Κάθε που έβρισκα την ευκαιρία διαδικτυακά, έλεγα πάντα το όνειρό μου: να έχουν δικαίωμα διεκδίκησης της πρωθυπουργίας στη χώρα μας και οι απόδημοι Έλληνες όπου γης ή και οι φιλέλληνες ακόμα, αρκεί να έχουν τα φόντα να αναλάβουν ευθύνες διακυβέρνησης. Αρκεί να είναι γνώστες της ελληνικής ιστορίας και διπλωματίας και να διαθέτουν καρδιά πατριώτη αποφασισμένου να φέρει εις πέρας τα εθνικά ζητήματα του Ελληνισμού με όπλο το ”εμείς” και όχι το ”εγώ” των Ελλήνων .

   Αυτό που ζήσαμε βέβαια με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμιά σχέση με το όνειρό μου, γιατί ήταν καλά προμελετημένο και σκηνοθετημένο. Δεν είχε τίποτα το αυθόρμητο, το ειλικρινές και το πηγαίο. Τίποτα το πατριωτικό. Ήταν μια χολιγουντιανών διαστάσεων ανατροπή βάσει ελληνοαμερικανικού σεναρίου made in USA, το οποίο φέρει φαρδιά πλατιά πλέον την υπογραφή των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ που έβγαλαν Πρόεδρο το ευειδές αμερικανικό… ”προϊόν τεχνητής νοημοσύνης” Στέφανο Κασσελάκη.

 – Τιμώ τον Αλέξη Τσίπρα και είμαι εδώ για να φανώ αντάξιος της κληρονομιάς του. Θα διατηρήσω την παρακαταθήκη του ζωντανή, είπε μετά τη συνάντηση με τον πρώην πρωθυπουργό ο νέος αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης.

   Μόνο που δεν μας εξήγησε ακριβώς, τι θέλει να διατηρήσει ως ”παρακαταθήκη” από τον προκάτοχό του ο νεοεκλεγής αρχηγός του κόμματος της αριστερής μελαγχολίας και της καπιταλιστικής νοοτροπίας.  

   Θέλει να διατηρήσει την πράξη μειοδοσίας στις Πρέσπες με την ανάμνηση της παράδοσης από τον Τσίπρα του ονόματος, της γλώσσας και της ταυτότητας της Μακεδονίας μας, που τα παρέδωσε σαν δική του ιδιοκτησία στους Σκοπιανούς τον Ιούνιο του ’18 (βλ. ”Συμφωνία Πρεσπών”);

     Θέλει να διατηρήσει την παράδοση που τον έκανε να ηγηθεί της υπερψήφισης του σχετικού νομοσχεδίου στην ελληνική Βουλή τον Φεβρουάριο του ’19; (153 Εφιαλτικά ”ΝΑΙ” παρέδωσαν εθνική κυριαρχία [άρθρο 27 του Συντάγματος] και μετέτρεψαν μια διμερή συμφωνία σε Διεθνή Συνθήκη με την… ”αρωγή” του ΟΗΕ, του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε υπό τις οδηγίες των ΗΠΑ και της Γερμανίας);

   Ή μήπως θέλει να διατηρήσει ως ”παρακαταθήκη” την ”kolotoumpa” του προκατόχου του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ (και πρωθυπουργού της ”Κυβερνώσας Αριστεράς”) στο δημοψήφισμα-απάτη του Ιουλίου του 2015;

   Προφανώς ο κ. Κασσελάκης θέλει να διατηρήσει όλα αυτά τα αρνητικά (που φέρουν την υπογραφή Τσίπρα) ως ”παρακαταθήκες” ενδοτικότητας, τις οποίες θέλει να συνεχίσει και να εξελίξει με αμερικανική… ”βοήθεια”.

   Γιατί είναι φανερό ότι ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ έχει όλα τα… φόντα για να μετατραπεί σε ”ιδεώδη” άνθρωπο των Αμερικανών στην Ελλάδα, το ίδιο ”ελεγχόμενο” με τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Αλέξη Τσίπρα, πριν κάνει ο τελευταίος τη ”φιλογερμανική” στροφή για τα μάτια της Μέρκελ, η οποία του παρέδιδε εντατικά μαθήματα μνημονιακής αγωγής στα μνημονιακά χρόνια της θητείας του παίρνοντας πίσω το αίμα της για το προηγηθέν ”Go back madam Merkel”.

   Το πρόβλημα ωστόσο στην Αξιωματική Αντιπολίτευση είναι ότι για τους ίδιους λόγους που κάνουν ”ιδεώδη” τον Κασσελάκη στα μάτια των Αμερικανών, τον καθιστούν ακατάλληλο για πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που δεν μπορούν να χωνέψουν ακόμα το γεγονός ότι ένας άνθρωπος απ’ το πουθενά (αμερικανοτραφής μεγαλοαστός, ξένος προς το κομματικό DNA του ΣΥΡΙΖΑ) — που βρέθηκε υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας με επιλογή Τσίπρα — κέρδισε στις εσωκομματικές εκλογές στο κόμμα της Αξιωματικής αντιπολίτευσης με μεγάλη πλειοψηφία (56,69% έναντι 43,31% της Έφης Αχτσιόγλου) και βρίσκεται τώρα στην αρχηγία του.

   Δεν μπορούν να το χωνέψουν και διακατέχονται από υποψίες που μετατρέπουν σε συνωμοσιολογικό το σκηνικό το οποίο έχει στηθεί φέρνοντας τα πάνω κάτω στα ελληνικά πολιτικά δεδομένα με επίκεντρο το κόμμα τους. Το κόμμα της Αξιωματικής αντιπολίτευσης που αλώθηκε εν ριπή οφθαλμού απ’ τους Αμερικανούς.

   Συνωμοσιολογικό σκηνικό που εδράζεται όμως σε δεδομένα αλήθειας, αφού είναι γνωστό ότι οι Αμερικανοί είναι… παιδιά που ”πριν πεινάσουν, μαγειρεύουν”.  Έτσι τα ”Think Tank” τους (οι ”δεξαμενές σκέψης” τους) σίγουρα είχαν διαβλέψει έγκαιρα ότι ο Τσίπρας ήταν καμένο χαρτί γι’ αυτούς και έπρεπε να βρουν έναν διάδοχο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους, που να μην έχει ένα ενοχλητικό χαρακτηριστικό: τον αριστερό λαϊκισμό.

   Τον αριστερό λαϊκισμό που βρίσκει σημεία επαφής με τον ακροδεξιό στα θέματα Εξωτερικής πολιτικής (βλ. αριστεροδεξιοί ρωσόφιλοι), με κίνδυνο να δημιουργήσει πρόβλημα διατλαντικής ενότητας για την Ουκρανία. πέραν του σοβαρού ενδεχομένου να περιπλέξει τις προσπάθειες Αμερικής-Γερμανίας για βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και, πολύ περισσότερο, για αμφισβήτηση των σχέσεων της Ελλάδας με τις ΗΠΑ.

   Αυτά σκέφτονταν οι Αμερικανοί και προετοίμασαν, όπως φαίνεται, τη διάδοχη κατάσταση στην αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ με την έγκριση του φίλου τους Τσίπρα. Έτσι μεθοδεύτηκε, όπως εικάζω, το deal με πρωταγωνιστή τον υποψήφιο αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ και δευτεραγωνιστή τον πρώην αρχηγό του και πρωθυπουργό, ο οποίος την κατάλληλη στιγμή ενεργοποίησε ακαριαία τον μηχανισμό του κόμματος, όπως είχε αποφασιστεί στο 15νθήμερο των οικογενειακών διακοπών του στις ΗΠΑ.

 Σχέδιο μεγαλοφυές που διεμβολίζει παράλληλα το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ διαμορφώνοντας προϋποθέσεις για σύμπραξη του τρίτου κόμματος με το δεύτερο για δημιουργία δημοκρατικού προοδευτικού μετώπου με ηγέτη έναν λιγότερο αριστερό  (άρα με πλάτη προς τη Ρωσία) διάδοχο του Αλέξη Τσίπρα.

   Έτσι έγινε και οι εσωκομματικοί αντίπαλοι του Αλέξη Τσίπρα έχασαν μέσα απ’ τα χέρια τους το κόμμα από τον Στέφανο Κασσελάκη, τη στιγμή που το είχαν για σίγουρο ότι θα νικήσουν με υποψήφια την αντίπαλό του στις εσωκομματικές εκλογές Έφη Αχτσιόγλου (βλ. αναφορά του πρώην Προέδρου της Βουλής Νίκου Βούτση στο OPEN για ”κυνήγι μαγισσών” από ”υπονομευτές του Αλέξη Τσίπρα” [ο.ε.δ: Παππάς-Πολάκης, ”οι κουμανταδόροι του κόμματος”], με  στόχο να πάρει την ηγεσία ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης.

   Ο Στέφανος Κασελάκης ο οποίος, με νεανική ορμή και παιδιάστικη ανωριμότητα, εγκαινίασε ασκαρδαμυκτί τον νεωτερισμό και την εξωστρέφεια στην πολιτική ζωή του τόπου εκθέτοντας στα φώτα της δημοσιότητας στιγμές καθημερινότητας της προσωπικής του ζωής με τον σύντροφό του Τάιλερ Μάκμπεθ.  

  Έτσι έγινε ”σταρ” τω ΜΜΕ, των  πρωινάδικων και των μεσημεριανών εκπομπών κατά τις μέρες πριν και μετά τις εσωκομματικές εκλογές. Σε πολιτικό επίπεδο στέκονται ”Κέρβεροι” στο πλευρό του (σε ρόλο βασιλικότερο του βασιλέως, ενίοτε) οι Γιώργος Τσίπρας, Ευάγγελος Αποστολάκης, ο Νίκος Παπάς, ο Γιώργος Καραμέρος και ο Παύλος Πολάκης (σκιώδης ”υπερυπουργός”, έτοιμος να μεταλλάξει το κόμμα της Αξιωματικής αντιπολίτευσης σε νεο-αυριανιστικό προκαλώντας την μήνιν της παλιάς φρουράς της Κουμουνδούρου, που ζει με το άγχος νέας διάσπασης τύπου ”Λαϊκής Ενότητας” του Λαφαζάνη.

   Οι ιδεολογικές μετατοπίσεις στο εσωτερικό της Αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι βαρύνουσας σημασίας, ασφαλώς, αφού αναδεικνύουν ως κορυφαίους προεδρικούς δυο αμφιλεγόμενα (για διαφορετικούς λόγους) πρόσωπα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ:

   Τον Παύλο Πολάκη και τον Νίκο Παππά, οι οποίοι δήλωσαν εξαρχής ”Παρών” υπέρ Κασσελάκη και συστρατεύτηκαν ομόθυμα στο πλευρό του με άλλους (βλ. Ναύαρχο Αποστολάκη: ”Αν δεν αναγνωρίσουν τον Κασσελάκη ως αρχηγό, υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι”),  για να μην πάει το κόμμα στα χέρια της ”Ομπρέλας” (των 53, δηλαδή, της ιστορικής ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ που έστειλαν επιστολή στους δυο γραμματείς του κόμματος ζητώντας έκτακτο συνέδριο τον Νοέμβριο) και της ”Ρόζας” (συνιστώσας του, την οποία ίδρυσαν το ’14 ο Ν. Γιαννόπουλος και η Μάνια Μπαρσέφσκι).

  Της ”Ομπρέλας” που είχε εντάξει στους κόλπους της (μετά την ήττα της ”Κυβερνώσας Αριστεράς” το ’19) και πρώην ”προεδρικούς” (βλ. Δ. Τζανακόπουλο, σύζυγο Έφης Αχτσιόγλου,  Γ.Γ του κόμματος επί διακυβέρνησης Τσίπρα).

   Αν τώρα σ’ αυτούς οι οποίοι έδειξαν την πόρτα εξόδου στους ”αντάρτες”, προσχωρήσει και ο πρώην Νίκος Κοτζιάς — εφόσον επαληθευτούν οι πληροφορίες που τον θέλουν να επιστρέφει στον ΣΥΡΙΖΑ — τότε θα καλυφθεί η πλευρά της ”πατριωτικής Αριστεράς” του Κασσελάκη με προοπτικές συγκρότησης ”Δημοκρατικού Προοδευτικού Μετώπου”, αν και ο πόλεμος στο εσωτερικό του κόμματος μαίνεται.

   Μαίνεται και πολλοί μιλούν ανοιχτά για σαλταδόρικη λειτουργία του κόμματος μετά την επικράτηση του νέου αρχηγού, που προκάλεσε ήδη όχι την μετεξέλιξη του κόμματος της Αξιωματικής αντιπολίτευσης (την οποία επιζητούσε η πλειοψηφία των στελεχών του, με ελάχιστες εξαιρέσεις), αλλά την ”αυτογελοιοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ με μιντιακή υπόκρουση”.

   Στις εξαιρέσεις ωστόσο συγκαταλέγεται ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς (επικεφαλής του ”ΠΡΑΤΤΩ” και υπέρμαχος της συγκρότησης ”Δημοκρατικού Προοδευτικού Μετώπου”), ο οποίος έκανε ήδη κάλεσμα σε Κασσελάκη και Ανδρουλάκη μέσω του πολιτικού κινήματός του, με σκοπό τη ”συνεργασία ανάμεσα στα δημοκρατικά και προοδευτικά κόμματα στην πάλη ενάντια στο σύστημα της ολιγαρχίας, για την αποτροπή των διαφαινόμενων υποχωρήσεων στα εθνικά θέματα”… 

   Η φωνή του πατριωτισμού στον ΣΥΡΙΖΑ, που εξαϋλώθηκε το ’18 με την πράξη μειοδοσίας στις Πρέσπες (βλ. ”Συμφωνία Πρεσπών”), επιζητά να επανακτήσει την αξιοπιστίας της στο νέο σχήμα που ετοιμάζει ο νέος αρχηγός του κόμματος, αν και είναι δύσκολο να πείσει γι’ αυτό.

   Είναι δύσκολο να πείσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η ”Σύγχρονη, πατριωτική Αριστερά”, όπως τον αποκάλεσε ο νεοεκλεγείς αρχηγός του, γιατί έχει αποδειχθεί στα χρόνια της διακυβέρνησης Τσίπρα πως το κόμμα της Αξιωματικής αντιπολίτευσης επενδύει στον κομματικό πατριωτισμό και όχι τον εθνικό. Γι’ αυτό και ο πατριωτικός χαρακτήρας της σοσιαλιστικής τάσης του ΣΥΡΙΖΑ ”καπελώνεται” μόνιμα απ’ τον εθνομηδενισμό αριστερών του συντρόφων και το ανιστόρητο των αρχηγών του.

   ”Χθες” ο Αλέξης Τσίπρας είπε πως η ”θάλασσα δεν έχει σύνορα” και πέρασε χαμογελαστά τη θηλιά στον λαιμό της Μακεδονίας. ”Σήμερα” ο εφοπλιστής διάδοχός του Στέφανος Κασσελάκης (που βγήκε αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ μετά από σύντομη, σαρωτική, μιντιακή προεκλογική εκστρατεία) αποκάλεσε κρατίδιο την κατεχόμενη Κύπρο. Και μη χειρότερα, δηλαδή…

Κρινιώ Καλογερίδου