Ακολουθήστε μας

Αναλύσεις

Σε κινούμενη άμμο η Τουρκία, η αγωνία για την επόμενη μέρα

Δημοσιεύτηκε στις

Οι κρισιμότερες εκλογές των τελευταίων δεκαετιών

Γράφει ο Νίκος Μελέτης

Οι εκλογές της 14ης Μαΐου στην Τουρκία μετά από δυο δεκαετίες παντοκρατορίας Ερντογάν είναι κομβικές για την μελλοντική πορεία της χώρας, καθώς το διακύβευμα δεν αφορά μόνο την εσωτερική σταθερότητα και την αντιμετώπιση διαλυτικών διχαστικών φαινομένων που υπονομεύουν τη συνοχή, αλλά και στον διεθνή προσανατολισμό της ο οποίος επηρεάζει την περιφερειακή σταθερότητα και σφραγίζει την ίδια την φυσιογνωμία της Τουρκίας.

Η αγωνία όλων είναι η διαχείριση της επόμενης ημέρας των εκλογών καθώς με την ανάδειξη νέου προέδρου στις 14 Μαΐου ή στην επαναληπτική εκλογή, η Τουρκία θα έχει να αντιμετωπίσει, είτε την ανατροπή ενός καθεστώτος που επί μια εικοσαετία άπλωσε βαθιά τις ρίζες σε κάθε θεσμό και κάθε κοινωνική η οικονομική δομή, είτε το καθεστώς αυτό ενισχυμένο με ενδεχόμενη επανεκλογή Ερντογάν, θα συνεχίσει ανενόχλητο την αυταρχική στροφή, επιχειρώντας να εξαφανίσει και να συρρικνώσει τις αντιτιθέμενες φωνές.

Η βαθιά πόλωση και τα διχαστικά μηνύματα των δυο αντιπάλων στις προεδρικές εκλογές έχουν διαχυθεί βαθιά στην τουρκική κοινωνία η οποία περισσότερο από κάθε άλλη φορά φαίνεται διχοτομημένη, και είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβλέψει κανείς πως θα μπορέσει αυτό το χάσμα να γεφυρωθεί μετά τις προεδρικές εκλογές.

Ήδη οι συζητήσεις περί ενδεχόμενης νοθείας, περί παρέμβασης των ξένων δυνάμεων και όλα όσα προβάλλονται στην προεκλογική διαδικασία φυτεύουν τον σπόρο της αμφισβήτησης των αποτελεσμάτων είτε από την πλευρά Κιλιντσάρογλου που δικαιολογημένα φοβούνται επιχείρηση αλλοίωσης  της ψήφου από ένα αδίστακτο καθεστώς, αλλά και από την πλευρά Ερντογάν που θα επιχειρήσει να αποδώσει τυχόν ήττα  του σε επικράτηση των «ξένων ιμπεριαλιστών των «τρομοκρατών» και του λόμπι των επιτοκίων».

Αυτή η κατάσταση απονομιμοποιεί εκ προοιμίου τον νέο πρόεδρο που θα αναδειχθεί από τις κάλπες κάνοντας ακόμη πιο δύσκολο το έργο μιας εθνικής συμφιλίωσης.

Ο Ερντογάν έχει ήδη φτιάξει το αφήγημα της επόμενης ημέρας προκειμένου να περιορίσει την αντιπολίτευση, συνδέοντας ευθέως τον Κιλιτσάρογλου με το «όρος Καντιλ»(με το ΠΚΚ δηλαδή) και με τα ξένα συμφέροντα που τον στηρίζουν ελπίζοντας να χαλιναγωγήσουν την Τουρκία και να μην της επιτρέψουν να αναδειχθεί σε περιφερειακή δύναμη. Το γεγονός μάλιστα ότι το φιλοκουρδικό κόμμα HDP στηρίζει τον κ.Κιλιντσάρογλου, φορτώνει ακόμη περισσότερο την ατζέντα καθώς μια οριακή νίκη του υποψήφιου της αντιπολίτευσης θα αποδοθεί από τον Ερντογάν στην στήριξη των «τρομοκρατών» του ΠΚΚ.

Μια νίκη του Ερντογάν μετά από τόσες δημοσκοπήσεις που έδειχναν προβάδισμα του υποψήφιου της Αντιπολίτευσης θα αμφισβητηθεί αυτομάτως και θα αποδοθεί στην παρέμβαση του βαθέως ερντογανικού κράτους…

Το μεγάλο ερώτημα βεβαίως είναι το πως η ανάδειξη νέου προέδρου στην Τουρκία θα επηρεάσει τον γεωπολιτικό προσανατολισμό της κάτι που συνδέεται ευθέως και με την εσωτερική κατάσταση που θα διαμορφωθεί στην χώρα την επομένη των εκλογών.

Ο Ερντογάν παίζει δυνατά το χαρτί που είχε από την αρχή στα χέρια του και το οποίο τσαλάκωσε αρκετά η τραγωδία των σεισμών. Υπόσχεται ότι με την νίκη του θα ανοίξει ο δρόμος για τον «Αιώνα της Τουρκίας» και αυτό προϋποθέτει διατήρηση ή και διεύρυνση των αποστάσεων από την Δύση, πιο «ανεξάρτητη» πολιτική στην διεθνή σκηνή, κατοχύρωση ρόλου ισχυρής περιφερειακής δύναμης και φυσικά διατήρηση των καλών σχέσεων με την Μόσχα. 

Ο ιδιότυπος «εθνικιστικός ισλαμικός λαϊκισμός» που διαμορφώθηκε ως μοντέλο από τον Τ. Ερντογάν θα συνεχίσει να είναι ο μπούσουλας της χώρας.

Η προσπάθεια κατευνασμού των Αράβων στην οποία οδηγήθηκε κυρίως λόγω της ανάγκης της τουρκικής οικονομίας από άμεσες επενδύσεις, θα συνεχισθεί μέχρις ότου προκύψει αναπόφευκτα άλλο πεδίο περιφερειακής αντιπαράθεσης με την Σ. Αραβία ή την Αίγυπτο. Με το Ισραήλ η εξομάλυνση θα ακολουθεί το δύσβατο μονοπάτι που στρώνει το Παλαιστινιακό καθώς ο κ. Ερντογάν δεν θα σταματήσει να εμφανίζεται ως ο προστάτης των παλαιστινίων και να κλείνει το μάτι στα συνθήματα για «απελευθέρωση» της Ιερουσαλήμ.  

Σε ό,τι αφορά την Δύση, είναι προφανές ότι η Ε.Ε. όσο κι αν χώρες όπως η Γερμανία, η Ολλανδία κ.α. στηρίζουν την Τουρκία, μια ακόμη διολίσθηση σε αυταρχισμό και προβολή μιας αυτόνομης και συγκρουόμενης με τις ευρωπαϊκές επιλογές τουρκική εξωτερική πολιτική, θα διατηρήσουν τα μεγάλα εμπόδια για την ανάπτυξη των ευρωτουρκικών σχέσεων. Όσο για τις ΗΠΑ, θα είναι  ακόμη πιο δύσκολο το restart των σχέσεων, πολύ περισσότερο μάλιστα εάν ο κ. Μπάιντεν επιδιώξει και κατορθώσει να επανεκλεγεί στην προεδρία των ΗΠΑ.

Ο Ερντογάν θα επιδιώξει να παζαρέψει την ειδική σχέση με την Δύση, αλλά δεν υπάρχει πια απόθεμα εμπιστοσύνης για μια τέτοια «διαπραγμάτευση».

Ο Κιλιτσάρογλου δεν έχει άλλη επιλογή από το να ισορροπήσει μεταξύ του «μεγαλείου» του «Αιώνα της Τουρκίας» που προβάλει ο Ερντογάν και της αποκατάστασης των σχέσεων με την Δύση, στην οποία θα αναζητήσει στήριγμα απέναντι στο  καθεστώς Ερντογάν το οποίο θα προσπαθεί να τον υπονομεύσει σε κάθε βήμα του. Θα πρόκειται για μια αντιστροφή της ιστορίας  των αρχών της πρώτης δεκαετίας του αιώνα όταν ο Ερντογάν έχοντας μόλις κερδίσει τις πρώτες εκλογές αναζητούσε στήριξη από την Δύση προκειμένου να αντιμετωπίσει το κεμαλικό κατεστημένο…

Ο αντίπαλος του Ερντογάν  πάντως μπορεί να υπόσχεται και να εφαρμόσει  ένα πιο  δημοκρατικό μοντέλο διακυβέρνησης που θα προσφέρει επιχειρήματα στους υποστηρικτές της Τουρκίας, θα παραμείνει όμως στην σχέση με την Ρωσία για λόγους όχι μόνο γεωπολιτικούς αλλά και καθαρά οικονομικούς… Απαλλάσσοντας την χώρα του  από τα βαρίδια της διακυβέρνησης Ερντογάν θα είναι  πιο εύκολο να αποκαταστήσει της σχέσεις με την Συρία, την Αίγυπτο και τις χώρες του Κόλπου και να αναζητήσει νέα συνεννόηση με το Ισραήλ. Αν και στο θέμα των S400 οι αξιωματούχοι του CHP δηλώνουν ότι δεν θα επιστραφούν στην Ρωσία, εκφράζουν αισιοδοξία ότι μέσα στο νέο κλίμα που θα δημιουργηθεί με την Ουάσιγκτον θα ξεπερασθεί και το πρόβλημα της αγοράς των F-16 αλλά και των F-35 και θα μπουν βάσεις για πιο στενή συνεργασία με τις ΗΠΑ στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας.

Η «μητέρα των μαχών» στις 14 Μαΐου δεν κρίνει απλώς μια πιθανή ομαλή εναλλαγή εξουσίας σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα. Κρίνει τον γενικό προσανατολισμό και την μελλοντική ταυτότητα μιας μεγάλης χώρας, με κοινοβουλευτική παράδοση μεν αλλά συνηθισμένης σε πραξικοπήματα, σε εκτροπές, σε αυταρχικές πρακτικές. Και αυτό μεγαλώνει την αγωνία για την διαχείριση της επόμενης ημέρας…  

(*Θα ακολουθήσει επόμενο άρθρο για το πως οι εκλογές επηρεάζουν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την Ανατολική Μεσόγειο)

liberal.gr

Ο Σταύρος Καλεντερίδης, ξεκίνησε τις σπουδές του στην Αθήνα, σπουδάζοντας Πολιτική Επιστήμη στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έπειτα από τέσσερα χρόνια συμμετοχής στα φοιτητικά όργανα συνδιοίκησης της σχολής του και σε διάφορες οργανώσεις νέων, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό. Στη Βοστόνη των Η.Π.Α. ολοκλήρωσε δύο μεταπτυχιακά προγράμματα, στις Διεθνείς Σχέσεις (Αμερικανική εξωτερική πολιτική) και στην Επικοινωνία (Πολιτική Επικοινωνία), ενώ παράλληλα εργάστηκε στο Ελληνικό Προξενείο της Βοστόνης, στη σχολή του ως βοηθός έρευνας και σε δύο πολιτικές καμπάνιες Αμερικανών πολιτικών (Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικάνων). Μετά από τρία χρόνια στις Η.Π.Α., άκουσε το κάλεσμα της πατρίδας του και επέστρεψε πίσω με μεγάλο πόθο για προσφορά στην Ελλάδα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος δύο κοινωφελών οργανισμών, του δέλτα – πολιτική επανάσταση (πολιτικός οργανισμός) και της Λεοντίδας (ίδρυμα προώθησης θεμάτων ιστορίας, πολιτισμού και δημοκρατίας). Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ασχολείται με διάφορα εγχειρήματα πολιτικής διπλωματίας και δημοκρατίας, γράφει πολιτικά άρθρα, σχολιάζει την επικαιρότητα και συνεχίζει την προσωπική του μελέτη στην ιστορία και την πολιτική φιλοσοφία.

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Από τους Ρως του Κιέβου στη σημερινή Ουκρανία

Γράφει η εκπαιδευτικός και συγγραφέας Κρινιώ Καλογερίδου 

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Γράφει η εκπαιδευτικός και συγγραφέας Κρινιώ Καλογερίδου

 Το μεταίχμιο ανάμεσα στο τελευταίο μισό του 10ου αι. και το πρώτο τέταρτο του 11ου αι. μΧ. ήταν σημαδιακό στη ζωή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, γιατί εγκαινίαζε τους χρόνους ακμής της, που έμειναν στην ιστορία σαν ”Βυζαντινή Εποποιία”(959-1028).

 Εποποιία γιατί έκαμψε κάθε αντίσταση επικίνδυνων αντιπάλων της χάρη στους στρατηγούς-αυτοκράτορές της: τον Νικηφόρο Φωκά (βασιλεία: 963 – 969), τον Ιωάννη Τσιμισκή (βασιλεία: 969 – 976) και τον Βασίλειο Β’, τον επονομαζόμενο ”Βουλγαροκτόνο” (βασιλεία: 976-1025).

  Οι τρεις αυτοί λαμπροί αυτοκράτορες επανένταξαν στο βυζαντινό κράτος περιοχές και χώρες που είχαν χαθεί γι’ αυτό από εποχής αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Επιπλέον, ενώ στην Ανατολή βασίλευε η παρακμή της αραβικής δύναμης, φωτεινή εξαίρεση αποτελούσε το Βυζάντιο, η ροπή του οποίου ήταν ανοδική.

  Ανοδική λόγω εδαφικών προσαρτήσεων χωρών μετά από πολεμικές συγκρούσεις ή ειρηνική μετατροπή τους σε επαρχίες της αυτοκρατορίας, οπότε η προσάρτηση έπαιρνε τη μορφή προστασίας, υποτέλειας, εξάρτησης απ’ το βυζαντινό άρμα κυριαρχίας ή επιτυχούς εφαρμογής της πολιτικής του εκχριστιανισμού και των επιγαμιών, που μετέτρεπαν τους εχθρούς σε φίλους της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.

   Έτσι έγινε και ο σλαβικός κόσμος της Χερσονήσου του Αίμου εντάχθηκε σε αυτήν ως βυζαντινή κοινότητα μετά τον εκχριστιανισμό του από τους Θεσσαλονικείς ιεραποστόλους Κωνσταντίνο-Κύριλλο και Μεθόδιο, για να ακολουθήσει ύστερα ο εκχριστιανισμός των Ρως με τελικό αποτέλεσμα την αναδιαμόρφωση της Ανατολικής Ευρώπης στο πλαίσιο της βυζαντινής επικράτειας.

   Ήδη απ’ το 955 μ Χ η 60χρονη βασίλισσα Όλγα των Ρώσων (ειδωλολατρών μέχρι τον 10ο αιώνα) είχε ασπαστεί τον Χριστιανισμό (σε μια επίσκεψή της στην Κωνσταντινούπολη) με ανάδοχο τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ζ’ Πορφυρογέννητο (παππού του Βασίλειου Β’ ”Βουλγαροκτόνου”), ο οποίος παρέθεσε γεύματα προς τιμήν της ίδιας και της ακολουθίας της, ενώ τους αποχαιρέτησε με πλουσιοπάροχα δώρα.

   Φεύγοντας η Όλγα πήρε μαζί της Έλληνες ιεραποστόλους, για να κηρύξουν τον Χριστιανισμό στην πατρίδα της. Μόνο που δεν πρόλαβε να δει την ολοκλήρωση του έργου της λόγω του αιφνίδιου θανάτου της.

 Έργου που ολοκλήρωσε, τελικά, ο υπερόπτης εγγονός της Βλαδίμηρος μετά από μια περίοδο στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά της Χερσώνας (βυζαντινής κτήσης πόλη με Έλληνες κατοίκους, την οποία κατέκτησε) επωφελούμενος των πολέμων του αυτοκράτορα Βασίλειου Β’ κατά των Βουλγάρων (σ.σ: οι εν λόγω πόλεμοι κράτησαν 32 χρόνια, μέχρι το θάνατο του Τσάρου Σαμουήλ).

   Σε μια επίσκεψή του εντωμεταξύ στην Κωνσταντινούπολη, ο ηγεμόνας του Κιέβου Βλαδίμηρος γνώρισε και ερωτεύτηκε την αδελφή του αυτοκράτορα Βασίλειου Β’ Άννα.Ήταν μάλιστα τόσο σφοδρός ο έρωτάς του για εκείνη, που ζήτησε άμεσα σε γάμο (στο πλαίσιο των βυζαντινών επιγαμιών) τη Βυζαντινή πριγκήπισσα.

  Αίτημα που έγινε αποδεκτό από τον Βασίλειο Β’ με δύο όρους: Να επιστρέψει ο Βλαδίμηρος την Χερσώνα στους Βυζαντινούς και να βαπτιστεί Χριστιανός.

   Ο Ρώσος βασιλιάς τίμησε την υπόσχεσή του. Επέστρεψε την Χερσώνα στον αυτοκράτορα και με την Ελληνίδα πριγκίπισσα για γυναίκα του γύρισε ως Χριστιανός στο Κίεβο. Διέταξε μάλιστα τη ρίψη στον ποταμό Βορυσθένη (σημερινό Δνείπερο) όλων των ειδώλων, ενώ έκανε με διάταγμά του υποχρεωτικό το βάπτισμα των Ρώσων (ελευθέρων και δούλων) σε χριστιανούς.

 Μερίδα των Ρώσων κατοίκων βέβαια παρέμεινε στην ειδωλολατρία αρνούμενη να εκχριστιανιστεί. Κάτι που συνεχίστηκε μέχρι το 1200 μ Χ. Ωστόσο η πλειοψηφία ήταν χριστιανοί και ορθόδοξοι. Και η Ορθόδοξη ρωσική εκκλησία τιμούσε έκτοτε ως αγίους την Όλγα και τον Βλαδίμηρο, ενώ θεωρούσε το Κίεβο ιερά πόλη των Ρώσων…

  Το Κίεβο που ίδρυσαν το 858 μ Χ οι οπλαρχηγοί Ρούρικ και ‘Ολεγκ, επικεφαλής άγριων πολεμιστών Βίκινγκς. Σκανδιναβών, οι οποίοι – έχοντας χάσει απ’ τις δυναστικές διαμάχες στη σκανδιναβική χερσόνησο (8ος-9ος αι. μ Χ) – έφυγαν απ’ τον τόπο τους τον ένατο αιώνα.

   Έφυγαν και, αφού διέσχισαν τα δάση και τις στέπες της Ανατολικής Ευρώπης εξερευνώντας τους υδάτινους δρόμους, έφτασαν στις δύο πιο πλούσιες πόλεις εκείνης της εποχής: τη Βαγδάτη. και την Κωνσταντινούπολη, όπου εντάχθηκαν ως μισθοφορική φρουρά στον βυζαντινό στρατό (γνωστή ως φρουρά των Βαράγγων) από το 861.

 Συμμετείχαν μάλιστα στο εκστρατευτικό σώμα του στρατηγού Νικηφόρου Φωκά το 960 (επί της τρίχρονης βασιλείας του Ρωμανού Β’, πατέρα του Βασίλειου Β’), το σώμα που απελευθέρωσε την Κρήτη τον επόμενο χρόνο  απ’ τους Σαρακηνούς Άραβες (τους ”Μοζάραβες”, όπως τους αποκαλούσαν οι ”γνήσιοι” μουσουλμάνοι).

 Οι Βάραγγοι-Βίκινγκς που είχαν εγκατασταθεί στην Ανατολική Ευρώπη ήταν οι ιδρυτές του Κιέβου, όπως προείπα, με επικεφαλής τον Βάραγγο Ρούρικ, η δυναστεία του οποίου κυβέρνησε το τεράστιο βασίλειο των επονομαζόμενων ”Ρως” (παράγωγο του εν λόγω ονόματος είναι η λέξη Ρωσία). Το ειδωλολατρικό βασίλειο, δηλαδή, που εκχριστιανίστηκε (σύμφωνα με το ”Χρονικό των Ρως”) επί ηγεμόνα Βλαδίμηρου και βυζαντινού αυτοκράτορα Βασιλείου Β’ (”Βουλγαροκτόνου”).

 Την εποχή εκείνη βέβαια δεν υπήρχε διαίρεση στη χριστιανική εκκλησία ούτε σχίσμα μεταξύ Δύσης και Ανατολής. Τους επόμενους αιώνες διχάστηκε ο Χριστιανισμός σε Καθολικούς και Ορθόδοξους με πολλά αιρετικά παρακλάδια.

  Έτσι δημιουργήθηκε και παγιώθηκε το μεγάλο ρήγμα μεταξύ του Ρωμαιοκαθολικισμού και της Ανατολικής Ορθοδοξίας, που μπήκε στο στόχαστρο ορισμένων ”σκεπτικιστών” ιστορικών της Ουκρανίας (οι οποίοι έγιναν περισσότεροι σήμερα με τον ρωσοουκρανικό πόλεμο, που βρίσκεται εν εξελίξει) υπό την έννοια ότι τους έκανε να αναθεωρούν τη θρησκευτική επιλογή της χώρας τους.

   Την επιλογή του ορθόδοξου δόγματος από τον Ρώσο ηγεμόνα Βλαδίμηρο, συγκεκριμένα. Επιλογή που περιοριζόταν στην Ανατολή (βλ. υποτελή κράτη Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετά την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 1453) σε βάση συμφεροντολογική, η οποία προέτασσε το κυρίαρχο στην ηγεμονεύουσα Δύση καθολικό δόγμα.

  Ο σκεπτικισμός καταλάγιαζε ωστόσο βαθμιαία τότε, καθώς η βυζαντινή επιρροή στάθηκε καθοριστική για την πνευματική αφύπνιση των Ρως και τη διαμόρφωση πολιτισμού με κοινά θρησκευτικά, γλωσσικά και πολιτισμικά στοιχεία.

 Παρ’ όλα αυτά, γίνονταν ορατές συν τω χρόνω οι διαφοροποιημένες ρωσικές και ουκρανικές εθνότητες μετά την άνοδο του μοσχοβίτικου κράτους και την ενσωμάτωση της Ουκρανίας στη Λιθουανία και την Πολωνία.

  Έτσι δημιουργήθηκε ένα παζλ εθνοτήτων και δυναστειών που θύμιζε το ”πολύχρωμο” κράτος των Καρολιδών με τα πολλά πριγκιπάτα. Όμως τα δεδομένα κοινά στοιχεία αυτών (θρησκεία, γλώσσα, δυναστεία) – στα οποία εγκιβωτίζονταν αναρίθμητες παραλλαγές σε τοπική κλίμακα – δεν μπόρεσαν τελικά να κρατήσουν ενωμένη ούτε την αυτοκρατορία του Καρλομάγνου ούτε την αναδιαμορφωμένη τον 20ο αιώνα σε ΕΣΣΔ (με απαρχή την Οκτωβριανή Επανάσταση [1917] ως τη διάλυσή της το 1991)   χώρα των Ρως και του Βλαδίμηρου.

   Έτσι, κάθε επόμενη γενιά του Ρώσου ηγεμόνα του Κιέβου χώριζε τη χώρα του σε όλο και περισσότερες ηγεμονίες, μέχρι που έπαψε πλέον το Κίεβο να είναι η πρωτεύουσά τους και περιορίστηκε στο ομώνυμο πριγκιπάτο.

   Το κρατικό μόρφωμα στην ΒΔ  (”Κιεβινή”) Ρωσία – η πολύ παλιά Μάλαρωσία (Μικρή Ρωσία), συμμαχική ”επαρχία” της ”Βελικορωσίας” (Μεγάλης Ρωσίας) – μετεξελίχθηκε το 1136 σε ανεξάρτητη, μεσαιωνική πόλη-κράτος (Φεουδαλική Δημοκρατία του  Νόβγκοροντ), για να υποκύψει μετά στον ταταρικό ζυγό (1240–1480), να γίνει Μεγάλο Δουκάτο της Μόσχας (1283–1547) και Βασίλειο της Ρωσίας (1547–1721), μέχρι που στα τέλη του 1917 έγινε ανεξάρτητη κρατική οντότητα και μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης (1991 ως ”Ουκρανία” [”χώρα στην άκρη της Ρωσίας]) μεταπήδησε απ’ τον κομμουνισμό στον καπιταλισμό ζητώντας ”συνεύρεση” με τη Δύση.

  Μοιραία κίνηση, όπως αποδεικνύεται με τα τωρινά δεδομένα της Ορθόδοξης Ουκρανίας, που προδιαγράφουν ζοφερή την τρέχουσα ιστορική παρουσία της και την τύχη της Ορθοδοξίας εκεί από την 24η Φεβρουαρίου της εισβολής των στρατευμάτων της Ορθόδοξης Ρωσίας (με πρόσχημα την ανάγκη για αποστρατικοποίηση και αποναζιστικοποίησή της) ως σήμερα, επιβεβαιώνοντας τον Θουκυδίδη που απέδιδε σε τρεις λόγους τους πολέμους: ”στο δέος, το συμφέρον και τη δόξα”.

   Και στην περίπτωση του πολέμου στην Ουκρανία, ισχύουν και τα τρία: Το πρώτο το προκαλεί ο φόβος, το δεύτερο το συμφεροντολογικό πνεύμα και το τρίτο το γόητρο, για χάρη του οποίου η αναθεωρητική Ρωσία επισείει ως φόβητρο το πυρηνικό της οπλοστάσιο στην ΝΑΤΟϊκή Δύση και την προστατευόμενη της Ουκρανία.

  Την ομογάλακτη, ορθόδοξη Ουκρανία, η οποία – αντί της πανδαισίας των Χριστουγέννων –  βιώνει την εθνική τραγωδία της, καθώς βρίσκεται υπό θανατική απειλή η ίδια η ύπαρξή της. Βιώνει την εθνική τραγωδία της λαχταρισμένη απ’ την απροσμέτρητη καταστροφή της.

   Καταστροφή που διαιωνίζει τον κύκλο αιμάτων στο έδαφός της και δίνει τραγική διάσταση στον ύμνο της Γέννησης, (”Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία”), ο οποίος ευχόμαστε να αντιλαλήσει  σαν θαύμα της θείας ενανθρώπησης στη ζώνη του πολέμου και του θανάτου .

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Ο Ζελένσκι εξαγοράζει Ευρωπαίους ηγέτες με Ρωσικά χρήματα

Αποκάλυψη του Σλοβάκου πρωθυπουργού πως ο Ζελένσκι επιχείρησε να τον εξαγοράσει με χρήματα που έχει κλέψει η Ευρωπαϊκή Ένωση από την Ρωσία!

Δημοσιεύτηκε

στις

Σταύρος Καλεντερίδης: Αποκάλυψη του Σλοβάκου πρωθυπουργού πως ο Ζελένσκι επιχείρησε να τον εξαγοράσει με χρήματα που έχει κλέψει η Ευρωπαϊκή Ένωση από την Ρωσία!

Τι θα γίνει με το ακριβό φυσικό αέριο και πώς θα διαχειριστούν οι Ευρωπαίοι τις απαιτήσεις του Τραμπ;

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Ανασφάλεια και φόβος στη Γερμανία! Σοβαρά ερωτήματα σχετικά με την ασφάλεια

Η τραγωδία στο Μαγδεμβούργο είναι μια δραματική υπενθύμιση για την ανάγκη πρόληψης και την ισορροπία ανάμεσα στα ανθρώπινα δικαιώματα και την προστασία της δημόσιας ασφάλειας.

Δημοσιεύτηκε

στις

Το τραγικό συμβάν στη Χριστουγεννιάτικη αγορά του Μαγδεμβούργου εγείρει σοβαρά ερωτήματα για την ασφάλεια των γερμανικών αρχών. Ο 50χρονος δράστης, αν και γνωστός στις αρχές για τις απειλές και τις ακραίες απόψεις του, φαίνεται ότι δεν είχε χαρακτηριστεί ως άμεση απειλή, γεγονός που οδήγησε σε μια τραγωδία με πέντε θύματα και πάνω από 200 τραυματίες.

Η τραγωδία στο Μαγδεμβούργο είναι μια δραματική υπενθύμιση για την ανάγκη πρόληψης και την ισορροπία ανάμεσα στα ανθρώπινα δικαιώματα και την προστασία της δημόσιας ασφάλειας.

Γράφει ο Χρήστος Μουρτζούκος

Την Παρασκευή το απόγευμα στο Μαγδεμβούργο, ένας 50χρονος Σαουδάραβας γιατρός σκότωσε πέντε ανθρώπους και τραυμάτισε εκατοντάδες, προκαλώντας σοκ στη Γερμανία. Η είδηση ​​αυτή έχει εγείρει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με την ασφάλεια, την παρακολούθηση δυνητικά επικίνδυνων ατόμων και την αποτελεσματικότητα της προστασίας των πολιτών από ακραίους ισλαμιστές.

Το περιστατικό αυτό υπογραμμίζει τα κενά ασφαλείας και αυτό παρά τις προειδοποιήσεις που είχαν οι αρχές, ακόμα και από την Σαουδική Αραβία για τον δράστη, δεν ελήφθησαν επαρκή μέτρα για την αποτροπή μιας επίθεσης τέτοιας κλίμακας. Επιπροσθέτως, η τοποθέτηση του δράστη σε ευαίσθητη επαγγελματική θέση, όπως αυτή του γιατρού, προκαλεί την ανησυχία για την αξιολόγηση της επικινδυνότητάς του.

Οι συνέπειες αυτών των επιλογών, έχουν αντίκτυπο, πολιτικό και κοινωνικό στην Γερμανία και με έντονη πίεση στις γερμανικές αρχές για αυστηρότερα μέτρα ασφάλειας. Πιθανές αλλαγές μπορούν να περιλαμβάνουν τη βελτίωση της παρακολούθησης των διαδικτυακών απειλών, την ενίσχυση των ελέγχων στις δημόσιες εκδηλώσεις και την συνεργασία μεταξύ τοπικών και ομοσπονδιακών υπηρεσιών, αλλά και διακρατικών συνεργασιών σε θέματα δημόσιας ασφάλειας.

Η τραγωδία είναι μια δραματική υπενθύμιση για την ανάγκη πρόληψης και την ισορροπία ανάμεσα στα ανθρώπινα δικαιώματα και την προστασία της δημόσιας ασφάλειας.

Ειδικότερα:

  • Η έλλειψη πλήρους αποκλεισμού της περιοχής, όπως αναφέρθηκε από ειδικούς, επέτρεψε στον δράστη να προχωρήσει ανενόχλητος.
  • Η παράθεση των απειλών του στο διαδίκτυο και οι προηγούμενες ενδείξεις επικινδυνότητας υπογραμμίζουν τις αδυναμίες, παρά τα νομοθετήματα.
  • Τον Αύγουστο, σε μια ανάρτησή του, φέρεται να έγραψε: «Αν η Γερμανία θέλει να μας σκοτώσει, θα τους σφάξουμε, θα πεθάνουμε ή θα πάμε με περηφάνια στη φυλακή».
  • Οι πολιτικές διαμάχες γύρω από την ενίσχυση των νόμων περί ασφάλειας και οι περιορισμένες εξουσίες των αρχών ασφαλείας έχουν επίσης έρθει στο προσκήνιο

Το προφίλ και τα κίνητρα του δράστη

Το προφίλ του δράστη, οι προηγούμενες απειλές του, καθώς και η αποτυχία των αρχών να αξιολογήσουν σωστά τον κίνδυνο που αποτελούσε, συνθέτουν μια ανησυχητική εικόνα. Τον «υποτίμησαν», παρά το γεγονός ότι ο ίδιος σε αναρτήσεις του είχε απειλήσει να σκοτώσει ακόμη και την πρώην καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ. Η χρήση του αυτοκινήτου για επίθεση σε δημόσιους χώρους μετά και το ανάλογο περιστατικό του 2016 εγείρει αρκετά ερωτήματα.

Τα κίνητρά του παραμένουν ασαφείς, παρόλο που έχει συλληφθεί σχεδόν αμέσως μετά το συμβάν, δεν έχουμε πληροφορίες για το τι έχει πει και για ποιο λόγο έχει κάνει αυτήν την αποτρόπαια πράξη. Ο  εισαγγελέα Χορστ Νόπενς είπε ότι ο δράστης φαίνεται να είχε δυσαρέσκεια για τη μεταχείριση των προσφύγων στη Γερμανία. Είναι πραγματικά όμως αυτά τα κίνητρα;

Η Γερμανία βρίσκεται σε πολιτική αναταραχή, με την κοινή γνώμη και τις πολιτικές δυνάμεις να πιέζουν για άμεσες αλλαγές που θα θωρακίσουν την ασφάλεια των πολιτών. Παράλληλα, η τραγωδία προκαλεί βαθιά συναισθήματα λύπης, ειδικά την περίοδο των Χριστουγέννων, που αποτελεί σύμβολο ελπίδας και ειρήνης.

Ο Καγκελάριος Όλαφ Σολτς εξέφρασε τα συλλυπητήριά του το Σάββατο. «Τρομερό και τραγικό συμβάν». «Τι τρομερή πράξη είναι να τραυματίζεις και να σκοτώνεις τόσους πολλούς ανθρώπους εκεί με τέτοια βιαιότητα». «Αυτό πηγαίνει βαθιά στην καρδιά», είπε ο Καγκελάριος. «Θα είμαστε και πρέπει να σταθούμε μαζί εδώ».

Οι ειδικοί σε θέματα ασφάλειας βλέπουν ελλείψεις

Το αν η ανάλυση των περαστικών μπαίνει στην ουσία του προβλήματος είναι άλλο θέμα. Αλλά, οι ανησυχίες είναι σίγουρα σύμφωνες με την αξιολόγηση των ειδικών. Και όχι μόνο αυτό, ο οδηγός προφανώς οδήγησε 400 μέτρα μέσα στο πλήθος με μεγάλη ταχύτητα, ολόκληρη η περιοχή θα έπρεπε να αποκλειστεί για να μην μπορεί να περάσει τίποτα. Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, τις επόμενες ημέρες θα υπάρχει αυξημένη αστυνομική παρουσία.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Αναλύσεις25 λεπτά πριν

Από τους Ρως του Κιέβου στη σημερινή Ουκρανία

Γράφει η εκπαιδευτικός και συγγραφέας Κρινιώ Καλογερίδου 

Αναλύσεις55 λεπτά πριν

Ο Ζελένσκι εξαγοράζει Ευρωπαίους ηγέτες με Ρωσικά χρήματα

Αποκάλυψη του Σλοβάκου πρωθυπουργού πως ο Ζελένσκι επιχείρησε να τον εξαγοράσει με χρήματα που έχει κλέψει η Ευρωπαϊκή Ένωση από...

Διεθνή1 ώρα πριν

Η κατάσταση στη Συρία

Χάρτες κατάστασης μέχρι τις 24 Δεκεμβρίου 2024

Διεθνή2 ώρες πριν

Φωνές πόνου και ελπίδας από τον Λίβανο

Κατά τη διάρκεια δύο μηνών έντονων αεροπορικών βομβαρδισμών στον Λίβανο, εκτιμάται ότι ένα εκατομμύριο άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων πολλών συναδέλφων μας στο...

Ενδιαφέροντα2 ώρες πριν

Χριστούγεννα γρούσα τζιαι ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ

Κρατουσε με επιμελεια τη φωθκιαν αφτουμενην .με ξύλα για να βράσει το νερό στις μεγάλες κασαρολλες του φυλακιου.Επεμενε να κάμουν...

Δημοφιλή