Την ώρα που η Τουρκία κάνει άλματα στον τομέα των μη επανδρωμένων οχημάτων, αξιοποιώντας σε μεγάλο βαθμό τις δυνατότητες εγχώριας παραγωγής αυτόνομων συστημάτων, η Ελλάδα δείχνει σημάδια αδράνειας στην προσπάθεια να συμβαδίσει με τις απαιτήσεις του σύγχρονου επιχειρησιακού περιβάλλοντος.

Προς το παρόν, τις ανάγκες επιτήρησης περιοχών ελληνικού ενδιαφέροντος αναλαμβάνουν τα ισραηλινά UAV HERON που επιχειρούν από την 135 Σμηναρχία Μάχης της Σκύρου και αποκτήθηκαν με τη μέθοδο του leasing αλλά και τα SPERWER του Στρατού Ξηράς που επιχειρούν κυρίως στα χερσαία ελληνοτουρκικά σύνορα.

Χωρίς UAV το Πολεμικό Ναυτικό

Ο σχεδιασμός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού προέβλεπε ότι στα μέσα του 2022, τουλάχιστον πέντε μη επανδρωμένα ελικόπτερα A900 θα επιχειρούσαν από τις Φρεγάτες ΜΕΚΟ και S που διαθέτει ο ελληνικός Στόλος. Έναν χρόνο αργότερα, τα συστήματα αυτά δεν έχουν τεθεί ακόμη σε επιχειρησιακή λειτουργία με το Πολεμικό Ναυτικό να αρνείται την παραλαβή τους διότι, σύμφωνα με ανώτατες πηγές, δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις που είχαν καθοριστεί από το ναυτικό Επιτελείο.

Πληροφορίες της «Κ» αναφέρουν ότι η εταιρεία που εισάγει τα συγκεκριμένα συστήματα από την Ισπανία έχει αναλάβει την αναβάθμιση του λογισμικού ώστε τα πτητικά χαρακτηριστικά, η εμβέλεια και οι δυνατότητες επιτήρησης και παραμονής στον αέρα να συμβαδίζουν με όσα προβλέπει η σύμβαση που υπεγράφη μεταξύ της ΓΔΑΕΕ και της εταιρείας.

Τα προβλήματα, ωστόσο, δεν σταματούν εδώ καθώς σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, τα Στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού δεν μπόρεσαν να εκπαιδευτούν στον συγκεκριμένο τύπο μη επανδρωμένου ελικοπτέρου επειδή οι εκπαιδευτές δεν διέθεταν πιστοποίηση από την Αρχή Αξιοπλοΐας.

Η επιχειρησιακή τους αξιοποίηση, θα έδινε σημαντικές «ανάσες» στα πληρώματα των οργανικών ελικοπτέρων των Φρεγατών μιας και τα μη επανδρωμένα θα μπορούσαν να αναλάβουν αποστολές επιτήρησης, συλλογής πληροφοριών και κατάδειξης στόχων με πολύ χαμηλότερο κόστος και κυρίως χωρίς το ρίσκο της απώλειας ανθρώπινων ζωών αλλά και πανάκριβων πτητικών μέσων.

Σε αναζήτηση λύσης

Η τροπή που πήρε το πρόγραμμα σήμανε «συναγερμό» στο ΓΕΝ και το ΓΕΕΘΑ που ήδη αναζητούν λύση για να αποκτήσει το Πολεμικό Ναυτικό τα δικά του UAV. Το ΓΕΕΘΑ μάλιστα, ζήτησε να διερευνηθεί το ενδεχόμενο να καλυφθεί το επιχειρησιακό κενό από τα UAV Orbiter 3 που θα συνοδεύουν τα συστήματα Spike NLOS, τα οποία σύντομα θα αποκτήσουν τόσο ο Στρατός Ξηράς όσο και το Πολεμικό Ναυτικό.

Τα Orbiter 3 είναι UAV μικρού μεγέθους με μεγάλη ακτίνα δράσης, κάμερα ημέρας και νύχτας, καταδείκτη laser και μπορούν να μείνουν στον αέρα για περίπου 6 ώρες. Παράλληλα, αναζητούνται συστήματα τα οποία θα μπορούν να τοποθετηθούν χωρίς επιπλέον κόστος στις Φρεγάτες ΜΕΚΟ, όταν αυτές αναβαθμιστούν, αλλά και στις παλαιότερες τύπου S που αναμένεται να παραμείνουν σε υπηρεσία μέχρι να αποκτηθούν νέες πλώρες.Τα νέα είναι καλύτερα σε ό,τι αφορά στις νέες Φρεγάτες FDI Belharra που αναμένεται να ενταχθούν στον Στόλο το 2025, καθώς θα διαθέτουν τα δικά τους μη επανδρωμένα ελικόπτερα Schiebel Camcopter S-100.

Στο «γήπεδο» της Τουρκίας

Σχεδόν ταυτόχρονα με την ανάπτυξη Μη Επανδρωμένων Αεροχημάτων για χρήση από το Ναυτικό της, η Άγκυρα στράφηκε και στον τομέα των αυτόνομων συστημάτων επιφανείας. Πρόκειται για μη επανδρωμένα σκάφη με δυνατότητες παρατήρησης, συλλογής πληροφοριών αλλά και μεταφοράς όπλων, κυρίως εκρηκτικών, που στοχεύουν μεγαλύτερες ναυτικές Μονάδες. Η χρήση τέτοιων συστημάτων είναι διαδεδομένη τόσο στην περιοχή του Κόλπου όσο και στη Μαύρη Θάλασσα όπου χρησιμοποιούνται από τις ουκρανικές δυνάμεις σε χτυπήματα κατά του ρωσικού Στόλου.

Η τουρκική αμυντική βιομηχανία αναπτύσσει τουλάχιστον τέσσερα διαφορετικά συστήματα για εγχώρια χρήση και εξαγωγή, τα οποία βρίσκονται στο στάδιο των δοκιμών. Πρόκειται για τα ULAQ, SALVO USV, SANCAR και USV SWARM που εμφανίζονται ήδη σε διάφορες εκθέσεις αμυντικού υλικού ανά τον κόσμο.

Παρόλο που η πρόσκτηση αντίστοιχων συστημάτων δεν αποτελεί προτεραιότητα για την ελληνική πλευρά, κυρίως λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του Αιγαίου, τα Επιτελεία των Ενόπλων Δυνάμεων εξετάζουν ήδη τρόπους αντιμετώπισης, εστιάζοντας κυρίως στα συστήματα αυτοπροστασίας των πλοίων αλλά και σε συστήματα ηλεκτρονικών παρεμβολών.

ΠΗΓΗ: Kathimerini.gr