Του Κώστα Ράπτη

Δεν είναι “deal”, είναι ένα τοπίο “ελπίδων”. Καθώς και έναυσμα για έναν νέο γύρο “κολοκυθιάς”, όπου Μπάιντεν και Ερντογάν “κρύβονται” πίσω από τα κοινοβούλιά τους, περιμένοντας ο ένας από τον άλλο να κινηθεί πρώτος. Με μοναδική σαφή πρόοδο έως τώρα, στο επίπεδο της “εικόνας”.

Ο Τούρκος ηγέτης έδωσε πριν από τη Σύνοδο του Βίλνιους διαπιστευτήρια φιλοδυτικής στροφής, συναντώντας τον  Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, τον οποίο “φιλοδώρησε” με τα στελέχη του Τάγματος Αζόφ που βάσει συμφωνίας με τη Ρωσία όφειλαν να παραμείνουν στην Τουρκία, ενώ (πλειοδοτώντας σε σχέση με άλλους, περισσότερο επιφυλακτικούς συμμάχους) τάχθηκε υπέρ της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.

Στην πρωτεύουσα της Λιθουανίας, ο Ταγίπ Ερντογάν κατάφερε να αποσπάσει συγκεκριμένα ανταλλάγματα, όπως η άρση του εμπάργκο εξαγωγής πολεμικού υλικού (λ.χ. αισθητήρων για drones) που είχε επιβάλλει ο Καναδάς στην Τουρκία μετά την εμπλοκή της τελευταίας στον πόλεμο του Ναγκόρνο Καραμπάχ το 2020. Κατάφερε επίσης να βαρύνει περαιτέρω το “καλάθι” των απαιτήσεών του, αποσπώντας από την συνάντηση με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ υπόσχεση επανενεργοποίησης των ευρω-τουρκικών ενταξιακών διαπραγματεύσεων, παρά τις αντιρρήσεις Κομισιόν και Γερμανίας. Συνεπώς, η πορεία ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ αποκτά άλλο ένα οιονεί προαπαιτούμενο: την προώθηση από πλευράς Ε.Ε. των ζητημάτων τουρκικού ενδιαφέροντος, όπως η απελευθέρωση της βίζας. Όσο περισσότερο διαπλέκονται τα θέματα της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, τόσο περισσότερους μοχλούς πίεσης αποκτά η Τουρκία, καίτοι μη μέλος των “27”.

Στην δε κεντρική διαπραγμάτευση με την αμερικανική πλευρά για τα F-16 ο ισχυρός άνδρας της Άγκυρας εξασφάλισε τα εύσημα του Αμερικανού προέδρου, εμφανιζόμενος να συγκατατίθεται στην διεύρυνση του ΝΑΤΟ με την εισδοχή της Σουηδίας, ενώ ταυτοχρόνως υποσημειώνει ότι η Τουρκική Εθνοσυνέλευση θα μείνει κλειστή λόγω θέρους για τους επόμενους δύο μήνες, αφήνοντας έτσι μεγάλο περιθώριο περαιτέρω ελιγμών μέχρι την περιπόθητη κοινοβουλευτική επικύρωση. Με τον τρόπο αυτό έχει πει επί της αρχής “ναι” στην σουηδική υποψηφιότητα, αφαιρώντας έτσι ένα επιχείρημα από τους αντιπάλους της Τουρκίας στο αμερικανικό Κογκρέσο, χωρίς να έχει χάσει τη δυνατότητα για περαιτέρω κωλυσιεργία.

Εναπόκειται στους Αμερικανούς βουλευτές και γερουσιαστές να εκπληρώσουν την “ελπίδα” του Ερντογάν ότι η συνάντηση με τον Μπάιντεν ξεμπλοκάρισε το θέμα των F-16, ενώ και η συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό στο Βίλνιους δημιουργεί μια εικόνα εκτόνωσης των ελληνοτουρκικών εντάσεων. Με τον Τούρκο ηγέτη να ισχυρίζεται τώρα ότι τα F-16 δεν θα χρησιμοποιηθούν εναντίον της Ελλάδας, όσοι στο Καπιτώλιο οχυρώνονταν πίσω από τις ανησυχίες τους για την ελληνική ασφάλεια, σαν τον γερουσιαστή Μενέντεζ, δίνουν τώρα τη μάχη των ισορροπιών, προωθώντας την πώληση μαχητικών F-35 στην Αθήνα.

capital.gr