Το τουρκομουσουλμανικό τόξο στα Βαλκάνια απειλή για την Ελλάδα και τη σταθερότητα

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου

Όσοι νόμιζαν ότι τα περί μουσουλμανικού τόξου και τουρκικής διείσδυσης στα Βαλκάνια θα περιορίζονταν τελικά στη στήριξη του Ερντογάν προς τον Ράμα με στόχο την ευόδωση των μεγαλοϊδεατικών ονείρων των Τσάμηδων για αλλαγή του status quo στα ελληνοαλβανικά σύνορα, διαψεύδονται επί μια εικοσαετία.

Όση και η παραμονή στο τιμόνι της Τουρκίας του Ταγίπ Ερντογάν, του νεοοθωμανού θιασώτη του αναθεωρητισμού ο οποίος ονειρεύεται την ακύρωση των Διεθνών Συνθηκών και την επαναχάραξη των συνόρων στα Βαλκάνια, με σκοπό να ζευγαρώσει το αλβανικό όνειρο για Μεγάλη Αλβανία με το τουρκικό για Μεγάλη Τουρκία.

Το σχέδιο για διείσδυση των Τούρκων σ’ αυτά προϋπήρχε του Ερντογάν, ασφαλώς, καθώς το βαθύ κράτος της Τουρκίας είχε ιστορικά επεκτατικές βλέψεις στη Βαλκανική Χερσόνησο και η τουρκική Εξωτερική πολιτική είχε αρχίσει να επενδύει απ’ τη δεκαετία του ’90 στο ”μουσουλμανικό τόξο” (βλ. πρωθυπουργία Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ).

Το κάτι προφανώς παραπάνω του Ταγίπ Ερντογάν απ’ τους προκατόχους του (πολύ παραπάνω στην πραγματικότητα) ήταν να ρίξει το ”βότσαλο” του νεοοθωμανικού αναθεωρητισμού στη λίμνη της τουρκικής ακινησίας.
Να ταράξει, δηλαδή, τα λιμνάζοντα ύδατα του τουρκικού μεγαλοϊδεατισμού αξιοποιώντας τις μουσουλμανικές μειονότητες σε Βουλγαρία, Σκόπια (‘Βόρεια Μακεδονία’), Αλβανία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κόσοβο, Σερβία και Μαυροβούνιο, με στόχο το ξαναχτίσιμο του μουσουλμανικού τόξου σε γερά θεμέλια, έτσι ώστε να περιζώσει αυτό την Ελλάδα από τα δυτικά και τα βόρεια σύνορά της.
Το ξαναχτίσιμο βασίζεται ουσιαστικά στην ενεργοποίηση-αξιοποίηση των μειονοτήτων προς όφελος των τουρκικών συμφερόντων. Αυτό αποδεικνύει και το γεγονός ότι η Τουρκία (πέρα απ’ τους μετανάστες) εργαλειοποιεί συστηματικά εθνικά και πολιτικά την τουρκική μειονότητα στη Βουλγαρία.

Το ίδιο κάνει και με τις μουσουλμανικές μειονότητες στα δυτικά Βαλκάνια, πράγμα που παραδέχθηκε ανοιχτά ο Ταγίπ Ερντογάν τον περασμένο Σεπτέμβριο δηλώνοντας ότι ”είναι αποφασισμένος να διευρύνει της ζώνες επιρροής της Τουρκίας” (με μακροπρόθεσμο στόχο τη Θράκη).

Εμπόδια στα αναθεωρητικά του σχέδια σε βάρος του status quo των ελληνοτουρκικών συνόρων στη Θράκη και το Αιγαίο είναι οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Ελλάδα, σε ρόλο ‘προστατευόμενου μέλους’ των ”Μεγάλων” συμάχων του ΝΑΤΟ, στους οποίους μπαίνει σφήνα περιοδικά η Γερμανία με αφορμή πότε χρησιμοποιώντας ως βουκέντρα* για ελληνοτουρκική προσέγγιση τα ΜΟΕ** και πότε τις τριμερείς συναντήσεις μεταξύ της ίδιας, της Ελλάδας και της Τουρκίας.

Συναντήσεις που είχαν αρχίσει τον Ιούλιο του ’20 (μυστική τριμερής Βερολίνου Ελλάδας-Γερμανίας-Τουρκίας) και συνεχίζονται εν κρυπτώ απ’ ό,τι φαίνεται, αν πιστέψουμε τα τουρκικά ΜΜΕ (που επαληθεύτηκαν την πρώτη φορά) τα οποία μιλούν για νέα συνάντηση των τριών την 16η Δεκεμβρίου στις Βρυξέλλες με θέμα την αναθέρμανση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Κάτι που ηχεί απειλητικό για τα εθνικά μας συμφέροντα, γιατί απ’ την πρώτη τριμερή του Βερολίνου βγήκαμε πολλαπλά ζημιωμένοι…

Προφανώς η επιμονή του Τσαβούσογλου για… ”καταπίεση της «τουρκικής» μειονότητας της Δ. Θράκης” έγινε αφορμή για επαναδραστηριοποίηση της Γερμανίας επιβεβαιώνοντας τις εκτιμήσεις πολλών ότι η προ μηνών περιοδεία του Ερντογάν στις μουσουλμανικές κοινότητες των δυτικών Βαλκανίων δεν σηματοδοτούσε την αναστολή του τουρκικού ενδιαφέροντος για τη Θράκη, αλλά την αναθέρμανση του σχεδίου προώθησης του ”μουσουλμανικού τόξου” στα Βαλκάνια.

Αναθέρμανση για σύσφιξη όχι μόνο των πολιτισμών (όπως βγήκε και την ερμήνευσε ο Τσαβούσογλου), αλλά και των γεωπολιτικών δεσμών της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, της Σερβίας και της Κροατίας με την Τουρκία στην μετακομμουνιστική εποχή (σ.σ: 1991, διάλυση ΕΣΣΔ), προς ευόδωση της προώθησης του ”μουσουλμανικού τόξου”…

Γιατί αν η τουρκική Εξωτερική πολιτική είχε ειρηνοποιό χαρακτήρα και προοπτική σταθερότητας των Βαλκανίων (όπως διατείνεται υποκριτικά σε τακτά διαστήματα ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου), θα είχε εγκαταλείψει προ πολλού τα περί αμφισβήτησης των ελληνικών νησιών.

Θα είχε εγκαταλείψει, επίσης, τα περί υστέρησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην μουσουλμανική μειονότητα Θράκης και ”Γαλάζιας Πατρίδας” της, η οποία συνεπάγεται στην ουσία την αναθεώρηση των Διεθνών Συνθηκών (Λωζάνης, 1923, και Παρισίων, 1947) που χάραξαν τα ελληνοτουρκικά σύνορα και την επέκταση προς Δυσμάς της Τουρκίας (Θράκη-Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειο: Κύπρο).

Όμως δεν εγκαταλείπει τίποτα. Αντίθετα επεκτείνει τα σχέδιά της για επέκταση του ”μουσουλμανικού τόξου” στα Βαλκάνια ενισχύοντας στρατιωτικά τις μουσουλμανικές μειονότητες ΒΔ των ελληνικών συνόρων, με μακροπρόθεσμο στόχο να γίνουν αντικείμενα προς εκμετάλλευση αυτές σε βάρος των εθνικών συμφερόντων μας.

Να εντείνουν την πίεσή της, δηλαδή, στην Ελλάδα για ικανοποίηση των αιτημάτων της, τα οποία από καιρό προωθούνται με μοχλό πίεσης τους τουρκόψυχους (”Γκρίζους Λύκους”) της μουσουλμανικής μειονότητας Θράκης.

Υπό το πνεύμα αυτό, ο Ταγίπ Ερντογάν έστειλε 11 νταλίκες όπλα στο στρατό του Κοσόβου γνωρίζοντας, προφανώς, τον φόβο των Αλβανών Κοσοβάρων*** ότι υπάρχει κίνδυνος να καταλήξει σε διχοτόμηση η εθνικιστική διαμάχη τους με τους Σέρβους.

Σχεδίων που επαναπροσδιορίστηκαν και επικαιροποιήθηκαν με την άνοδο του Ταγίπ Ερντογάν στην εξουσία το 2002 λόγω διαχρονικής αμέλειας της Αθήνας (βλ. ελληνική ανοχή στις προβοκάτσιες των Τούρκων στη Θράκη κατά την τελευταία εικοσαετία και χοντρό παιχνίδι τουρκόφιλων μειονοτικών με τους Πομάκους: διαμαρτυρίες βάσει σχεδίου σε κάθε επίσκεψη Ελλήνων αξιωματούχων ή αυτοδιοικητικών εκεί κλπ).

Κι αυτό το τελευταίο (δηλωτικό του απύθμενου θράσους των Τούρκων οι οποίοι εκμεταλλεύονται την ”κατευναστική” πολιτική μας) φτάνει μέχρι τις μέρες μας. Έτσι, ”χθες”, η Άγκυρα εκδήλωσε δυσφορία για την επίσκεψη της ΠτΔ στη Θράκη και τα νησιά του Αιγαίου, όπως και για την επίσκεψη του αρχηγού ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνου Φλώρου στον Έβρο και τα νησιά Χίο, Οινούσσες, Παναγιά και Ψαρά.

”Σήμερα”, προ ολίγων ημερών συγκεκριμένα, η τουρκική εφημερίδα ”Σοζτζού” χαρακτήρισε ”εθνικιστική” την επίσκεψη Χαρδαλιά στα ΒΑ ελληνοτουρκικά σύνορα, ενώ στον τρέχον διάστημα ο Ταγίπ Ερντογάν — χολωμένος για το πέρασμα του Έλληνα ΥΦΕΘΑ από 24 νησιά και βραχονήσια — εκτόξευσε νέες προειδοποιητικές βολές κατά της Ελλάδας.

Βολές επαναληπτικές, του τύπου ”Μπορεί να ‘ρθούμε μια νύχτα ξαφνικά”, οι οποίες αφήνουν παράλληλα να αιωρείται η τουρκική απειλή για ”μονομερή καθορισμό ΑΟΖ από την Τουρκία, αν δεν αποστρατιωτικοποιήσουμε τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα” [Πρακτορείο Anadolu]).

Σας ακούω να λέτε ότι τα ΜΜΕ στην Τουρκία έχουν μετραπεί στην πλειοψηφία τους — πέρα από όχημα προπαγάνδας — και όχημα του τουρκικού εθνικισμού, ο οποίος — με μαέστρο τον Ταγίπ Ερντογάν — διακτινίζεται στις ακτές μας ξεβράζοντας την μισαλλοδοξία και τον ανθελληνισμό του.

Θα συμφωνήσω μαζί σας, όπως και με το ”Μολών Λαβέ”, ως δική μας απάντηση. Το ζήτημα όμως είναι αν — με όχημα το ”μουσουλμανικό τόξο” και σε κλίμα εξίσωσης χιλιάδων κακουργημάτων των Τούρκων διαχρονικά (αποκορύφωμα των οποίων ήταν η Γενοκτονία των Ποντίων το ’19) με τα ελληνικά ”πταίσματα” των επαναστατημένων Ελλήνων στην Τριπολιτσά το 1821 — η Τουρκία προχωρήσει σε αυτό που φοβόμαστε από τριετίας:

Στην ”κοσοβοποίηση” της Θράκης (απόσχιση και ανεξαρτησία της, αν πέσουμε στην παγίδα αναγνώρισης ”τουρκικής” μειονότητας (όπως ζητά να κάνουμε ο Πρόεδρός της), με ”κερκόπορτα” τα ανθρώπινα δικαιώματα και πολιορκητικό κριό το 50% των ”τουρκογενών” (κατά δήλωσή τους) μελών της μουσουλμανικής μειονότητας Θράκης…

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ

* Βουκέντρα: Ξύλινη βέργα που τη χρησιμοποιούσαν οι αγρότες κατά το παρελθόν, στο όργωμα με τα βόδια, για να τα κεντρίζουν.

** ΜΟΕ: Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας.

*** Το 2008 οι Αλβανοί του Κοσόβου (που αποτελούν την πλειοψηφία των Κοσοβάρων) κήρυξαν την ανεξαρτησία τους από τη Σερβία με την υποστήριξη της Δύσης [βλ. πόλεμος του ΝΑΤΟ 1998-1999]). Σημειωτέον ότι το Κόσοβο δεν είναι μέλος του ΟΗΕ και δεν έχει αναγνωριστεί ως ανεξάρτητο κράτος από πέντε κράτη-μέλη της ΕΕ: την Ελλάδα, την Κύπρο, την Ισπανία, τη Ρουμανία και τη Σλοβακία.

Κρινιώ Καλογερίδου