Διαβουλεύσεις και στο κυβερνητικό στρατόπεδο της Τουρκίας επικρατούν τις τελευταίες ώρες, μετά την ανακήρυξη του ηγέτη του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (CHP) Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου ως επίσημου υποψηφίου για την προεδρία της Τουρκίας εκ μέρους της αντιπολίτευσης.

Την ώρα που οι διαβουλεύσεις στο στρατόπεδο της αντιπολιτευόμενης Εθνικής Συμμαχίας για να επιτευχθεί η πολυπόθητη σύμπραξη μεταξύ των ακροδεξιών (σε όρια Γκρίζων Λύκων) της Μεράλ Ακσενέρ και των Κούρδων του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP), όπως δείχνουν οι τελευταίες πληροφορίες δύο κόμματα προσχωρούν στην Εθνική Συμμαχία του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μέλη της οποίας μέχρι τώρα ήταν το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) και το Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος (ΜΗΡ), του ηγέτη των Γκρίζων Λύκων Ντεβλέτ Μπαχτσελί.

Όπως ανέφερε δημοσιογράφος της Sabah: “Επί του παρόντος, υπάρχει ένας δυναμισμός στη Λαϊκή Συμμαχία. Γίνεται λόγος για νέους πολιτικούς παράγοντες και κόμματα που έχουν αφήσει το στίγμα τους στην πρόσφατη ιστορία. Αλλά αυτές οι δύο εξελίξεις, τις λεπτομέρειες των οποίων θα μάθουμε τις επόμενες ημέρες , είναι αξιοσημείωτες: Το Κόμμα της Μητέρας Πατρίδας, που ιδρύθηκε από τον αείμνηστο Οζάλ, και το DSP, του θρυλικού ηγέτη της αριστεράς, Ετζεβίτ προσχωρούν στη Λαϊκή Συμμαχία”.

Από τη μία το εθνικιστικό, νεοφιλελεύθερο Κόμμα της Μητέρας Πατρίδας (ΑΝΑΡ), το οποίο ίδρυσε ο Τουργκούτ Οζάλ και πρόεδρος του οποίου διετέλεσε αργότερα ο Μεσούτ Γιλμάζ φαίνεται πως προσχωρεί στο μπλοκ του Ερντογάν. Μετά την Εθνοσυνέλευση του 1983, το ANAP επέτρεψε σε όλα τα πολιτικά κόμματα να συμμετάσχουν στις τοπικές εκλογές. Το 1987, το ANAP αφαίρεσε τη 10ετή απαγόρευση σε πάνω από 200 ηγέτες του CHP ​​και του Κόμματος Δικαιοσύνης (AP), επιτρέποντάς τους να διεκδικούν θέσεις και να συμμετέχουν σε πολιτικές υποθέσεις. Το ANAP κέρδισε 292 από τις 450 έδρες εκείνη τη χρονιά. Οι ηγέτες του ANAP μεταμόρφωσαν την τουρκική οικονομία ξεκινώντας μεταρρυθμίσεις στην ελεύθερη αγορά, ιδίως περικόπτοντας τη δημόσια έκταση και προχωρώντας προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Το 1987, η κυβέρνηση υπό την ηγεσία του ANAP υπέβαλε αίτηση εισδοχής στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα , τον πρόδρομο της Ευρωπαϊκής Ένωσης . Ωστόσο, αυτή η προσπάθεια εισόδου στην ΕΟΚ έληξε όταν το ANAP επέκρινε την τελωνειακή ένωση της ΕΟΚ και αποφάσισε ότι οι όροι εισδοχής που ορίζονται από την ΕΟΚ δεν είναι προς το συμφέρον της Τουρκίας ή του λαού της. Στις 11 Σεπτεμβρίου 2011, το κόμμα επανιδρύθηκε, με την ίδια ιδεολογία με την πρώτη οργάνωση.

Στις εκλογές του 1999 είχε λάβει το 14% των ψήφων, όμως το 2002 έλαβε μόλις το 5,12% και δεν μπήκε καν στη βουλή.

Στη συμμαχία του Ερντογάν προσχωρεί και το Δημοκρατικό Αριστερό Κόμμα (DSP),  το εθνικιστικό, κεντροαριστερό, μη μαρξιστικό, όπως είχε επισημανθεί τότε, κόμμα που ίδρυσε ο Μπουλέντ Ετζεβίτ στις 14 Νοεμβρίου 1985. Με το πραξικόπημα της 12ης Σεπτεμβρίου, οι Ένοπλες Δυνάμεις υπό τη διοίκηση του Αρχηγού Γενικού Επιτελείου Στρατηγού Κενάν Εβρέν κατέλαβαν τη διοίκηση της χώρας. Ο Ετζεβίτ απομακρύνθηκε από την πολιτική μαζί με άλλους αρχηγούς κομμάτων. Όταν σταμάτησε το έργο του πολιτικού κόμματος στις 28 Οκτωβρίου 1980, παραιτήθηκε από την προεδρία του CHP στις 30 Οκτωβρίου 1980. Το DSP ιδρύθηκε υπό την προεδρία της συζύγου του Ραχσάν Ετσεβίτ.

Αυτό που έρχεται σε αντίθεση με τον Ερντογάν είναι πως το κόμμα του Ετζεβίτ θεωρούνταν κοσμικό. Διαθέτει μηδαμινά ποσοστά πλέον, που δεν ξεπερνούν το 0,2%. 

Η κίνηση του Ερντογάν προφανώς σκοπεί στο να ανακινήσει το “ένδοξο πολιτικό παρελθόν” της Τουρκίας και να εμπνεύσει νοσταλγούς των δύο ιστορικών προσώπων της πολιτικής της Τουρκίας να προτιμήσουν αυτόν για πρόεδρο και όχι τον Κιλιτσντάρογλου, ο οποίος θα τύχει χαρακτηρισμών ακόμα και “προδότης” επειδή όπως όλα δείχνουν θα συνεργαστεί και με τα φιλοκουρδικά πολιτικά κόμματα. 

Πέτρος Κράνιας

Πηγή: capital.gr