Όσα και να πάθουμε, δεν θα μάθουμε. Τελεία και παύλα. Ανεπίδεκτοι μαθήσεως με περικεφαλαία. Γι΄ αυτό εδώ και μισό αιώνα πάμε από το κακό στο χειρότερο.

Ήρθε τώρα μια δήθεν πρόταση από τον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας Χακάν Φιντάν, κι άρχισαν διάφοροι να την καλοβλέπουν.

Εντάξει, λέει ο Τούρκος, υπάρχει ακόμα αδιέξοδο στο Κυπριακό, αλλά «υπάρχουν ορισμένα θέματα που και οι δύο κοινότητες μπορούν να επωφεληθούν από αυτά», και θα μπορούσαν να συμφωνηθούν πριν από τη λύση. Ή, εν αναμονή «για μια τελική λύση στο νησί». Και, φυσικά, «οι πόροι από τους υδρογονάνθρακες βρίσκονται στην κορυφή αυτών των θεμάτων». Διότι, αν αναμένεται η τελική λύση για να ανοίξει ο δρόμος «προκειμένου να επωφεληθεί κανείς από τους ενεργειακούς πόρους της Ανατολικής Μεσογείου, δεν είναι καλή κατάσταση για την περιοχή και τον κόσμο».

Πράγματι, δεν είναι καλή κατάσταση αυτή. Αλλά, τι να κάνουμε; Ε, μα είναι απλό. Να συμφωνήσουμε τη μοιρασιά από τους ενεργειακούς πόρους, να συμφωνήσουμε τη συνδιαχείριση, ακόμα και τη μεταφορά στους τουρκικούς αγωγούς και μετά θα περιμένουμε την τελική λύση του Κυπριακού. Αν έρθει, ήρθε!

«Το σκεπτικό της τουρκικής πρότασης καταδεικνύει ότι το πεδίο των ενεργειακών είναι αυτό που ενδιαφέρει την Τουρκία», έσπευσε να ανακοινώσει το ΑΚΕΛ και να συμβουλεύσει: «Συνεπώς η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν θα έπρεπε απλώς να απορρίψει την πρόταση Φιντάν, αλλά θα έπρεπε να τη συνοδεύσει και με συγκεκριμένη πρόταση».

Μα, ανακαλύψαμε την ταχινόπιτα; Δεν το ξέραμε ότι το πεδίο των ενεργειακών είναι αυτό που ενδιαφέρει την Τουρκία; Είναι γνωστό τι προτείνουν οι Τούρκοι να συμφωνήσουν για τα κοιτάσματα. Άλλωστε, υπάρχει και η πρόταση του Μουσταφά Ακιντζί (με οδηγίες Τσαβούσογλου), που έστειλε το 2019 στον Πρόεδρο Αναστασιάδη και την υπέβαλε και στον ΓΓ του ΟΗΕ. Τι έκανε όταν τη μελέτησε η ηγεσία μας; Κάλεσε άρον – άρον ο Νίκος Αναστασιάδης το Συμβούλιο Αρχηγών στη Λεμεσό, συνεδρίασαν στο κτήριο της Επαρχιακής Διοίκησης, λες και ήταν σε πολεμικό συναγερμό. Έδωσαν ομόφωνη απάντηση στις τότε προτάσεις, που επαναλαμβάνονται σήμερα.

«Η πρόταση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, καθώς αποπροσανατολίζει από την ουσία του προβλήματος του Κυπριακού και την ανάγκη άμεσης επανέναρξης ουσιαστικών διαπραγματεύσεων με στόχο την επίτευξη μιας βιώσιμης και λειτουργικής λύσης. Επιπλέον, η πρόταση περιέχει πρόνοιες που δεν εξυπηρετούν το καλώς νοούμενο συμφέρον της Κυπριακής Δημοκρατίας και του κυπριακού λαού στο σύνολό του».

Αυτά, ομόφωνα, το 2019. Παρόμοια πρόταση με τον Ακιντζί είχε καταθέσει και ο Ντερβίς Έρογλου το 2011 και είχε απορριφθεί από τον Δημήτρη Χριστόφια.

Σήμερα, ρίχνει την ανοησία του ο Χακάν Φιντάν και ανακαλύψαμε ότι αυτό που ενδιαφέρει την Τουρκία είναι το φυσικό αέριο! Λες και μέχρι τώρα πιστεύαμε ότι οι προτάσεις του Ακιντζί και του Έρογλου ήταν δικές τους, δεν ήταν της Άγκυρας. Και πρέπει να τρέξουμε να το διαπραγματευτούμε, αφού αυτό είναι που ενδιαφέρει την Τουρκία.

Τώρα, δηλαδή, δεν αποπροσανατολίζει από την ουσία του προβλήματος του Κυπριακού; Τώρα, δεν κινδυνεύει το καλώς νοούμενο συμφέρον της Κυπριακής Δημοκρατίας και του κυπριακού λαού στο σύνολό του, αν μπούμε σε αυτή την παγίδα;

Το χειρότερο, όμως, και γι΄ αυτό είπα ότι είμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως, είναι ότι πάμε ντουγρού να επαναλάβουμε ακόμα μια φορά τους εαυτούς μας. Να μπούμε σε διαπραγμάτευση για «το πεδίο» που ενδιαφέρει την Τουρκία και οτιδήποτε ενδιαφέρει τους Ελληνοκύπριους ή την Κυπριακή Δημοκρατία θα είναι ξανά σε αναμονή.

Το είδαμε να συμβαίνει κατ΄ επανάληψη μέχρι και το Κραν Μοντάνα. Χρόνια ολόκληρα διαπραγματευτήκαμε όσα αφορούσαν τον διαμοιρασμό της διακυβέρνησης στο μελλοντικό κράτος. Συμφωνούσαμε το ένα μετά το άλλο, όσα έθετε η τουρκική πλευρά. Από την εκ περιτροπής προεδρία μέχρι τα δικαιώματα ογδόντα εκατομμυρίων Τούρκων υπηκόων στη χώρα μας. Από το βέτο των υπουργών σε όσα αφορούν την κοινότητά τους μέχρι την παραμονή όλων των εποίκων.

Τα συμφωνούσαμε, τα έβαζαν οι Τούρκοι στα κρατούμενα και ζητούσαν τα επόμενα. Κι εμείς συνεχίζαμε. Προσδοκώντας να έρθει η ώρα να διαπραγματευτούμε την ουσία του προβλήματος, την κατοχή, το εδαφικό, τον κατοχικό στρατό και τις εγγυήσεις. Κι όταν ήρθε η ώρα, για πρώτη και μοναδική φορά στο Κραν Μοντάνα, ακούγαμε τον Τσαβούσογλου να μας λέει ότι είναι όνειρο θερινής νυκτός η αποχώρηση της Τουρκίας από την Κύπρο. Και στο εδαφικό ακούγαμε τον Ερντογάν να μας δίνει το Βαρώσι με αντάλλαγμα να του δώσουμε την Τηλλυρία για να ενώσει τα Κόκκινα με τη Μόρφου.

Τώρα, πάμε ακόμα ένα βήμα. Να συμφωνήσουμε και τα κοιτάσματα! Να είναι κι αυτό ακόμα ένα κρατούμενο για την Τουρκία. Το επόμενο ποιο θα είναι; Να διαπραγματευτούμε τον πληθυσμό Ελληνοκυπρίων που δικαιούνται να μείνουν στην Κύπρο για να υπάρχει ισότητα;

Φιλελεύθερος