Των Bat Chen Druyan Feldman, Arkady Mil-Man

Τα αφηγήματα που παρουσίασε ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν σχετικά με τον πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς υποστηρίζουν ότι η Δύση, με επικεφαλής τις ΗΠΑ, είναι υπεύθυνη για αυτή τη σύγκρουση και για άλλες περιφερειακές συγκρούσεις. Ο Πούτιν κατηγορεί τις ΗΠΑ για τον πόλεμο, καθώς και για την αποτυχία της πολιτικής διαδικασίας μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων, όταν η Ουάσιγκτον οικειοποιήθηκε τον ρόλο του μοναδικού μεσολαβητή και παραγκωνίστηκε το Κουαρτέτο. Επιπλέον, ο Πούτιν κατηγορεί τις ΗΠΑ ότι ανάβουν τις φλόγες του πολέμου και ισχυρίζεται ότι η Ουάσιγκτον προσπαθεί να χρησιμοποιήσει το χάος που επακολούθησε για να αποδυναμώσει τους αντιπάλους της, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας. Το κάνει, σύμφωνα με τον ηγέτη της Ρωσίας, για να εμποδίσει την εμφάνιση μιας πολυπολικής νέας παγκόσμιας τάξης και να διασφαλίσει ότι η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ τάξη των ενιαίων υπερδυνάμεων θα επιβιώσει. Ο Πούτιν ισχυρίζεται ότι η Ρωσία δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια και έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία εθνικής απελευθέρωσης ενάντια στην “αμερικανική ηγεμονία” στα πεδία των μαχών της Ουκρανίας, όπου “η μοίρα της Ρωσίας και ολόκληρου του κόσμου – συμπεριλαμβανομένης της μοίρας του παλαιστινιακού λαού – θα καθοριστεί”.

Αντίθετα, πολλοί Ρώσοι ειδικοί – ακαδημαϊκοί και μέλη ερευνητικών ιδρυμάτων με στενούς δεσμούς με το καθεστώς Πούτιν – παρέχουν διαφορετικές εξηγήσεις για το ξέσπασμα του πολέμου. Τα περισσότερα από αυτά σχετίζονται με διαδικασίες και συνθήκες στη Μέση Ανατολή τα τελευταία χρόνια, αλλά σχεδόν δεν αγγίζουν το ζήτημα της ευθύνης των ΗΠΑ και της Δύσης, όπως επιμένει ο Πούτιν. Για παράδειγμα, ο Βασίλι Κουζνέτσοφ, από το Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, προτείνει διάφορους λόγους για την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου, συμπεριλαμβανομένης μιας προσπάθειας της οργάνωσης να εμποδίσει οποιαδήποτε προσέγγιση μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας και να σταματήσει τη διαδικασία περιφερειακής ομαλοποίησης· εσωτερικές διαμάχες εξουσίας μεταξύ των παλαιστινιακών φατριών και των προσπαθειών της Χαμάς να πάρει τον έλεγχο της Παλαιστινιακής Αρχής· και η εσωτερική ισραηλινή κρίση, που οδήγησε τη Χαμάς να πιστέψει ότι το Ισραήλ ήταν αποδυναμωμένο. Σύμφωνα με τον Κουζνέτσοφ, ο χρόνος των επιθέσεων καθορίστηκε από τον συμβολισμό του Πολέμου του Γιομ Κιπούρ – του μοναδικού πολέμου στον οποίο, σύμφωνα με την αραβική προοπτική, το Ισραήλ απέτυχε και ηττήθηκε. Ο Βλάντισλαβ Τόλστιχ, ανώτερος λέκτορας στο διάσημο Κρατικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας, επισημαίνει ότι σε περιφερειακό επίπεδο, οι στενότεροι δεσμοί μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ισραήλ ήταν βασικός καταλύτης για τις επιθέσεις της Χαμάς, ειδικά δεδομένου ότι το Ριάντ θεωρεί τον εαυτό του ως το σημερινό ηγέτης του αραβικού κόσμου. Σύμφωνα με τον Tolstykh, η ισραηλινή κατασκευή στη Δυτική Όχθη και η μεταχείριση των Παλαιστινίων κρατουμένων ήταν επίσης μεταξύ των λόγων της επίθεσης. Ο Αλεξάντερ Ντίνκιν, ο επικεφαλής του Συμβουλίου Διεθνών Υποθέσεων της Ρωσίας, απορρίπτει σθεναρά τον ισχυρισμό ότι οι ΗΠΑ ήταν πίσω από την επίθεση της Χαμάς και υποστηρίζει ότι είναι απίθανο σχεδίασε την επίθεση, υποστηρίζοντας παράλληλα τη διαδικασία εξομάλυνσης μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας, προσθέτοντας ότι η Ουάσιγκτον δεν ωφελείται από καμία κλιμάκωση μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς. Επιπλέον, κανένας από αυτούς τους ερευνητές δεν γράφει για τους δεσμούς μεταξύ της Χαμάς και του Ιράν.

Μέσα στην κοινότητα των ειδικών, υπάρχουν διαφορετικές φωνές, διαφορετικές από τις αφηγήσεις που παρουσίασε ο Πούτιν. Ο Φιοντόρ Λουκιάνοφ, ένας από τους κορυφαίους εμπειρογνώμονες στην εξωτερική πολιτική και κοντά στους προεδρικούς μηχανισμούς, υποστηρίζει ότι η επίθεση της Χαμάς, είτε πραγματοποιήθηκε “ανεξάρτητα ή με συμμετοχή των καλών τους φίλων από το Ιράν”, δεν πέτυχε τίποτα. Συνέχισε περιγράφοντας τους μαχητές της Χαμάς ως “θρησκόληπτους φανατικούς”. Σε αντίθεση με την επίσημη ρωσική θέση, ο Λουκιάνοφ λέει ότι “οι απολύτως βάρβαρες ενέργειες της Χαμάς προκάλεσαν φυσικά μια ανάλογη απάντηση από το Ισραήλ” και υποστηρίζει ότι η Χαμάς φαινομενικά αδιαφορεί για τον αριθμό των θανάτων Παλαιστινίων. Σύμφωνα με τον Λουκιάνοφ, τα μέλη της Χαμάς δεν κρύβονται πίσω από τον άμαχο πληθυσμό – “πιστεύουν ότι είναι μια ιερή αποστολή για την οποία αξίζει να πεθάνεις”. Τονίζει ότι δεν βλέπει πώς μπορεί να επιλυθεί η σύγκρουση.

Ορισμένοι ειδικοί έχουν ασχοληθεί με την αποτυχία της πολιτικής των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Για παράδειγμα, ο Τιμοφέι Μπορντάτσεφ, διευθυντής προγράμματος του Valdai Discussion Club – στο οποίο ο Πούτιν συμμετείχε για πολλά χρόνια – σχετίστηκε επίσης με την αποτυχία της πολιτικής των ΗΠΑ, το οποίο πιστεύει ότι είναι αποτέλεσμα δεσμεύσεων για πάρα πολλούς παράγοντες που δεν είναι δυνατόν να εκπληρωθούν. Για παράδειγμα, όσον αφορά τον πόλεμο στη Γάζα, οι ΗΠΑ υποστηρίζουν ανοιχτά το Ισραήλ και αυτή η υποστήριξη θέτει σε κίνδυνο τη θέση του στον μουσουλμανικό κόσμο. Την ίδια στιγμή, η αμερικανική πίεση στο Ισραήλ δεν γίνεται εύκολα αποδεκτή από τους Ισραηλινούς, οι οποίοι βλέπουν τις ΗΠΑ ως άνευ όρων σύμμαχο. Ο πρώην πρεσβευτής της Ρωσίας και της Σοβιετικής Ένωσης στην Υεμένη, τη Λιβύη και την Τυνησία, Βενιαμίν Ποπόφ, είναι ανώτερος ερευνητής στο Συμβούλιο Διεθνών Υποθέσεων της Ρωσίας, ο οποίος κατέχει μια σκληρή θέση κατά του Ισραήλ. υποστηρίζει ότι οι ενέργειες των ΗΠΑ έχουν περιθωριοποιήσει σκόπιμα το παλαιστινιακό ζήτημα και ότι ο πόλεμος στη Γάζα είναι ένα σημαντικό πλήγμα για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ – παρά τις επιτυχίες που σημειώθηκαν από οι ΗΠΑ στην περιοχή, ειδικά η διαδικασία ομαλοποίησης μεταξύ αρκετών αραβικών χωρών και του Ισραήλ, δηλαδή οι Συμφωνίες του Αβραάμ. Τώρα, η υποστήριξη των ΗΠΑ στο Ισραήλ και η στρατιωτική βοήθεια που παρέχει έχουν μετατρέψει την Ουάσιγκτον σε “εταίρο στην τραγωδία”. Σύμφωνα με τον Ποπόφ, μια από τις πιο σημαντικές πτυχές του πολέμου της Γάζας είναι ότι ο μουσουλμανικός κόσμος έχει ενοποιηθεί. Επικαλείται ως απόδειξη το ψήφισμα που εγκρίθηκε στις 11 Νοεμβρίου στη σύνοδο κορυφής του Αραβικού Συνδέσμου στο Ριάντ και του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας, το οποίο επανέφερε το Παλαιστινιακό ζήτημα στην παγκόσμια ατζέντα. Ο Ποπόφ πιστεύει ότι ο μουσουλμανικός κόσμος μπορεί να προσέξει τα δικά του συμφέροντα – με άλλα λόγια, μπορεί να γίνει ένας από τους πόλους στη νέα, πολυπολική παγκόσμια τάξη πραγμάτων που φιλοδοξεί να δημιουργήσει ο Πούτιν.

Πράγματι, τα σχόλια του Πούτιν για τον πόλεμο στη Γάζα είναι μέρος της αντίληψής του για τη νέα, πολυπολική παγκόσμια τάξη που επιδιώκει. Στις πιο πρόσφατες ομιλίες του, ο Πούτιν επιτέθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, υποστηρίζοντας ότι η “δικτατορία της αμερικανικής ηγεμονίας” αποδυναμώνεται και ότι είναι επικίνδυνη για τον υπόλοιπο κόσμο. Υποστήριξε ότι η κατάσταση στη Γάζα είναι απόδειξη αυτού. Αυτό το μοτίβο εμφανίζεται και σε ομιλίες και άρθρα άλλων. Ο Ιβάν Τιμοφέεφ, γενικός διευθυντής του Συμβουλίου Διεθνών Υποθέσεων της Ρωσίας (το οποίο έχει στενούς δεσμούς με το προεδρικό καθεστώς), υποστηρίζει ότι ο πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς αντανακλά η αδυναμία της μονοπολικής παγκόσμιας τάξης. Ταυτόχρονα, λέει ότι ο πόλεμος της Γάζας, όπως και άλλες συγκρούσεις, είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας και της ανισορροπίας των ΗΠΑ στο σύστημα των διεθνών σχέσεων και δεν είναι αποτέλεσμα μιας σκόπιμης αμερικανικής πολιτικής για τη διατήρηση της τρέχουσας παγκόσμιας τάξης, όπως υποστηρίζει ο Πούτιν. Ο Λουκιάνοφ υποστηρίζει ότι ο πόλεμος στη Γάζα είναι ένα ακόμα στάδιο στην ανασυγκρότηση της παγκόσμιας τάξης, που ξεκίνησε στις αρχές του τρέχοντος αιώνα.

Μερικοί από αυτούς τους ειδικούς τονίζουν τη σημασία του μουσουλμανικού κόσμου για την επιβολή της νέας παγκόσμιας τάξης. Ο Ρουσλάν Μαμέντοφ, ανώτερος ερευνητής στο σθεναρά αντι-ισραηλινό Κέντρο Αραβικών και Ισλαμικών Σπουδών στο Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών στη Μόσχα, υποστηρίζει ότι οι ηγέτες στα αραβικά κράτη εξακολουθούν να είναι βυθισμένοι στην παλιά μονοπολική παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Μόνο με το σπάσιμο αυτού του παραδείγματος, υποστηρίζει, μπορεί να δημιουργηθεί μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Επικρίνει την αδράνεια των αραβικών κρατών στο παλαιστινιακό ζήτημα, αλλά γνωρίζει επίσης τις διαφορές απόψεων μεταξύ των χωρών (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σαουδική Αραβία και Αίγυπτος) και της Χαμάς, τις οποίες θεωρούν ότι αποτελούν απειλή για καθεστώτα. Ο Αλεξάντρ Ντούγκιν, ένας από τους πιο εξέχοντες ιδεολόγους στο εξτρεμιστικό ρωσικό εθνικιστικό στρατόπεδο, απεικονίζει τον πόλεμο στη Γάζα ως μέρος μιας ευρύτερης σύγκρουσης μεταξύ Ρωσίας και Δύσης. Σύμφωνα με τον Ντούγκιν, τώρα που τα δυτικά έθνη και ο “ισραηλινός πληρεξούσιός” τους επιτίθενται στον μουσουλμανικό κόσμο, οι μουσουλμανικές χώρες θα αναγνωρίσουν ότι η σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς είναι μέρος της μάχης για τη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων και στη συνέχεια θα κατανοήσουν καλύτερα πόλεμος που διεξάγει η Ρωσία στην Ουκρανία. Πιστεύει ότι η Ρωσία και η Κίνα είναι σύμμαχοι του μουσουλμανικού κόσμου στη μάχη για έναν πολυπολικό κόσμο. Κάθε ένας από τους πόλους θα πρέπει να αποδείξει το δικαίωμά του να υπάρχει μέσα από έναν αγώνα: Ρωσία εναντίον Ουκρανίας. Κίνα εναντίον Ταϊβάν· και του μουσουλμανικού κόσμου μέσω της εξεύρεσης λύσης στην ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση. Εάν ο μουσουλμανικός κόσμος δεν καταφέρει να ενωθεί για να σχηματίσει έναν ενιαίο πόλο, η διαδικασία μετάβασης σε έναν πολυπολικό κόσμο θα καθυστερήσει.

Μια ανάλυση του λόγου μεταξύ Ρώσων ειδικών αποκαλύπτει ότι η υποστήριξη στο αφήγημα Πούτιν κάθε άλλο παρά ξεκάθαρη είναι και ορισμένοι προβάλλουν ακόμη και αντιφατικές θέσεις. Ωστόσο, δεν πρόκειται για περίπτωση πλουραλισμού με τη δυτική έννοια της έννοιας, αν και φαίνεται ότι υπάρχει κάποιος βαθμός ελευθερίας έκφρασης όταν πρόκειται για θέματα που δεν απειλούν άμεσα το καθεστώς. Ταυτόχρονα, η θέση ότι ο κόσμος διέρχεται μια διαδικασία μετατροπής από μονοπολικό σε πολυπολικό είναι σε μεγάλο βαθμό μέρος της ρωσικής επικρατούσας τάσης και γίνεται αποδεκτή ακόμη και από εκείνους που εκφράζουν απόψεις που δεν ταιριάζουν ακριβώς με την επίσημη ρωσική θέση. Σύμφωνα με αυτή την κοσμοθεωρία, ο μουσουλμανικός κόσμος είναι ένα σημαντικό μέρος της πολυπολικής αρχιτεκτονικής και είναι ένας πόλος που θα ήταν φιλικός προς τη Ρωσία. εξ ου και οι προσπάθειες της Μόσχας να ενισχύσει τους δεσμούς με αυτές τις χώρες. Το Ισραήλ, σύμφωνα με αυτή την κοσμοθεωρία, ανήκει στη Δύση με επικεφαλής τις ΗΠΑ και είναι μέρος του πόλου που είναι εχθρικό προς τη Ρωσία. Στο πλαίσιο της αυξανόμενης έντασης μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ, το Ισραήλ πρέπει να κατανοήσει τις θέσεις που διαμορφώνουν τη ρωσική πολιτική, οι οποίες επιδιώκουν να παραβιάσουν την υπάρχουσα παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Το Ισραήλ πρέπει να ερμηνεύσει τις ενέργειες της Ρωσίας έναντι του Ισραήλ και του πολέμου στη Γάζα μέσα από αυτό το πρίσμα. Η αντι-ισραηλινή θέση που έχει λάβει η Ρωσία από τις 7 Οκτωβρίου είναι μια ακόμη απόδειξη ότι η Ιερουσαλήμ πρέπει να αρχίσει να βλέπει τους δεσμούς της Μόσχας με διάφορα έθνη και οργανισμούς στο πλαίσιο του πολυπολικού κόσμου που η Ρωσία φιλοδοξεί να δημιουργήσει.

Δείτε τη δημοσίευση του πρωτότυπου άρθρου εδώ