Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ο ηλεκτρονικός υπολογιστής στα χέρια του δημοσιογράφου και πρώην συμβούλου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων Ευάγγελου Αντώναρου θα μεταμορφωνόταν σε όπλο…

   Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι υπάρχουν συγκεντρωμένα σ’ έναν πολιτικό (τον τελευταίο κυβερνητικό εκπρόσωπο της Κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή, επί χρόνια ανταποκριτή σε γερμανικά ΜΜΕ) η κακεντρέχεια, η υπεροψία, η υποτίμηση του αντιπάλου και η επιθετικότητα.

   Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ο ηλεκτρονικός υπολογιστής στα χέρια του δημοσιογράφου και πρώην συμβούλου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων Ευάγγελου Αντώναρου θα μεταμορφωνόταν σε όπλο με το οποίο θα πυροβολούσε κατά ριπάς το κόμμα του στα χρόνια που έμεινε εκτός εξουσίας και, κυρίως, εκτός κόμματος…

   Έτσι ο ”εκφραστής των σκέψεων του Κώστα Καραμανλή” έφτασε στο σημείο να γίνει ”βαρίδι” στις πλάτες του πρώην πρωθυπουργού, ο οποίος – στο πρόσωπό του – έκανε το 2008 την χειρότερη επιλογή κυβερνητικού εκπροσώπου, αφού – στα δύσκολα που αντιμετώπισε η Κεντροδεξιά Παράταξη στη συνέχεια έναντι της Αξιωματικής αντιπολίτευσης – όχι μόνο δεν συμπαραστάθηκε, αλλά συμπεριφέρθηκε ως διαδικτυακός κανίβαλος απέναντι στους μετά τον Καραμανλή αρχηγούς της.

   Ως ένας άνθρωπος που – πριν και μετά την διαγραφή του από την ΝΔ – μόνο προβλήματα δημιουργούσε σ’ αυτήν επωφελούμενος είτε απ’ την εσωστρέφεια του κόμματος λόγω της εκλογικής ήττας του ’15 είτε απ’ τις φάσεις αρρυθμίας τις οποίες εμφάνιζε περιοδικά λόγω έκτακτων γεγονότων μετά την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην αρχηγία (2015) και την μετέπειτα ανάδειξή του στην πρωθυπουργία της χώρας.

   Και όλα αυτά τα ”άνθη του κακού” που στόχευαν στους διαδόχους του Κώστα Καραμανλή πρωθυπουργούς της Νέας Δημοκρατίας τα εξέπεμπε απ’ τον… ”καναπέ” του σπιτιού του, την πολυθρόνα του γραφείου του, που τον ενέπνεε και τον εμπνέει ακόμα να κάνει στο twitter ”δολοφονικές” αναρτήσεις, μηνυματικά τοξικές ή μυστηριώδεις (εν είδει κουίζ) για το παρόν και το μέλλον της ΝΔ, των υπουργών και των αρχηγών της με ιδιαίτερη… προτίμηση αρχικά στον Αντώνη Σαμαρά.

   Είχε μάλιστα τέτοια εμμονή με τον Μεσσήνιο πολιτικό που τον κάλεσε κάποια στιγμή το 2015 (σαν να ήταν ο Πάπας της Ρώμης) – μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο Twitter – να αποχωρήσει απ’ την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας εκπέμποντας εναντίον του δηκτικά, δηλητηριώδη βέλη επικοινωνίας:

– Ένας βαριά ηττημένος ηγέτης πρέπει να έχει την ευχέρεια να φύγει με αξιοπρέπεια. Εκτός αν ο ίδιος δεν το καταλαβαίνει. Οπότε…

Με την εμμονή και κακεντρέχεια του Ευάγγελου Αντώναρου απέναντι στους μετά τον Καραμανλή αρχηγούς της Νέας Δημοκρατίας και πρωθυπουργούς της πατρίδας μας συμβάδιζε πάντα η υποτίμηση, η αφ’ υψηλού κριτική του και η αρχηγικού τύπου οίηση που τον έκανε αθυρόστομο και λίαν επιεικώς αγενή με διάθεση ποδηγέτη του κόμματος.

    Ενδεικτικό ήταν, άλλωστε, το επίμονο αίτημά του τον Μάρτιο του ’15 για διεξαγωγή έκτακτου συνεδρίου ”χωρίς τζιριτζάντζουλες”, προκειμένου να επαναπροσδιορίσει η Κεντροδεξιά παράταξη τον ιδεολογικό προσανατολισμό της.

   Γνωστός ήταν και ο πρωταγωνιστικός ρόλος του την περίοδο που τραβούσε το χαλί κάτω απ’ τα πόδια του Σαμαρά με τη συνέργεια κι άλλων ”χοληφόρων” στελεχών του κόμματος τα οποία ένιωθαν… ”εξόριστα” ή υποτιμημένα απ’ τον π. πρωθυπουργό.

   Ο διαβρωτικός ρόλος της πολιτικής υπερκινητικότητας του Αντώναρου στόχευε έκτοτε – και καθ’ όλη την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – στο ροκάνισμα του δέντρου της ΝΔ που κάλυπτε ανεχόμενη την ανεπάρκειά του, αν και ήταν εμφανές απ’ την πρώτη στιγμή ότι ο ίδιος σαν πολιτική προσωπικότητα δεν έγινε ποτέ αποδεκτός από την βάση.

   Τη βάση που τον έβλεπε σαν φυτευτό, ξένο σώμα στον ιστορικό της κορμό. Ένα σώμα που μόνο αφαιρούσε απ’ την κομματική της επιρροή στον πατριωτικό χώρο, αφού η φρασεολογία του περί ”ακροδεξιών”, όπως και η μνησικακία που εξέπεμπε για τα νεοεισελθέντα – επιλογής Σαμαρά – στελέχη (στα οποία κολλούσε ετικέτες ”σεξιστής” – ”μουσαφίρης” – ”δοτός” ζητώντας εδώ και τώρα ”Η Κεντροδεξιά να απαλλαγεί από βαρίδια και σώγαμπρους”), έφταναν για να τον κάνουν άκρως αντιπαθητικό στους ψηφοφόρους της.

   Και η αντιπάθεια αυτή δεν είχε τέλος γιατί, επί ”Κυβερνώσας Αριστεράς”, ο Ευάγγελος Αντώναρος – αντί να ελέγχει την τότε κυβέρνηση για τα διαδοχικά λάθη της και την εθνικά ασύμφορη εξωτερική πολιτική της – ”τρωγόταν” με το κόμμα της Αξιωματικής αντιπολίτευσης (που μόνο σαν κόμμα του δεν το έβλεπε) πυροβολώντας αμετροεπώς τους… ”έχοντες μυαλά χούντας” (ενν. Βορίδη και Γεωργιάδη που ήρθαν από το ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη).

   Την ίδια στιγμή (Αύγουστος του ’18) άρχισε να αποθεώνει προκλητικά – με αναρτήσεις στο Facebook – τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και να αναρτά εγκωμιαστικά σχόλια γι’ αυτόν, με αφορμή την επιλογή του συνονόματού του νέου υπουργού Εξωτερικών Αλέξη Χαρίτση, γιατί ”έχαιρε μεγάλης εκτίμησης στο εξωτερικό”, αν και η πολιτική εμπειρία μάς έδειξε πως αυτή η… εκτίμηση πολλάκις δεν συμβαδίζει με αγνές προθέσεις των ”συμμάχων” μας για τα συμφέροντα της Ελλάδας.

   Στο πλαίσιο των… ψυχικών δεσμών που ανέπτυσσε με τον ΣΥΡΙΖΑ ο πρώην Κυβερνητικός Εκπρόσωπος της ΝΔ, ήταν και η φιλοξενία του στην εφημερίδα της Αριστεράς ”Αυγή” με την οποία ήταν ηλίου φαεινότερο ότι τον συνέδεε η εχθρότητα προς τον Αντώνη Σαμαρά, η οποία έδειχνε στα μάτια του νεοδημοκρατικού κόσμου… ψυχοπαθολογική.

   Έτσι, με βάση εκτόξευσης πυραύλων μίσους το εν λόγω κομματικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ, ζητούσε να σχηματιστεί νέο κόμμα στην Κεντροδεξιά και, αντί να ελέγχει το κόμμα που βρισκόταν στην εξουσία για την εθνικά ασύμφορη έως προδοτική συμφωνία που είχε υπογράψει στις Πρέσπες, συνέχιζε να το σιγοντάρει και να στρέφει αποπροσανατολιστικά τα φώτα της δημοσιότητας… οικτίροντας τον Αντώνη Σαμαρά (για τον οποίο είχε το θράσος να ζητήσει απ’ τον Μητσοτάκη – τον Απρίλιο του ’18 – να μην του επιτρέψει να κατέβει στις προσεχείς εκλογές), με αφορμή άρθρο του σε κυριακάτικη εφημερίδα.

 – Ο κ. Τσίπρας έδωσε τώρα τη Μακεδονία και το μεταναστευτικό για να πάρει… ένα κομμάτι απ’ όσα είχε καταφέρει να πάρει η κυβέρνησή μου το 2014…, είχε σχολιάσει πικρόχολα, για να προσθέσει – όλο ειρωνεία – μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο twitter:

 – Τον καημένο τον Αντωνάκη. Ακόμη δεν χώνεψε πως έχασε ανεπιστρεπτί την εξουσία που δεν του άξιζε!

Έκτοτε ο Ευάγγελος Αντώναρος συνεχίζει με αμείωτο ζήλο το πριόνισμα του δέντρου της ΝΔ ζητώντας σε τακτά διαστήματα την καταφυγή σε εκλογές ή εκπέμποντας τα δηλητηριώδη του βέλη κατά του πρωθυπουργού (τελευταία μηνύματα ακραίας εμπάθειας και φθόνου του είναι το ”Μαυρίστε τον Μητσοτάκη. Είναι ανίκανος και θρασύς”), στην εφημ. ΑΥΓΗ, κρίνοντας προφανώς εξ ιδίων τα αλλότρια….

   Γι’ αυτό, άλλωστε — μέχρι να βρει στασίδι στον ΣΥΡΙΖΑ — πρωταγωνιστούσε σε πηγαδάκια προβληματισμού πρώην στελεχών της ΝΔ με υπονομευτικές κινήσεις.

Είναι πλέον ολοφάνερο ότι με σημαία τον Ευάγγελο Αντώναρο με την φιδίσια γλώσσα, η συριζαίικη Αριστερά έχει λόγους να ελπίζει σε ”παλινόρθωση” στην εξουσία μια ώρα γρηγορότερα, ειδικά τώρα που κλείνει η ψαλίδα μετά το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη.

   Το ”αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι” δεν έπαψε να ισχύει ποτέ, πολύ περισσότερο όταν στις αρχικές ευθύνες της κυβερνητικής αμεριμνησίας της ΝΔ προστέθηκαν υπουργικά λάθη αμέλειας και απάθειας, τα οποία — πριν κορυφωθούν με την ανικανότητα του αχθοφόρου-σταθμάρχη που έστειλε στο θάνατο 57 ανθρώπους στα Τέμπη — είχαν ξεσηκώσει θυμό στην ελληνική κοινωνία από τις πυρκαγιές του 2021.

   Τις πυρκαγιές που μπορεί να μην άφησαν ανθρώπινα θύματα πίσω τους, αλλά προκάλεσαν την απώλεια σπιτιών και περιουσιών, παράλληλα με την τεράστια οικολογική καταστροφή που προξένησαν, αφού – πέρα απ’ το 1.000.000+ στρέμματα που κάηκαν στην Ελλάδα – έγιναν παρανάλωμα του πυρός εκατομμύρια πουλιών, ερπετών και ζώων.

   Στα μαύρα απ’ τη στάχτη των πυρόπληκτων περιοχών δεδομένα προ διετίας πάτησε ο Αντώναρος και άρχισε να εκπέμπει τα χοληφόρα βέλη του με στόχο το θάψιμο της κυβέρνησης (και κυρίως του πρωθυπουργού) με τη βοήθεια του ΣΥΡΙΖΑ και του οικείου του Τύπου.

   Τον πόλεμο κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη τον καλλιεργεί αδιαλείπτως ως ”ελεύθερος σκοπευτής’ μέχρι τώρα, που… έχει τρυπώσει στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί το μένος του κατά του πρωθυπουργού και της Νέας Δημοκρατίας που τον ανέδειξε δεν λέει να σβήσει, σαν να είναι παθολογικό….

   Όλα δείχνουν ότι αυτό το απύθμενο μίσος του θα το αξιοποιήσει πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Άρχισαν, ήδη, να το αξιοποιούν τα φίλια προς εκείνον Μέσα που στήριζαν άλλοτε τον Καμμένο στη συμμαχία του με τον Τσίπρα…

   Κι αυτό δεν το βλέπω καλό για το Κόμμα της Αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν βλέπω καλό, γενικά, για ένα κόμμα τη συγκέντρωση αμετροεπών και υβριστών βουλευτών, με φιδίσια γλώσσα και διάθεση να εκπέμψουν κακίες με γερές δόσεις υποτίμησης κατά του πολιτικού αντιπάλου τους.

   Ο Ευάγγελος Αντώναρος έριξε την μάσκα από νωρίς: Όταν έπαψε να είναι πρωθυπουργός ο Καραμανλής και έχασε τα οφίτσιά του στο κόμμα της ΝΔ (που τα απέκτησε χάρη σ’ εκείνον), με αποτέλεσμα να γίνει ξένο σώμα στην ,Κεντροδεξιά Παράταξη και να μετατραπεί σε δηλητηριώδη όφι, ειδικά μετά την αποπομπή του το ’18 από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

    Άνθρωποι, όμως, με απύθμενο θράσος, φθόνο, αρνητισμό και μνησικακία προς τον πολιτικό τους αντίπαλο (πολύ περισσότερο όταν αυτός ηγείται του κόμματος απ’ το οποίο προέρχονται) μόνο κακό κάνουν στα κόμματα όπου μεταναστεύουν. Και αυτό, θα το συνειδητοποιήσει γρήγορα ο ΣΥΡΙΖΑ, που βιάστηκε να ανοίξει την αγκαλιά του σε έναν πολιτικό καιροσκόπο για να τον κάνει ”δραγουμάνο” των υπόγειων λαϊκιστικών σχεδιασμών του…

Κρινιώ Καλογερίδου