Γράφει η Φανούλα Αργυρού, Σημερινή

Διάβασα το πρόσφατο άρθρο του κ. Λουκή Λουκαΐδη « Τα εγκληματικά και τερατώδη λάθη στο Κυπριακό, που οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο: Δεν διαφαίνεται η δημιουργία ενός κράτους δικαίου, και η λύση της ΔΔΟ βοηθά μόνο την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας» (14.3.2025, hellasjournal.com).

Εύχομαι να το διάβασε και ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, οι σύμβουλοί του και οι λοιποί τού λεγόμενου «Εθνικού Συμβουλίου»…

Θυμήθηκα ότι είχα γράψει κάτι ανάλογο στον πρόλογο του δεύτερού μου βιβλίου «Έτσι κατέστρεψαν την Κύπρο», που εκδώσαμε με τη «Σημερινή» τον Σεπτέμβριο του 1992. Πριν από 33 χρόνια…

Τον παραθέτω συντομευμένο με την ευκαιρία του άρθρου του κ. Λουκαΐδη.

«Οι δικοί μας δεν είχαν τη γνώση…

»Εισερχόμενος ένας στην αίθουσα – αναγνωστήριο του Εθνικού Αρχείου του βρετανικού κράτους… βλέπει μπροστά του τη φωτογραφία κάποιου, που κρατά ένα κομμάτι χαρτί και απάνω μια επιγραφή: ‘‘Do not throw it, it may be interesting to someone else’’.

‘‘Μην το πετάτε, μπορεί να είναι χρήσιμο σε κάποιον άλλο’’.

»Οι Άγγλοι κρατούν και το τελευταίο σημείωμα και του τελευταίου υπαλλήλου… Μελετώντας κανείς τους φακέλους, βλέπει σαν σε καθρέφτη την ιστορία της αγγλικής πολιτικής …

»Η Κύπρος κατακτήθηκε από τους Άγγλους όχι τυχαία, αλλά κατόπιν προγράμματος… που γεννήθηκε από το περίφημο Ανατολικό Ζήτημα, το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί απλά ως «η προσπάθεια αφενός διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αφετέρου της συντήρησής της». Η Αγγλία διαδραμάτισε πρωτεύοντα ρόλο τόσο στην προσπάθεια διάλυσης όσο κυρίως και στην προσπάθεια διάσωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Και τούτο γιατί, για τη μεν διάλυση της ενδιαφέρονταν κυρίως οι χώρες οι οποίες γειτνίαζαν με αυτήν -δηλαδή Ρωσία από βορρά και η Αυστροουγγαρία από δυτικά- ενώ η Αγγλία απέβλεπε στο να αποστερήσει την ηγεμονική θέση και από Ρώσους και από Αυστροουγγαρέζους. Συνεπώς θεώρησε ως πιο πρόσφορο να προσεταιρίζεται την Οθωμανική Αυτοκρατορία και να κρατά έτσι ένα είδος ισορροπίας.

»Επομένως, η εξωτερική πολιτική της Αγγλίας στα θέματα της Μέσης Ανατολής δεν είναι υπόθεση ΜΟΝΟ των τελευταίων 30-40 ετών (αναφορικά και με την Κύπρο), αλλά στην κυριολεξία των τελευταίων 200, από τότε που ξεκίνησε το Ανατολικό Ζήτημα (Eastern Question), μια ιστορία η οποία έπρεπε να διδάσκεται ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ στα δικά μας ελληνικά σχολεία στην Κύπρο και Ελλάδα, για να την γνωρίζουν οι μέλλοντες Πρόεδροι και Υπουργοί Εξωτερικών τουλάχιστον, οπόταν και θα έβλεπαν ότι η πολιτική των Άγγλων ήταν ανέκαθεν ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΦΙΛΟΤΟΥΡΚΙΚΗ και ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ φιλελληνική.

»Δυστυχώς, όμως, ο Ελληνισμός πάντοτε έβλεπε το Ανατολικό Ζήτημα με τον φακό μιας στενόκαρδης εξωτερικής πολιτικής, χωρίς να εισέρχεται στα βαθύτερα σχέδια των μεγάλων Δυνάμεων… Τα έγγραφα στα οποία αναφερόμαστε στο βιβλίο τούτο, και που πρωτο-δημοσιεύθηκαν στη «Σημερινή» το 1989-90, είναι ένα ελάχιστο μέρος των εγγράφων γύρω από το θέμα αυτό, αλλά και την Ιστορία των διαφωνιών μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας κ.λπ.

»Βεβαίως, δεν περιμέναμε από την ηγεσία της Κύπρου όταν πήγαν στο Λονδίνο (1959) να γνωρίζουν το περιεχόμενο των εγγράφων αυτών… Είχαν, πιστεύω, υποχρέωση να γνωρίζουν την Ιστορία του 18ου και 19ου αιώνα τουλάχιστον. Να γνωρίζουν τα απομνημονεύματα των μεγάλων πολιτικών ανδρών, οι οποίοι εξέφραζαν καθαρά την εξωτερικών πολιτική της Αγγλίας…

»Αυτό που ήθελε η Βρετάνια ήταν να εξασφαλίσει τα στρατηγικά, οικονομικά και άλλα συμφέροντά της στη Μεσόγειο, εκμεταλλευόμενη τις αδυναμίες των διαφόρων άλλων χωρών. Έτσι κατόρθωσε να πάρει την Κύπρο, την Παλαιστίνη, την Αίγυπτο, τη Συρία.

»Η προνοητικότητα πηγάζει από τη βαθύτατη γνωριμία του πολιτικού ανθρώπου με την ιστορία του παρελθόντος. Εφόσον όμως οι πολιτικοί δήθεν ηγέτες της Κύπρου αγνοούσαν και ακόμα αγνοούν την Ιστορία του παρελθόντος, ήταν και είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να προβλέψουν το μέλλον. Δεν χρειαζόμαστε ούτε καφετζούδες, ούτε μαντικές ικανότητες, ούτε από μηχανής θεούς, για να ξέρουμε τι θα μας συμβεί αύριο, αλλά ΓΝΩΣΗ και ΠΡΟΝΟΗΤΙΚΟΤΗΤΑ. Δυστυχώς, οι Κύπριοι πολιτικοί, αυτοί οι οποίοι αποφάσισαν για το μέλλον της Κύπρου, έβαλαν το Κυπριακό μέσα σε καλούπια δικά τους, μέσα σε ζουρλομανδύες, λόγω άγνοιας, λόγω έλλειψης ΠΡΟΝΟΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ και απαραίτητης γνώσης της Ιστορίας και λόγω φιλο-βρετανισμού…

»Πιστεύοντας κυρίως στις υποσχέσεις των Εργατικών πολιτικών δεν γνώριζαν ότι, όταν οι αντιπολιτευόμενοι θα έβγαιναν στην εξουσία, όλες οι υποσχέσεις θα μετατρέπονταν σε παραμύθια της Χαλιμάς! Θα ακολουθούσαν την ίδια γραμμή… στο πλαίσιο μιας ΕΝΙΑΙΑΣ εξωτερικής πολιτικής, που αποβλέπει πρώτιστα στην εξασφάλιση των ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ της βρετανικής κυβέρνησης.

»Η στάση της Βρετανίας, σύμφωνα με τα έγγραφα, δεν πρέπει να εκπλήττει κανέναν. Αυτή είχε δρομολογηθεί προηγουμένως… με το ΟΥΔΕΠΟΤΕ του Χόμκινσον το 1954 κ.ά. Γιατί; Για να διατηρήσουν μιαν αδύναμη Κύπρο ώστενα μπορούν να την εκμεταλλεύονται. Μήπως δεν συμβαίνει σήμερα το ίδιο με την Ελλάδα; Μια δυνατή Ελλάδα συμφέρει στον Ελληνισμό στη Μεσόγειο. Δεν συμφέρει, όμως, στους ξένους. Δεν συμφέρει στα ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ της Τουρκίας… Αυτά τα πράγματα είναι ολοφάνερα και μόνο οι εθελοτυφλούντες και οι ξενο-πρακτορεύοντες δεν μπορούν να τα δουν.

»Όλοι οι ξένοι φταίνε για την Κύπρο. Αλλά, όλοι αυτοί εξυπηρετούσαν (και εξυπηρετούν) τα συμφέροντά τους. Φταίνε όμως περισσότερο οι ΔΙΚΟΙ μας, οι οποίοι δεν είχαν τη γνώση. Και κυρίως οι ηγέτες μας που ΟΦΕΙΛΑΝ να την έχουν».

Σήμερα, είτε την έχουν είτε όχι τη γνώση, δεν έχουν τη ΔΥΝΑΜΗ να διεκδικήσουν σωστά την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της πατρίδας μας. Να απελευθερωθούν από τα εγκληματικά λάθη των προκατόχων τους… Σέρνονται «σαν πρόβατα στη σφαγή» ακολουθώντας τυφλά τη διαιρετική, βρετανική φιλο-τουρκική διζωνική, που έκαναν λάβαρο της ήττας τους. Δικαιώνοντας τους Τούρκους, που από το 1957 ευελπιστούσαν ότι, με λίγη βοήθεια από τους Ελληνοκυπρίους, θα κατόρθωναν τις ΔΥΟ ΟΜΟΣΠΟΝΔΕΣ ΖΩΝΕΣ!

Θυμίζοντάς μας καθημερινά, πλέον, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, τα λόγια του αείμνηστου Δάσκαλου Νεοκλή Σαρρή:

«Σε λίγα χρόνια οι Τούρκοι θα κάνουν τους Έλληνες να σκέπτονται σαν Τούρκοι και αυτή θα είναι η μεγαλύτερή μας ήττα».

• Ερευνήτρια/δημοσιογράφος

Ομοσπονδία – δύο ζώνες

Με τη βοήθεια των Ελληνοκυπρίων οι Τούρκοι από το 1957 ήλπιζαν να πετύχουν τις δύο ζώνες… (Φ.Α «Διζωνική vs Δημοκρατία 1955-2019»). Δυστυχώς, τα κέρδη των Τούρκων ξεπέρασαν παρασάγγας τις «προσδοκίες» των…

Γράφει ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

Στις 31 του Γενάρη 2020 το Ηνωμένο Βασίλειο άφησε την Ευρωπαϊκή Ένωση και άρχισε να πορεύεται μόνο του, πλήρως ανεξάρτητο από όποια σύνδεση με την ηπειρωτική Ευρώπη.

Ήταν το λεγόμενο brexit.

Η «λεπτομέρεια» όμως με την βρετανική εγκατάλειψη της ΕΕ είναι πως ταυτόχρονα το ΗΒ άρχισε να «χαλάει» προοδευτικά και τις σχέσεις του με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Όλο και περισσότερο οι πρωθυπουργοί που ακολούθησαν μπήκαν ανόητα σε όλο και δυσκολότερες ατραπούς σύγκρουσης και ασυνεννοησίας με τους Αμερικανούς.

Το αποτέλεσμα; Μια ακόμα μεγαλύτερη όξυνση της απομόνωσης των Βρετανών, όχι μόνο από τους Κοινοτικούς, αλλά και από τους «παραδοσιακούς» συμμάχους και φίλους και ομόγλωσσους Αμερικανούς.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία οδηγεί τώρα τα «πράγματα» σχεδόν σε σημείο μη επιστροφής.

Απ’ τη μια μεριά η. απ’ ό, τι φαίνεται, απύθμενη εχθρότητα των Άγγλων για τους Ρώσους παρουσιάζει μια άνευ προηγουμένου έξαρση, σε αντίθεση με την όλο και μεγαλύτερη αμερικανική προσέγγιση προς τους ίδιους τους Ρώσους, ενώ απ’ την άλλη εξέλειψε η, ως πριν από λίγους μήνες, αναγκαία, απεριόριστη αμερικανική υποστήριξη προς την βρετανική πολιτική, αλλά και στρατιωτική προσπάθεια.

Οι ωραίοι καιροί της μπαϊντενοφιλίας πέρασαν πια και οι Άγγλοι νιώθουν τώρα περισσότερο απομονωμένοι.

Έτσι «σανίδα σωτηρίας» γι’ αυτούς έγινε τώρα – για μια από τις σπανιότατες φορές στην ιστορία των δύο κρατών – η «φιλία» τους με τον Γάλλο προέδρου Μακρόν για μια νέα συμμαχία που επιτρέπει στην Αγγλία να ξαναγίνει μέρος του λόγου στα ευρω-κοινοτικά δρώμενα μέσα στο «κοινό» αντιρωσικό «όραμα» (φαίνεται πως στον Μακρόν δεν έφτασαν οι αρκετοί Γάλλοι στρατιώτες καμουφλαρισμένοι σε «μισθοφορους» που ήδη σκοτώθηκαν στην Ουκρανία: δεν πέθανε αυτός, οπότε ας πεθάνουν οι άλλοι βλάκες Γάλλοι πολίτες!).

Μέρος του τέταρτου της ώρας αγγλογαλλικής δόξας θέλησε να γευτεί και ο Γερμανός Μερτς, ποιος ξέρει ποια κέρδη προσδοκώντας κάποια στιγμή.

Η «έκρηξη» του αντιρωσικού αισθήματος (όσο τεχνητό κι αν είναι) φαντάζει επομένως ως η μόνη, αποτελεσματική, θεόσταλτη ευκαιρία να πάρουν τα πάνω τους και η Γαλλία και η Γερμανία, η πρώτη με έναν πρόεδρο που εσωτερικά και εξωτερικά παραπαίει και περισσότερο από ουτοπικές εμφανίζονται οι ελπίδες του στις προσεχείς προεδρικές εκλογές, ίσως και πριν από το 2027, ενώ η δεύτερη ταλανίζεται από μια οικονομία σχεδόν αφανισμένη και δίχως κάποιο σημάδι ανάκαμψης και επιπλέον έρχεται αντιμέτωπη με ένα (ακρο)δεξιό πολιτικό ρεύμα του οποίου οι ενέργειες δεν προμηνύουν τίποτα το καλό.

Ασφαλώς η αγγλο-γαλλο-γερμανική «σύμπτυξη» οφείλεται εν πολλοίς και στη νέα αντι-ευρωπαϊκή αμερικανική πολιτική του Τραμπ, όχι τόσο στον τομέα των οικονομικών δασμολογικών προβλημάτων, για τα οποία κάποια με κάποιο τρόπο λύση είναι πάντα εφικτή προς γενικό όφελος, όσο σε εκείνον της στρατιωτικής (και πυρηνικής) συνεργασίας και προστασίας για την οποία οι επιλογές ή λείπουν ή, αν δεν λείπουν, είναι τρομερά οικονομικά επιβαρυντικές για τους ευρω-κοινοτικούς που κινδυνεύουν να βρεθούν ρακένδυτοι και «γυμνοί».

Μήλον της έριδος είναι βέβαια το ΝΑΤΟ, μια «βόρειο-ατλαντική ένωση» που βρίσκεται όχι μόνο στο χείλος ενός ανεπανόρθωτου ακρωτηριασμού, αλλά και να χάσει το ίδιο το όνομά της αφού το «βόρειο-ατλαντικό» σκέλος της μπορεί σε λίγο να μην υπάρχει πια.

Το έχουμε πει κι άλλη φορά: πρέπει να δούμε αν και προπαντός με ποιον τρόπο μπορεί να πραγματοποιηθεί η φημολογούμενη αμερικανική «έξοδος» από το ΝΑΤΟ και επίσης αν, σε ετούτο το ενδεχόμενο, ο Καναδάς θα ακολουθήσει ή όχι τις ΗΠΑ.

Διότι δεν «βλέπουμε» πώς ο Καναδάς, σε ένα ΝΑΤΟ χωρίς τις ΗΠΑ, και επομένως με όποιες ισορροπίες, θα μπορούσε να παραμείνει στη «συμμαχία» έχοντας υπόψη πως ο ίδιος και η ΕΕ δεν φημίζονται για τρομερές σχέσεις μεταξύ τους, ωφέλιμες ή ωφελιμιστικές.

Απεναντίας οι σχέσεις ΗΠΑ-Καναδάς, άσχετα απ΄ τη σημερινή κρίση, υπήρξαν πάντα, ιστορικά, εγκάρδιες και προπαντός βιώσιμες με αμοιβαία σύμπνοια.

Ουσιαστικά ΗΠΑ και Καναδάς αλληλοσυμπληρώνουν η μια την άλλη και απαραιτήτως η μια έχει ανάγκη την άλλη.

Ούτε και μπορούμε να φανταστούμε ποια ωφέλεια θα μπορούσε να έχει ο Καναδάς για την ΕΕ σε ένα ΝΑΤΟ δίχως τις ΗΠΑ, ούτε και σε τι θα ωφελούσε η ΕΕ σε έναν Καναδά το «ειδικό βάρος» του οποίου στη διεθνή σκακιέρα, ως τώρα τουλάχιστον, είναι αμελητέο και άνετα «προσπερνιέται».

Οπότε η πιο «προσβάσιμη» λύση για τους Ευρωπαίους Κοινοτικούς σε περίπτωση «αναχώρησης» των ΗΠΑ είναι να μη περιμένουν σχεδόν τίποτα από τους Καναδούς και μόνο από μόνοι τους να προσπαθήσουν να παραμείνουν στρατιωτικά όρθιοι, στα πόδια τους, ελπίζοντας ταυτόχρονα ο οικονομικός πόλεμος με τους Αμερικανούς να μην τους εξουθενώσει και, μαζί με τα ως τώρα ανυπέρβλητα προβλήματα που τους προκαλούν οι ορδές των λαθρομεταναστών που άνοα άφησαν και ακόμη αφήνουν να μπουν στα εδάφη τους, να μη βουλιάξουν οι χώρες τους (δηλαδή όλοι εμείς οι ευρωπαίοι πολίτες!) σε μια ατελείωτη ύφεση. Και εμείς που δεν φταίμε σε τίποτα!

Σήμερα οι Μακρον, Σταρμερ και Μερτς αρχίζουν μια προσπάθεια να ενώσουν τις (όχι και σπουδαίες) δυνάμεις τους για να συγκροτήσουν ένα νέο ΝΑΤΟ χωρίς τις ΗΠΑ, ίσως και με ένα άλλο ακρώνυμο, μη λογαριάζοντας στη συνεργασία με τις περίπου 76.000 Αμερικανούς με τα πυρηνικά τους που εδρεύουν στις ευρωπαϊκές χώρες.

Το εγχείρημα είναι λίαν δύσκολο και ριψοκίνδυνο. Και το κόστος θα λέγαμε (σχεδόν) απαγορευτικό, με ακόμη άγνωστες συνέπειες για τους άμοιρους λαούς τους οποίους κανείς δε ρώτησε εάν δέχονται να υποστούν εν καιρώ ειρήνης μια αναπάντεχη, βάρβαρη οικονομία πολέμου απλώς και μόνο γιατί οι κυβερνώντες τους άμυαλα «φαντάζονται» ανύπαρκτες και αναπόδεικτες εισβολές εχθρών, και επίσης αν δέχονται να υποστούν αιματηρές θυσίες στην εργασιακή και κοινωνική ζωή τους, όπως και στα βασικά δικαιώματά τους για να γίνει η ΕΕ μια «χώρα» του 1.500.000 στρατού, δήθεν για να μπορεί να «αντεπεξέλθει» σε μια απ

ίθανη ρωσική «επίθεση»!!

Όταν κάποιος κυβερνήτης είναι εμφανώς παλαβός όπως κάποιοι που βλέπουμε, κάποιος πρέπει να τους σταματήσει με έναν ή άλλο τρόπο!

Πάντως για ετούτη τη καθόλα τρελή κοινοτική εικασία περί ρωσικής επιβολής, πρέπει να επαναλάβουμε όσα ήδη είπαμε, και δηλαδή:

1) Τίποτα δεν έχει η ΕΕ που να μπορεί η Ρωσία να λιμπιστεί και να θελήσει να το πάρει.

2) Τι να λιμπιστεί; Τα εκατομμύρια των βίαιων αφρικανών και ασιατών λαθρομεταναστών που όλο και περισσότερο μεθοδεύουν τη διάλυση του ευρωπαϊκού χριστιανικού πολιτισμού;

3) Την εκκωφαντικά στραπατσαρισμένη οικονομία των περισσοτέρων κοινοτικών χωρών, αρχικά εξουθενωμένων από τη πανδημία Covid-19 και στη συνέχεια από την αφαίμαξη του πολέμου στην Ουκρανία;

4) Τις σχεδόν διαλυμένες – και πουλημένες ή εξαρτώμενες από ξένους – βιομηχανίες της που κατάντησαν τις χώρες της Κοινότητας να έχουν διαρκώς παθητικούς ισολογισμούς;

5) Τις μηδενικές σε ορυκτά κοινοτικές χώρες που αργά αλλά σίγουρα πεθαίνουν από έλλειψη ενεργειακών πόρων για τους οποίους, έστω και σε ελλιπείς ποσότητες, ξοδεύουν τα μαλλιοκέφαλά τους;

Τί το ελκυστικό διαθέτει η ΕΕ ώστε η Ρωσία να θέλει να το πάρει εισβάλλοντας στις χώρες-μέλη της;

Τίποτα!

Πρώτη φορά βλέπουμε ευρωπαίους ηγέτες (αν λέγονται «ηγέτες») να ενεργούν με τόσο παρανοϊκές ιδέες και τόσο εναντίον κάθε ίχνους συμφέροντός τους!

Καλά έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες στη μεγάλη σοφία τους: «μωραίνει θεός ους θέλει απωλέσαι». Και πραγματικά μωροί στο έσχατο όριο είναι αυτοί οι κυβερνώντες της Κοινότητάς μας, καλύτερα «λεγόμενης» Κοινότητας.

Ένα ΝΑΤΟ λοιπόν «ΕυρωΝΑΤΟ», το οποίο, χωρίς τους Αμερικανούς, θα μπορεί ανεύθυνα να πραγματοποιήσει και την ένταξη της Ουκρανίας (με όποιο βαρύτατο κίνδυνο αντίδρασης της Ρωσίας που ξέρουμε) και την εισδοχή της ίδιας στην ΕΕ (για την οποία δεν ακούσαμε ποτέ να αντιτίθεται η Ρωσία), τα πάντα για περισσότερες διαλυτικές δυνατότητες με το «μπόλιασμα» της παροιμιώδους ουκρανικής διαφθοράς.

ΕυρωΝΑΤΟ λοιπόν και Ουκρανία μέσα σε αυτό το ΕυρωΝΑΤΟ χωρίς τις ΗΠΑ.

Με ποια λεφτά όμως; Και με ποια λεφτά η «ενίσχυση» της Ουκρανίας (εσαεί ενισχύσεις στην Ουκρανία); Η ΕΕ δεν είναι σαν τις ΗΠΑ που μπορούν να «τυπώνουν» όσα δολάρια θέλουν!

Γι΄ αυτό, ως «ιδέα» μπορεί και να στέκει. Ως πράξη; Πολύ, πολύ χλωμό το βλέπουμε.

Καταλαβαίνουμε βεβαίως πως για να σωθούν οι νάνοι Μακρόν, Στάρμερ και Μερτς η τελευταία τους «ευκαιρία» είναι το ακατανόητο μίσος τους για τη Ρωσία και η «εφεύρεση» του ΕυρωΝΑΤΟ, έστω κι αν, για να το κατορθώσουν, θα χρειαστεί να περάσουν πάνω από τους διαλυμένους πολίτες τους, αν αυτοί παραμένουν τόσο βλάκες να τους το επιτρέψουν.

Ωστόσο πιστεύουμε πως τα πάντα θα εξαρτηθούν πάλι από τις αποφάσεις του Τραμπ για ΝΑΤΟ και Τραμπ-Πούτιν-Ζελένσκι για Ουκρανία, όπου το αμερικανικό στοιχείο κρατάει στα χέρια του μεγάλο μέρος της οικονομίας (κάποια φορά θα επανέλθουμε σε αυτό το κομβικό στοιχείο), που θα γίνει ακόμη μεγαλύτερο με την προσεχή συμφωνία για τις σπάνιες γαίες της κεντρο-δυτικής χώρας (οι υπόλοιπες βρίσκονται στο Ντονμπάς ρωσικής επικράτειας).

Και για να τελειώνουμε: η απόπειρα των Μακρόν-Στάρμερ να εμπλέξουν με το ζόρι τις ΗΠΑ στις υποχρεώσεις του άρθρου 5 του Καταστατικού του ΝΑΤΟ δηλώνοντας δημόσια πως είναι έτοιμοι να εφαρμόσουν το άρθρο και στην Ουκρανία, ΑΠΕΤΥΧΕ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ!

Ο Αμερικανός ΥΠΑΜ Pete Hegseth ξεκαθάρισε με τον πιο σαφή τρόπο ότι: «Αυτές οι ενέργειες δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για ενεργοποίηση της ρήτρας αμοιβαίας άμυνας του ΝΑΤΟ, δηλαδή το άρθρο 5».

Επομένως, αυτό σημαίνει πως αν οι αγγλο-γάλλοι στείλουν στρατιώτες στους στην Ουκρανία, όπως φαίνεται πως σκέφτονται να κάνουν, και αυτοί «χτυπηθούν» από τους Ρώσους, οι Αμερικανοί δεν θα κινηθούν για να τους βοηθήσουν!

Και σημαίνει επίσης πως οι φιλοπόλεμοι άγγλο-γάλλοι μένουν τελείως γυμνοί στη τρέλα τους και τελείως μόνοι να πολεμήσουν και να πεθάνουν!

Επιμένουμε: κάποιος πρέπει να τους σταματήσει!!

Τη σιωπή των ηγετών της Δύσης για τη σύλληψή του επικρίνει αφήνοντας αιχμές ο Εκρέμ Ιμάμογλου.

Σε άρθρο του που δημοσιεύεται στην “New York Times” με τίτλο “Είμαι ο βασικός αντίπαλος του Ερντογάν στην Τουρκία. Με συνέλαβαν”, ο Εκρέμ Ιμάμογλου υποστηρίζει ότι οι ΗΠΑ και η Ευρώπη έβαλαν σε προτεραιότητα τα γεωπολιτικά συμφέροντα, έναντι των δημοκρατικών αξιών.

“Η σιωπή τους είναι εκκωφαντική” σημειώνει ο Ιμάμογλου. Και συμπληρώνει: “Η Ουάσινγκτον εξέφρασε απλώς ‘ανησυχίες σχετικά με πρόσφατες συλλήψεις και διαδηλώσεις’ στην Τουρκία. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι Ευρωπαίοι ηγέτες απέτυχαν να προσφέρουν μια ισχυρή απάντηση”.

Να σημειωθεί, στο σημείο αυτό, ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, αυτήν την εβδομάδα, αποκάλεσε τον Ερντογάν “καλό ηγέτη”.

Όπως σημειώνει ο Ιμάμογλου, η έλλειψη διεθνούς καταδίκης του Ερντογάν βοηθά στη διασφάλιση της στροφής της Τουρκίας προς τον αυταρχισμό.

“Η δημοκρατία, το κράτος δικαίου και οι θεμελιώδεις ελευθερίες δεν μπορούν να επιβιώσουν στη σιωπή (…)” αναφέρει ακόμα. “Μια χώρα με μακρά δημοκρατική παράδοση αντιμετωπίζει τώρα τον σοβαρό κίνδυνο να περάσει το σημείο χωρίς επιστροφή” συμπληρώνει.

Ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης συνελήφθη με κατηγορίες για διαφθορά, με τον ίδιο να τις απορρίπτει, ενώ η τουρκική κυβέρνηση διαμηνύει ότι τα δικαστήρια είναι ανεξάρτητα και δεν ενεργούν με οδηγίες της προεδρίας.

Στον απόηχο της σύλληψής του, εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου βγήκς στους δρόμους για να διαδηλώσουν, ενώ οι μετοχές και τα ομόλογα της χώρας “κατακρημνίστηκαν”.

Συνελήφθη ο δικηγόρος του Εκρέμ Ιμάμογλου

Οι τουρκικές αρχές συνέλαβαν τον δικηγόρο του Εκρέμ Ιμάμογλου, Μεχμέτ Πεχλιβάν, γεγονός που έκανε γνωστό ο ίδιος ο Ιμάμογλου μέσω ανάρτησής του στον λογαριασμό του στην πλατφόρμα Χ.

«Ο δικηγόρος μου Μεχμέτ Πεχλιβάν συνελήφθη για ψευδείς λόγους», ανέφερε ο Ιμάμογλου. «Σαν να μην έφτανε το πραξικόπημα κατά της δημοκρατίας, δεν μπορούν να ανεχθούν ότι τα θύματα αμύνονται», έγραψε και πρόσθεσε: «Απελευθερώστε αμέσως τον δικηγόρο μου».

Ο Μεχμέτ Πεχλιβάν, δικηγόρος που υπερασπίστηκε τον Ιμάμογλου στην τελευταία έρευνα των αρχών, συνελήφθη «για κατασκευασμένους λόγους», έκανε επίσης γνωστό σε ανάρτησή του ο βουλευτής του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) Τουράν Τασκίν Οζέρ.

Yasakçı akılda ne yalan biter ne de iftira. Bu sefer de uyduruk gerekçelerle avukatım Mehmet Pehlivan gözaltına alındı. Demokrasi darbesi yaptıkları yetmiyormuş gibi bu darbenin mağdurlarının kendilerini savunmasına da tahammül edemiyorlar. Demokrasi darbesine hukuk darbesini de…

— Ekrem İmamoğlu (@ekrem_imamoglu) March 27, 2025

Υπενθυμίζεται ότι η τουρκική αστυνομία συνέλαβε την προηγούμενη Τετάρτη τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, και βασικό αντίπαλο του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στο πλαίσιο έρευνας «για φερόμενη διαφθορά και διασυνδέσεις με την τρομοκρατία».

Ο ηγέτης της αντιπολίτευσης προφυλακίστηκε εν όψει της δίκης του στη φυλακή του Μαρμαρά, στην Κωνσταντινούπολη, μαζί με δεκάδες άλλους επικριτές της κυβέρνησης του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Την Κυριακή, παύτηκε «προσωρινά» από το αξίωμα του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης. Παρά τη σύλληψη και την προφυλάκισή του, την ίδια ημέρα το CHP τον ονόμασε υποψήφιό του για την προεδρία.

Η σύλληψή του προκάλεσε τις μεγαλύτερες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις της τελευταίας δεκαετίας και οδήγησε σε μαζικές συλλήψεις σε ολόκληρη τη χώρα.

Ο Ρούμπιο βάζει τα πράγματα στη θέση τους! Οι ΗΠΑ ανησυχούν για την αστάθεια στην Τουρκία

 Οι ΗΠΑ ανησυχούν για την αστάθεια στην Τουρκία