Δεν ξέρω αν η γενεσιουργός αιτία της εκδήλωσης πολλαπλών αδυναμιών στους πρώτους μήνες της δεύτερης κυβερνητικής θητείας της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι η αλαζονεία, για την οποία προειδοποίησε έγκαιρα ο πρωθυπουργός τους δικούς του με φόντο τον γαλάζιο χάρτη της ελληνικής επικράτειας την ημέρα της εκλογικής νίκης του.

   Αν συμβαίνει αυτό, θα πρέπει να ξεκινήσει τον έλεγχο πρώτα από τον εαυτό του, γιατί τον πήρε η κατηφόρα των… αναπάντητων χτυπημάτων, με αποτέλεσμα — από το ”άντεξε ο Έβρος” (βλ. υβριδική επίθεση Ερντογάν στα ελληνοτουρκικά σύνορα δια της αναχαίτισης του μεταναστευτικού στρατού του, Μάρτιος ’20) να φτάσουμε σήμερα σε μια άνευ προηγουμένου περιβαλλοντική τραγωδία (1.726.260 στρέμματα αγροδασικών εκτάσεων έγιναν στάχτη, Αύγουστος ’23)

 Τραγωδία γιατί ο Έβρος που άντεξε ”χθες”, σήμερα κάηκε ως φλεγόμενη βάτος. Ως Ιφιγένεια στον βωμό της κυβερνητικής απρονοησίας, που κατέστρεψε περιουσίες ανθρώπων και πήρε στον λαιμό της την χλωρίδα και την πανίδα του τόπου, καθιστώντας παράλληλα την αμυντική μας διάταξη στα ελληνοτουρκικά σύνορα (Δ’ Σώμα Στρατού) γυμνή, με έκθετα σε δημόσια θέα τα απόκρυφα μυστικά της. Γυμνή στο σεληνιακό τοπίο που διαμορφώθηκε με βιτσιές αγριότητας της κλιματικής αλλαγής υπό τη θέα των τουρκικών και ρωσικών δορυφόρων.

  Τι τραγική ειρωνεία! Τη σημαία στα Ίμια πριν από 27 χρόνια ”την πήρε ο αέρας” και σήμερα επανήλθε μπαρουτιασμένος για να πάρει και να σηκώσει τον ”αναβαθμισμένο γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας” για τον οποίον καμάρωνε ο Κ. Μητσοτάκης στην πρώτη θητεία του.

  Ρόλο που πνίγηκε 16 μέρες στους καπνούς της Δαδιάς  και των δασωμένων εκτάσεων Έβρου-Ροδόπης, γιατί στελέχη της κυβέρνησής του και ντόπιοι αυτοδιοικητικοί ενήργησαν ανέμελα και επιπόλαια. Δεν προνόησαν και δεν σήκωσαν έγκαιρα τα μανίκια (όπως τους είχε ζητήσει), για να προλάβουν το κακό, με αποτέλεσμα να επέλθει ως πυρπολητής αυτό και να κάψει το παρόν και το μέλλον της Θράκης …

   Το ξόρκι, προφανώς, του πρωθυπουργού περί αλαζονείας και έπαρσης πήγε άπατο μετά την νίκη του, όπως και οι δικαιολογίες για ”υβριδική επίθεση”, ”ανθρωπογενή πυρκαγιά” και ”παράνομους μετανάστες”  που επικαλέστηκε στο βήμα της Βουλής αγνοώντας πως έχουν χάσει όλα αυτά το νόημά τους απ’ τη στιγμή που — ενώ μπορούσε να τα προλάβει — δεν τα πρόλαβε.

   Δεν κινητοποίησε από τις αρχές του καλοκαιριού — δια των ιθυνόντων του Υπουργείου Κλιματικής Κρίσης (σ.σ: οι ευθύνες για το έλλειμμα δασοπροστασίας βαρύνουν εξίσου πρώην και νυν επικεφαλής του υπουργείου, Στυλιανίδη-Κικίλια)  — τις υπηρεσίες πυροπροστασίας και τον κρατικό μηχανισμό στην ακριτική Περιφέρεια.

 Στον Έβρο ειδικά και τη Ροδόπη, όπου αναμενόταν από καιρό να πέσει η οργή της κλιματικής αλλαγής, η κυβέρνηση δεν πήρε προληπτικά μέτρα προστασίας και φύλαξης (όπως και αυτοδιοίκηση, φυσικά). Ούτε καν για την Αλεξανδρούπολη, κι ας ήξερε ο πρωθυπουργός πως η γεωπολιτικά αναβαθμισμένη λόγω των αμερικανικών βάσεων πρωτεύουσα του Έβρου ήταν στόχος οπτικών ινών ρωσικών και τουρκικών δορυφόρων λόγω των στρατιωτικών (ελληνικών και αμερικανικών) εγκαταστάσεων…

 Ας ήξερε ότι ο Τούρκος απέναντι, επί του εδάφους, είχε μόνιμα καρφωμένο το άγρυπνο το μάτι του στη Θράκη, έτοιμος να επωφεληθεί από τυχόν λάθη μας και κλιματικές συγκυρίες, ώστε να στείλει λάθρα στα ελληνικά σύνορα τους ”αγγελιοφόρους” του με τη ”προβιά” μεταναστών και προσφύγων…

 Προφανώς, τα παθήματα της τετραετίας, αλλά και του πρόσφατου κυβερνητικού παρελθόντος δεν έγιναν μάθημα από τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς των πρώτων τη τάξει υπουργείων (ΥΠΕΞ-ΥΠΕΘΑ).

 Το λέω αυτό γιατί, όσον αφορά την Τουρκία, ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να έχει αδύνατη μνήμη για εθνικής ευαισθησίας θέματα, αφού — μετά τη συνάντηση του Ιουλίου με τον Ερντογάν, που είχε επικοινωνιακό χαρακτήρα — έκλεισε ήδη συνάντηση διαλόγου στις ΗΠΑ μαζί του για τις 18-20 Σεπτεμβρίου  (περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη) δείχνοντας κάτι αποκαρδιωτικό.

 Δείχνοντας πως πέρασε και δεν τον άγγιξε η προ έτους περιφρονητική στάση του Τούρκου Προέδρου απέναντι στην Ελλάδα (”Η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ισότιμος συνομιλητή μας σε πολιτικό, οικονομικό ή στρατιωτικό επίπεδο”).

   Πέρασε και δεν τον άγγιξαν οι ανιστόρητες, όλο έπαρση και πρόκληση τωρινές αναφορές του (με αφορμή την επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής των Ελλήνων) ότι ”οι Έλληνες κατέστρεψαν και έκαψαν τη Σμύρνη”, ότι  ήταν ”ποταποί” και ”πιόνι εχθρικών δυνάμεων” και ότι  ”Ο Αύγουστος είναι ιδιαίτερος μήνας για τους Τούρκους, γιατί νίκησαν σε Ματζικέρτ (1071), Σμύρνη (1922) και Κύπρο (1974)”…

  Δηλώσεις βαριές, βαρύτατες, που τις χαρακτήρισε ο ΥΠΕΞ μας Γιώργος Γεραπετρίτης  απλώς… ”εχθροπαθείς” (λέξη-καραμέλα που χρησιμοποιεί προς κάθε χρήση). Ούτε καταδίκη για τα ανιστόρητα του ”σουλτάνου” ούτε τίποτα. Το πνεύμα κατευνασμού πνέει κυρίαρχο στην Εξωτερική πολιτική μας ταυτιζόμενο με τον πολιτικό παχυδερμισμό και την απουσία εθνικής ευαισθησίας.

 Έτσι εξηγείται, γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης — χωρίς να υπάρχει ίχνος ένδειξης για υποχώρηση του Ταγίπ Ερντογάν — σπεύδει ασμένως να ξεκινήσει διάλογο μαζί του εντός του μηνός, με εμπροσθοφυλακή τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών ο οποίος έδειξε εξ αρχής διάθεση κατευναστικότερη του κατευναστικού Δένδια δίνοντας δείγματα επισπεύδοντος να επικοινωνήσει με τον Τούρκο ομόλογό του (Χακάν Φιντάν), με τη συνέργεια του οποίου προλειαίνεται το έδαφος (συνάντηση Γεραπετρίτη-Φιντάν, 5 Σεπτεμβρίου) για τη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στις ΗΠΑ (τέλη Σεπτεμβρίου).

 Επισπεύδοντος για εθνικές υποχωρήσεις άραγε; Θα δείξει. Προς ώρας πάντως οι οιωνοί δεν είναι οι καλύτεροι δυνατοί για βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αφού τις υπονομεύει προκαταβολικά η τουρκική πλευρά κι εμείς κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε καταπίνοντας καντάρια προσβολές και υποτιμήσεις.

 Κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε λόγω της πολύχρονης εμμονής μας στην πολιτική του κατευνασμού, παρόλο που ο πρώτος διδάξας (Κώστας Σημίτης) έδρεψε πικρούς και αιματηρούς καρπούς απ’ αυτήν το ’96 (απώλεια τριών αξιωματικών του ΠΝ και της ελληνικής κυριαρχίας στα Ίμια), ενώ τώρα — νέα υποχωρητικότητα εκ μέρους μας — θα οδηγήσει πολύ πιθανόν στην αποσταθεροποίησή μας.

 Μιλάω για νέα, με βάση την κυβερνητική πολιτική των τελευταίων χρόνων, γιατί ήδη προηγήθηκε η σιωπηλή συγκατάβασή μας στο αίτημα της Τουρκίας για μη επέκταση των ΕΧΥ στα 12 νμ, αν και δικαιούμαστε την επέκταση των χωρικών μας υδάτων προς ανατολάς με βάση τη Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας την οποία υπογράψαμε το ’82, αλλά δεν συνυπέγραψε σκόπιμα εκείνη (όπως αποδείχθηκε).

 Με δεδομένα αυτά, είναι  για το θεαθήναι η διδακτική δήλωση Δένδια ότι ”Η αμυντική μας διπλωματία πρέπει να προσαρμόζεται διαρκώς και να εξελίσσεται”, αφού και επί των ημερών του ήταν οπισθοδρομούσα (ημιτελής ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία το ’20, που αφήνει ”ακάλυπτη” — εκτός ελληνικής κυριαρχίας, δηλαδή — τη θαλάσσια ζώνη μεταξύ 28ου-32ου μεσημβρινού, όπου βρίσκονται η Ρόδος και το Καστελόριζο).

    Για το θεαθήναι αποδείχθηκε ότι ήταν και η παραφιλολογία που αναπτύχθηκε διακομματικά περί αντικατάστασης της πολιτικής του κατευνασμού με αυτήν της αποτροπής, αφού — όπως αποδείχθηκε — ήταν παραπλανητική γιατί εξαντλούνταν στην εξοπλιστική μας αναβάθμιση, χωρίς διάθεση να υπερασπιστούμε (ως κόκκινη γραμμή) είτε το δικαίωμά μας για επέκταση των συνόρων μας στα 12 νμ είτε για εφαρμογή του ΔΕΑΧ προς διασφάλιση του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας-Κύπρου στον άξονα: Θράκη-Αιγαίο-Κύπρος.

 Για να μη θυμηθώ και την τελευταία απόφαση του ΥΠΕΘΑ που προβλημάτισε και ήδη προκαλεί αντιδράσεις. Να κλείσουν, δηλαδή, τα κέντρα νεοσυλλέκτων σε Ρόδο και Κω. Κάτι που κινεί υποψίες για σιωπηρή αποστρατικοποίηση των Δωδεκανήσων και όχι μόνο…

 Το λέω αυτό γιατί ήδη υπάρχουν νησιά μας κατά μήκος της ελληνοτουρκικής μεθορίου του Αιγαίου που έχουν απογυμνωθεί καιρό τώρα εξοπλιστικά, μετά την απόσυρση των αμφίβιων ρωσικών τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης σοβιετικής κατασκευής BMP-1 που στείλαμε στην Ουκρανία και των ρωσικών συστημάτων αεράμυνας, τα οποία δεν αντικαταστάθηκαν ακόμα, ενώ μας είχαν υποσχεθεί οι ιθύνοντες ότι ”ένα BMP-1 θα φεύγει και ένα Marder θα έρχεται”!!!

 Τώρα θα μου πείτε, πρώτη φορά ακούγονται παρόμοια ψέματα ή ”καλύπτεται” δημοσιογραφικά η κραυγαλέα υποχωρητικότητά μας; Όχι, δυστυχώς. Ο κ. Δένδιας, για παράδειγμα, μας κορόιδεψε υποσχόμενος ψευδώς προ τριετίας– υπό την πίεση της κοινής γνώμης και ΜΜΕ — ότι θα κάνει το γρηγορότερο ”πλήρη” την ”μερική” ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία, ώστε να ”καλυφθούν” κυριαρχικά τα ανατολικότερα του 28ου Μεσημβρινού ”ακάλυπτα” από την ελληνική επήρεια νησιά μας Ρόδος και Καστελόριζο.

Είδατε να έκανε κάτι επ’ αυτού όσο ήταν υπουργός Εξωτερικών ή μήπως σκέφτηκαν να διορθώσουν το λάθος του τότε ΥΠΕΞ οι Γεραπετρίτης-Μητσοτάκης στις αρχές του Αυγούστου κατά το ταξίδι τους στην Αίγυπτο; Τίποτα τέτοιο.

 Πήγαν και ήρθαν με άδεια χέρια μιλώντας μόνο για εμπορικές συμφωνίες και λησμονώντας το ύψιστο χρέος τους: να προστατέψουν κυριαρχικά τα ως άνω ”γκριζαρισμένα” από τους Τούρκους νησιά μας.

  Κι ύστερα αναρωτιόμαστε, γιατί αντιμετωπίζουν οι σύμμαχοί μας ως ανύπαρκτο μέγεθος την Ελλάδα. Γιατί έστειλαν συγχαρητήρια στην Τουρκία για την νίκη της επί των Ελλήνων στην Μικρασιατική Καταστροφή το ΝΑΤΟ και αυτή ακόμα η Αίγυπτος που θεωρούσαμε φίλη…

Κρινιώ Καλογερίδου