Η συνάντηση του Κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ με τον Ρώσο ομόλογό του Βλαντιμίρ Πούτιν έκανε τον γύρο του κόσμου μέσω ΜΜΕ και έθεσε το φάσμα της αμφιβολίας για μια δημιουργούμενη επίσημη συμμαχία μεταξύ των δύο χωρών.

Εβδομάδες πριν, στο Νέο Δελχί, η υπουργός Εμπορίου των ΗΠΑ Τζίνα Ραϊμόντο χόρευε με τον Ινδό υπουργό Άμυνας Rajnath Singh στον εορτασμό του ινδικού φεστιβάλ χρωμάτων, Holi, και υπέγραφε συμφωνίες που διευρύνουν το πεδίο συνεργασίας μεταξύ των δύο δημοκρατιών.

Πριν από πενήντα χρόνια, αυτό θα ήταν απερίγραπτο. Οι ΗΠΑ υπό τον Νίξον είχαν μόλις ανοίξει στην Κίνα του Ντενγκ Σιαοπίνγκ και η Ινδία της Ίντιρα Γκάντι ήταν στενά συμμαχική με τη Σοβιετική Ένωση.

Γρήγορα στο 2023, και τα δύο έθνη αναζητούνται από τις παγκόσμιες δυνάμεις και, κάποτε αποδέκτες βοήθειας, είναι τώρα χορηγοί βοήθειας (η Κίνα περισσότερο από την Ινδία ).

Το 2023, υπάρχουν νέες υπερδυνάμεις και περιφερειακές δυνάμεις στο μπλοκ. Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 1970 και 80, η Ινδία και η Κίνα αντιμετώπιζαν προκλήσεις από διαφορετικά μέτωπα. Η Ινδία της Indira έπρεπε να προσφέρει εκατοντάδες εκατομμύρια κάτω από το όριο της φτώχειας, να χρηματοδοτήσει αναποτελεσματικές κρατικές εταιρείες και, με ό,τι είχε απομείνει ή μέσω του χρέους, να ξοδέψει για την άμυνά της για να αντιμετωπίσει το Πακιστάν και την Κίνα. Η κατάσταση της Κίνας ήταν σε μεγάλο βαθμό παρόμοια.

Η Ρωσία και οι ΗΠΑ δικαίως επιδιώκουν την εξαγορά αυτών των νέων δυνάμεων.

Είναι ενδιαφέρον ότι η Κίνα και η Ινδία ανταγωνίζονται για κάτι εντελώς διαφορετικό – την ηγεσία του Παγκόσμιου Νότου στον πολυπολικό κόσμο. Με βάση τις ενέργειες της Ρωσίας τα τελευταία δύο χρόνια, είναι προφανές ότι η Μόσχα συμβιβάζεται με τη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Η Ουάσιγκτον, από την άλλη πλευρά, εξακολουθεί να απέχει από το να δίνει προτεραιότητα στις ανάγκες έναντι των αξιών. Κατά συνέπεια, αυτό την εμποδίζει να αγκαλιάσει συνεργασίες με χώρες που δεν εντάσσονται στο καλούπι της «φιλελεύθερης δημοκρατίας».

Επιπλέον, η Κίνα παίζει τον ρόλο του ειρηνοποιού μεταξύ των ιστορικών αντιπάλων, όπως η Σαουδική Αραβία και το Ιράν. Και η Μόσχα ακολουθεί τα βήματα του Πεκίνου με τη διαμεσολάβηση στις συνομιλίες μεταξύ Συρίας και Σαουδικής Αραβίας. Η Μόσχα έχει κατανοήσει σωστά τα βήματα που πρέπει να κάνει ως δύναμη σε παρακμή.

Ωστόσο, όπως είπε ο καθηγητής του Χάρβαρντ Στίβεν Γουόλτ , «η κυβέρνηση Μπάιντεν αγωνίζεται για μια μονοπολική τάξη που δεν υπάρχει πλέον».

Για να δοθεί η δέουσα πίστωση, οι ΗΠΑ συνέβαλαν στην ειρήνη σε μέρη όπως η κορεατική χερσόνησος, φέρνοντας στην αίθουσα τους ιστορικούς αντιπάλους της Σεούλ και του Τόκιο . Ωστόσο, εξακολουθεί να ζει το μονοπολικό όνειρο και διστάζει να εμπλακεί έξω από το σιλό του δυτικού στρατοπέδου στην αχαρτογράφητη επικράτεια του Παγκόσμιου Νότου.

Τελικά συνοψίζεται στην προσέγγιση της Ουάσιγκτον στις παγκόσμιες υποθέσεις, η οποία εξακολουθεί να καθοδηγείται κυρίως από τον φιλελεύθερο διεθνισμό έναντι της ρεαλ πολιτικής. Αναζητά συνεργάτες είτε που είναι ήδη το είδωλό του είτε που μπορούν να διαμορφωθούν σε έναν. Χώρες όπως η Κίνα, η Ρωσία και η Ινδία σε μεγάλο βαθμό δεν υποκινούν δεσμούς που στηρίζονται μόνο σε αυθαίρετες «αξίες» αλλά σε κοινά στρατηγικά συμφέροντα.

Επιπλέον, το πιο σημαντικό στυλ κρατικής εξουσίας που στηρίζει την προσέγγιση αυτών των εθνών στις εξωτερικές υποθέσεις είναι η πολιτική «μη ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις» που είναι ανάθεμα για την Ουάσιγκτον, δεδομένης της ατζέντας της για την προώθηση διαφόρων δικαιωμάτων. Στην ανάγνωση του Τύπου της συνάντησης του πρίγκιπα Σαλμάν με τον Σι, και τα δύο έθνη τόνισαν αυτή την αρχή.

Ο προσηλυτισμός των «αξιών» του δυτικού κόσμου δεν είναι απαραιτήτως ευπρόσδεκτος από τους ηγέτες του Παγκόσμιου Νότου. Χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Καραϊβικής και της Υποσαχάριας Αφρικής είναι ιδιαίτερα έντονες για αυτή τη δυσαρέσκεια.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρόσφατη έντονη ανταλλαγή απόψεων μεταξύ του προέδρου της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, Felix Tshisekedi, και του Γάλλου Προέδρου Emmanuel Macron, όπου μια συνέντευξη Τύπου μετατράπηκε σε διαμάχη μεταξύ των δύο ηγετών με τον Tshisekedi να κατηγορεί τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών για εσφαλμένο χαρακτηρισμό του . Χώρα. Πριν από λίγο καιρό, ένας αξιωματούχος της κυβέρνησης της Κένυας περιέγραψε την κατάσταση λέγοντας: «Όταν ένας Βρετανός ηγέτης επισκέπτεται, παίρνουμε μια διάλεξη. όταν επισκέπτεται ένας Κινέζος ηγέτης, παίρνουμε ένα νοσοκομείο».

Όπως τόνισε ο πολιτικός επιστήμονας Samuel Huntington , «η ευρέως διαδεδομένη δυτική πίστη στην οικουμενικότητα των αξιών και των πολιτικών συστημάτων της Δύσης είναι αφελής, και ότι η συνεχής επιμονή σε τέτοιους «καθολικούς» κανόνες θα ανταγωνιστεί περαιτέρω άλλους πολιτισμούς».

Ο Πρόεδρος της Βραζιλίας Λουίζ Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα στο πρόσφατα ακυρωμένο ταξίδι του στην Κίνα (λόγω της κακής υγείας του) είχε μια πρόταση για μια « λέσχη ειρήνης » για την εξεύρεση λύσεων για τη σύγκρουση Ουκρανίας-Ρωσίας. Στο εγγύς μέλλον, δεν θα αποτελεί έκπληξη εάν τα έθνη του ομίλου BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) προχωρήσουν σε διαπραγματεύσεις μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας.

Είναι καιρός οι ΗΠΑ να στρέψουν την εστίασή τους στις ανάγκες του Παγκόσμιου Νότου. Δικαίως στρέφει την προσοχή της προς τον εταίρο της στον Ινδο-Ειρηνικό, την Ινδία. Ωστόσο, είναι καιρός να θεωρήσει επίσης τη συνεργασία ως την πύλη της στον Παγκόσμιο Νότο. Εάν η Ουάσιγκτον καταφέρει να συμβιβαστεί με τη στρατηγική αυτονομία του Νέου Δελχί, μπορεί να είναι σε θέση να κατανοήσει καλύτερα τις ανάγκες του Παγκόσμιου Νότου.

ΠΗΓΗ: The Hill