Η βρετανική βασιλική οικογένεια θεωρεί την Κοινοπολιτεία κρίσιμη για τα συμφέροντά της στο εξωτερικό

Των Manjari Chatterjee Miller, Clare Harris

Στις 6 Μαΐου, ο Κάρολος Γ΄ πήρε επίσημα το στέμμα ως βασιλιάς του Ηνωμένου Βασιλείου. Η τελετή μεταδόθηκε ζωντανά σε κοινό παγκοσμίως μέσω του BBC, του Sky News και πολλών διεθνών καναλιών. Αυτός ο εκτενής εορτασμός και η κάλυψη του εγείρουν το ερώτημα: Είναι η βρετανική μοναρχία ακόμα επίκαιρη στην παγκόσμια σκηνή;

Ένας από τους κύριους διεθνείς ρόλους της μοναρχίας είναι η συμβολική της θέση ως κυρίαρχη της Κοινοπολιτείας των Εθνών, μιας εθελοντικής ένωσης πενήντα έξι ανεξάρτητων εθνών, τα οποία σχεδόν όλα ήταν υπό βρετανική κυριαρχία. Η Κοινοπολιτεία ξεκίνησε στις αρχές του εικοστού αιώνα ως ένας τρόπος ώστε η Βρετανία να διατηρήσει κάποια αυτοκρατορική δύναμη αποφεύγοντας το να πυροδοτηθούν επαναστάσεις ενάντια στην αποικιακή κυριαρχία. Με την ένταξη στην Κοινοπολιτεία, οι αποικίες απέκτησαν ανεξάρτητη διακυβέρνηση, αλλά ορκίστηκαν πίστη στο στέμμα και εξακολουθούσαν να υπόκεινται στη βρετανική επίβλεψη. Όταν η Ινδία, το μεγαλύτερο μέλος, κέρδισε την ανεξαρτησία το 1947, αρχικά αποχώρησε από την οργάνωση. Ζήτησε να επανενταχθεί το 1949 και έγινε εκ νέου δεκτή υπό τον όρο ότι αποδεχόταν το βρετανικό στέμμα ως σύμβολο της Κοινοπολιτείας. Από το 1949, αυτό το πρότυπο αποτελεί το status quo για την ένταξη, που βασίζεται πλέον στην ελεύθερη και εθελοντική συνεργασία.

Σήμερα, η Κοινοπολιτεία αντιμετωπίζει πρωτοβουλίες που σχετίζονται με την προστασία του περιβάλλοντος, την εκπαίδευση και το εμπόριο. Τα μέλη βρίσκουν κατά μέσο όρο 19% φθηνότερες εξαγωγές προς άλλα μέλη, εν μέρει λόγω των προϋπαρχόντων κοινών σημείων στη γλώσσα και τα νομικά συστήματα. Ο οργανισμός στοχεύει επίσης στο να επικεντρωθεί στην ενίσχυση της δημοκρατίας και στη βελτίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο μέσω της προώθησης του διαλόγου και των αναπτυξιακών προγραμμάτων μεταξύ των μελών. Στο παρελθόν, έχουν αποβληθεί μέλη όπως τα Φίτζι (1987, 2000 και 2006), η Νιγηρία (1995), το Πακιστάν (1999 και το 2007) και η Ζιμπάμπουε (2002) λόγω κακών καταστάσεων στον τομέα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η βρετανική βασιλική οικογένεια θεωρεί την Κοινοπολιτεία ως κρίσιμη για τα συμφέροντα και τους συμβολισμούς της στο εξωτερικό. Επιπλέον, μετά το Brexit, το Ηνωμένο Βασίλειο επιδιώκει να επεκταθεί οικονομικά πέρα από την Ευρώπη και βλέπει την Κοινοπολιτεία ως πιθανή οδό για να το κάνει. Η Ινδία είναι ένας ιδιαίτερα ελκυστικός εταίρος, ως το μέλος με τον μεγαλύτερο πληθυσμό και τη μεγαλύτερη οικονομία. Το εμπόριο με την Κοινοπολιτεία αντιπροσώπευε το 9% του συνολικού εμπορίου του Ηνωμένου Βασιλείου το 2021, το οποίο είναι περίπου το ίδιο ποσό με το συνολικό εμπόριο με τη Γερμανία.

Ωστόσο, η στέψη του βασιλιά Καρόλου ρίχνει ένα άβολο φως στην οργάνωση. Τα μέλη υποτίθεται ότι ενώνονται μέσω κοινών αξιών και κοινών ιστοριών ως πρώην βρετανικές αποικίες. Ωστόσο, σε αντίθεση με τη Βρετανία, που ήταν η αποικιακή δύναμη, λίγα πρώην μέλη βλέπουν αυτή την ιστορία με το ίδιο θετικό, νοσταλγικό πρίσμα, καθιστώντας την υποτιθέμενη κοινότητά τους αμφισβητήσιμη. Τεχνικά, ο Βρετανός μονάρχης δεν είναι αυτόματα επικεφαλής της Κοινοπολιτείας, αν και η βασίλισσα Ελισάβετ Β’ διαδέχθηκε τον πατέρα της και ο Κάρολος Γ’ τη διαδέχθηκε τώρα. Έτσι, μετά το θάνατο της βασίλισσας, μόνο ένα κλάσμα της Κοινοπολιτείας – δεκατέσσερα κράτη-μέλη, που αναφέρονται ως βασίλεια της Κοινοπολιτείας, που εξακολουθούν να αναγνωρίζουν τον Βρετανό μονάρχη ως αρχηγό του κράτους τους – χρειάστηκε να εκδώσουν διακηρύξεις που να δηλώνουν πίστη στον Κάρολο Γ ‘ως νέο επίσημο αρχηγό του κράτους.

Η Κοινοπολιτεία κατηγορείται επίσης ότι υποκρίνεται ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πάνω από τις μισές χώρες του κόσμου όπου ποινικοποιούνται οι γάμοι ομοφύλων ανήκουν στην Κοινοπολιτεία. Η Σρι Λάνκα συνέχισε να είναι μέλος καθ’ όλη τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, ο οποίος χαρακτηρίστηκε από σοβαρές παραβιάσεις των νόμων του πολέμου. Συμμετείχε ακόμη και στην ομάδα υπουργικής δράσης της Κοινοπολιτείας από το 2003 έως το 2009 και ήταν υπεύθυνη για την επιβολή της συμμόρφωσης των μελών με τις βασικές αξίες του οργανισμού. Επιπλέον, ο οργανισμός δεν διαθέτει πραγματικό μηχανισμό ή μεγάλο ταμείο μέσω του οποίου να μπορεί να επιτύχει τους στόχους του για την ενίσχυση της δημοκρατίας και την προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης.

Έτσι, εκτός από τη σημασία της για τη μοναρχία ως διαρκές λείψανο των ημερών της αυτοκρατορικής δόξας της Βρετανίας και ως τρόπου για να συνεχιστεί η υπέρβαση του Brexit, η συνάφεια της Κοινοπολιτείας με τον υπόλοιπο κόσμο είναι λιγότερο προφανής. Πολλά μέλη της Κοινοπολιτείας, ιδιαίτερα στην Καραϊβική, βλέπουν ανοιχτά την Κοινοπολιτεία ως αναχρονιστική και έχουν συζητήσει το να απορρίψουν τον Βρετανό μονάρχη από τη θέση του αρχηγού κράτους: τα Μπαρμπάντος το έκαναν το 2021, το 2022 η Αντίγκουα και Μπαρμπούντα ανακοίνωσε την πρόθεσή της να διεξαγάγει δημοψήφισμα για το αν θα έπρεπε· και η Τζαμάικα επίσης σκέφτεται να ακολουθήσει.

Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι η Κοινοπολιτεία συνεχίζει κάπως να έχει αξία παρέχοντας μια πλατφόρμα ώστε τα μικρότερα κράτη μέλη να εκφράσουν τις ανησυχίες τους σε ένα διεθνές κοινό. Η ομαδοποίηση μπορεί να διευκολύνει τη συνεργασία μεταξύ των μελών που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα, αλλά δεν έχουν παγκόσμια επιρροή, επιτρέποντάς τους να ζητήσουν βοήθεια από πλουσιότερα μέλη. Η κλιματική αλλαγή είναι ένα όλο και πιο πιεστικό ζήτημα που επηρεάζει πολλά μέλη, ιδιαίτερα μικρά νησιά στον Ειρηνικό και την Καραϊβική που απολαμβάνουν την ήπια δύναμη που τους παρέχει ο οργανισμός. Νέες προσθήκες στην ομάδα που δεν έχουν ιστορικούς δεσμούς με τη Βρετανική Αυτοκρατορία δείχνουν την πιθανή επιθυμία η Κοινοπολιτεία να είναι ένα φόρουμ. Η Μοζαμβίκη και η Ρουάντα εντάχθηκαν το 1995 και το 2009 αντίστοιχα, και οι πρώην γαλλικές αποικίες Γκαμπόν και Τόγκο εντάχθηκαν τον Ιούνιο του 2022. Ωστόσο, το αν η βασιλεία του βασιλιά Καρόλου Γ’ θα επανεξετάσει τον οργανισμό και θα τον αναζωογονήσει για έναν σύγχρονο κόσμο παραμένει ένα ανοιχτό ερώτημα.

Δείτε τη δημοσίευση του πρωτότυπου άρθρου εδώ