Προκάλεσε ανησυχίες σε πολλούς το ενδεχόμενο θεσμικής ενίσχυσης της συνεργασίας των κυβερνήσεων Αθηνών και Λευκωσίας. Έστω κι αν θα αποδειχθεί τελικά ότι είναι μόνο μια φούσκα των κυβερνήσεων, που πρακτικά δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι.

Την κυρίαρχη ανησυχία την εκφράζουν συνεχώς τις τελευταίες μέρες τα στελέχη του ΑΚΕΛ: Ότι μπορεί να μην δοθούν τα σωστά μηνύματα και η Τουρκία να το εκμεταλλευτεί ώστε να πλήξει την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Διότι, «πρέπει να στηρίζουμε και να προβάλλουμε την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας», όπως μας νουθετούσε κι ο Στέφανος Στεφάνου.

Το περίεργο είναι πως μόνο όταν ενισχύονται οι δεσμοί με την Ελλάδα εκδηλώνεται από πολλούς ανησυχία για την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πάνε πολλά χρόνια που δίνονται πολύ πιο σοβαρά λανθασμένα μηνύματα τα οποία πράγματι έβλαψαν ανεπανόρθωτα την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά δεν ανησυχεί κανένας.

Όταν, για παράδειγμα, ο εκπρόσωπος του Γκουτέρες, Στεφάν Ντουζαρίκ, μιλά για την επίσκεψη της Ρόζμαρι ΝτιΚάρλο και αναφέρει ότι είχε συναντήσεις με «τον  Ελληνοκύπριο και τον Τουρκοκύπριο ηγέτη, Νίκο Χριστοδουλίδη και ΕρσίνΤατάρ, αντίστοιχα», μπορεί να μην δίνουμε πλέον σημασία στη σημειολογία. Αλλά είναι η υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας, που πλήττεται. Γιατί ο κ. Χριστοδουλίδης είναι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, μέλους του ΟΗΕ και της ΕΕ, και όταν υποβιβάζεται σε «Ελληνοκύπριο ηγέτη» για να ταυτιστεί και να ισονομηθεί με τον εκπρόσωπο του κατοχικού καθεστώτος, η υπόσταση του νόμιμου κράτους εξαφανίζεται.

Όταν ο Πρόεδρος ζητά συνάντηση με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, αφού θα βρίσκονται και οι δυο στις Βρυξέλλες, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να διευθετηθεί συνάντηση αν ταυτόχρονα δεν διευθετηθεί και για τον Τατάρ. Φυσικά, αυτό δεν είναι πρόβλημα, αλλά είναι πρόβλημα το ότι ο νόμιμος Πρόεδρος του κράτους μέλους, το οποίο δικαιώνουν και προστατεύουν όλα τα Ψηφίσματα του ΟΗΕ, «απαγορεύεται» πλέον να συναντηθεί, έστω και «άτυπα» με τον Γενικό Γραμματέα. Δεν πρόκειται για διπλωματικές ισορροπίες, πρόκειται για εφιαλτικές ισορροπίες για την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αλλά, δεν μας απασχολεί αυτό που είναι ουσία, μας απασχολεί που θα σταλούν λανθασμένα μηνύματα στην Τουρκία και θα πλήξει την υπόσταση μας. Την εκλιπούσα υπόσταση μας.

Πολύ χειρότερο, αλλά ούτε αυτό μας ανησύχησε, είναι που ο εκπρόσωπος των Ηνωμένων Εθνών, Κόλιν Στιούαρτ, αγνόησε επιδεικτικά την Κυπριακή Δημοκρατία (ως να είναι εκλιπούσα!) και παραχώρησε έδαφος της νεκρής ζώνης στο κατοχικό καθεστώς. Για το γήπεδο της Τσετίνκαγια, λέω, που ξεχάστηκε κιόλας. Πόσο μας ανησύχησε αυτό, που έκανε κομμάτια και θρύψαλα την υπόσταση της Δημοκρατίας. Ειδικά και όταν επικαλέστηκε ασθένεια για να μην πάει στο υπουργείο Εξωτερικών να ακούσει τη διαμαρτυρία του Κασουλίδη. Οι ηγεσίες των κομμάτων ούτε που ασχολήθηκαν, πέρα από κάποιες τυπικές κι ανούσιες ανακοινώσεις! Ακόμα και τον υπουργό Εξωτερικών αυτό που τον απασχόλησε εκείνες τις μέρες ήταν το ύψος του συρματοπλέγματος, που ήθελαν οι Τούρκοι να είναι έξι μέτρα…

Το πιο καθοριστικό τραύμα για την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας, προκλήθηκε όταν ήρθε στην Κύπρο ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, το 2010, και η διεθνής κοινότητα τον παρακολουθούσε να επισκέπτεται τον «πρόεδρο» Ταλάτ στο «προεδρικό» μέγαρό του στα κατεχόμενα. Όπου, μάλιστα, είχε στρωθεί κόκκινο χαλί. Ήταν κατά λάθος τα πανηγύρια κρατικής εμβέλειας, μας έλεγαν τότε οι ΟΗΕδες κι εμείς το καταπίναμε. «Τίποτε δεν πάθαμε, τίποτε από όλα αυτά που έλεγαν κάποιοι δεν πάθαμε», έλεγε ο Άντρος Κυπριανού στις 2/2/2010 (και πανηγύριζε ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Στέφανος Στεφάνου για την επιτυχία της επίσκεψης) ζητώντας μάλιστα από πολιτικούς που εξέφρασαν ανησυχίες, να απολογηθούν διότι κινδυνολογούσαν και διαψεύστηκαν.

Κινδυνολογούσαν αλλά το κόκκινο χαλί στα κατεχόμενα και η κρατική επισημότητα στην παρανομία προστέθηκε στο πριόνισμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όπως και τα μηνύματα που εστάλησαν προς την διεθνή κοινότητα από το σύνολο εκείνης της επίσκεψης.

Ακολούθησαν τα χρόνια που μεσουρανούσαν τα άστρα του Ταλάτ και του Ακιντζί, που με τη δική μας επιπολαιότητα (για το καλό κλίμα και την ευθυγράμμιση των άστρων) παρουσιάζονταν διεθνώς ως συμπρόεδροι της Κύπρου.

Για να φτάσουμε το 2021 να έρχεται η απεσταλμένη του Γκουτέρες, Τζέιν Χολ Λουτ και να βολιδοσκοπεί τον Νίκο Αναστασιάδη, αν «πειράζει» αν ο Γκουτέρες στη νέα του έκθεση, κάνει αναφορά σε «αυτοδιοικούμενες περιοχές». Να εκχωρήσει, δηλαδή, κυριαρχία στους Τουρκοκύπριους και να την αφαιρέσει από το νόμιμο κράτος.

Αυτά και πολλά άλλα παρόμοια θα έπρεπε να απασχολούν όλους τους Ελληνοκύπριους πολιτικούς, που νοιάζονται για την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και όχι τα μηνύματα που θα εκμεταλλευτεί η Τουρκία επειδή δυο κράτη μέλη της ΕΕ, η Ελλάδα και η Κύπρος, αποφάσισαν να συντονίσουν πιο αποδοτικά τις σχέσεις τους.

Φιλελεύθερος