Η ΕΚΘΕΣΗ  για τις σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Τουρκία, η οποία παρουσιάστηκε από τον Ύπατο Εκπρόσωπο της ΕΕ, Ζοζέπ Μπορέλ, περιγράφει μεταξύ άλλων, την προβληματική στάση της Τουρκίας στο Κυπριακό και την ανατολική Μεσόγειο, γεγονός που επηρεάζει, σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στην έκθεση, τις σχέσεις της ΕΕ. Όπως συναφώς επισημαίνεται, η  κατάσταση στην Κύπρο συνέχισε να επιδεινώνεται λόγω των επίμονων προσπαθειών της Τουρκίας και της τουρκοκυπριακής ηγεσίας να υπονομεύσουν τη βάση της επίλυσης του Κυπριακού ζητήματος, που κατοχυρώνεται στο πλαίσιο του ΟΗΕ.

Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ Ένωση σημειώνει διά της έκθεσης και τις κινήσεις της κατοχικής πλευράς για αναγνώριση της αποσχιστικής οντότητας όπως και τις ενέργειες για εποικισμό της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου.  Δεν παραλείπει να αναφέρει πως η  συνολική στάση της Τουρκίας στο Κυπριακό και η μη αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας συνεχίζει να εμποδίζει διάφορους τρόπους συνεργασίας, μεταξύ άλλων στους τομείς της ασφάλειας και της άμυνας, ζητήματα  που προφανώς αφορούν και την Ε.Ε.

Η ΣΤΑΣΗ και η εν γένει συμπεριφορά της κατοχικής δύναμης προφανώς και δυσκολεύει την ανάπτυξη των σχέσεων Ε.Ε. και Τουρκίας. Το αναφέρει τούτο ξεκάθαρα η έκθεση, σύμφωνα με την οποία  «η αξιοποίηση του πλήρους δυναμικού μιας θετικής ατζέντας με την Τουρκία θα παραμείνει εξαιρετικά δύσκολη στην απουσία λύσης του Κυπριακού ζητήματος». Τούτο προφανές και συνδέει και το Κυπριακό με την πορεία των ευρωτουρκικών σχέσεων.

ΕΙΝΑΙ προφανές πως οι Βρυξέλλες θέλουν κοντά στην Ε.Ε. την Τουρκία. Δεν μπορεί με βάση τα σημερινά δεδομένα αυτή η προσέγγιση να οδηγήσει σε ένταξη της χώρας αυτής στην Ένωση. Αυτό το γνωρίζουν στην Άγκυρα, είναι ένα ζήτημα το οποίο το αναγνωρίζουν και στις Βρυξέλλες. Συνεπώς, παρά τις όποιες δυσκολίες υπάρχουν- και είναι πάρα πολλές- επιχειρείται από ευρωπαϊκής πλευράς να διατηρηθούν ανοικτά κανάλια επικοινωνίας. Αυτό το θέλει και η Άγκυρα, χωρίς όμως να αλλάζει τη συμπεριφορά της.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ χρόνια το πεδίο των ευρωτουρκικών σχέσεων αυτό που προδήλως διαπιστώνεται πως με αυτές τις προσεγγίσεις από πλευράς της Ένωσης η κατοχική δύναμη δεν πρόκειται να αλλάξει. Δεν έχει προφανώς λόγο να το κάνει. Είναι σαφές πως αυτό που χρειάζεται να γίνει από ευρωπαϊκής πλευράς είναι η υιοθέτηση της γνωστής τακτικής «καρότο και μαστίγιο». Χωρίς πίεση η τουρκική αλαζονεία δεν πρόκειται να αλλάξει. Με πίεση μπορεί. Άλλωστε, για να μην το ξεχνούν κάποιοι, η Τουρκία κατέχει εδάφη ενός κράτους-μέλους της Ε.Ε.