Πέρα βρέχει και στην Καραμανιά χιονίζει, κύριε Στιούαρτ
Είναι η Τουρκία εγγυήτρια δύναμη του ψευδοκράτους;
Όταν δηλώνει ο Ερντογάν ότι «η αναγνώριση της “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου” ως ανεξάρτητου κράτους είναι το μόνο βήμα, το πιο αποτελεσματικό βήμα που θα συμβάλει στη λύση του Κυπριακού», λες εντάξει, είναι η πολιτική του και την προωθεί. Όταν, όμως, λέει «είμαστε αποφασισμένοι να προστατεύσουμε μέχρι τέλους τα δικαιώματα της “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου” στο πλαίσιο των εγγυητικών δικαιωμάτων που αναγνωρίζονται από το διεθνές δίκαιο», δεν θα έπρεπε αυτοί που εκπροσωπούν το διεθνές δίκαιο να του δώσουν μια απάντηση;
Να του εξηγήσουν, ας πούμε, ότι σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο η Τουρκία δεν είναι εγγυήτρια της «τδβκ», είναι εγγυήτρια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Θα έπρεπε. Αλλά, εδώ δεν του απαντά κανένας, ούτε από την Αθήνα, ούτε από τη Λευκωσία, γιατί να του απαντήσουν τα Ηνωμένα Έθνη, για παράδειγμα; Γιατί να του απαντήσει η άλλη εγγυήτρια, η στενή συνεργάτιδά μας Βρετανία; Το λέει και το ξαναλέει, το λέει και ο Τατάρ, το λέει κι ο Ερτουγρούλογλου κι ο Αρικλί κι όλοι οι ισλαμοφασίστες, αλλά το λένε και Τουρκοκύπριοι, που υποτίθεται ότι έχουν δυο δράμια νουν παραπάνω από αυτούς. Ότι η Τουρκία είναι εγγυήτρια των Τουρκοκυπρίων και της «τδβκ».
Άκου θράσος! «Στο πλαίσιο των εγγυητικών δικαιωμάτων που αναγνωρίζονται από το διεθνές δίκαιο»! Να το ξαναπούμε εμείς, λοιπόν, αφού δεν το λένε άλλοι: Η Βρετανία, η Τουρκία και η Ελλάδα, με τη Συνθήκη του 1960, εγγυήθηκαν την ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα και ασφάλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, την «κατάσταση πραγμάτων» όπως καθιερώθηκε με το Σύνταγμα του 1960 και την απαγόρευση της ένωσης με άλλο κράτος εν όλω ή εν μέρει. Οποιαδήποτε δράση εγγυήτριας χώρας θα αφορούσε την διασφάλιση αυτών των τριών. Η Τουρκία παραβίασε τα δύο πρώτα με την εισβολή και την κατοχή, τώρα βρίσκεται σε εξέλιξη η παραβίαση και του τρίτου, της ένωσης εν μέρει.
Τι στο καλό καθόμαστε κι ακούμε ότι προστατεύουν «τα δικαιώματα της “τδβκ” στο πλαίσιο των εγγυητικών δικαιωμάτων που αναγνωρίζονται από το διεθνές δίκαιο», και δεν του λέει κανένας ένα ξεγυρισμένο ασσιχτίρ;
Ποιος να του πει; Εμείς ασχολούμαστε με την ψυχολογία και κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Πόσο τους κοροϊδεύουμε φαίνεται και από τον τρόπο που προσεγγίζουμε το πρόβλημά μας κι εμείς και όσοι αναλαμβάνουν να βοηθήσουν να το λύσουμε. Όπως τον προσφάτως πρωταγωνιστή των εξελίξεων (μόνος του παίζει αυτό τον καιρό), Κόλιν Στιούαρτ. Προσέξτε πώς αντιλήφθηκε την ουσία του προβλήματός μας. Βλέπω πολύ έντονα, λέει, «πως δεν υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο πλευρών. Βλέπω έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των πολιτικών ηγεσιών, όχι τόσο μεταξύ των απλών ανθρώπων. Μεταξύ των ανθρώπων δεν υπάρχουν προβλήματα, ίσως υπάρχουν πολύ λίγα, αλλά ανάμεσα στις πολιτικές ηγεσίες, υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης» (συνέντευξη στην εφ. Πολίτης, την περασμένη Κυριακή).
Παρότι, όμως, βλέπει πως η έλλειψη εμπιστοσύνης δεν είναι μεταξύ των απλών ανθρώπων, όλη η ενέργεια των Ηνωμένων Εθνών εξαντλείται σε προσπάθειες για οικοδόμηση εμπιστοσύνης μεταξύ των ανθρώπων. Γιατί; Αφού είναι μεταξύ των πολιτικών ηγεσιών που δεν υπάρχει εμπιστοσύνη! Αν «μεταξύ των ανθρώπων δεν υπάρχουν προβλήματα», όπως το διαπιστώνει ο ίδιος, το λογικό θα ήταν να αναζητήσουν αυτοί που θέλουν να βοηθήσουν τι είναι αυτό που δημιουργεί την έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των ηγεσιών. Ιδού και το συμπέρασμα που βγάζει: «Αυτό προκαλείται κυρίως από τη δράση μιας μικρής μειοψηφίας ατόμων με σκληρή γραμμή και από τις δύο πλευρές η οποία επηρεάζει και τις πολιτικές ηγεσίες».
Στις ελεύθερες περιοχές, όποια κι αν είναι η «σκληρή γραμμή», δεν κυβερνά, δεν διαπραγματεύεται, εκφράζει μόνο τη γνώμη της δημοκρατικά, χωρίς ακρότητες και κυρίως χωρίς όπλα. Στις κατεχόμενες περιοχές, η «σκληρή γραμμή» «κυβερνά», εκπροσωπεί ως εντολοδόχος την κατοχική Τουρκία. Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι ότι «μια μικρή μειοψηφία ατόμων με σκληρή γραμμή» εκφράζει τη γνώμη της δημοκρατικά με άρθρα ή δηλώσεις στην ελληνοκυπριακή κοινότητα; Ή ότι στην άλλη πλευρά ελέγχει τα πάντα ένας στρατός κατοχής, ένας παράνομος πρέσβης και η ηγεσία μιας ξένης χώρας; Αν ο εκπρόσωπος των Ηνωμένων Εθνών πιστεύει πως η έλλειψη εμπιστοσύνης που εκφράζουν οι Ελληνοκύπριοι αφορά τους ανθρώπους της άλλης κοινότητας, πέρα βρέχει… Ας διαβάσει την δήλωση του Ερντογάν που πιστεύει ότι το διεθνές δίκαιο τον αναγνωρίζει ως εγγυητή της «τδβκ». Μπορεί και να καταλάβει.
Φιλελεύθερος