Θα προσέξατε ότι δεν γράφω επαγγελματίες πολιτικοί -αυτοί, δηλαδή, που έχουν κάνει την πολιτική επάγγελμα, διότι δεν γνωρίζουν τίποτε άλλο. Τέτοιους, έχουμε μπόλικους. Η πολιτική χρειάζεται επαγγελματίες. Τεχνοκράτες, που να ξέρουν πόσο κοστίζει κάτι, πόσο χρόνο θα χρειαστεί για να ολοκληρωθεί και με ποια κριτήρια θα προτιμηθεί αυτό και όχι το άλλο, διότι ποτέ οι πόροι, οι άνθρωποι και ο χρόνος δεν βρίσκονται σε αφθονία.

Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα τομέων, στους οποίους η πολιτική ασκείται χωρίς ίχνος επαγγελματισμού και κανόνων. Σ’ αυτό το σημείωμα θα περιοριστώ σε έναν απ’ αυτούς, ενόψει εκλογών: στα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων.

Σκέψου λοιπόν ότι θες να φτιάξεις ένα σπίτι. Πας σε 3 τεχνικά γραφεία, τα δημοφιλέστερα της πόλης, λες πώς περίπου το φαντάζεσαι, και περιμένεις προτάσεις. Έρχεται ο ένας, με τα χέρια στις τσέπες, χωρίς να κρατάει κανέναν φάκελο, και σου λέει “θα σου φτιάξω ένα σπίτι, σούπερ ουάου!”. “Κάποιο σχέδιο, έχεις να δω, κάποιον προϋπολογισμό;” ρωτάς με απορία. “Μην ασχολείσαι με αυτά”, σε καθησυχάζει. “Δώσε τη δουλειά σε μένα και θα πάθουν πλάκα όλοι!” Σκέφτεσαι “θα έπεσα σε περίπτωση, δεν στέκει στα καλά του ο άνθρωπος, ας περιμένω τους άλλους”. Αλλά και οι άλλοι είναι μια από τα ίδια. “Θα σου φτιάξω ένα σπίτι, να τρίβουν τα μάτια τους οι γείτονες!” λέει ο δεύτερος. “Θα σου φτιάξω μια σπιταρόνα, την καλυτερότερη” λέει ο τρίτος. Ποιον θα επέλεγες;

Φαντάσου τώρα να αρχίσετε να αξιολογείτε σοβαρά με την οικογένεια κάποιον από τους τρεις, επειδή φοράει ωραίο κοστούμι, επειδή είναι fit, επειδή ο παππούς του ήταν φίλος με τον παππού σου, επειδή έχει ωραίο χαμόγελο, κάτασπρα δόντια, δροσερή αναπνοή, ή είναι γνωστός της κουμπάρας του μπατζανάκη σου. Πόσο επαγγελματικά είναι όλα αυτά; Πόσες πιθανότητες έχεις, δίνοντας τη δουλειά σε κάποιον από τους τρεις, να πάρεις ένα σύγχρονο, λειτουργικό σπίτι, στον χρόνο και στο κόστος που πρέπει;

Πάμε τώρα στις εκλογές. Η διακυβέρνηση της χώρας είναι πολύ πιο σύνθετο project από το χτίσιμο ενός σπιτιού, διαφωνεί κανείς;

Ο Κυριάκος ζητάει ισχυρή εντολή για να “σαρώσει τις παθογένειες” του Δημοσίου. Αλλά δεν λέει ούτε ποιες είναι αυτές, ούτε γιατί δεν τις σάρωσε την πρώτη τετραετία, ούτε τι διαφορετικό θα κάνει από δω και μπρος. Θα επιτρέψει μήπως στην κανονική αστυνομία να πατάξει την εγκληματικότητα στα ΑΕΙ; Θα εφαρμόσει τον (δικό του) μόνιμα ανενεργό νόμο για τις διαδηλώσεις;

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται “γενναία στήριξη” στους πάντες. Πόσο κοστίζει αυτό; Πού θα βρεθούν τα λεφτά; Πώς ορίζονται οι δικαιούχοι; Υπόσχεται “προστασία” της πρώτης κατοικίας. Τι σημαίνει αυτό; Θα “παγώσουμε” τους πλειστηριασμούς για 3 μήνες, λένε οι σύντροφοι, μέχρι να φέρουμε νομοθετική ρύθμιση. Τα 5 χρόνια που κυβερνούσατε και τα 4 χρόνια που κυβερνούσε η Νέα Δημοκρατία, δεν σας έφταναν για να επεξεργαστείτε μια νομοθετική ρύθμιση; Και τι θα συμβεί όταν ξεπαγώσουν; Θα πληρώσει κάποιος το υπόλοιπο του δανείου; Ο Τσίπρας; Η φρέσκια Εκλογική Επιτροπή του; Ή μήπως οι τράπεζες; Και ποιος θα τις ανακεφαλαιοποιήσει, καλύπτοντας την τρύπα των δεκάδων δισ. που θα δημιουργηθεί; Οι φορολογούμενοι; Οι καταθέτες; Ο Μαδούρο;

Τα ίδια υπόσχεται και ο νοσταλγός του πράσινου ήλιου, πασπαλισμένα με αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, αξιοκρατία, διαφάνεια, πιστός στην παπανδρεϊκή παράδοση, σύμφωνα με την οποία κανένας δεν έχασε λέγοντας παχιά λόγια και μοιράζοντας υποσχέσεις με τα σημαιάκια να ανεμίζουν και τις καραμούζες να σφυρίζουν.

Πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα, αν οι εκλογές κινούνταν στο επαγγελματικό πλαίσιο ενός κατασκευαστικού διαγωνισμού!

Ιδού τι εννοώ: τα πολιτικά κόμματα, για να πάρουν μέρος στις εκλογές, να πρέπει να καταθέσουν στον Άρειο Πάγο 10 πλήρη νομοσχέδια, τουλάχιστον, δεσμευόμενα να τα εφαρμόσουν στο πρώτο τρίμηνο της διακυβέρνησής τους, αν κερδίσουν τις εκλογές. Δικό τους θέμα ποιους τομείς θα αξιολογήσουν ως τους 10 πιο σημαντικούς. Όμως θα πρέπει οι προτάσεις τους να είναι σχέδια νόμου, έτοιμα προς ψήφιση.

Θες σύντροφε, για να αναφερθώ στο πιο συνηθισμένο ιδεολόγημα της μεταπολίτευσης, να πάρεις λεφτά από τους πλούσιους και να τα δώσεις στους φτωχούς; Όρισέ το αυτό με νομοσχέδιο.

Ποιους θεωρείς πλούσιους; Με ποια κριτήρια; Εισοδηματικά; Περιουσιακά; Με συνδυασμό τους; Πόσα θα τους πάρεις; Ο νόμος, όταν γίνεις κυβέρνηση, θα λέει πως επιβάλλεται πρόσθετος φόρος τόσο τοις εκατό σε όσους έχουν εισόδημα πάνω από τόσες χιλιάδες ευρώ και περιουσία μεγαλύτερη από αυτό το ύψος και θα προβλέπει, φαντάζομαι, μειώσεις για προστατευόμενα τέκνα, υπερήλικες, εξαιρέσεις λόγω δανειακών υποχρεώσεων, εν πάση περιπτώσει, δικό σου θέμα το τι θα γράψεις. Αλλά θα το γράψεις, με κάθε λεπτομέρεια! Όπως θα γράψεις και ποιους θεωρείς φτωχούς, άρα και δικαιούχους της ενίσχυσης.

Και αυτό το νομοσχέδιο θα το στείλει ο Άρειος Πάγος στο Γενικό Λογιστήριο του κράτους, για να δούμε αν βγαίνουν τα νούμερα, αν αυτά που θα πάρεις ισούνται με αυτά που θα δώσεις. Έτσι θα μπορούμε να συζητάμε για πραγματική κοστολόγηση προεκλογικών προγραμμάτων και όχι για κατά φαντασίαν κοστολόγηση ευχολογίου. Θα μπορούμε να πιθανολογήσουμε και πόσοι θα μείνουν στη χώρα να παράγουν, αν η φορολογία του Οθωμανοσοβιετιστάν χτυπήσει κόκκινο. 

για τη συνέχεια Capital