Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί / Κρατούσαν δίκιο οι οχτροί

Κι εμείς φωνάζαμε / Ζήτω και γεια

Κι εμείς φωνάζαμε / Ζήτω και γεια / Σαν κάθε μέρα

Με τους πιο πάνω στίχους του Γιώργου Σκούρτη με συνθέτη τον Γιάννη Μαρκόπουλο και τους Νίκο Ξυλούρη, Μαρία Δημητριάδου στην ερμηνεία του τραγουδιού «Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί» του 1972, άρχιζα το περυσινό μου άρθρο παραμονές της επετείου της 29ης Μαΐου 1453, αποτυπώνοντας τη θλιβερή κατάσταση που επικρατεί στην Κύπρο του σήμερα. Φέτος επέλεξα το ίδιο μοτίβο, με τους οχτρούς σε πρώτο πλάνο, εμπνεόμενος από την δυσώδη ατμόσφαιρα που εκπέμπει η  σύγκρουση Γενικού  Εισαγγελέα – Γενικού Ελεγκτή για τη διαφθορά και τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη – Ανδρέα Παπαχαραλάμπους, πρώην Προέδρου της Επιτροπής Δεοντολογίας και Προστασίας του Αθλητισμού, για τα σικέ παιγνίδια στο ποδόσφαιρο.  Και οι δύο περιπτώσεις επιβεβαιώνουν πανηγυρικά την τραγικότητα των στιγμών που διέρχεται η Κύπρος του σήμερα, παραπέμποντας στην  αλήστου μνήμης περίοδο της άλωσης της Βασιλεύουσας. Φέτος, μαύρη επέτειο της 29ης Μαίου 1453, διαπιστώνουμε με πόνο ψυχής πως, η Κύπρος του 2023 βρίσκεται προς του φάσματος της άλωσης. Το αξιακό σύστημα ψυχορραγεί, η ασύδοτη κομματοκρατία έχει ισοπεδώσει κάθε  ουσιώδη έννοια ισοπολιτείας ενώ οι πολιτικοί, πολιτειακοί και δημόσιοι άρχοντες έχουν απαξιωθεί πλήρως στη συνείδηση των πολιτών. Η σχέση εμπιστοσύνης του πολίτη με κάθε μορφή εξουσίας έφθασε στο ναδίρ. Ο πνευματικός υποσιτισμός ανθεί και η κοινωνική παρακμή «λαμπρύνει» την καθημερινότητα μας.

Η τελευταία γραμμή άμυνας, που μπορεί να προτάξουμε σήμερα για να αποτραπεί το «εάλω η Κύπρος» είναι η  χάραξη εμπνευσμένου πολιτικού προγράμματος  για ουσιαστική επανίδρυση του κράτους με ριζική ανασύνταξη τον θεσμών, θεμελίωση ενός ανθεκτικού αξιακού συστήματος και εδραίωση συνθηκών αξιοκρατίας και ισοπολιτείας. Για  να το πετύχουμε, πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε πως η Κωνσταντινούπολη δεν αλώθηκε κατά κύριο λόγο από την στρατιωτική δύναμη του Μεχμέτ Β’ του Πορθητή, αλλά από την κοινωνική αναρχία, την αποσάθρωση, τη διαφθορά, την ανισότητα, την εξαθλίωση του δημόσιου βίου, την ανάρρηση σε δημόσια αξιώματα φαύλων και φιλήδονων ανθρώπων, τη διαφθορά των πολιτειακών αξιωματούχων, την ηττοπάθεια των δημόσιων αρχόντων, αφήνοντας παράλληλα το κράτος αθωράκιστο σε έσωθεν και έξωθεν επιβουλές. 

Σε μια εποχή που επισυμβαίνουν στη γειτονιά μας κατακλυσμιαίες γεωπολιτικές ανακατατάξεις και ο νεοοθωμανισμός απειλεί ευθέως με μόνιμη ομηρία της Κύπρου, προβάλλει ως μονόδρομος η χάραξη μακρόπνοης στρατηγικής με σκοπό να μετατραπεί η Κύπρος, από «Μπανανία» της Μεσογείου σε πρότυπο Ευρωπαϊκό κράτος δικαίου. 

Ο καθένας μας, λοιπόν, ας προβληματιστεί βαθύτατα και ας αναλάβει τις ευθύνες του, συλλογικές και ατομικές, προκειμένου να αποτραπεί,  η αναφώνηση του οδυνηρού «η Κύπρος εάλω.» Φυσικά, η υπέρτατη ευθύνη βαρύνει τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο της Δημοκρατίας Νίκο Χριστοδουλίδη ο οποίος καλείται να επιδείξει τόλμη και αρετή ανοίγοντας τον δρόμο της απαλλαγής από κάθε μορφής τυράννους, ανάβοντας ταυτόχρονα το φως της κοινωνική ανασυγκρότησης, της  πολιτισμικής άνθησης, της πνευματικής ανάτασης και της εθνικής αναγέννησης. Και νάναι βέβαιος πως οι δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας θα τον θωρακίσουν έναντι των γερακιών της ασύδοτης κομματοκρατίας, της εξωθεσμικής αριστοκρατίας και του εύκολου πλουτισμού που έσυραν την χώρα στο χείλος της αβύσσου. Προς τούτο, πρώτη πράξη δεν μπορεί να είναι άλλη από τον διαχωρισμό του ρόλου του Γενικού Εισαγγελέα ο οποίος σήμερα βρίσκεται στο απόλυτο απυρόβλητο με την ιδιότητα του ως Νομικός Σύμβουλος του κράτους και ταυτόχρονα ως δημόσιος κατήγορος. Της φρονίμοις ολίγα.

*Δημοσιογράφος, πρόεδρος Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού.

www. iep.org.cy