Ο Νίκος Τινής γράφει πως αντίσταση μας ενάντια στην κατοχή δεν πρέπει να έχει πια συμβολική σημασία, αλλά σθεναρή, με στρατηγική συμμαχία, χωρίς ψευδαισθήσεις και ιδεολογικές προκαταλήψεις.

Το δεσμεύομαι με όρκο και η προσπάθεια αποδέσμευσης του, για μια ΔΔΟ. Το ανακάτωμα αυτό, όλων των κυβερνήσεων, μετά τον θάνατο του Μακαρίου, των κατεστημένων συνηθειών και νεωτερισμών, των παραπατημένων και των δισταγμών χαρακτηρίζουν οι πράξεις της νέας κυβέρνησης, και των παλαιών και νέων κομμάτων. Νεοκύπριοι παρουσιάζονται σαν διάττοντες αστέρες ή σαν βόμβας κρότου λάμψης, στην πολιτική, κρατώντας ρόδα και τραγουδώντας «θέλουμε ειρήνη» έναντι της κατοχικής Τουρκίας. Μα για να έχουμε ειρήνη πρέπει να προετοιμαζόμαστε για πόλεμο. Μήπως οι Νεοκύπριοι χρειάζονται ψυχανάλυση; Τόσο τους επηρέασε το σύνδρομο της Στοκχόλμης; Κανείς δεν τους εμποδίζει να πάνε να ζήσουν υπό την τουρκική διοίκηση. Ίσα – ίσα θα είναι και πρωτοπόροι της ιδεολογίας τους και θα καθιστούν και καθοδηγητές. Μπορούμε να ζούμε ειρηνικά με έναν εχθρό, όχι τους Τουρκοκύπριους που είναι κι αυτοί μειονότητα και υποφέρουν από την τουρκική κατοχή που η προσπάθειά του είναι να καταλάβει όλη την Κύπρο; Εσωτερικά μιλάμε για αδελφοσύνη, ισότητα, ελευθερία. Πού είναι όμως οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, πόσο μακριά είναι ακόμη η ίδρυσή τους; Σ’ ένα πιθανό νέο πόλεμο, αν μας τον επιβάλει η Τουρκία, πού είναι η ενίσχυση της άμυνάς μας, θα έχουμε αποτελεσματική αντίσταση; Ή ακόμη θα συνεχίζουμε να ερίζουμε για τα διπλώματα του καθενός; Ποιος νοιάζεται για τα αισθήματα του λαού για ελευθερία; Μήπως εξαλείψαμε την Πέμπτη Φάλαγγα στην Κύπρο;

Η Κύπρος περιβάλλεται από ένα σιδερένιο κλοιό. Ο μελλοντικός μας αγώνας επιβάλλεται να είναι υπέρ πίστεως και πατρίδος. Να μην ξεχνούμε ποτέ τη «Γαλάζια Πατρίδα» των Τούρκων και ισλαμοφασιστών, το μεταναστευτικό, προμετωπίδα των Τούρκων που σκοπό έχει την εξάπλωση του Ισλάμ, πέραν των οικονομικών συμφερόντων από την κυπριακή ΑΟΖ. Η Τουρκία μυρίστηκε πετρέλαιο, φυσικό αέριο, νέες κατακτήσεις, εκμεταλλευόμενη τις τυχόν αδυναμίες μας, όπως διχόνοια. Η αντίσταση μας ενάντια στην κατοχή δεν πρέπει να έχει πια συμβολική σημασία, αλλά σθεναρή, με στρατηγική συμμαχία, χωρίς ψευδαισθήσεις και ιδεολογικές προκαταλήψεις. Τα οχυρωματικά έργα των Τούρκων στο βόρειο κατεχόμενο τμήμα της νήσου μας, στρέφονται και εναντίον των γειτονικών μας χωρών και ο νοών νοείτω.

Η πονηρή αλεπού (Τουρκία) μισοχορτάτη από τις μέχρι τώρα κατακτήσεις σε Συρία, Ιράκ, Κύπρο, Καραμπάχ, αναπαύεται παρακολουθώντας …τις κότες, μισοκρύβεται, γυρίζει γύρω – γύρω από το κοτέτσι, οσμίζεται και όταν πεινάσει ορμάει γιατί νομίζει ότι η μεγάλη ακτογραμμή της της δίνει αυτό το δικαίωμα, το οθωμανικό δίκαιο. Θύματα της, όταν το θηρίο πεινάσει και ξυπνήσει και βλέποντας τις αδυναμίες ή και απροθυμίες των γειτόνων της (ΕΕ, ΗΠΑ, Ισραήλ) θα είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, το Καστελλόριζο και τρώγοντας ανοίγει η όρεξη. Στη σειρά μακροπρόθεσμα σχεδιάζει τα Βαλκάνια ως τελικό προορισμό της. Η γη στη Δυτική Θράκη πωλείται σε Έλληνες μουσουλμάνους και οι τουρκικές τράπεζες την αγοράζουν.

Ελλαδίτες και Έλληνες της Κύπρου, χάνουμε σιγά – σιγά το φιλότιμό μας για χάρη του χρήματος και του ατομικισμού που άρχισε να μας διακρίνει. Σκοτώνονται άνθρωποι δίπλα μας κι εμείς αδιαφορούμε, χάνουμε τη μισή μας πατρίδα κι εμείς αλληθωρίζουμε για μια ΔΔΟ.

Φιλελεύθερος