν τη λέμε πλέον έτσι, τη λέμε: τα γεγονότα του ΄63. Τα γεγονότα που ονομάστηκαν Ματωμένα Χριστούγεννα.

Φροντίζουν πολλοί να τα παρουσιάζουν αποσπασματικά, διαστρεβλωμένα και ενοχικά. Ότι από εκεί ξεκίνησε το Κυπριακό πρόβλημα. Ειδικά, ξεκινώντας από «τα 13 σημεία Μακαρίου», τις προτάσεις για αλλαγές στο Σύνταγμα, που δεν λειτούργησε ούτε λίγους μήνες μετά την εφαρμογή του.

Για να επιβεβαιώνουν, άλλοι συνειδητά κι άλλοι πάσχοντας από πνευματική ανεπάρκεια, τον Ερσίν Τατάρ, που μέσα στο θράσος της τουρκικής προστασίας του, δηλώνει πως «ο Μακάριος μετέτρεψε το νησί από παράδεισο σε κόλαση και σκότωσε αθώους Τούρκους» (15/9/2023). Ή και πως «η εταιρική Δημοκρατία μετατράπηκε σε ελληνοκυπριακό κράτος με την επίθεση εναντίον του άμαχου πληθυσμού στις 21 Δεκεμβρίου 1963 ενώ οι Τουρκοκύπριοι αξιωματούχοι εκδιώχθηκαν από τον κρατικό μηχανισμό με τη δύναμη των όπλων» (2/10/23).

Αυτό βολεύει να λένε οι Τούρκοι, οι Τουρκοκύπριοι, αλλά και η νεοκυπριακή νομενκλατούρα, δικαιολογώντας την τουρκική εισβολή πάνω σε εξωφρενικές θεωρίες για σφαγές Τουρκοκυπρίων. Αλλά, η ιστορική αλήθεια λέει ότι τα ματωμένα Χριστούγεννα του ΄63 δεν ήταν ένα τυχαίο επεισόδιο που προκάλεσε την έκρηξη και οδήγησε τελικά στη διχοτόμηση. Ήταν ένα οργανωμένο σχέδιο που άρχισε να εφαρμόζεται από την ίδια ώρα που οι Τουρκοκύπριοι υπόγραψαν τις συμφωνίες Ζυρίχης, αποφασισμένοι να τις χρησιμοποιήσουν μόνο για να διαλύσουν την πιθανότητα συμβίωσης σε ένα και αδιαίρετο κράτος.

Πριν από τα επεισόδια φρόντισαν να παραλύσουν το κράτος καταψηφίζοντας τους φορολογικούς νόμους, φρόντισαν να γεμίσουν τα σπίτια τους με όπλα από την Τουρκία, φρόντισαν να ξεκινήσουν την εθνοκάθαρση γειτονιά με γειτονιά πολύ πριν τα Χριστούγεννα του ΄63.

Είναι από τον Μάιο του 1958, που η τουρκοκυπριακή ηγεσία, Ντενκτάς και ΤΜΤ, τιμωρούσαν όσους Τουρκοκύπριους συνεργάζονταν με Ελληνοκύπριους. Και είναι από τότε που δολοφόνησαν Τουρκοκύπριους συνδικαλιστές, δημοσιογράφους και άλλους οι οποίοι υπερασπίζονταν τη συμβίωση με τους Ελληνοκύπριους.

Ξέρουν άραγε οι νεοκύπριοι για τις λεηλασίες και τα φονικά επεισόδια του 1958 στον Άγιο Κασσιανό και αλλού; Ξέρουν ότι η ΤΜΤ, με εντολή του Ντενκτάς (το ομολόγησε το 1984) τοποθετούσε βόμβες και ξεσήκωνε τον τουρκοκυπριακό όχλο, για να κάνει επιδρομές εναντίον ελληνοκυπριακών περιουσιών, έκαιγαν καταστήματα, εκκλησίες, δολοφονούσαν αθώους πολίτες, ξεσπίτωναν οικογένειες; Πολύ πριν από το 1963. Ξέρουν για την ομαδική σφαγή οκτώ Κοντεμενιωτών στο Κιόνελι τον Ιούνιο του 1958; Ξέρουν για το πλοιάριο Ντενίς, που βυθίστηκε φορτωμένο με όπλα στις 18 Οκτωβρίου 1959, δηλαδή μετά τις Συμφωνίες Ζυρίχης και πολύ πριν το 63; Ξέρουν ποιος δολοφόνησε τους Τουρκοκύπριους εκδότες της «Τζουμχουριέτ», Αχμέτ Γκιουράν και Αϊχάν Χικμέτ, το 1962 (πολύ πριν από τα γεγονότα του 63) και πολλούς άλλους Τουρκοκύπριους, που μιλούσαν για τη συμβίωση;

Δυστυχώς για τους ασυνείδητους διαστρεβλωτές, οι ομάδες των Ελληνοκυπρίων δεν προηγήθηκαν, ακολούθησαν τις ενέργειες των Τουρκοκυπρίων. Εξήντα χρόνια μετά, μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι θέλει και να παριστάνει τον αδέκαστο κριτή. Ας μας πουν, όμως, όταν οι Ελληνοκύπριοι έβλεπαν τους Τουρκοκύπριους να εξοπλίζονται, να λεηλατούν σπίτια και καταστήματα, να προετοιμάζονται να επιτεθούν εναντίον τους, τι έπρεπε να κάνουν; Ειδικά όταν οι ίδιοι κατέβηκαν από τα βουνά και παρέδωσαν τα όπλα τους για να ζήσουν απαλλαγμένοι από τη βρετανική κατοχή.

Έκαναν ομάδες και οργανώθηκαν για να αντιμετωπίσουν την ένοπλη επίθεση, που ετοίμαζε η ΤΜΤ και οι Τούρκοι αξιωματικοί, που διοικούσαν τα τουρκοκυπριακά χωριά. Αλλά δεν ήταν αυτοί που σχεδίαζαν θύλακες και τρομοκρατούσαν τους Τουρκοκύπριους επιβάλλοντας τις μετακινήσεις από 17 τουρκικά χωριά και από 40 μεικτά σε συγκεκριμένες περιοχές, που θα αποτελούσαν τη βάση του γεωγραφικού διαχωρισμού και της απόσχισης.

Υ.Γ. Αφού λέμε αλήθειες να τις λέμε όλες. Όπως τις έλεγε όταν ήταν φρέσκα τα γεγονότα, δεν είχαν περάσει ακόμα από τα πλυντήρια, στις 23 Ιουλίου 1964 στη Βουλή ο Εζεκίας Παπαϊωάννου: «Η ρίζα της σημερινής ανώμαλης κατάστασης βρίσκεται στο γεγονός ότι ο κυπριακός λαός εμποδίστηκε από του να ενασκήσει το ιερό και αναφαίρετο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης».

Φιλελεύθερος