Πριν από μερικά χρόνια ήταν η εκτίμηση όλης της πολιτικής ηγεσίας ότι αν αποδεχθούμε την τουρκική απαίτηση να βάλουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το φυσικό αέριο, η Κυπριακή Δημοκρατία θα απολέσει κάθε προσδοκία.

Διότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι πρώτον, θα πάγωνε κάθε ελπίδα ανάπτυξης των κοιτασμάτων, δεύτερον, ότι αποδεχόμαστε πως πρόκειται για μια έννομη διαφορά μεταξύ των δύο κοινοτήτων όταν όλη η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει πως είναι ζήτημα που νόμιμα διαχειρίζεται το αναγνωρισμένο κράτος και τρίτον, θα χανόταν κάθε πιθανότητα τα κοιτάσματα να αποτελέσουν κίνητρο για την Τουρκία και τους Τουρκοκύπριους για να κάνουν βήματα επίλυσης του Κυπριακού.

Αυτή τη γραμμή υιοθετούσαν και οι κυβερνήσεις Χριστόφια και Αναστασιάδη. Χαρακτηριστικά, ο Νικος Αναστασιάδης δήλωνε στο Φιλελεύθερο, στις  21/12/2014, ότι δεν πρόκειται να αλλάξει γραμμή διότι «διάλογος υπό την απειλή επιβολής του ισχυρού, των θέσεων και αξιώσεων του ισχυρού θα σήμαινε εν τη ουσία εθνική αυτοκτονία». Πριν από αυτό, στις 15/12/14, ο Ιωάννης Κασουλίδης, έκανε την ιστορική διαπίστωση ότι η τουρκική θέση «όχι μόνο στοχεύει στη συνδιαχείριση των υδρογονανθράκων στη νότια ΑΟΖ της Κύπρου αλλά και στην κατάργηση της νομικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας».

Αναγκάζονταν να κάνουν τις δηλώσεις διότι ο Αμερικάνος και ο Βρετανός πρέσβης είχαν αρχίσει να στηρίζουν την τουρκική θέση για ένταξη των υδρογονανθράκων στις διαπραγματεύσεις του Κυπριακού. Μιλώντας στο Φιλελεύθερο, στις 14/12/14, ο Βρετανός πρέσβης, Ρικ Τοντ, έλεγε ότι «οι υδρογονάνθρακες είναι ένα ζήτημα» κι αφού «υπάρχει ήδη η συμφωνία ότι το οφέλη από τους υδρογονάνθρακες θα μοιραστούν ανάμεσα στις δύο κοινότητες», είναι λογικό να το εμπλέξεις κι αυτό στις διαπραγματεύσεις. Επισήμως ήταν η πρώτη φορά, που η Βρετανία, υποστήριζε αυτό που απέρριπτε με απόλυτο τρόπο η ελληνοκυπριακή πλευρά: Την τοποθέτηση των υδρογονανθράκων στο τραπέζι των συνομιλιών.

Τον Δεκέμβριο του 14 η τουρκική κυβέρνηση, διαβίβασε τις θέσεις της μέσω του τότε υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδος, Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος είχε παραδώσει στην Άγκυρα γραπτώς και τις θέσεις της Λευκωσίας για τους υδρογονάνθρακες. Η Τουρκία ζητούσε συνδιαχείριση, συζήτηση του κεφαλαίου της ενέργειας στο πλαίσιο της διαδικασίας του δικοινοτικού διαλόγου ή, εναλλακτικά, να δημιουργηθεί μια επιτροπή από την Ελλάδα και την Τουρκία, που θα έχουν την εποπτεία της αξιοποίησης του φυσικού πλούτου. Του πλούτου της Κύπρου! Δηλαδή, εξαφάνιση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εκλιπούσα, μια και καλή! Ακόμα και για ένα ζήτημα που όλη η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει ως δικαίωμα και αρμοδιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, εμείς καλούμαστε να το αποποιηθούμε χωρίς ούτε καν κάποια ανταπόδοση προς τη λύση του Κυπριακού.

Μετά από το πιο πάνω ιστορικό τι συναντούμε σήμερα στο «εσωτερικό μέτωπο»; Το ΑΚΕΛ κατέθεσε στον Αναστασιάδη προτάσεις για την ενέργεια κι από τότε δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να καλεί την πλευρά μας να κάνει αυτό το οποίο μέχρι πρόσφατα θεωρούσαν όλοι «εν τη ουσία εθνική αυτοκτονία». Δηλαδή, να βάλει το φυσικό αέριο στις διαπραγματεύσεις. Αυτή είναι η ουσία. Να συμφωνηθεί, λένε, το πλαίσιο έξι σημείων του Γκουτέρες ως στρατηγική συμφωνία και μετά να μπει στο τραπέζι το ζήτημα της εμπλοκής των Τουρκοκυπρίων στα θέματα του φυσικού αερίου. Τα άλλα, μετά τη λύση. Οριοθέτηση ΑΟΖ με την Τουρκία, συμφωνία για την όδευση αγωγού φυσικού αερίου προς την Τουρκία και τέτοια. Αλλά, μετά τη λύση. Πριν τη λύση να κάνουμε αυτό που απορρίπταμε και να ξεκινήσουμε διαπραγμάτευση για το φυσικό αέριο.

Προχτές υπενθύμισε ο Αβέρωφ Νεοφύτου ότι δεν είναι μόνο το ΑΚΕΛ που θέλει την ενέργεια στο τραπέζι. Στην ανακοίνωση για το όχημα της λύσης που χρειάζεται οδηγό, έλεγε: «Απαιτούνται συγκεκριμένες, δυναμικές πρωτοβουλίες, όπως η συμπερίληψη στην ατζέντα τόσο του ενεργειακού όσο και της περιφερειακής ασφάλειας».

Εδώ είμαστε. Τα δυο μεγάλα κόμματα, που ενοχλούνται όταν ονομάζονται ΔΗΣΑΚΕΛ, αποφάσισαν τώρα ότι αυτό που θεωρούσαν «εθνική αυτοκτονία», τώρα δεν είναι. Και εντάξει, αλλάζουν τα πράματα, θα πει κάποιος, και πρέπει να είμαστε ευέλικτοι. Να είμαστε. Αλλά, πριν αρχίσουν να παρουσιάζουν την τουρκική θέση και τη θέση των αμερικανοβρετανών, ως δική τους, θα πρέπει να μας εξηγήσουν αν έχουν αναιρεθεί όλοι οι κίνδυνοι, που οι ίδιοι πρόβαλλαν, από μια τέτοια εξέλιξη.

Δεν υπάρχει σήμερα αυτό που προειδοποιούσε ο Γιαννάκης Κασουλίδης; Για «κατάργηση της νομικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας»; Ο Κασουλίδης, όχι κανένας απορριπτικός κινδυνολόγος. Προπάντων, όμως, με αυτήν ειδικά την Τουρκία, δεν υπάρχει ο κίνδυνος να εξαφανιστούν από το τραπέζι ακόμα μια φορά όλα τα άλλα κεφάλαια του Κυπριακού; Θα δώσουμε και στο ενεργειακό όσα μας ζητούν και θα περιμένουμε ξανά να πάρουμε στο εδαφικό, στην ασφάλεια, στις περιουσίες, στον εποικισμό, στο «κανονικό κράτος»…

Φιλελεύθερος