Ο ενεργειακός σχεδιασμός της Κυπριακής Δημοκρατίας προχωρεί, με βάση τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας και αφορούν την κατασκευή αγωγού, που θα συνδέει τις ΑΟΖ Κύπρου και Ισραήλ, για μεταφορά φυσικού αερίου στο νησί, στο οποίο θα κατασκευαστεί σταθμός υγροποίησης.

Αυτά συζητήθηκαν κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Προέδρου Χριστοδουλίδη στην Ιερουσαλήμ, την περασμένη εβδομάδα. Τις λεπτομέρειες θα τις συζητήσει, με στόχο την επίτευξη μιας συμφωνίας, ο υπουργός Ενέργειας, Γιώργος Παπαναστασίου, ο οποίος θα μεταβεί προσεχώς στο Ισραήλ. Προέχει, βέβαια, να ξεκαθαρίσει και το θέμα με τη διαφορά που έχουν οι δυο χώρες σχετικά με το διασυνοριακό κοίτασμα Ισιάι-Αφροδίτη.

Οι Ισραηλινοί υποστηρίζουν πως το Ισιάι αποτελεί τουλάχιστον το 10% των αποθεμάτων του συνολικού κοινού κοιτάσματος. Οι τεχνικές επιτροπές των δυο χωρών έχουν προχωρήσει με τις συζητήσεις και δεν αποκλείεται να υπάρξει συμφωνία.  Στη συμφωνία οδηγεί και η ανάγκη της αξιοποίησης του φυσικού αερίου, που είναι προς το συμφέρον αμφοτέρων των χωρών.

Αυτό έπρεπε να είχε γίνει προ πολλού. Και όχι μόνο δεν προχώρησε, αλλά στην πορεία παρακολουθήσαμε  ουσιαστικά στην πράξη το πάγωμα του ενεργειακού προγράμματος. Είχαν δε προβληθεί και διάφορες δικαιολογίες, μέχρι που είχαν… στείλει γεωτρύπανο για έλεγχο και επιδιόρθωση. Κι όλα αυτά για να μην θυμώσει η Τουρκία, να μην χαλάσει το «καλό κλίμα».

Σε αυτή τη φάση, υπάρχουν εξαγγελίες και από τις δυο κυβερνήσεις, ότι θα προχωρήσει ο σχεδιασμός και θα γίνει αξιοποίηση του φυσικού αερίου. «Θα θέλουμε για την υγροποίηση δυόμισι χρόνια, αλλά ο αγωγός για σκοπούς ηλεκτροπαραγωγής μπορεί να γίνει σε 18 μήνες», έχει αναφέρει ο αρμόδιος υπουργός. Την ίδια ώρα, η αμερικανική Chevron διενεργεί αυτή την περίοδο επιβεβαιωτική γεώτρηση στο κοίτασμα Αφροδίτη. Αυτή η εξέλιξη θα έχει σημασία εάν προχωρήσει και στην ανάπτυξή του. 

Ο αγωγός μεταφοράς μπορεί να έχει γεωπολιτική σημασία. Είναι εργαλείο πολιτικής και διαμορφώνει κοινά συμφέροντα σε ένα πεδίο, όπως είναι το ενεργειακό, που «παράγει» κέρδη: Γεωστρατηγικά, πολιτικά και οικονομικά.

Το Ισραήλ, το οποίο στο παρελθόν ( σε προηγούμενη θητεία Νετανιάχου) «φλέρταρε» για την κατασκευή αγωγού για μεταφορά φυσικού αερίου προς την Τουρκία, για την Τουρκία ή και Ευρώπη, πλέον δεν αντιμετωπίζει θετικά αυτή την προοπτική. Τότε, μάλιστα, επέμενε σε βαθμό, που είχε πει σε μια συνάντηση με τον τέως Πρόεδρο Αναστασιάδη, ότι ούτως ή άλλως θα προχωρούσε, υπαινισσόμενος  πως… δεν θα μας ρωτούσαν. Πλέον τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Τουρκία και Ισραήλ ανταγωνίζονται για το ποιος θα επικρατήσει στην περιοχή. Για να συνυπάρξουν θα πρέπει και οι δυο ή τουλάχιστον μια από αυτές τις χώρες, να αναθεωρήσει αναλόγως τις πολιτικές της. Η κατοχική δύναμη επιδιώκει οι σχέσεις της με τις δυνάμεις αυτές να καθορίζονται στη βάση των δικών της γεωπολιτικών επιδιώξεων. Αυτό δεν το δέχεται το Ισραήλ και είναι προφανείς οι λόγοι.

Την ίδια ώρα, η συνεργασία με την Κυπριακή Δημοκρατία προσφέρει, αυτό που πάντα ζητούσε το Ισραήλ από τη χώρα μας. Το στρατηγικό βάθος αλλά και διαύλους επικοινωνίας και συνεννόησης/συνεργασίας με την Ελλάδα και την Ε.Ε.

Ο αγωγός, όταν και όποτε συμφωνηθεί και κατασκευαστεί, θα πρέπει- μεταξύ άλλων- να προστατεύεται σε μόνιμη βάση. Υπάρχει συνεπώς και η διάσταση της ασφάλειας. Όπως προστασία και ασφάλεια, θα πρέπει να παρέχεται και στο σταθμό υγροποίησης, που θα κατασκευαστεί στην Κύπρο. Τούτο δεν θα το κάνει μόνο το Ισραήλ, αλλά και η Κυπριακή Δημοκρατία. Προφανώς και δεν θα περιμένουμε τους άλλους να φροντίζουν για την ασφάλεια του σχεδίου αυτού. Τούτο σημαίνει ενίσχυση της αποτρεπτικής ικανότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και αναβάθμιση των αμυντικών δυνατοτήτων της χώρας.

Η Λευκωσία καλείται να αξιοποιήσει διαφορετικά συμφέροντα, τα οποία στην παρούσα φάση συμπίπτουν. Το Ισραήλ δεν εμπιστεύεται την κατοχική Τουρκία και στρέφεται προς την Κύπρο. Οι συγκυρίες αξιοποιούνται για να δημιουργηθούν δυνατότητες να λειτουργούν σε ασφαλή βάση. Ίδωμεν.

ΝΤΡΟΠΗ: Η μόνη λέξη που ταιριάζει στην απόφαση του Ανωτάτου για έκδοση του Κούρδου Κενάν Αγιάς. Παραδίδουμε ως Κυπριακή Δημοκρατία τον άνθρωπο αυτόν, μέσω Γερμανίας, στην κατοχική Τουρκία. Ντροπή!

Φιλελεύθερος