Λαθρομετανάστες, ΜΚΟ και διακινητές στη Μεσόγειο, η θέση της Ιταλίας και η βουβή Ευρωπαϊκή Ένωση

    Παραμονές της Συνόδου Κορυφής για την μετανάστευση (λάθος έκφραση: η σωστή έκφραση είναι «οργανωμένη λαθρομετανάστευση»!) στις 8-9 του Φλεβάρη στις Βρυξέλλες, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα «ξύπνησε» και, με τις υπογραφές τριών επιφανών του αντιπροσώπων – Μάνφρεντ Βέμπερ, πρόεδρο, Βαγγέλη Μεϊμαράκη, αντιπρόεδρο Λ.Ο. και Γερούν Λέναρς, συντονιστή – προώθησε μια «ανοιχτή επιτολή» για να καυτηριάσει την ολική αδράνεια της Ε.Ε. στο μεταναστευτικό και την απόλυτη ανάγκη βασικών μεταρρυθμίσεων οι οποίες σίγουρα πρέπει να ακυρώσουν τα πολλά στραβά των συμφωνιών του Δουβλίνου, μεταξύ των οποίων και το μεγάλο «θέμα» των ΜΚΟ και των συστηματικών περιπολιών τους στη Μεσόγειο.

   Σχεδόν ταυτόχρονα οκτώ χώρες της Ε.Ε. (Ελλάδα, Δανία, Μάλτα, Σλοβακία, Αυστρία και οι τρεις βαλτικές) ζητούν με επιστολή από την προσεχή Σύνοδο Κορυφής να διορθωθεί αποτελεσματικά το σημερινό «ελαττωματικό σύστημα ασύλου», να ενισχυθεί η προστασία των εξωτερικών συνόρων και να αντιμετωπιστεί τελεσφόρα η αύξηση των παράτυπων αφίξεων με μια  παράλληλη αύξηση των γρήγορων επιστροφών και επίτευξη καρποφόρων συμπράξεων με τις χώρες προέλευσης των λαθρομεταναστών, κάτι που αμέσως μετά την ανάληψη  των καθηκόντων της η ιταλική κυβέρνηση είχε μεριμνήσει να προτείνει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και Συμβούλιο της Ευρώπης.

    Ακριβώς για το φλέγον θέμα των ανεξέλεγκτων ΜΚΟ σε συνδυασμό με την ασταμάτητη ροή λαθρομεταναστών σε όλες τις ακτές της νότιας Ιταλίας, πριν από ένα μήνα περίπου ο Ιταλός ΥΠΕΞ Ταγιάνι αναφέρθηκε σε μια αναλυτική έκθεση της Frontex η οποία ευθαρσώς δηλώνει την ύπαρξη «συμφωνιών» μεταξύ των ΜΚΟ και των «αποστολέων» των βαρκών που ξεκινούν από τη βόρεια Αφρική.

   Όλα αυτά συνάδουν τέλεια με όσα έχουν αρμοδίως τονιστεί σχετικά με τα «τρικ» των ΜΚΟ που, γνωρίζοντας ακριβώς τον μεγάλο αριθμό πλεούμενων τα οποία οι διακινητές ξεφορτώνουν στη θάλασσα, ειδικά με κατεύθυνση την Ιταλία, τριγυρίζουν φαρδιά-πλατιά και δεν απομακρύνονται πριν να έχουν γεμίσει το πλοίο τους.

   Αυτό σημαίνει πως από τους πρώτους που έχουν «μαζέψει» έως τους τελευταίους μπορούν να περάσουν και 7 και 10 μέρες πριν το καράβι βάλει πλώρη  προς ένα λιμάνι, 7 με 10 μέρες κατά τη διάρκεια των οποίων (και οι ΜΚΟ το ξέρουν πολύ καλά) η κατάσταση υγείας και φυσικής αντοχής των «διασωθέντων» τείνει  όλο και παραπάνω να αποσταθεροποιηθεί,

   κάτι που φαίνεται πως δεν ενδιαφέρει τις ΜΚΟ μιας και το «πρόγραμμα» τους προβλέπει, θα’ λεγε κανείς υποχρεωτικά, την ανάγκη μέγιστης «συλλογής» λαθρομεταναστών για να γεμίσει το πλοίο ανεξάρτητα κι αν οι συνθήκες ζωής εκεί γίνονται όλο και περισσότερο προβληματικές έτσι ώστε η υποχρέωση αποβίβασης να γίνεται όλο και πιο επιτακτική και κατ’ επέκταση πιο εκβιαστική.

   Γι’ αυτό και, μετά από δεκαήμερες «περιπλανήσεις» στη Μεσόγειο «μαζεύοντας» το «προϊόν» των διακινητών, οι ΜΚΟ έχουν πλέον τεράστια βιασύνη να ξεφορτωθούν το επιρρεπές πλέον «εμπόρευμα» των  εξού και οι βίαιες απαιτήσεις τους από’ την Ιταλία (με τη Μάλτα αυτό «δεν πιάνει» – 8.1.2023: το Alarm Phone δηλώνει πως ακόμη μια φορά η Μάλτα αγνόησε το αίτημα να διασώσει 75 άτομα στη Μεσόγειο –  όσο για την Ισπανία, ούτε λόγος!) να επιτρέψει το ξεφόρτωμα ώστε να απαλλαγούν απ’ αυτό πριν κάποιος δεν αντέξει και πεθάνει πάνω στο πλοίο τους και αυτές βρουν και τον μπελά τους!

   Τελικά, business is business, δε είναι έτσι;, και τι business!

   Κατά τα άλλα, πρέπει να τονίσουμε έντονα ότι δεν υπάρχει καμία διεθνή νομοθεσία που να προβλέπει την δυνατότητα κάποιοι να εκτελεί υπηρεσία πορθμείου στη Μεσόγειο ή σε οποιαδήποτε άλλη θάλασσα πηγαινοέρχοντας για να μετακινεί ανθρώπους από ένα έθνος σε άλλο έθνος επιπλέον έτσι βοηθώντας να πλουτίσουν εγκληματίες διακινητές!

   Το διεθνές δίκαιο προβλέπει μόνο πως εάν ένα πλοίο στη πορεία του συναντά μια βάρκα με ανθρώπους που κινδυνεύει να βουλιάξει ή έχει ναυαγήσει σε ανοιχτή θάλασσα, τότε υποχρεούται να διασώσει τους ανθρώπους και να τους ξεμπαρκάρει στο πρώτο λιμάνι της πορείας του.

   Δεν προβλέπει όμως κάποιος με ένα πλοίο να συνεχίζει να κυκλοφορεί στη θάλασσα και να ψάχνει να κάνει πολλαπλές διασώσεις έως ότου το έχει γεμίσει, κάτι που συνηθίζουν να κάνουν οι ΜΚΟ με τα εμπορικά καράβια τους.

   Όσο για το πλήθος των ΜΚΟ, είναι σίγουρα πολλές: από την Γερμανία, Ισπανία, Γαλλία, Νορβηγία, κλπ., ως και από την Χώρα των Βάσκων, και από τον Παναμά!!! Και βεβαίως τα πλοία είναι υπό τις αντίστοιχες εθνικές σημαίες, κάτι πολύ σημαντικό, αλλά μη  συμφέρον για κάποιους που κάνουν πως το «αγνοούν», όπως θα δούμε στη συνέχεια.

   Περιληπτικά: οι διακινητές (ανθρωπίνων όντων) μέσω της ακατάπαυστης «προσφοράς» ανθρώπινης σάρκας κυριολεκτικά πεταγμένης στη θάλασσα σίγουρα δεν εκβιάζουν τις αφρικανικές χώρες μέσα στις οποίες αντιθέτως, όπως φαίνεται, κυκλοφορούν άνετα και ελεύθερα, και ελεύθερα εκτελούν έναν παραπάνω από αποτελεσματικό «μεταναστευτικό προσηλυτισμό»,

   αλλά τις χώρες των απέναντι μεσογειακών ακτών, ουσιαστικά διευκολύνοντας τις «επεμβάσεις» των «μεσολαβούντων» ΜΚΟ, οι οποίες οι «καημένες» είναι «υποχρεωμένες» να «σώσουν» αυτή την ανθρώπινη σάρκα – που κάτι απάνθρωποι εγκαταλείπουν στη μέση των κυμάτων – για να την «τοποθετήσουν» στα πιο κοντινά αυστηρώς νότια μεσογειακά λιμάνια – που φυσικά είναι ιταλικά (είναι και τα μαλτέζικα, βέβαια, στις ασήμαντες περιπτώσεις που αυτά την δέχονται!).

      Στα πλαίσια αυτής όπως φαίνεται – και όπως βεβαιώνει και η Frontex – «συνεργασίας» μεταξύ διακινητών ανθρώπων και «διασώστριες» ΜΚΟ  η θέση της Ιταλίας (αλλά και της Ελλάδας) είναι εμφανώς προκαθορισμένη βάση των πάντα απαιτητικών «προσδοκιών» των κέντρο-βόρειων ευρωπαϊκών χωρών οι οποίες εννοούν να βρίσκονται πάντα έξω από το εκρηκτικό και σοκαριστικό μεταναστευτικό πανδαιμόνιο με την ποντιοπιλατική «δικαιολογία» ότι αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί αποκλειστικά και μόνο από τις μεσογειακές χώρες και τα λεγόμενα λιμάνια του «πρώτου ελλιμενισμού», όπως πονηρά κατόρθωσαν να «θεσπίσουν»!!

   Όπερ σημαίνει επίσης πως η Ιταλία και η Ελλάδα – και μόνο αυτές! – (κανείς ποτέ δεν κατηγόρησε τη Μάλτα και την Ισπανία που διώχνουν κακήν κακώς τους λαθρομετανάστες) θα πρέπει να δείξει έλεος σε αυτούς τους παράνομους οι οποίοι με τη θέλησή τους βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή τους πληρώνοντας επιπλέον σε εγκληματίες διακινητές 1000-3000 δολάρια ΗΠΑ κατά κεφαλήν,

   και μόνο αυτές θα πρέπει να εκφράσουν την αναγκαία «αλληλεγγύη» προς τις εκατοντάδες χιλιάδες αφρικανούς και ασιάτες που εισβάλλουν μόνο και μόνο επειδή ιδιωτικές οργανώσεις «τους τις χαρίζουν» με το αζημίωτο, χωρίς καν να τις ρωτήσουν αν είναι καλοδεχούμενοι,

   και μόνο αυτές οι δύο θα πρέπει να φορτωθούν εκατοντάδες χιλιάδες «μετανάστες» χωρίς καν να ελέγξουν το «ποιον» τους, αν είναι εγκληματίες, επικίνδυνοι, καμουφλαρισμένοι φονταμενταλιστές, μολυσματικοί, ή οτιδήποτε άλλο, όπως κάνουν οι Γερμανοί, Γάλλοι και Σία.

   Όλα αυτά, και όλες οι συνέπειες τους, έχουν τον τουπέ να αξιώνουν οι κεντρο-βόρειες ευρωπαϊκές χώρες επιπλέον «νίπτοντας τας χείρας» όταν φτάνουμε στο «δια ταύτα», δηλαδή όταν πρόκειται να «μοιραστούν» αυτές οι αφρικανο-ασιατικές μάζες (απ’ τη Συρία, Πακιστάν, Νίγηρα, Σρι Λάνκα. Μπαγκλαντές, Ακτή Ελεφαντοστού, Ερυθραία, Σουδάν, Αφγανιστάν, Γκάνα κι άλλες τόσες).

   Βεβαίως, το τεράστιο, ασυγχώρητο λάθος της Ιταλίας και της Ελλάδας υπήρξε η υπογραφή της «αρχής» – προφανώς και αδιανόητα δυσμενής για τις μεσογειακές χώρες και υπερβολικά ευνοϊκή για τις ηπειρωτικές κέντρο-ευρωπαϊκές – βάσει της οποίας όλες οι μεταναστευτικές ροές (ποιος ξέρει κατά πόσο «αυθόρμητες» και κατά πόσο επίτηδες οργανωμένες) πρέπει να μεταφέρονται αποκλειστικά και υποχρεωτικά(!!) «στο πιο κοντινό ασφαλές λιμάνι αποβίβασης της πιο κοντινής χώρας!!

   Μια «αρχή» με την οποία οι βόρειες χώρες ωραία εξαπάτησαν τις μεσογειακές χώρες περισσότερο έκθετες (Ελλάδα, Ιταλία) υποχρεώνοντας τες να φορτωθούν την «πρώτη είσοδο» μιας συνεχώς ανανεωμένης πλημμυρίδας αφρο-ασιατικών μαζών, με την «υπόσχεση» ή δέσμευση (!) να «απορροφήσουν» ένα μέρος αυτών των μαζών, κάτι που κατέληξε να είναι μια ξεδιάντροπο, περιφρονητική φενάκη αφού στην πραγματικότητα αυτή ή «αναλογική απορρόφηση» αποκαλύφτηκε πως είναι μια καθαρή, γιγαντιαία απάτη καταλήγοντας σε μερικές, ασήμαντες, απλώς για το θεαθήναι, δεκάδες ή το πολύ εκατοντάδες άτομα!!!

   Ένα παράδειγμα για να καταλάβουμε; Έως το τέλος του 2022 οι αφίξεις στην Ιταλία υπήρξαν πάνω από 100.000, για τις οποίες υπήρχε η δέσμευση της ΕΕ να απορροφήσει 8.000, δηλαδή πολύ λιγότερο από το 10%!!!

   Κιόλας – και εδώ κάτι πάλι δεν πάει καλά – μια «δέσμευση» για ένα τόσο γελοίο ποσοστό είναι μια απαράδεκτη κοινοτική χλεύη. Η συνέχεια είναι ακόμη πιο κοροϊδευτική γιατί στην πραγματικότητα από τους 100.000 παράνομους «επανατοποθετήθηκαν» στις κοινοτικές χώρες μόνο 117(!!!), δηλαδή το 0,13%, από τους οποίους οι 38, δηλαδή το 0,04% (!!!) στη Γαλλία, που μιλάει για αλληλεγγύη και κατηγορεί την Ιταλία για έλλειψη αλληλεγγύης!!

   Για το τί γίνεται στην Ελλάδα δεν έχουμε στοιχεία, αλλά δεν νομίζουμε πως διαφέρει και πολύ. Ίσως να είναι και χειρότερο.

   Πάντως αυτή είναι η απόλυτη, ανενδοίαστη παρωδία της κοινοτικής συμπεριφοράς εκ μέρους των κατεργάρηδων γαλλο-γερμανών και Σία.        

   Σε αυτό το σημείο όμως πρέπει μα τονίσουμε με ιδιαίτερη έμφαση πώς εντέχνως «ξεχνιέται» η σημαντική ύπαρξη μιας άλλης βασικής αρχής κατά την οποία τα σύνορα των χωρών που λαμβάνονται υπόψη για την φιλοξενία-άσυλο ή απόρριψη-απέλαση των υποψηφίων «μεταναστών», στην ουσία πάντα παράνομων, δεν είναι μόνο και αποκλειστικά τα χερσαία-ηπειρωτικά, αλλά ΚΑΙ εκείνα των πλοίων σημαίας εν σχέση με τα οποία η διεθνής νομοθεσία προβλέπει ακριβείς και συγκεκριμένες διαδικασίες και δικαιώματα.

   Το άρθρο 13 του Κανονισμού του Δουβλίνου δίνει δικαιοδοσία για την εξέταση αιτήσεων ασύλου στο κράτος τα σύνορα του οποίου πέρασε ο αιτών άσυλο.

   Προσοχή εδώ λοιπόν: υπάρχει μια σημαντικότατη λεπτομέρεια που κάνουν πως αγνοούν και δεν εφαρμόζουν ποτέ.

   Όπως ξέρουμε, στα διεθνή ύδατα επάνω στο πλοίο ισχύει η πλήρης δικαιοδοσία της χώρας σημαίας του πλοίου. Επομένως, στη θάλασσα τα σύνορα του κράτους είναι το ίδιο το πλοίο που φέρει τη σημαία αυτού του κράτους!!

   Επομένως και βάση των διεθνών νόμων, ο πλοίαρχος είναι καθ’ ολοκληρίαν ο δημόσιος λειτουργός του κράτους σημαίας ο οποίος μπορεί να δεχθεί (και πρέπει να δεχθεί εάν του το ζητηθεί) πάνω στο πλοίο αιτήσεις ασύλου για τη χώρα του, αιτήσεις που αμέσως μετά πρέπει να προωθήσει στις αρμόδιες αρχές της χώρας σημαίας!!

   Εξάλλου, οι ΜΚΟ, υπογράφοντας τον Κώδικα Συμπεριφοράς, ανέλαβαν και την δέσμευση να σεβαστούν και να δεχθούν αυτόν τον νόμο σημαίας.

   Όλα αυτή η «ιστορία» τί σημαίνει; Πολύ απλά πως λ.χ. η Γερμανία. η Γαλλία, η Ισπανία, η Νορβηγία με τα πλοία ΜΚΟ δικής τους (γερμανικής, γαλλικής, κλπ.) είναι σαν να μαζεύουν οι ίδιες Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία, Νορβηγία, κλπ. στη Μεσόγειο και να ξεφορτώνουν λ.χ. στην Ιταλία τα πλήθη των λαθρομεταναστών που αμολούν στη θάλασσα οι διακινητές σε ένα εμπόριο ανθρωπίνων όντων.                 !

   Βεβαίως κανένας πλοίαρχος αυτών τον πλοίων ΜΚΟ ποτέ δεν παροτρύνει, ούτε και απλά πληροφορεί ποτέ τους δύστυχους που κουβαλάει πως μπορούν να του παρουσιάσουν αίτηση ασύλου  για τη χώρα σημαίας του πλοίου και αυτός θα την δεχθεί σαν να είναι το ίδιο το κράτος του!!!! «Έξυπνο» και πονηρό το «κόλπο», δεν είναι έτσι;! Αν και παράλογο, αποκρουστικό και νομικά απαράδεκτο.

   Πολύ πρόσφατα η Βελγίδα υφυπουργός για το Άσυλο και την Μετανάστευση Νικόλ Ντε Μουρ δε μάσησε τα λόγια της για την αλήθεια που προσπαθούν να κρύψουν, λέγοντας: «Φαίνεται πως το 60 % των μεταναστών που ξεμπαρκάρουν στην Ευρώπη δεν δικαιούται καμία διεθνή προστασία. Πρόκειται βασικά για πολλά άτομα τα οποία πρέπει να στέλνονται πίσω το γρηγορότερο, ενώ όσοι άλλοι δικαιούνται διεθνή προστασία πρέπει να μοιράζονται πιο δίκαια μεταξύ των Κρατών-μελών».

   Κατά συνέπεια, λοιπόν, είναι απολύτως φανερό πως πολλά στην κοινοτική νομοθεσία πρέπει να αλλάξουν, υπερβολικά πολλά πράγματα έχοντας αλλάξει από τον καιρό των διαφόρων Συμβάσεων του Δουβλίνου πριν από 20 και βάλε χρόνια!

   Ας τελειώσουμε εδώ με ένα διδακτικό παράδειγμα χρήσιμο για την Ιταλία αλλά και για την Ελλάδα, μια διαδικασία που έγινε επ’ ευκαιρία του ελλημενισμού στη Τουλώνη του Ocean Viking της γαλλικής ΜΚΟ SOS Méditerranée μετά που δεν το δέχτηκαν σε κανένα ιταλικό λιμάνι όπου ήθελε να «ξεφορτώσει».

   Προληπτικά πρέπει να επισημάνουμε ότι αυτό το πλοίο υπήρξε και το πρώτο και μοναδικό που ξεφόρτωσε λαθρομετανάστες στη Γαλλία, αντίθετα με τις εκατοντάδες πλοία/πλοιάρια που ξεφορτώνουν συνέχεια στην Ελλάδα και την Ιταλία.

   Και τι έκανε η Γαλλία με τους λαθρομετανάστες; Στη χερσόνησο Giens, κοντά στην πόλη Hyères, οργάνωσε μια δομή που ονόμασε «ζώνη διεθνούς αναμονής» θεωρώντας την μη γαλλικό έδαφος αλλά διεθνές, έξω από τα γαλλικά σύνορα!!

   Εκεί «πάρκαρε» τους 234 λαθρομετανάστες οι οποίοι έτσι θεωρούνταν πως δεν μπήκαν ποτέ επίσημα σε γαλλικό έδαφος, οπότε και δεν ισχύει το άρθρο 13 του Κανονισμού. Άλλη μια πονηριά! Και εκεί μαθαίνουμε πως γρήγορα και με συνοπτικές διαδικασίες αποφασίστηκε πως οι 123 δεν είχαν δικαίωμα ασύλου και επομένως βρίσκονται υπό απέλαση, ενώ από τους υπόλοιπους 111, ένα μέρος θα μείνει στη Γαλλία και οι άλλοι θα διοχετευτούν σε χώρες που δέχτηκαν να τους πάρουν.

   Αυτά γίνονται στην περιώνυμη Ευρωπαϊκή Ένωση των… ας πει ο καθένας μας πώς τους βλέπει!

                                                                                      Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

                                                                                              Ελληνιστής

          …………………………………………………………………………………