Ο συντάκτης διεθνών γεγονότων στην naftemporiki.gr , αναλυτής και συγγραφέας , Μιχάλης Ψύλλος αναρωτιέται πως η διεθνής κοινότητα με ανεξήγητη απάθεια και σιωπή, αποδέχεται το σφαγείο αμάχων και τα χιλιάδες νεκρά παιδιά στη Λωρίδα της Γάζας, στο όνομα της αυτοάμυνας και εξάρθρωσης των τρομοκρατικών πυρήνων της Χαμάς. Όπως σημειώνει, περισσότεροι από 11.500 νεκροί σε ένα μήνα πολέμου. Πάνω από 10.000 στη Γάζα με 4.200 παιδιά ανάμεσα τους, κάπου 1500 στο Ισραήλ με τους 800 να είναι άμαχοι. Είναι δύσκολο να βρεθεί μια πρόσφατη σύγκρουση με παρόμοια μεγέθη θανάτων σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Πέρασαν 33 ημέρες από τότε που η Χαμάς εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου τρομοκρατική επίθεση στο Ισραήλ. Την πιο φονική μέσα σε μια μέρα.Από το απόγευμα της ίδιας ημέρας, το Ισραήλ απαντά καθημερινά με σφοδρούς βομβαρδισμούς, σπέρνοντας το θάνατο και τον τρόμο, κυρίως σε αμάχους.

Η γενιά μας είχε πιστέψει πως η εποχή του πολέμου είχε τελειώσει. Αλλά, οι χειρότερες μνήμες του παρελθόντος επιστρέφουν. Ίσως και ως κανόνας για το τι μας περιμένει στο μέλλον.Μαζί με τον πόλεμο έχει επιστρέψει όμως και η υποκρισία της γλώσσας. Λέξεις και έννοιες που έμοιαζαν να έχουν πεταχτεί στον σκουπιδοντενεκέ της ιστορίας, επιστρέφουν με δραματικό τρόπο: Γενοκτονία, εθνοκάθαρση,

Ολοκαύτωμα, είναι λέξεις που όλοι νομίζαμε πώς δεν θα ξανακούσουμε στον 21ο αιώνα. Φρικιαστικές έννοιες που σηκώνουν κεφάλι, απειλώντας να μας επιστρέψουν σε εποχές που νομίζαμε ότι είχαν ηττηθεί για πάντα. Λέξεις που μπορούν να σκοτώνουν,όπως τα όπλα. Γιατί γεμίζουν με μίσος τις ψυχές, που αναζητούν και θα επιδιώκουν εκδίκηση. Με κάθε μέσο!