Μία ανησυχητική κατάσταση, η οποία περνά πολύ απαρατήρητη, σε μία χώρα, η οποία βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των παιδιών που δεν πηγαίνουν σχολείο σε όλο τον κόσμο.

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που παρουσιάζει την κατάσταση του εκπαιδευτικού συστήματος στο Πακιστάν μεταφέρει το «International Forum For Right And Security». Ο τίτλος του κειμένου εισάγει τον αναγνώστη κατευθείαν στο πρόβλημα. «Τα εργοστάσια της Τζιχάντ λειτουργούν ως σχολεία στο Πακιστάν».

Μέσα σε 825 λέξεις περιγράφεται μία ανησυχητική κατάσταση, η οποία περνά πολύ απαρατήρητη, σε μία χώρα, η οποία βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των παιδιών που δεν πηγαίνουν σχολείο σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο το κράτος αντί να δίνει χρήματα στην εκπαίδευσει, έχει ξοδέψει πολλά ποσά για τον στρατό. Ένα τεράστιο μέρος των κεφαλαίων αφιερώνεται σε στρατιωτικές συντάξεις, πυρηνικά προγράμματα, στρατιωτικές επιχειρήσεις και κρυφές δαπάνες που δεν αντικατοπτρίζονται στους κρατικούς προϋπολογισμούς.

 Τα σχολεία έχουν μετατραπεί σε μεντρεσέ. Μεντρεσέ είναι αραβική λέξη που χρησιμοποιείται για οποιοδήποτε θρησκευτικό μορφωτικό ίδρυμα. Τέτοια ιεροσπουδαστήρια υπάρχουν σε όλες τις Μουσουλμανικές χώρες. Στο Πακιστάν όμως αυτά τα εκπαιδευτικά ιδρύματα λειτουργούν ως φυτώρια του εξτρεμισμού σε μία χώρα που έχει καταστεί καταφύγιο τρομοκρατίας.

Η φτώχεια είναι σημαντικός παράγοντας. Τα παιδιά των πλουσίων σπουδάζουν σε μεγάλα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Δύσης, των φτωχών όμως ακολουθούν εκπαίδευση σε ισλαμιστικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, τα οποία εκπαιδεύουν, να γίνουν οι αυριανοί τζιχαντιστές. Συνολικά, περισσότερα από τα μισά φτωχά παιδιά της χώρας στερούνται τη σχολική εκπαίδευση.  Λόγω της δωρεάν διαμονής και της παροχής φαγητού, οι φτωχοί γονείς εγγράφουν τα παιδιά τους σε θρησκευτικούς μεντρεσέ. Λόγω των χαμηλών δεξιοτήτων τους τα παιδιά γίνονται τέλειοι υποψήφιοι για να στρατολογηθούν από τρομοκρατικές ομάδες και να χρησιμοποιηθούν σε επιθέσεις αυτοκτονίας.

Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο στο IFFRAS:

Η υπερθρησκευτικότητα στα εκπαιδευτικά συστήματα έχει δημιουργήσει εξτρεμιστικά μυαλά στην πακιστανική κοινωνία. Τα κανονικά σχολεία έχουν στραφεί σε μία μορφή εκπαίδευσης που μοιάζει με μεντρεσέ*, με αποτέλεσμα τα παιδιά να προσφέρονται με ενθουσιασμό να γίνουν βομβιστές αυτοκτονίας. Αυτό το νέο Πακιστάν πρέπει να αναγνωριστεί και να διαδοθεί.

Μετά την ανεξαρτησία, η επιρροή της Jamaat-e-Islami επισκίασε τους γενικούς θεσμούς της νεολαίας και εμπόδισε την πρόοδό τους. Οι γενιές μετά το 1980 πήγαν πιο πίσω στο χρόνο επειδή η συμμαχία στρατιωτικών-μουλάδων χρειαζόταν έτοιμους τζιχαντιστές για να πολεμήσουν τις μάχες τους στην Ινδία. Τα σχολεία έγιναν εργοστάσια τζιχάντ και από τότε είναι έτσι.

Σήμερα, όταν η πακιστανική κυβέρνηση προσπαθεί να σωθεί από τα φίδια στην αυλή της, έρχονται αντιμέτωποι με το ίδιο δηλητήριο που τόσο φιλελεύθερα απλώνουν σε όλο το Πακιστάν. Ως αποτέλεσμα, τα παιδιά στο Πακιστάν είναι εξωφρενικά αναλφάβητα και έχουν αναπτύξει μια μανιακή όρεξη για διαιώνιση της βίας.

Οι ελίτ και το προσωπικό του Πακιστανικού Στρατού έχουν τα παιδιά τους δεκτά στα καλύτερα πανεπιστήμια στις ΗΠΑ και τον Καναδά. Εκπαιδεύονται σε βρετανικού τύπου δημόσια ή ιεραποστολικά σχολεία χρησιμοποιώντας τα καλύτερα προγράμματα σπουδών, χωρίς να γνωρίζουν το υπόλοιπο Πακιστάν. Αλλά τα παιδιά των απλών πολιτών πηγαίνουν σε σχολεία υποβαθμισμένα με επίκεντρο την απομνημόνευση θρησκευτικών κειμένων χωρίς να μάθουν το νόημα.

Η εκπαιδευτική ικανότητα ή η παρακμή ξεκινά από τα σχολεία. Σύμφωνα με έρευνα, το 77 % των δεκάχρονων παιδιών στο Πακιστάν δεν μπορούν να κατανοήσουν τα αγγλικά, την επίσημη γλώσσα της χώρας. Μια έκθεση της Unicef ​​αποκαλύπτει ότι 23 εκατομμύρια παιδιά δεν πηγαίνουν σχολείο, και όσοι είναι εγγεγραμμένοι παλεύουν με την ανάγνωση, τη γραφή και τα μαθηματικά. Οι βασικές τους δεξιότητες νοητικής κατανόησης και συλλογισμού είναι άθλια φτωχές, καθιστώντας τους τέλειους υποψήφιους για να στρατολογηθούν από τρομοκρατικές ομάδες.

Καθώς η φτώχεια έχει κυριεύσει το μεγαλύτερο μέρος του Πακιστάν, η νεολαία εντάσσεται εύκολα στη μαχητικότητα για χρήματα και παράδεισο. Φυσικά, το Πακιστάν αρνείται το χέρι του στη ριζοσπαστικοποίηση των παιδιών και στην επιδείνωση του εκπαιδευτικού συστήματος. Για αυτούς η διάθεση του προϋπολογισμού για την εκπαίδευση είναι κατάλληλη. Ωστόσο, υπάρχουν καταγγελίες εναντίον του Πακιστάν από τους πιστωτές του ότι ξόδεψε πάρα πολλά ανθρωπιστικά χρήματα για τον στρατό. Ένα τεράστιο μέρος των κεφαλαίων αφιερώνεται σε στρατιωτικές συντάξεις, πυρηνικά προγράμματα, στρατιωτικές επιχειρήσεις και κρυφές δαπάνες που δεν αντικατοπτρίζονται στους κρατικούς προϋπολογισμούς.

Η ανησυχητική κατάσταση της αυριανής νεολαίας στο Πακιστάν περνά πολύ απαρατήρητη, όταν το μόνο επίκεντρο της χώρας είναι να είναι ένα καταφύγιο τρομοκρατίας. Δεν είναι περίεργο που το Πακιστάν βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των παιδιών που δεν πηγαίνουν σχολείο σε όλο τον κόσμο. Τα παιδιά υπόκεινται σε ένα τοξικό πολιτικό περιβάλλον και στη φτώχεια και βρίσκονται στο έλεος των φυσικών και ανθρωπογενών καταστροφών χωρίς καμία ανακούφιση. Μόνο στη Σιντ, 20.000 σχολεία καταστράφηκαν λόγω των πλημμυρών του 2022. Υποφέροντας από υποσιτισμό, χωρίς στέγη, τροφή ή καθαρό πόσιμο νερό, η εκπαίδευση βρίσκεται πολύ χαμηλά στις προτεραιότητές τους. Η επαρχιακή κυβέρνηση το έχει κηρύξει «εκπαιδευτική έκτακτη ανάγκη». Μέχρι σήμερα, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν έχει αποκαταστήσει τα θύματα των πλημμυρών ή τα σχολεία τους.

Συνολικά, περισσότερα από τα μισά φτωχά παιδιά της χώρας στερούνται τη σχολική εκπαίδευση. Οι κυρίαρχες ελίτ δεν έδωσαν ποτέ σημασία στην εκπαίδευση των παιδιών που αντί να πάνε στο σχολείο εργάζονται ως εργάτες ή πέφτουν στα χέρια εγκληματιών της κοινωνίας. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, το 32 % των παιδιών στο Παντζάμπ, το 44% στη Σίντ, το 32 % στο Χάιμπερ Παχτουνχβά και το 47 % στο Μπαλουχιστάν δεν πηγαίνουν σχολείο. Από την άλλη, το ποσοστό εκπαίδευσης των κοριτσιών είναι πολύ χαμηλότερο από αυτό των αγοριών στη χώρα.

Τελικά, τα παιδιά συχνά εντάσσονται σε ομάδες τζιχαντιστών που δεν διστάζουν να τα χρησιμοποιήσουν ως αποδιοπομπαίοι τράγοι σε επιθέσεις αυτοκτονίας. Λόγω της δωρεάν διαμονής και της παροχής φαγητού, οι φτωχοί γονείς εγγράφουν τα παιδιά τους σε θρησκευτικούς μεντρεσέ και χάνουν εντελώς τα δικαιώματά τους πάνω στους απογόνους τους. Αυτές είναι οι μόνες δύο επιλογές για ένα μέσο πακιστανικό νοικοκυριό.

Εάν οι κληρικοί και οι τζιχαντιστές συνεχίσουν να ελέγχουν το εκπαιδευτικό σύστημα, το Πακιστάν φαίνεται να βρίσκεται σε μια εθνική κατάσταση έκτακτης ανάγκης.