Ουδείς λογικός άνθρωπος αμφιβάλλει ότι ο ανθρώπινος πόνος, η δοκιμασία, η δυστυχία και η συμφορά δεν έχουν ούτε πατρίδα, ούτε θρησκεία, ούτε χρώμα, φυλή, καταγωγή κ.τ.λ. 

Μπροστά σ’ αυτές τις συμφορές οι άνθρωποι σμίγουν, οι λαοί συμφιλιώνονται και οι όποιες διαφορές παραμερίζονται. 

Το ίδιο συνέβηκε και με τους πρόσφατους πολύνεκρους σεισμούς, όπου η Ελλάδα και η Κύπρος αγνόησαν την τουρκική προκλητικότητα, τις αναθεωρητικές τακτικές και πρακτικές του νεοσουλτάνου της Άγκυρας και δήλωσαν παρούσες από τις πρώτες χώρες στον κόσμο για παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας προς τον δοκιμαζόμενο λαό της γείτονος χώρας. 

Και η μεν βοήθεια από την Ελλάδα έγινεν αποδεκτή μετ’ επαίνων και θερμών ευχαριστιών, η δε βοήθεια από την Κύπρο απορρίφθηκε με το αιτιολογικό ότι δήθεν… δεν τους ήταν απαραίτητη και οι ανάγκες τους καλύφθηκαν!

Διαπιστώνουμε με αυτή τη συμπεριφορά ότι το βαθύ κράτος της Τουρκίας και η τουρκική διπλωματία και πολιτική, ακόμα και μέσα σε συνθήκες ανείπωτης τραγωδίας του λαού της, εξακολουθεί να επιμένει και να αντιτάσσει την πάγια τακτική της να μην …αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως ένα νόμιμο και διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος. 

Έως εδώ, η τουρκική προκλητικότητα είναι γνωστή και καθιερωμένη και θα μπορούσε να την αντιπαρέλθουμε. 

Αυτό όμως που υπερβαίνει κάθε όριο ανοχής και παράγει νέα δεδομένα με απρόβλεπτες διαστάσεις είναι η τουρκική δολιότητα να διοχετεύει χιλιάδες σεισμοπαθείς με το πρόσχημα της παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας δήθεν από συγγενείς τους που διαμένουν στην κατεχόμενη Κύπρο. 

Σύμφωνα με την εφημερίδα Vatan της 11/2/23 το «υπουργείο εσωτερικών» του κατοχικού καθεστώτος έδωσε άδεια εισόδου στις κατεχόμενες περιοχές σε Τούρκους υπηκόους ακόμα και αν τα διαβατήριά τους έχουν λήξει ή έχουν ισχύ μικρότερη των δύο μηνών. 

Επιπρόσθετα η Kibris postasi με ημερομηνία 13/2/23 έγραφε ότι «η κυβέρνηση του κατοχικού καθεστώτος αποφάσισε όπως οι άνθρωποι που έχασαν τα σπίτια τους και έχουν συγγενείς στις κατεχόμενες περιοχές τυγχάνουν παραχώρησης άδειας παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους».

Επίσης ο αρθρογράφος της εφημερίδας Avrupa Σενέρ Λεβέντ στις 12/2/23 ανέφερε ότι «σύμφωνα με προβλέψεις μπορεί να ζητήσουν καταφύγιο στις κατεχόμενες περιοχές τουλάχιστον 50 χιλιάδες άτομα και ότι η Κύπρος θα έρθει αντιμέτωπη με ένα τρίτο μεγάλο κύμα προσφύγων από κάθε περιοχή της Τουρκίας». 

Εκμεταλλευόμενη λοιπόν η τουρκική κυβέρνηση την παγκόσμια συμπάθεια αλλά και τη δική μας κατανόηση άρχισε ένα άλλο είδος εποικισμού των κατεχομένων περιοχών μας, έναντι του οποίου έχουν υποχωρήσει και αυτοί ακόμα οι Τ/κ συμπατριώτες μας οι οποίοι στο παρελθόν εξέφραζαν τη διαμαρτυρία τους για τον συνεχή εποικισμό από την Τουρκία και την συντελούμενη αλλαγή του δημογραφικού τους χαρακτήρα. 

Έτσι, ακόμα και ο συνήθως επικριτικός της πολιτικής του εποικισμού Σενέρ Λεβέντ έγραφε στην εφημερίδα του: «…Αυτό το κύμα προσφύγων δεν μοιάζει με άλλα κύματα» και αναρωτήθηκε με αθωότητα: «…αν δεν ανοίξουμε την αγκαλιά μας σε άτομα που σώθηκαν από θαύμα και έχασαν τα πάντα, σε ποιον θα την ανοίξουμε;»

Κανείς όμως δεν διερωτήθηκε γιατί η τουρκική κυβέρνηση δεν φιλοξένησε τους σεισμόπληκτους υπηκόους της στις αχανείς εκτάσεις των άλλων τουρκικών πόλεων ούτε και εάν αυτοί θα φύγουν ποτέ από τις κατεχόμενες περιοχές! 

Όταν κοπάσει ο θρήνος και λησμονηθεί η συμφορά των δύστυχων συνανθρώπων μας, τα αποτελέσματα και οι επιπτώσεις του νέου εποικισμού θα προστεθούν στον εποικισμό που επιχειρείται συστηματικά από το 1974 μέχρι σήμερα και θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου κατά το οποίον η τουρκική δολιότητα θα διεκδικήσει νέο ζωτικό χώρο και στις ελεύθερες περιοχές του νησιού μας αφού η αναλογία των πληθυσμών από 82% έναντι 18% θα έχει ήδη προσλάβει τις αναλογίες 50% – 50%. 

Και θα επαληθευθεί η πρόβλεψη Τούρκου πολιτικού ότι «την Κύπρο θα την καταλάβουμε στέλνοντας μερικά βαπόρια μετανάστες»! 

Στέλνουν λοιπόν βαπόρια εποίκους στο κατεχόμενο τμήμα και βαπόρια λαθρομετανάστες στο ελεύθερο τμήμα της πατρίδας μας. 

Και εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα και περί άλλων τυρβάζουμε!

*Πρόεδρος του Ινστιτούτου Δημογραφικής και Μεταναστευτικής Πολιτικής Κύπρου