Καθώς ο πόλεμος συνεχίζεται στην Ουκρανία, με κάθε χιλιόμετρο που ανακτάται από τις ρωσικές δυνάμεις να κοστίζει περισσότερες ζωές, δύναμη πυρός και χρόνο, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους πρέπει να κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να ενισχύσουν τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

Ο αγώνας αυτός δεν είναι μόνο ζωτικής σημασίας για την Ουκρανία, αλλά διακυβεύονται και οι ισορροπίες σε σχέση με ολόκληρη την παγκόσμια τάξη, ιδίως καθώς η Κίνα παρακολουθεί και παίρνει διδάγματα από τη σύγκρουση στους υπολογισμούς της για τη λήψη αποφάσεων στον Ειρηνικό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι πρόσφατες αναφορές που υποδηλώνουν ότι η Ουκρανία δεν θα δει μαχητικά αεροσκάφη F-16 και εκπαιδευμένους πιλότους μέχρι τα μέσα του 2024 είναι ιδιαίτερα ανησυχητικές. Δεδομένων των προκλήσεων μιας μικρότερης πληθυσμιακής βάσης και των πολυετών ζητημάτων που συνδέονται με την επαρκή ροή όπλων, οι Ουκρανοί δεν μπορούν να διεξάγουν αυτόν τον πόλεμο επ’ αόριστον. Χρειάζονται αποφασιστική βοήθεια γρήγορα, με την αεροπορική ενίσχυση να βρίσκεται στην κορυφή της λίστας.

Η κίνηση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών στις 17 Αυγούστου 2023, που υποσχέθηκε στη Δανία και στην Ολλανδία ότι θα εγκρίνει τη μεταφορά των F-16 τους μόλις ολοκληρωθεί η εκπαίδευση των Ουκρανών πιλότων, είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά πρέπει να γίνουν περισσότερα για την παροχή αποτελεσματικής αεροπορικής ισχύος στην Ουκρανία. Την ίδια ημερομηνία, μία είδηση της Washington Post ανέφερε: “Η εκτίμηση των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών λέει ότι η αντεπίθεση της Ουκρανίας δεν θα πετύχει έναν βασικό στόχο”.

Η επιτακτική ανάγκη για μαχητικά αεροσκάφη είναι σαφής: πρόκειται για το άνοιγμα ενός πρόσθετου τομέα επίθεσης, ενώ παράλληλα θα προστατεύει την Ουκρανία από επιθέσεις. Αυτό δεν είναι κάτι που οι στρατοί μπορούν να κάνουν μόνοι τους. Όπως εξήγησε πρόσφατα ο στρατηγός Βαλέρι Ζαλούζνι, στρατιωτικός ηγέτης της Ουκρανίας: “Δεν μπορείς πλέον να κάνεις τίποτα μόνο με ένα τανκ με κάποια θωράκιση, επειδή το ναρκοπέδιο είναι πολύ βαθύ και αργά ή γρήγορα θα σταματήσει και τότε θα καταστραφεί από πυρά”. Η Ουκρανία χρειάζεται αεροπορική ενίσχυση για να προβάλλει δύναμη πάνω από αυτά τα εμπόδια.

Η υιοθέτηση των αξιών της αεροπορικής ισχύος είναι κάτι που σχεδόν κάθε κράτος έχει ενστερνιστεί από την έλευση της πολεμικής αεροπορίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο λόγος είναι απλός: η αξιοποίηση του ουρανού επιτρέπει τεράστια ταχύτητα και ευελιξία είτε στην επίθεση είτε στην άμυνα. Ελλείψει αυτών, οι μαχητές κολλάνε στη λάσπη – με τις δύο πλευρές να χτυπούν η μία την άλλη μέχρι να εξαντληθεί τελικά κάποιος. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιοφυΐα για να καταλάβει ότι ο Πούτιν θα κερδίσει μια μάχη με επίκεντρο τη φθορά εναντίον της Ουκρανίας. Η Ρωσία έχει απλώς περισσότερο στρατιωτικό προσωπικό και όπλα.

Ενώ οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα πρέπει να επαινεθούν για την παροχή στην Ουκρανία των απαραίτητων εξοπλισμών για να παραμείνει ζωντανή απέναντι στη ρωσική εισβολή, είναι επίσης σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι η υποστήριξη αυτή συχνά άργησε να έρθει. Η διαφορά μεταξύ νίκης και ήττας βρίσκεται στη χρονική στιγμή της παράδοσης των όπλων.

Οι γενικά αργές διαδικασίες λήψης αποφάσεων από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους στέρησαν από τους Ουκρανούς σημαντικές ευκαιρίες να οδηγήσουν τις ρωσικές δυνάμεις στις προηγούμενες φάσεις της σύγκρουσης. Οι καθυστερήσεις στην παροχή αεροπορικής ισχύος στην Ουκρανία έδωσαν στους Ρώσους το δώρο του χρόνου και το χρησιμοποίησαν για να εδραιώσουν τις θέσεις τους παρέχοντάς τους μεγάλο πλεονέκτημα. Η σύγκρουση αυτή θα μπορούσε να είχε λήξει πέρυσι πριν οι στρατοί του Πούτιν οχυρωθούν ανάμεσα σε τεράστια ναρκοπέδια και υποστηρικτικό πυροβολικό. Με αυτή την ευκαιρία να έχει χαθεί, ήρθε η ώρα να διευρυνθούν οι τρόποι επίθεσης.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η είδηση αυτή την άνοιξη σχετικά με την απόφαση για την παροχή F-16 στην Ουκρανία ήταν τόσο σημαντική. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους αποφάσισαν επιτέλους να παράσχουν τη βοήθεια που απαιτείται, προβάλλοντας ισχύ πάνω από τις ρωσικές άμυνες για να επιτεθούν σε στόχους-κλειδιά πίσω από τις γραμμές τους -αποθήκες εφοδιασμού, κέντρα διοίκησης και ελέγχου κλπ. Ωστόσο, μήνες αργότερα, τα F-16 και οι εκπαιδευμένοι πιλότοι δεν έχουν ακόμη φτάσει στις ουκρανικές γραμμές και οι τελευταίες προβλέψεις δείχνουν ότι οι καθυστερήσεις θα επεκταθούν μέχρι το 2024. Όπως εξήγησε ο Michael Clarke, επισκέπτης καθηγητής στο τμήμα πολεμικών σπουδών στο King’s College του Λονδίνου: “Τώρα τους δίνουμε αυτό που χρειάζονται, αλλά κάπως αργά”.

Το ότι η Ουκρανία χρειάζεται βοήθεια για την ανοικοδόμηση της πολεμικής της αεροπορίας είναι πέρα από προφανές. Όταν η Ρωσία εισέβαλε πέρυσι, είχε ένα συντριπτικό πλεονέκτημα αεροπορικής ισχύος: 772 μαχητικά έναντι 69 της Ουκρανίας. Τα αεροσκάφη αυτά ήταν επίσης πιο σύγχρονα και καλύτερα συντηρημένα. Έπειτα από 18 μήνες πολέμου, η θέση της Ουκρανίας στην αεροπορική ισχύ δεν βελτιώθηκε. Ο μόνος τρόπος για να αποκατασταθεί αυτή η ανισορροπία είναι να υπάρξει ένα αποφασιστικό κύμα αεροπορικής στήριξης για την Ουκρανία. Αυτό απαιτεί λύσεις με ταχύτητα και σε μεγάλη κλίμακα. Οι Ουκρανοί πρέπει να ενδυναμωθούν για να δώσουν έναν αποφασιστικό αγώνα ώστε να νικήσουν.

Πάρα πολλοί ειδικοί έχουν σπαταλήσει πάρα πολύ χρόνο και ενέργεια για να συζητήσουν ποιο συγκεκριμένο πολεμικό αεροσκάφος θα ήταν το καλύτερο για αυτόν τον πόλεμο. Η απάντηση είναι απλή: τα καλύτερα αεροσκάφη είναι εκείνα που μπορούν να πετάξουν το συντομότερο δυνατόνς. Ο ουκρανικός λαός μάχεται για τη ζωή του με την πλάτη στον τοίχο. Φυσικά, τα F-16 αποτελούν μέρος αυτής της απάντησης. Το ίδιο και άλλοι τύποι που μπορούν να προμηθευτούν, να εφοδιαστούν με επαρκή ανταλλακτικά και να επανδρώνονται με ένα βιώσιμο πρόγραμμα εκπαίδευσης πιλότων.

Επίσης, η συζήτηση δεν θα πρέπει να επικεντρώνεται αποκλειστικά στα επανδρωμένα αεροσκάφη. Δεδομένης της απειλής, οι Ουκρανοί θα πρέπει επίσης να εξετάσουν πολύ σοβαρά την ισχύ που παρέχουν τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη όπως το MQ-9 Reaper -μαζί με την υποστήριξη των ΗΠΑ. Οι πιλότοι παραμένουν ένα από τα πιο πολύτιμα πολεμικά αγαθά της Ουκρανίας. Οι αποστολές που είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες θα πρέπει να εκτελούνται πρωτίστως με μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Είναι πολύ πιο εύκολο να αντικατασταθεί ένα αεροπλάνο παρά ένας πιλότος. Επιπλέον, υπάρχουν συνδυασμένες τακτικές που τα επανδρωμένα και μη επανδρωμένα αεροσκάφη μπορούν να εφαρμόσουν συνεργατικά για την αντιμετώπιση μίας απειλής. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να πετάξουν μετωπικά πάνω στις ρωσικές άμυνες, αλλά να εφαρμοστεί ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός αεροπορικής εκστρατείας για την κατάλληλη αντιμετώπιση της απειλής – αλλά αυτό απαιτεί τη σωστή εναέρια εργαλειοθήκη.

Θα υπάρξουν απώλειες, αλλά ας εξετάσουμε τις ευρύτερες συνθήκες που επικρατούν. Ποιο είναι το κόστος της ήττας της Ουκρανίας; Αυτό το αποτέλεσμα δεν θα μετριέται αποκλειστικά σε ουκρανικό έδαφος που κατέλαβαν οι ρωσικές δυνάμεις. Οι πραγματικές συνέπειες είναι πολύ ευρύτερες και σοβαρότερες.

Η ανάγκη για αυτές τις λύσεις είναι άμεση. Ενώ η γενναιότητα των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας είναι αδιαμφισβήτητη, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η τρέχουσα αιματηρή κατάσταση δεν είναι απλά βιώσιμη χωρίς μια σημαντική πρόοδο. Η αεροπορική ισχύς είναι ένας κρίσιμος παράγοντας για την επίτευξη αυτού του αποτελέσματος. Όπως σημείωσε ο στρατηγός Douglas MacArthur: “Η ιστορία της αποτυχίας στον πόλεμο μπορεί σχεδόν πάντα να συνοψιστεί σε δύο λέξεις: “Πολύ αργά”. Πολύ αργά στην κατανόηση του θανάσιμου σκοπού ενός δυνητικού εχθρού. Πολύ αργά για να συνειδητοποιήσουμε τον θανάσιμο κίνδυνο. Πολύ αργά στην ετοιμότητα. Πολύ αργά στην ένωση όλων των δυνατών δυνάμεων για αντίσταση”. Δεδομένου του τι διακυβεύεται στην Ουκρανία και στον ελεύθερο κόσμο, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους πρέπει να δεσμευτούν για την παροχή ενός αποφασιστικού πλεονεκτήματος αεροπορικής ισχύος. Αυτό απαιτεί δράση με ταχύτητα.

Πηγή: Forbes