Η σύγκρουση στη Μέση Ανατολή θα μπορούσε να παγώσει επ’ αόριστον την ιδέα της δημιουργίας ενός «Διάδρομου Μέσης Ανατολής» που θα συνέδεε την Ινδία με την Ευρώπη μέσω αρκετών αραβικών χωρών και του Ισραήλ. Από αυτή την άποψη, η Αρμενία είχε την ευκαιρία να γίνει σύνδεσμος στη διαδρομή μεταφοράς που συνδέει την Ινδία με την Ευρώπη, γράφει η Λάουρα Σαρκισιάν στο Sputnik Armenia.

Στις αρχές Σεπτεμβρίου 2023, στη σύνοδο κορυφής της G-20, ο Ινδός πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι ανακοίνωσε την έναρξη ενός νέου «Οικονομικού Διαδρόμου Ινδίας-Μέσης Ανατολής-Ευρώπης» (IMEC). Πρόκειται για την πρώτη πρωτοβουλία συνεργασίας στον τομέα των συνδέσεων και των μεταφορών στην οποία συμμετέχουν η Ινδία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία, η ΕΕ, η Γαλλία, η Ιταλία, η Γερμανία και οι ΗΠΑ.

Ο διάδρομος θα πρέπει να παρέχει σύνδεση κατά μήκος της διαδρομής Ινδία – ΗΑΕ – Ισραήλ – Ελλάδα και υπονοεί έναν πολυτροπικό τύπο μεταφοράς.

Η ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση έχει ουσιαστικά παγώσει την υλοποίηση του ινδικού μεγάλου έργου για τα επόμενα χρόνια. Τα πρόσφατα γεγονότα επηρέασαν επίσης την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ των μεγαλύτερων δικαιούχων του έργου – της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ.

Σε αυτό το πλαίσιο, το Ερεβάν, μαζί με την Τεχεράνη, μπορούν να ασκήσουν πιέσεις για μια εναλλακτική λύση στο μεγάλο έργο και μια πολυσυζητημένη διαδρομή μέσω του Ιράν και της Αρμενίας προς τη Μαύρη Θάλασσα. Είναι πιθανό ότι γι’ αυτόν τον σκοπό ο Πρωθυπουργός της Αρμενίας Νικόλ Πασινιάν έστειλε τον Υπουργό Εδαφικής Διοίκησης Γκνελ Σανοσιάν στην Ινδία στις 16 Οκτωβρίου.

Ο διάδρομος που προτείνει το Ερεβάν, ο οποίος είναι στην πραγματικότητα ανάλογος της ιρανικής διαδρομής Περσικού Κόλπου-Μαύρης Θάλασσας, θα μπορούσε να γίνει μια εναλλακτική οδός για την παράδοση αγαθών από την Ινδία και το Ιράν προς την Ευρώπη και τη Ρωσία. Η διαδρομή με τη συμμετοχή του Ιράν και της Αρμενίας θα μειώσει το κόστος logistics κατά 25%, καθώς και σχεδόν στο μισό τον χρόνο μεταφοράς.

Έτσι, το φορτίο από την Ινδία μπορεί να παραδοθεί στο λιμάνι του Τσαμπαχάρ (νοτιοανατολικά του Ιράν), στη συνέχεια μέσω ξηράς στην Αρμενία (είτε οδικώς είτε σιδηροδρομικώς), στη συνέχεια στη Γεωργία και από εκεί στα λιμάνια της Βουλγαρίας ή της Ελλάδας ή σε Ρωσία (μέσω θαλάσσιων λιμένων ή του διεθνούς σημείου ελέγχου Άνω Λαρς).
Η έναρξη του διαδρόμου αναμφίβολα θα συμβάλει στη βελτίωση των υφιστάμενων υποδομών και στην κατασκευή νέων υποδομών και θα δώσει επίσης στην Αρμενία την ευκαιρία να αυξήσει τις δικές της εξαγωγές προς το Ιράν, την Ινδία, την ΕΕ και τις χώρες της ΕΑΟΕ. Εκτός από τα οφέλη από την ίδια τη διέλευση, η χρήση μιας απρόσκοπτης διαδρομής θα οδηγήσει σε μείωση του κόστους μεταφοράς.

Η «αρμενική διαδρομή» θα επιτρέψει στην Ινδία όχι μόνο να αυξήσει τη δική της παρουσία στον Νότιο Καύκασο, αλλά και να επιβάλει ανταγωνισμό στη διαδρομή του Πακιστάν, η οποία διέρχεται από το λιμάνι Γκβαντάρ και συνδέει το Αφγανιστάν και την Κεντρική Ασία με τον Ινδικό Ωκεανό.

Επί του παρόντος, είναι εξαιρετικά σημαντικό για το Ερεβάν να δρομολογήσει τυχόν διαδρόμους μεταφοράς (συμπεριλαμβανομένου του διεθνούς μεταφορικού διαδρόμου Περσικού Κόλπου – Μαύρης Θάλασσας – επιμ.) μέσω του εδάφους της Αρμενίας. Αυτό θα προσελκύσει πρόσθετη κίνηση φορτίου, επενδύσεις και θα επεκτείνει την ικανότητα εφοδιαστικής. Οι αρτηρίες μεταφορών θα επιτρέψουν επίσης στην Αρμενία να λάβει μια σειρά από προτιμήσεις, τόσο πολιτικές όσο και οικονομικές, οι οποίες θα οδηγήσουν αυτόματα σε αύξηση του ρόλου της χώρας στην περιοχή. Σε αυτή την περίπτωση, η ίδια η Αρμενία θα γίνει σημαντικός διαμετακομιστικός κόμβος.

Ωστόσο, πρέπει να καταλάβουμε ότι η δημιουργία οποιουδήποτε διαδρόμου μεταφορών απαιτεί χρόνο, επομένως η αναμονή για την έναρξη του ινδικού δραδρόμου τα επόμενα χρόνια δεν έχει νόημα.

Η Αρμενία αντιμετωπίζει το καθήκον της αποκατάστασης και του εκσυγχρονισμού των διεθνών αυτοκινητοδρόμων και σιδηροδρόμων, της δημιουργίας κατάλληλων υποδομών, του ανοίγματος πρόσθετων σημείων ελέγχου, της επεξεργασίας τελωνειακών δασμών και πολλών άλλων. Όλα αυτά θα κοστίσουν στο Ερεβάν ένα σημαντικό ποσό (η οικονομική συμμετοχή σε αυτά τα έργα, θεωρητικά, θα μπορούσε να ενδιαφέρει το ίδιο Νέο Δελχί και την Τεχεράνη).

ΠΗΓΗ: El.armradio.am