Ο Πανίκος Νεοκλέους (συγγραφέας – ερευνητής), διερωτάται γιατί μέχρι σήμερα δεν κινηθήκαμε νομικά εναντίον της Μ. Βρετανίας για τα εγκλήματα που έπραξαν οι αποικιοκράτες κατά τη διάρκεια του Απελευθερωτικού Αγώνα 1955-59.

Συμπληρώνονται φέτος 66 χρόνια από την ηρωική θυσία του Σταυραετού του Μαχαιρά Γρηγόρη Αυξεντίου και 67 χρόνια από τον απαγχονισμό των πρώτων αμούστακων παλληκαριών της πρώτης ΕΟΚΑ. Τιμή και δόξα σε όλα αυτά τα παιδιά – ήρωες τα οποία έδωσαν τη ζωή τους για τα ιδανικά της ελευθερίας. 

Χωρίς να δίνω κανένα ελαφρυντικό στους Βρεττανούς αποικιοκράτες, θα πω ότι έστω μέσα σε εκείνες τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε και βάση κάποιων «δικαιωμάτων» τους, η Κύπρος ήταν αποικία των Άγγλων. Αυτό που σίγουρα ίσχυε και ισχύει μέχρι σήμερα είναι το δικαίωμα (χωρίς εισαγωγικά) κάθε λαού ή έθνους να επιλέγει το μέλλον του. Βάσει αυτού, ο κυπριακός λαός, έστω και με λανθασμένο –κατά τη γνώμη μου– τρόπο επέλεξε να αποτινάξει τον αποικιακό ζυγό. 

Βάσει λοιπόν εκείνου του «δικαιώματός» τους, οι Άγγλοι ανέλαβαν με τα δικά τους μέτρα και σταθμά να επιβάλουν «τον νόμο και την τάξη» στην πατρίδα μας, όπως και σε μερικές άλλες χώρες. 

Τόσο τότε, όσο και στη συνέχεια, μέχρι σήμερα, οι Άγγλοι και οι συνοδοιπόροι τους κατηγόρησαν άλλους για εγκλήματα πολέμου τη στιγμή που οι ίδιοι σε πολλές περιπτώσεις έκαναν όχι απλά φοβερά εγκλήματα πολέμου αλλά γενοκτονίες. Ωστόσο, εγκλήματα πολέμου είναι και αυτά που έκαναν οι Άγγλοι κυρίως την περίοδο 1955-59 και οι Τούρκοι κατά τη διάρκεια της εισβολής στην Κύπρο.

Στις 11/05/56, δυο αμούστακα παιδιά (Μιχαλάκης Καραολής και Ανδρέας Δημητρίου) απαγχονίζονται όχι γιατί δολοφόνησαν κάποιο, αλλά για τη συμμετοχή τους στον Απελευθερωτικό Αγώνα. 

Στη συνέχεια άλλα επτά αμούστακα παιδιά απαγχονίστηκαν για τον ίδιο λόγο, με τελευταίο που απαγχονίστηκε τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη στις 14/03/57. Λίγες μέρες νωρίτερα και συγκεκριμένα στις 03/03/57 δολοφονείται με τον πλέον απάνθρωπο τρόπο ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ενώ στις 02/09/58 γίνεται ακόμα ένα παρόμοιο έγκλημα στο Λιοπέτρι με θύματα τους Ανδρέα Κάρυο, Φώτη Πίττα, Ηλία Παπακυριακού και Χρίστο Σαμάρα.

Μήπως ο τρόπος που δολοφόνησαν τόσο τον Γρηγόρη Αυξεντίου, όσο και τους άλλους τέσσερις στον Αχυρώνα Λιοπετρίου δεν αποτελεί έγκλημα πολέμου; Μήπως ο απαγχονισμός τόσων αμούστακων παιδιών δεν αποτελεί και αυτό έγκλημα πολέμου; Γιατί έστω μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Κύπρου ο Μακάριος σαν Πρόεδρος της Κύπρου ή ο Γρίβας σαν αρχηγός της ΕΟΚΑ δεν κινήθηκαν νομικά εναντίον της Μ. Βρετανίας για αυτά τα εγκλήματα; Γιατί ούτε ο Σύνδεσμος αγωνιστών της ΕΟΚΑ δεν έκανε τίποτα μέχρι σήμερα προς αυτή την κατεύθυνση; 

Φιλελεύθερος