Η απόφαση της κυβέρνησης του Ισραήλ να “αναγνωρίσει την εθνική κυριαρχία του Μαρόκου” στη διαφιλονικούμενη περιοχή της Δυτικής Σαχάρας χαρακτηρίστηκε “άκυρη” και “μηδέποτε γενόμενη” χθες Τετάρτη από το αυτονομιστικό κίνημα Μέτωπο Πολισάριο, που υποστηρίζεται από την Αλγερία.

Η κίνηση “της σιωνιστικής οντότητας ή οποιασδήποτε άλλης πλευράς να νομιμοποιήσει τη μαροκινή κατοχή της Δυτικής Σαχάρας είναι άκυρη και μηδέποτε γενόμενη”, ανέφερε το “υπουργείο Πληροφόρησης” του σαχαριανού κινήματος.

Τη Δευτέρα, η κυβέρνηση του βασιλιά του Μαρόκου ανακοίνωσε, επικαλούμενη επιστολή του ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου, ότι το Ισραήλ αποφάσισε να “αναγνωρίσει την εθνική κυριαρχία του Μαρόκου” στη Δυτική Σαχάρα.

Η θέση αυτή “δεν θα κάνει τίποτε άλλο παρά να ενισχύσει την αποφασιστικότητα του σαχαριανού λαού να συνεχίσει τον εθνικό αγώνα σε διάφορα μέτωπα”, τόνισε το Πολισάριο σε ανακοίνωση που επικαλέστηκε το αλγερινό επίσημο πρακτορείο ειδήσεων APS.

Κατήγγειλε ταυτόχρονα τους “κοινούς υπονομευτικούς ελιγμούς (…) με σκοπό να αποσταθεροποιηθεί η περιφέρεια της βόρειας Αφρικής και του Σαχέλ γενικά”.

Η αναγνώριση από “τη σιωνιστική οντότητα” της “υποτιθέμενης εθνικής κυριαρχίας του Μαχζέν [σ.σ. του μαροκινού κράτους] στη Δυτική Σαχάρα θεωρείται μηδέποτε γενόμενη”, επέμεινε το αυτονομιστικό κίνημα.

Η απόφαση δεν θα έχει”καμιά προστιθέμενη αξία” για το βασίλειο, απλώς “ενισχύει περαιτέρω” και “επιβεβαιώνει” τη “συμμαχία ανάμεσα σε ένα κράτος και μια οντότητα που κατέχουν, και οι δύο στρατιωτικά, τη Δυτική Σαχάρα και την Παλαιστίνη”, συνέχισε το υπουργείο των σαχραουί.

Το Πολισάριο εξέφρασε θλίψη για την απόφαση, που δείχνει κατ’ αυτό “περιφρόνηση για τα αισθήματα εκατομμυρίων Μαροκινών που έχουν την Παλαιστίνη και την Αλ Κουντς [σ.σ. την Ιερουσαλήμ] στις καρδιές τους”.

Στη σύγκρουση για τη Δυτική Σαχάρα, περιοχή καλυπτόμενη από έρημο που όμως βρέχεται από νερά πλούσια σε αλιεύματα και διαθέτει πλούσια αποθέματα φωσφορικών αλάτων, αναμετρώνται το Μαρόκο και το Πολισάριο, που υποστηρίζεται από το Αλγέρι, μετά την αποχώρηση το 1975 της Ισπανίας, της πάλαι ποτέ αποικιακής επικυρίαρχης δύναμης.

Το Πολισάριο απαιτεί να διεξαχθεί δημοψήφισμα για την αυτοδιάθεση υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, κάτι που είχε συμφωνηθεί αλλά ουδέποτε υλοποιήθηκε, ενώ το Ραμπάτ υπόσχεται αυτονομία, αλλά χωρίς αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας του.

Η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός που εφαρμοζόταν από το 1991 έγινε θρύψαλα στα μέσα Νοεμβρίου του 2020, όταν αναπτύχθηκαν μαροκινά στρατεύματα στο νότιο τμήμα της περιοχής για να εκδιωχθούν αυτονομιστές που είχαν κλείσει την μοναδική οδό προς τη Μαυριτανία, που κατασκευάστηκε παράνομα κατ’ αυτούς, αφού δεν υπήρχε το 1991.

Η Αλγερία διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις της με το Μαρόκο το 2021, εξαιτίας των διαφωνιών ανάμεσα στις δύο χώρες για τη Δυτική Σαχάρα και της προσέγγισης του βασιλείου με το Ισραήλ.

Μαρόκο και Ισραήλ εξομάλυναν τις διπλωματικές τους σχέσεις τον Δεκέμβριο του 2020, στο πλαίσιο των λεγόμενων συμφωνιών του Αβραάμ, διαδικασία προσέγγισης του εβραϊκού κράτους με αραβικές χώρες με παρότρυνση και στήριξη της τότε κυβέρνησης των ΗΠΑ.

ΠΗΓΗ: ΑΜΠΕ