Σχεδόν πενήντα χρόνια διεξάγονται συζητήσεις για το Κυπριακό, οι οποίες δεν οδήγησαν σε συμφωνία. Οδήγησαν, όμως, σε επαναλαμβανόμενα αδιέξοδα και σε διολίσθηση προς τις τουρκικές επεκτατικές επιδιώξεις. Για δεκαετίες η Λευκωσία οχυρωνόταν πίσω από τις βολικές για όλους τους υπόλοιπους ταμπέλες και αφηγήματα. Στη διαδρομή του χρόνου, χάθηκε και η ουσία, ο πυρήνας του προβλήματος. 

Το Κυπριακό είναι ένα γεωπολιτικό ζήτημα, η χώρα είναι «γωνιακό φιλέτο» στην ανατολική Μεσόγειο, αλλά ποτέ αυτά τα στρατηγικά πλεονεκτήματα δεν αξιοποιήθηκαν προς όφελος του νησιού. Ακόμη και το πλαίσιο λύσης, που συζητείται για δεκαετίες είναι προσαρμοσμένο σε μια λογική κατανομής επιρροών και ελέγχου. Στη μεγάλη εικόνα η Τουρκία, η Αγγλία και οι Αμερικανοί. 

Ο νέος Πρόεδρος, Νίκος Χριστοδουλίδης, έχει σημειώσει ότι το Κυπριακό επηρεάζεται από τις διεθνείς συγκυρίες, που πρέπει να αξιοποιούνται και παρέπεμψε στο Ουκρανικό. Και στην περίοδο που διανύουμε το Ουκρανικό, προσφέρει δυνατότητες, ευκαιρίες, οι οποίες προφανώς δεν μπορούν να περιμένουν. Από την αρχή της εισβολής της Ρωσίας, πριν ένα χρόνο, το δυτικό μπλοκ στάθηκε και στέκεται εμπράκτως δίπλα στην Ουκρανία, για την αντιμετώπιση των κατακτητών. Η βοήθεια, σε στρατιωτικό εξοπλισμό αλλά και οικονομική, έχει σαφώς πολιτικές σκοπιμότητες, αλλά εκείνο που καταγράφεται είναι η στάση τους έναντι της εισβολής και κατοχής ουκρανικών εδαφών. Τάσσονται προδήλως ενάντια στην εισβολή και την παράνομη κατοχή εδαφών. Προ ημερών, ο Πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, σε συνέντευξή του στο BBC, ανέφερε ότι  δεν είναι διατεθειμένος να συμφωνήσει στην παραχώρηση κανενός τμήματος του εδάφους της Ουκρανίας σε μια ενδεχόμενη συμφωνία ειρήνης με τη Ρωσία. Υπέδειξε ότι η παραχώρηση εδαφών θα σήμαινε ότι η Ρωσία θα «μπορούσε να επιστρέψει» στην Ουκρανία, ενώ υποστηρίζει ότι η στρατιωτική στήριξη από τη Δύση θα οδηγούσε πιο κοντά στην ειρήνη. Αυτή η τοποθέτηση Ζελένσκι, έτυχε θερμής υποδοχής από πολιτικές ηγεσίες και διεθνή ΜΜΕ. Το μήνυμα του ξεκάθαρο: Ούτε σπιθαμή εδάφους της Ουκρανίας στη Ρωσία, στα πλαίσια ενός «συμβιβασμού». 

Στην Κύπρο; Κατατίθενται χάρτες, κάποιοι αποσύρονται χωρίς να τους δούμε ποτέ, τα ποσοστά αλλάζουν. Συζητήθηκε και η δημιουργία στρατιωτικής βάσης ενώ οι συνταγματικές ρυθμίσεις που βρίσκονται στην ατζέντα καθιστούν τη χώρα αιχμάλωτη των τουρκικών σχεδιασμών και τους Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Μαρωνίτες, Αρμένιους και Λατίνους όμηρους της Τουρκίας. 

Είναι σαφές πως επειδή δεν ζούμε σε έναν «κόσμο μαγικό αγγελικά πλασμένο»,  γνωρίζουμε πως οι ευαισθησίες είναι αλά κάρτ, στηρίζονται σε συμφέροντα. Είναι χρήσιμη η Ουκρανία για να αντιμετωπιστεί ο εχθρός, η Ρωσία. Είναι χρήσιμη η Τουρκία ακόμη και όταν το παίζει διπλοπόρτι. Η Ουκρανία, που είναι θύμα εισβολής, αξιοποιεί την αλληλεγγύη και καλά κάνει. Η Τουρκία, που «μεσολαβεί» μεταξύ των δυο εμπόλεμων χωρών χωρίς κόστος αλλά με κέρδη, κλείνει το μάτι στον Πούτιν, καλοδέχεται τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών, παραμένοντας η δημοφιλής «νύφη».

Είναι, όμως, χρήσιμες και η Ελλάδα και Κύπρος, ως στρατηγικοί πυλώνες της περιοχής, που διατηρούν καλές σχέσεις με όλα τα κράτη της περιοχής. Αλλά δεν αξιοποιούν αυτά τους τα πλεονεκτήματα. Έμαθαν να δίνουν, χωρίς να παίρνουν. Από τη στιγμή, που το Κυπριακό, παραμένει εν πολλοίς θέμα σχεδιασμών του Φόρεϊν Όφις, το οποίο εμβολιάζει την επεκτατική πολιτική της Άγκυρας και οι συζητήσεις δεν αγγίζουν την ουσία, τότε λύση δεν θα υπάρξει. Εκτός κι εάν είναι τουρκική.

Δεν φταίνε μόνο αυτοί. Φταίνε οι οπαδοί των ΜΟΕ και εκείνοι που θεωρούν πως το Κυπριακό είναι θέμα διαχείρισης μέσω των Τεχνικών Επιτροπών. Ο νέος Πρόεδρος έχει καταστήσει σαφές πως χωρίς διαδικασία διαπραγματεύσεων για λύση, δεν μπορούν να συζητούνται ΜΟΕ και να λειτουργούν Τεχνικές Επιτροπές. Αυτά, στο τέλος, θα υποκαταστήσουν τη λύση, η οποία θα στηρίζεται στη συνεργασία δυο οντοτήτων.

Η συγκυρία οδηγεί στην ανάγκη να ξανασυστήσουμε το Κυπριακό στους Ευρωπαίους εταίρους, τους Αμερικανούς «στρατηγικούς εταίρους» μας. Δεν μπορεί να γίνονται γεωπολιτικές ανατροπές και στη Λευκωσία οι γνωστοί ατάραχοι κύκλοι να επιμένουν σε προσεγγίσεις της δεκαετίας του 70, για να μην διαταραχθεί το «κλίμα», να μην θυμώσουν Τούρκοι και συγχυστούν οι γνωστές πρεσβείες. Σημειώστε τι είπε ο Ζελένσκι στο BBC, θα μπορεί να ανοίξει δρόμους και για την Κύπρο.