Γράφει ο Θεόδωρος Νικολοβγένης*

Οι φήμες περί απόκτησης μεταχειρισμένων μονάδων επιφανείας από τα αμερικανικά αποθέματα ξύπνησαν τα φαντάσματα του διχασμού του παρελθόντος, καθώς οι LCS αποδεικνύονται πολύ σκληρές για να πεθάνουν.

Πλοία που στον πρόσφατο άτυπο διαγωνισμό για απόκτηση 4 φρεγατών γενικής χρήσεως τερμάτισαν κατά γενική ομολογία τελευταία και μάλλον ήταν και από τα ακριβότερα. Πλοία που το αμερικανικό ναυτικό στην πιο κρίσιμή του φάση μετά τις μεγάλες αεροναυμαχίες του ‘Β ΠΠ στον Ειρηνικό (καθώς το κινεζικό είναι το πλέον πολυάριθμο), τα χαρακτήρισε ανίκανα και ξεκίνησε την διαδικασία απόσυρσής τους.

Στον “διαγωνισμό” εκείνο, η προσωπική μας αγωνία ήταν έκδηλη, παρά το γεγονός οτι συνειδητά δεν συμμετείχαμε στον διαδικτυακό εμφύλιο που έλαβε χώρα. Δεν προμοτάραμε καμία υποψηφιότητα, καθώς όλα τα πλοία που συμμετείχαν ήταν αξιοπρεπέστατα πλην των FDI της γαλλικής διαμόρφωσης και των LCS που αργότερα μετονομάστηκαν MMSC, που με τη σειρά τους μετονομάστηκαν σε HF-I και που στο τέλος μετονομάστηκαν HF-II ακολουθώντας την τακτική του “άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς”.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ “AMYNA ΚΑΙ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ“