Αγαπητή σύνταξη,

Έμαθα στη ζωή μου να είμαι λίγο καχύποπτος και επιφυλακτικός για κάποια πράγματα, όταν μάλιστα, αυτούς που θα εκτιμήσω έχουν ισχυρή προϊστορία ασυνέπειας και αναξιοπιστίας. Ακόμη πιο πολύ εάν χαρακτηρίζονται από διαχρονικό μίσος, ζηλοφθονία, βουλιμία διεκδικήσεων και καταπάτησης διεθνώς παραδεδεγμένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Παρακολουθούμε τώρα τελευταία την ούτω καλούμενη μεταστροφή της Τουρκίας προς καλύτερες και φιλικότερες σχέσεις της με την Ελλάδα. Και τούτο λόγω της πολύ ανθρωπιστικής και πολύ επαινετικής αντίδρασης της Ελλάδας, αλλά και μερικώς της Κύπρου, προς τον χειμαζόμενο τουρκικό λαό, ένεκα των πολύ καταστροφικών σεισμών.

Προσωπικά πιστεύω ότι η «αλλαγή» της πολιτικής της τουρκικής κυβέρνησης προς την Ελλάδα είναι επίπλαστη και κρύβονται σκοπιμότητες που κυρίως συγκεντρώνονται στην επιθυμία της να εμφανίζεται ως καλό παιδί προς τις ΗΠΑ για να κερδίσει το θέμα των εξοπλισμών αλλά και για να φανεί αρεστή στην τουρκική κοινή γνώμη για τις επερχόμενες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές. Τούτο επειδή η πλειονότητα του τουρκικού λαού εξετίμησε την Ελλάδα, λόγω της ειλικρινούς βοήθειας της προς τους σεισμόπληκτους.

Εγώ ακόμη εκφράζω και τους φόβους μου, στη συγκεκριμένη συγκυρία, για τη στάση της Ελλάδας έναντι μας σε σχέση με την αντιμετώπιση του κυπριακού προβλήματος, όπως επίσης και για την αμυντική μας θωράκιση. Μήπως μέσα από τα θωπεύματα της Τουρκίας προς την Ελλάδα, ευρεθούμε σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, όπως μας συνέβηκε σε παλαιότερες περιπτώσεις. Θα πρέπει η κυπριακή κυβέρνηση να είναι λίγο επιφυλακτική και καχύποπτη μήπως την πατήσουμε και πάλι. 

Φιλελεύθερος