Γράφει ο Γιώργος Μενεσιάν

Ποιοι έδωσαν συγχαρητήρια στον Ερντογάν για την νίκη του στις προεδρικές εκλογές πάρα το γεγονός ότι θα υπάρξει και δεύτερος γύρος;

Ο πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάν Αλίγιεφ.
Ο πρόεδρος του Καζαχστάν Κασίμ-Ζομάρτ Τοκάγιεφ.
Ο πρόεδρος του Ουζμπεκιστάν Σαβκάτ Μιρζιγιάγιεφ.
Ο ηγέτης του ψευδοκράτους Ερσίν Τατάρ.

Καλά είχε πει ο Αλίγιεφ πριν από μία εβδομάδα ότι ο Ερντογάν είναι ο πρόεδρός «μας», αναφερόμενος στα τουρκογενή κράτη.

Ο Ερντογάν έχει βάλει ψηλά στην ατζέντα την περιφερειακή συνεργασία μεταξύ των τουρκογενών κρατών και την δημιουργία στενών οικονομικών και αμυντικών σχέσεων της Τουρκίας με τα κράτη αυτά.

Καμία από τις χώρες αυτές δεν αμφισβητεί τον ηγετικό ρόλο της Τουρκίας στον τουρκικό (Turkic) κόσμο. Η στρατηγική του Ερντογάν δεν βασίζεται μόνο στα συμφέροντα αλλά και στις ιδέες του παντουρκισμού οι οποίες μπορεί να αποδειχθούν εξαιρετικά επικίνδυνες για την ειρήνη και την ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή.

Το παντουρκιστικό εγχείρημα ενισχύθηκε με:

→ Την αύξηση της τουρκικής παρουσίας στον Καύκασο μετά την νίκη του Αζερμπαϊτζάν στον πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ (2020).

→ Την μετατροπή Τουρκικού Συμβουλίου σε Οργανισμό Τουρκικών Κρατών το 2021 και την προσέγγιση όλων των τουρκογενών κρατών με το ψευδοκράτος στην κατεχόμενη Κύπρο.

→ Την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία (2022) η οποία είχε δύο αποτελέσματα: αφενός, την αναβάθμιση των στρατηγικών σχέσεων Τουρκίας – Καζαχστάν το οποίο παραδοσιακά αποτελούσε στενό σύμμαχο της Ρωσίας και, αφετέρου, την αύξηση του ενδιαφέροντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα πλούσια σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο τουρκογενή κράτη της Κεντρικής Ασίας και το Αζερμπαϊτζάν.

Η αντιπολίτευση στην Τουρκία, ναι μεν επιθυμεί την συνεργασία με τα τουρκογενή κράτη, αλλά δεν την βάση τόσο ψηλά στην ατζέντα όσο ο Ερντογάν και ο σύμμαχός του

Μπαχτσελί. Εξού και η ικανοποίηση των ηγετών που έσπευσαν να τηλεφωνήσουν και να συγχαρούν τον Ερντογάν μετά την γνωστοποίηση των αποτελεσμάτων του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στην Τουρκία.