Του ΘEΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ, Ουάσιγκτον

Γνωρίζετε τι θα πει ΜΟΙΡΑΣΙΑ; Διαβάστε αυτό το άρθρο στον ιστότοπο Hellas Journal (ΕΔΩ) και θα καταλάβετε.

Ξαφνικά, out of the blue, όπως θα έλεγαν οι Αμερικανοί, εμφανίστηκε ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Χακάν Φιντάν και δήλωσε σχετικά με την κυπριακή ΑΟΖ:

«Είναι δυνατόν να αξιοποιηθεί το ενεργειακό δυναμικό και να επωφεληθούν και τα δύο μέρη εξίσου, χωρίς να χρειάζεται να περιμένουμε μια πολιτική λύση στο νησί».

• Δεν αναγνωρίζει την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας,  αλλά θέλει να την μοιραστεί με τους Ελληνοκύπριους! Παλαιότερα, ήθελαν να μοιραστούν την ελληνική ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο και τώρα πήραν φόρα και κάνουν σχέδια  να μοιραστούν και την ΑΟΖ, που δεν αναγνωρίζουν. Ο Τούρκος ΥΠΕΞ υποστήριξε μάλιστα ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια ενεργειακή συμφωνία στην περιοχή, χωρίς προηγούμενη λύση του Κυπριακού.

Θέλω να δω πως θα αντιδράσουν οι κύριοι Χριστοδουλίδης και Μητσοτάκης. Είμαι πάντως σίγουρος ότι η δήλωση Φιντάν δεν έπιασε στον ύπνο τους Αμερικανούς.

Την λέξη «μοιρασιά» δεν την είχαν μέχρι σήμερα χρησιμοποιήσει οι Τούρκοι. Προτιμούσαν την αμερικανική φρασεολογία περί συνεκμετάλλευσης ή καλύτερα συνδιαχείρισης.

Είναι χρήσιμο εδώ να εξηγήσουμε μερικές λέξεις όπως μοιρασιά, συνεκμετάλλευση και συνδιαχείριση.  Ουσιαστικά η συνδιαχείριση  είναι λέξη που δεν προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), ενώ η συνεκμετάλλευση προβλέπεται. Αφορά στην περίπτωση που ένα κοίτασμα βρίσκεται και στις δυο πλευρές μιας οριοθετημένης ΑΟΖ και τα δυο κράτη αποφασίζουν να μοιραστούν αυτό τον πλούτο.

Αλλά η συνδιαχείριση ή μοιρασιά όπως τώρα την αποκαλούν οι Τούρκοι, δεν εμφανίζεται  σε κανένα άρθρο της UNCLOS. Στην ιστορία των οριοθετήσεων θαλάσσιων ζωνών καταγράφονται  περιπτώσεις συνεκμετάλλευσης αλλά ούτε μια συνδιαχείρισης.

Ο Τούρκος ΥΠΕΞ υποστήριξε επιπλέον ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια ενεργειακή συμφωνία  στην περιοχή, χωρίς προηγούμενη λύση του Κυπριακού, στα πρότυπα της συμφωνίας Ισραήλ – Λιβάνου. Αλλά ο χριστιανός, συγγνώμη  μουσουλμάνος, δεν έχει διαβάσει την οριοθέτηση ΑΟΖ ανάμεσα στο Ισραήλ και το Λίβανο, γιατί τα δυο κράτη μοιράζονται κάτι που βρίσκεται στα σύνορα των ΑΟΖ τους.

Οι ΗΠΑ πάλι στο προσκήνιο

Οι Αμερικανοί ασχολούνται με την ελληνοτουρκική διαφορά από το 1973, όταν οι ηλίθιοι συνταγματάρχες που κυβερνούσαν την πατρίδα μας ανακοίνωσαν, με στόμφο, ότι θα γίνουμε μια νέα Σαουδική Αραβία λόγω του κοιτάσματος πετρελαίου που βρέθηκε στη Θάσο. Μέχρι εκείνη την χρονιά δεν είχε παρατηρηθεί  καμία παραβίαση του εναερίου και θαλάσσιου χώρου της Ελλάδας!

Έχω επανειλημμένα γράψει ότι οι Αμερικανοί επιθυμούν το μοίρασμα των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου, διότι δεν θέλουν να χάσουν την Τουρκία και να την ρίξουν στην αγκαλιά της Ρωσίας. Πιστεύουν ότι η συνεκμετάλλευση ή καλύτερα η συνδιαχείριση των υδρογονανθράκων της Ελλάδας, και της Τουρκίας πρέπει να επιτευχθεί, πάση θυσία. Οι ΗΠΑ γνωρίζουν ότι η Τουρκία δεν διαθέτει υδρογονάνθρακες, αλλά θέλουν να μοιραστεί τους ανύπαρκτους υδρογονάνθρακές της με την Ελλάδα και την Κύπρο!

Από το 1922 οι Τούρκοι πάντοτε θεωρούσαν ότι είχαν μεγάλες ακτές, αλλά δεν διέθεταν μεγάλη θάλασσα και μετά το 1982 συνειδητοποίησαν ότι η θάλασσά τους περιορίστηκε και άλλο. Έτσι άρχισαν έναν επικίνδυνο ρητορικό πόλεμο, εκτός δύο θερμών εξαιρέσεων (1987 και 1996), αλλά από το 2018 άρχισαν να προβάλουν και παρανοϊκές απαιτήσεις που σίγουρα θα συνεχιστούν και στο μέλλον.

Οι Αμερικανοί υπολογίζουν ότι ποτέ άλλοτε δεν βρέθηκαν τόσο κοντά οι δύο χώρες, πορευόμενες σε ένα ήρεμο περιβάλλον, με  δυο ηγέτες που πέτυχαν  αποφασιστικές νίκες  στις πρόσφατες εθνικές εκλογές  τους και ετοιμάζονται για μια σημαντική κίνηση επαναπροσέγγισης , που  οι ΗΠΑ επιθυμούν να βοηθήσουν με ό,τι μέσον διαθέτουν. Και οι Αμερικανοί όχι μόνον διαθέτουν τα μέσα αλλά ξέρουν και τι ακριβώς θέλουν.

Πρώτον, θεωρούν ότι η Χάγη δεν θα δώσει τη λύση, διότι πιστεύουν ότι οι Τούρκοι δεν θα μείνουν ικανοποιημένοι από μια λύση , που όχι μόνο  δεν θα τους ικανοποιεί πλήρως, αλλά διότι μια ειρήνη στις θάλασσες ευνοεί την ελληνική πλευρά.

Δεύτερον, οι Αμερικανοί μετά την μεσολάβησή τους στην οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου θέλουν να φανούν ως ειλικρινείς μεσολαβητές μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας με ένα σχέδιο, που θα προσφέρει  ολόκληρο το Αιγαίο Αρχιπέλαγος στην Ελλάδα και θα  επιτρέπει στην Τουρκία να διεκδικήσει ένα κομμάτι της ελληνικής θάλασσας στην Ανατολική Μεσόγειο και φυσικά τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες που βρίσκονται στην περιοχή.

Χάρτης ΑΟΖ των κρατών της Ανατολικής Μεσογείου

Τέλος, κρατούν ως εφεδρικό και ένα τρίτο, πονηρό σχέδιο. Δηλαδή να προτείνουν  στους Αιγυπτίους να οριοθετήσουν ΑΟΖ με την Τουρκία με εκκίνηση  από το 28ο Μεσημβρινό, δηλαδή εκεί που τελείωσε η τμηματική οριοθέτηση της Ελλάδας με την Αίγυπτο, που υπέγραψε ο τότε ΥΠΕΞ Δένδιας στις 6 Αυγούστου 2020.

• Πολύ φοβούμαι ότι η επόμενη γενιά των Ελλήνων δεν πρόκειται να δει τον παραπάνω χάρτη που δείχνει τα θαλάσσια σύνορα της πατρίδας μας.

Ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η Ελλάδα τα σχέδια αυτά είναι, άμεσα και πριν είναι πολύ αργά, να προβεί σε οριοθέτηση της ΑΟΖ της με αυτή της Κύπρου βάσει της μέσης γραμμής, σύμφωνα με τις προβλέψεις της UNCLOS, που θα δίνει πλήρη επήρεια στην νήσο Στρογγύλη, με αποτέλεσμα η Τουρκία να μην έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο και φυσικά ούτε με την Λιβύη.

Η Ελλάδα, χωρίς μακρόπνοο σχέδιο και προγραμματισμό, ακολουθεί εκ των πραγμάτων αμυντική τακτική, πολλές φορές πυροσβεστικού χαρακτήρα. Μόνιμο χαρακτηριστικό της είναι η ατολμία με αποτέλεσμα να αδυνατεί  να ασκήσει νόμιμα δικαιώματα που της παρέχει το διεθνές δίκαιο και μερικές φορές  σ ’αυτή προστίθεται και η υποχωρητικότητα. Όπως έγραψε στην εφημερίδα «Καθημερινή» ο καθηγητής Άγγελος Συρίγος και σήμερα βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας:

«Όλος ο κόσμος γνωρίζει με ακρίβεια τι διεκδικεί η Τουρκία στην περιοχή. Η Ελλάδα εξακολουθεί να μην έχει προσδιορίσει ποια θεωρεί ότι είναι τα ακριβή όρια της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ της στην Ανατολική Μεσόγειο. Απλώς διαμαρτύρεται στις τουρκικές ενέργειες…».

Τα σχέδια για τη «μοιρασιά» της ΑΟΖ της Κύπρου: Ο καθηγητής Καρυώτης διερμηνεύει τί κρύβεται πίσω από την ξαφνική δήλωση του Φιντάν, το νέο σχέδιο κατά της Μεγαλονήσου