Θα μπορούσε η Τουρκία να χρησιμοποιήσει μια ψεύτικη επίθεση για να ξεκινήσει πόλεμο με την Ελλάδα;

Το κόστος της σιωπής της Δύσης εν όψει της τουρκικής ψευτοανησυχίας για την τρομοκρατίας: Στις 13 Νοεμβρίου 2022, μια μικρή βόμβα ταρακούνησε ένα εμπορικό κέντρο στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης. Μέσα σε μια μέρα, Τούρκοι αξιωματούχοι είπαν ότι είχαν τον ύποπτο τους. Η Αχλάμ Αλμπασίρ, μια γυναίκα από τη Συρία για την οποία οι τουρκικές αρχές ισχυρίστηκαν ότι πήρε τις εντολές της από Κούρδους της Συρίας στο Κομπάνι. Την παρέλασαν ενώπιον των αυλικών του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στα ΜΜΕ, με ένα φούτερ “New York”. Σε περίπτωση που οι Τούρκοι πολίτες αποδεικνύονταν υπερβολικά χαζοί για να πάρουν το μήνυμα ήρθε προς επίρρωση ο υπουργός Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού και τοποθέτησε στη θέση των συνενόχων τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Όπως σχολιάζει ο δρ. Μάικλ Ρύμπιν, πρώην στέλεχος του αμερικανικού Πενταγώνου και συνεργάτης του American Enterprise Institute, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία απόδειξη, πέραν της τουρκικής επιμονής, ότι η Αλμπασίρ έχει σχέση με Κούρδους της Συρίας. Πράγματι, τα στοιχεία που τη συνδέουν με τον υποστηριζόμενο από την Τουρκία Ελεύθερο Συριακό Στρατό (FSA) είναι ισχυρότερα. Μάλλον, φαίνεται ότι ο Ερντογάν χρησιμοποιεί τη βομβιστική επίθεση ως πρόσχημα για να πραγματοποιήσει μια προσχεδιασμένη επιχείρηση για να υπονομεύσει το δημοκρατικό κουρδικό πείραμα στη βορειοανατολική Συρία. Στον απόηχο της επίθεσης στην Κωνσταντινούπολη, τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη έχουν επανειλημμένα χτυπήσει στόχους στην κουρδική ζώνη της Συρίας, σκοτώνοντας όχι μόνο πολιτικούς αξιωματούχους αλλά και πολλούς άλλους πολίτες.

Η “καραμέλα” ότι οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις είναι, από τη φύση της εξέλιξής τους από το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK), μια τρομοκρατική ομάδα, δεν δικαιολογεί τις ενέργειες της Τουρκίας για δύο λόγους.

Πρώτον, το PKK έχει εξελιχθεί με τα χρόνια, όπως και η ίδια η Τουρκία. Σήμερα, η Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι αγνώριστη σε σχέση με αυτό που ήταν πριν από δύο δεκαετίες. Το ίδιο ισχύει και με το PKK. Πολιτικά, πνευματικά και πολιτιστικά, δεν είναι η ίδια οργάνωση.

Δεύτερον, ενώ το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δραστηριοποιείται στον αυτόματο και ορισμένοι αναλυτές δεξαμενών σκέψης επιδιώκουν να είναι πιο Τούρκοι από πολλούς Τούρκους στον εξοστρακισμό του PKK, είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι ο Τουργκούτ Οζάλ, ο οποίος κυριάρχησε στην Τουρκία από το 1983 έως το 1993, ήταν πρόθυμος να συνάψει ειρήνη με την ομάδα. Πριν από το θάνατό του το 1993, είχε στείλει προτάσεις στον ηγέτη του PKK, Αμπντουλάχ Οτσαλάν και φαινόταν έτοιμος να διαπραγματευτεί τον τερματισμό της κουρδικής εξέγερσης.

Ο Λευκός Οίκος και πολλοί Ευρωπαίοι διπλωμάτες μπορεί να πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν τα στραβά μάτια στη συνεχιζόμενη επίθεση της Τουρκίας στη βόρεια Συρία. Άλλωστε, οι Κούρδοι δεν είναι κράτος και άρα δεν έχουν θέση στο διπλωματικό τραπέζι. Εκτός οπτικού πεδίου σημαίνει και εκτός της σκέψης μας. Το πρόβλημα με μια τέτοια λογική δεν είναι μόνο η ηθική της διαστροφή. Αντίθετα, είτε κατηγορούν τους περιβαλλοντολόγους ότι συμμετείχαν σε μια τεράστια τρομοκρατική συνωμοσία μετά τις διαδηλώσεις στο πάρκο Γκεζί , είτε υπερβάλλοντας σχετικά με τη συνενοχή των γκιουλενιστών στο υποτιθέμενο αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 είτε αναζητούν πρόσχημα για να επιτεθούν στο Ιράκ ή τη Συρία, ψευδείς κατηγορίες εναντίον εχθρών ως πρόσχημα για αστυνομική ή στρατιωτική δράση έχουν γίνει κοινοτοπίες για την Τουρκία. Ο λόγος είναι απλός: Ο Ερντογάν έχει τελειοποιήσει τέτοιες τακτικές.

Γράφει ο Ρούμπιν: “Αυτό μας φέρνει στην Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, η Τουρκία κατηγόρησε επανειλημμένα την Ελλάδα για τρομοκρατία. Καθώς ο Ερντογάν τραμπουκίζει τον γείτονά του στο ΝΑΤΟ καθώς επιδιώκει να επανασχεδιάσει τον χάρτη του Αιγαίου και να επεκτείνει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Τουρκίας, θα χρειαστεί ένα πρόσχημα για στρατιωτική δράση. Εάν η Ευρώπη επιτρέψει στον Ερντογάν να ξεφύγει με μια ψευδή κατηγορία εναντίον των Κούρδων της Συρίας για να δικαιολογήσει μια τουρκική αρπαγή γης νότια των συνόρων του, δεν είναι παράλογο να εξετάσουμε ένα άλλο σενάριο που οδηγεί σε αρπαγή γης δυτικά των συνόρων: μια βόμβα εκρήγνυται στη Σμύρνη, Αλικαρνασσό ή Μαρμαρίδα. Μια μέρα αργότερα, ο Σοϊλού θα παρελάσει έναν ύποπτο με φούτερ “Αθήνα”, ισχυριζόμενος ότι ομολόγησε ότι ενήργησε κατ’ εντολή Ελλήνων εθνικιστών. Η Ευρώπη μπορεί τότε να εκδώσει τις αρνήσεις της, αλλά τον Ερντογάν δεν θα τον νοιάζει: Έχει συνηθίσει στο ότι η Δύση αποδέχεται τα τουρκικά πρότυπα αποδεικτικών στοιχείων ή χώρες όπως η Σουηδία να ταπεινώνονται για να τον ευχαριστήσουν.

Αυτό θα είναι λάθος υπολογισμός από την πλευρά του – το ευρωπαϊκό σθένος είναι ισχυρότερο από ό,τι μπορεί να υποδηλώνει το σύνδρομο της Στοκχόλμης που εκφράζει τη Σουηδία του 2022. Ωστόσο, οι πόλεμοι συχνά ξεκινούν εξαιτίας τέτοιων λανθασμένων υπολογισμών. Γι’ αυτό η σαφήνεια είναι τόσο σημαντική. Η αποκοπή της τουρκικής επιθετικότητας εναντίον των Κούρδων σήμερα μπορεί να αποτρέψει μια θανάσιμη σύγκρουση με την Ελλάδα καθώς πλησιάζουν οι εκλογές στην Τουρκία”.

Πέτρος Κράνιας

capital.gr