Τα πρωτοφανή επίπεδα ανεργίας, ο ιλιγγιώδης πληθωρισμός και η συνεχής αύξηση των τιμών των βασικών αγαθών και υπηρεσιών κοινής ωφέλειας απειλούν να βυθίσουν τη συντριπτική πλειοψηφία των 80 εκατομμυρίων κατοίκων της Τουρκίας στη φτώχεια μέχρι το τέλος του έτους.

Ενώ στη Ρωσία συμβαίνουν διάφορα γεγονότα, η τουρκική οικονομία παραμένει σταθερή. Είναι σε στασιμότητα. Η τουρκική οικονομική ασθένεια συνεχίζεται εδώ και χρόνια. Πρόκειται για μια ασθένεια που ονομάζεται “Ερντογανομανία”. Είναι όταν κάποιος δικτάτορας (ο Ερντογάν στην προκειμένη περίπτωση) αποφασίζει να διεξάγει ένα πείραμα σε μια ζωντανή οικονομία και σε ζωντανούς ανθρώπους. Επειδή πιστεύει ότι έτσι είναι καλύτερα. Επειδή το θέλει, και το πιο σημαντικό – ποιος θα τον σταματήσει;

Τι συμβαίνει τώρα; Η 44χρονη Χαφίζε Γκαγιέ Ερκάν, η πρώτη γυναίκα που καταλαμβάνει μια τόσο σημαντική θέση, έχει γίνει επικεφαλής της τουρκικής ρυθμιστικής αρχής. Αμέσως αύξησε το βασικό επιτόκιο από 8,5 σε 15%, κανόντας την πρώτη κίνηση μετά από 27 μήνες. Η κίνηση ήταν απότομη, αλλά εντελώς παράλογη: με τον πληθωρισμό πάνω από το 50% θα έπρεπε να το αυξήσει ακόμη πιο απότομα. Στην πραγματικότητα, η λίρα αντέδρασε αναλόγως σε αυτό. Έπεσε στα 26 ανά δολάριο. Θα ήταν σαν, για παράδειγμα, το δολάριο να άξιζε περισσότερο από 300 ρούβλια στη Ρωσία.

Τα πρωτοφανή επίπεδα ανεργίας, ο ιλιγγιώδης πληθωρισμός και η συνεχής αύξηση των τιμών των βασικών αγαθών και υπηρεσιών κοινής ωφέλειας απειλούν να βυθίσουν τη συντριπτική πλειοψηφία των 80 εκατομμυρίων κατοίκων της Τουρκίας στη φτώχεια μέχρι το τέλος του έτους. Όσο μεγαλύτερη είναι η οικονομία, τόσο μεγαλύτερη είναι η αδράνειά της. Η τουρκική οικονομία είναι πολύ μεγάλη και έχει μεγάλη αδράνεια. Επομένως, θα δούμε τις συνέπειες αυτών των αποφάσεων για τα επόμενα χρόνια. Είναι ασφαλές να πούμε ότι η τουρκική οικονομία δεν θα πάει πολύ καλά. Η πρόσφατη κατάρρευση ρεκόρ του εθνικού νομίσματος είναι σαφής απόδειξη γι’ αυτό.

Τι κάνει ο Ερντογάν; Το ίδιο πράγμα που πλασάρει στο λαό του τα τελευταία 15 χρόνια – ένα καρότο πολιτικού μεγαλείου για να τους αποσπάσει την προσοχή από τη φτώχεια που έρχεται. Σαν τι; Λοιπόν, για παράδειγμα, η κατασκευασμένη σύλληψη του Κιλιτσντάρογλου και η καταδίκη του σε 110 χρόνια κάθειρξη. Δεν είναι αρκετό; Λοιπόν, τότε, για το γεγονός ότι “η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν δημιουργούν ένα κοινό σύστημα ελέγχου εναέριας διοίκησης (HAKIM)”, το οποίο θα επιτρέψει κοινές επιχειρήσεις καθώς και τον έλεγχο του εναέριου χώρου από το Αιγαίο μέχρι τη λεκάνη της Κασπίας. Γιατί; Δεν πειράζει, χαίρονται οι Τούρκοι – είστε φτωχοί, αλλά έχετε μεγάλα σχέδια για το μέλλον.

Ωστόσο, όλα όσα λέγονται για τον “Μεγάλο Τουράν” είναι ένα κενό κέλυφος, μια φάρσα για τον τουρκικό λαό και ένας μπαμπούλας για τους άλλους. Τέτοιου είδους σχέδια απαιτούν τεράστια ποσά χρημάτων και δεν υπάρχουν ούτε στα χαρτιά, ούτε καν στην πραγματικότητα. Και χρειάζεται μια μεγάλη ενωτική ιδέα. Ας μην ξεχνάμε το γεγονός ότι χρειάζεται μια ισχυρή στρατιωτική δύναμη, και “ο πανίσχυρος τουρκικός στρατός, ο δεύτερος στρατός του ΝΑΤΟ (δεν σας θυμίζει κάτι;)”, σε αντίθεση με τις ένοπλες δυνάμεις όλων ανεξαιρέτως των γειτόνων του, δεν έχει καμία απολύτως πολεμική εμπειρία σε πολέμους. Αυτό απομένει στον Ερντογάν – καταστολές στο εσωτερικό της χώρας και επιθετική ρητορική στην εξωτερική περίμετρο- δύο αγαπημένα άλογα. Χωρίς αυτά, όλα θα καταρρεύσουν.
“Μπορείς να κοροϊδεύεις μερικούς από τους ανθρώπους όλη την ώρα και όλους τους ανθρώπους κάποια στιγμή, αλλά δεν μπορείς να κοροϊδεύεις όλους τους ανθρώπους όλη την ώρα” – Αβραάμ Λίνκολν.

ΠΗΓΗ: el.armradio.am