Η εμπορία ανθρώπων δεν εμπλέκει μόνο τους πράκτορες αλλά κυβερνητικούς και στρατιωτικούς αξιωματούχους σε διάφορα επίπεδα που το επιτρέπουν να συμβεί.

Του Παύλου Αντωνόπουλου

Τι προτρέπει τους Πακιστανούς, ιδιαίτερα τις θρησκευτικές και εθνοτικές μειονότητες, να εγκαταλείψουν παράνομα τη χώρα σε μια φιλοδοξία για μια καλύτερη ζωή με τόσο βαρύ τίμημα;

Χαρακτηρίστηκε ως η χειρότερη καταστροφή με μεταναστευτικό σκάφος στη Μεσόγειο Θάλασσα. Η τραγωδία με σκάφος στα ανοιχτά της Ελλάδας δημιουργεί επείγοντα ερωτήματα. Από τους 750 άτυχους επιβάτες, οι 400 ή περισσότεροι από τους μισούς ήταν Πακιστανοί, μεταξύ των οποίων μόνο στους 12 δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία ζωής.

Τις τελευταίες δύο ημέρες, τα πακιστανικά Μέσα Ενημέρωσης παρέμειναν συγκεντρωμένα και τόνισαν πώς οι υπήκοοί τους έτυχαν της χειρότερης μεταχείρισης μεταξύ όλων των ταξιδιωτών. Λένε πως «άνθρωποι δεν πνίγηκαν αλλά σκόπιμα πνίγηκαν από την ελληνική ακτοφυλακή».

Αυτή η δήλωση εκθέτει μια μεγάλη πλάνη του πακιστανικού κατεστημένου – την αυταπάτη ότι το πρόβλημά τους είναι πρόβλημα όλων. Δείχνει επίσης την έλλειψη ευθύνης και την κυριότητα των λαθών τους.

Το ερώτημα δεν πρέπει να είναι γιατί οι Έλληνες δεν βοήθησαν αρκετά, αλλά τι προτρέπει τους Πακιστανούς, ιδιαίτερα τις θρησκευτικές και εθνοτικές μειονότητες, να εγκαταλείψουν παράνομα τη χώρα με τη φιλοδοξία για μια καλύτερη ζωή με τόσο βαρύ τίμημα;

Από τη δεκαετία του 1960, μειονότητες στο Πακιστάν που μπορούσαν να μαζέψουν αρκετά χρήματα μετανάστευσαν στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστραλία και την υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτοί ήταν ως επί το πλείστον άνθρωποι από τις καταπιεσμένες πολιτείες του Μπαλουχιστάν και του κατεχόμενου από το Πακιστάν Τζαμού-Κασμίρ (PoJK).

Όσο για αυτούς που δεν μπορούσαν να φύγουν, με την πάροδο του χρόνου, η ιδιότητά τους υποβαθμίστηκε και η κυβέρνηση ανέλαβε τις πηγές εσόδων τους. Οι άλλοι τους επέκριναν και τους απέφευγαν από την καλή κοινωνία.

Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν ότι αυτοί οι άνθρωποι εγκαταλείπουν παράνομα το Πακιστάν σε απόγνωση, παρά το γεγονός ότι γνωρίζουν τους κινδύνους.

Υπάρχουν αναφορές ανθρώπων που προσπάθησαν περισσότερες από έξι φορές να φύγουν από το Πακιστάν. Μερικοί πήραν όλα τα χρήματα και τα τιμαλφή τους από την ασφάλεια των συνόρων του Ιράν και του Πακιστάν, κάποιοι εμποτίζονται σε φυλακές της Λιβύης και του Ιράν, οι άλλοι απάγονται και πωλούνται στο σκλαβοπάζαρο και οι υπόλοιποι πεθαίνουν ως παράπλευρη ζημιά για την αγορά του εμπορίου οργάνων.

Για κάποιους, αυτός είναι ο μόνος τρόπος να φύγουν από τη χώρα, επειδή η κριτική τους στην κυβέρνηση τους έχει κερδίσει κακή φήμη στις υψηλότερες βαθμίδες. Ο μόνος τρόπος να παραμείνεις ζωντανός είναι να φύγεις απαρατήρητος.

Ο αριθμός των νεκρών εξηγεί γιατί τουλάχιστον 21 άτομα στο σκάφος ήταν από το κατεχόμενο από το Πακιστάν Τζαμού και Κασμίρ (PoJK), το οποίο ζητούσε την ελευθερία από την τυραννική εξουσία του Πακιστάν. Τους έχουν κλέψει τη γη και τους πόρους τους και τους έχουν φέρει σε καθεστώς σκλάβων στην επικράτειά τους. Όποιος υψώνει φωνή ενάντια στον κανόνα έχει οδυνηρό τέλος.

Σύμφωνα με τους ντόπιους, από το χωριό Μπαντάλι του κατεχόμενου από το Πακιστάν, Τζαμού και Κασμίρ, 22 νέοι ταξίδεψαν με αυτό το σκάφος. Δυστυχώς, αυτό δεν είναι καν ένα χωριό γνωστό για τη νεολαία που μετανάστευσε. Είναι από την περιοχή Κότι του Κατεχόμενου από το Πακιστάν Τζαμού και Κασμίρ, απ’ όπου χιλιάδες άνθρωποι φεύγουν παράνομα κάθε χρόνο. Αν 22 άτομα ήταν μόνο από το Μπανταλι, μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο μεγάλος θα ήταν ο αριθμός από όλο το κατεχόμενο από το Πακιστάν, Τζαμού και Κασμίρ.

Θρησκευτικές και εθνοτικές μειονότητες όπως οι Σιίτες, οι Αχμαντίγια, οι φυλές των Μπαλόχ, οι Χαζάρα κ.λπ. είναι η άλλη ομάδα ανθρώπων που είναι αποφασισμένοι να εγκαταλείψουν το Πακιστάν για άλλη μια ευκαιρία ζωής. Αντιμετωπίζουν προκαταλήψεις και αντιμετωπίζονται ως κατώτεροι πολίτες από την ίδρυση του κράτους.

Μια συγκλονιστική ιστορία είναι αυτή της Σαχιντά Ραζά, της χθεσινής σταρ του χόκεϋ του Πακιστάν που είχε την ίδια μοίρα σε ένα παρόμοιο ατύχημα με σκάφος κοντά στην Ιταλία νωρίτερα φέτος. Μια Χαζάρα Σιίτης από τα βουνά του εμπλεκόμενου και αγνοημένου Μπαλουχιστάν πέθανε μόνη σε ένα κουτί στη μέση του πουθενά, επειδή η πακιστανική κυβέρνηση απέσυρε την οικονομική της υποστήριξη όταν έπρεπε να πληρώσει τους ιατρικούς λογαριασμούς του γιου της.

Αυτό είναι το τίμημα της ζωής ως μειονότητας στο Πακιστάν. Τα επιτεύγματά της ως πακιστανή αθλήτρια δεν ήταν αρκετά για να την κρατήσουν στη ζωή.

Για να πάρει γρήγορα την υπόθεση από τα χέρια τους και να κατευνάσει την πανεθνική αναταραχή ενάντια σε μια τέτοια παράνομη μετανάστευση και την έλλειψη επαγρύπνησης από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ερευνών του Πακιστάν, η κυβέρνηση συνέλαβε δώδεκα πράκτορες που πήραν τεράστια χρηματικά ποσά από ανθρώπους και ζωγράφισαν για αυτούς φωτογραφίες πιο πράσινων βοσκοτόπων. .

Η εμπορία ανθρώπων δεν εμπλέκει μόνο τους πράκτορες αλλά κυβερνητικούς και στρατιωτικούς αξιωματούχους σε διάφορα επίπεδα που το επιτρέπουν να συμβεί. Γιατί η πακιστανική κυβέρνηση δεν θέλει να φτάσει στη βάση της πυραμίδας; Και γιατί δεν ερευνούν τις παράνομες μεταναστεύσεις από το παρελθόν;

Πρέπει να υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο δεν θέλουν να ανακατέψουν πολύ το δοχείο μήπως εμπλέκονται βασικές κυβερνητικές και στρατιωτικές προσωπικότητες. Το γεγονός αποκαλύπτει τις τραγωδίες της αγνοημένης τάξης στο Πακιστάν – στερημένης ελπίδας και θέλησης για ζωή και που κυβερνάται από ξεδιάντροπα ιδιοτελή πολυτέλεια με φθίνουσα ηθική. Σύντομα αυτή η ζέστη θα μετριάσει και η λεγόμενη καταστολή θα αραιωθεί.

Οι ελίτ θα συνεχίσουν την πορεία τους για απαίσια χρήματα και θα προχωρήσουν στο επόμενο συγκλονιστικό θέμα και ο ήλιος θα δύσει στα φτωχά θύματα της τραγωδίας με το πλοίο.

ΠΗΓΗ: Greek City Times