Σήμερα (22/12/2022) στην πλατεία του χωριού μου Δερβητσιάνη, ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμμα προέβη στην κάτωθι δήλωση: «Κυριάκο Μιτσοτάκη σε ετούτη την πλατεία θα τοποθετήσουμε προτομή του πατέρα σου και θα ονομαστεί πλατεία Κωνσταντίνου Μιτσοτάκη. Το 2023 θέλω να μου δώσεις το λόγο σου, ότι θα είσαι πάλι εδώ για να κάνουμε μαζί τα εγκαίνια».

Έμεινα έκπληκτος. Δεν πίστευα στα αυτιά μου.

Στις 18/04/1994, με συλλάβανε με άλλους τέσσερεις Βορειοηπειρώτες. Για πολλούς μήνες υποβληθήκαμε σε ειδική ανάκριση στα κελιά υψίστης ασφαλείας στα Τίρανα. Από τους πανούργους των Αλβανικών Υπηρεσιών, ο συναγωνιστής Ηρακλής Σύρμος και εγώ κατηγορηθήκαμε και βασανιστήκαμε απάνθρωπα για να αποκαλύπταμε τις διασυνδέσεις μας με τις Ελληνικές Μυστικές Υπηρεσίες και να ομολογούσαμε για τα καθήκοντα που μας είχαν αναθέσει αυτές οι υπηρεσίες. Η κατηγορία ήταν: «Επιστρέψατε στην Αλβανία για Έλληνοποίηση Αλβανικών εδαφών, δίνοντας σε αυτά Ελληνικές ονομασίες».

Σήμερα, 30 χρόνια μετά, ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας «Ελληνοποιεί» τα «Αλβανικά εδάφη!!!»

Τα συμβάντα εκείνης της εποχής μαρτυρούνται σε τρία βιβλία μου.

1. «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ» σελίδες 213, 214, Εκδόσεις του Ιωάννου Σχοινά «Νέα Θέσις» (1997).
2. «ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ» σελίδες 172-174, Εκδόσεις «Ι.Μ. ΔΡΥΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ ΚΑΙ ΚΟΝΙΤΣΗΣ» 2017.
3. «Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ», σελίδες 186-189, Εκδόσεις του Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα «Πελασγός» 2020

Παραθέτω απόσπασμα από το βιβλίο «Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ», σελίδες 186-189.

ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑΣ – ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΗ

(Νοέμβριος 1992 – 1993)

Συμφέρον μας εἶναι νά εἴμαστε ἑνωμένοι.

Εἴμαστε ὀλίγοι οἱ Ἕλληνες, χρειαζόμαστε ὅλοι. Πιστεύαμε ὅτι, στό προσεχές μέλλον ἡ Πατρίδα Ἑλλάδα θά τούς χρειαστεῖ καί θά τούς ἀξιοποιήσει ὅλους τούς Ἑλληνικῆς καταγωγῆς πολίτες τῆς Ἀλβανίας.

Ἀπό πλευρά μας, ἀκολουθήσαμε μία πολιτική πού ἀναπτέρωνε τίς ἐλπίδες τῶν συμπατριωτῶν μας, κάναμε τά πάντα γιά ἕνα καλύτερο μέλλον.

Ὁ κόσμος πίστευε καί ἀκούμπαγε πάνω μας. Γι’ αὐτό, πρίν καλά – καλά γυρίσουμε στόν τόπο μας, μᾶς ἐκλέξανε στήν Δημογεροντία τῆς κοινότητας Δερβιτσιάνη.

Αὐτό συνέβη πρίν λήξει ἡ θητεία τῶν διορισμένων στήν ἐξουσία τῶν ἀνδρεικέλων ἀπό τό πρώην καθεστώς τοῦ Ρ. Ἀλία.

Ἀπό πλευρά μας, ἀδράξαμε τήν εὐκαιρία καί μέ κοινές καί ὁμόφωνες ἀποφάσεις, ὁ λαός τῆς κοινότητας Δερβιτσιάνης ἔδειξε εὐγνωμοσύνη γιά τούς ἀγωνιστές πού εἶχαν θυσιάσει τή ζωή τους γιά ἕνα καλύτερο αὔριο τῶν παιδιῶν μας.

Δείξαμε τήν εὐγνωμοσύνη καί γι’ αὐτούς τούς πνευματικούς καί πολιτικούς ἄνδρες τῆς Ἑλλάδας πού συμπαραστέκονταν στόν τόπο μας. Ναί μέν τούς τιμήσαμε γιά ὅσα πράξανε μέχρι τότε, ὅμως ἀποσκοπούσαμε καί σέ ἄλλα ἀνώτερα· ἐπιδιώκαμε νά τούς εὐαισθητοποιήσουμε περισσότερο, γιά νά εἶναι πρόθυμοι καί νά βοηθήσουν στήν ἐπίλυση τῶν προβλημάτων μας, καί στό μέλλον νά δρομολογήσουν τήν ἐπίλυση τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ζητήματος

Σέ πλατειά συγκέντρωση πού ἔγινε στό χωριό μας, ὁμόφωνα ἀποφασίσαμε:

1. Ἡ κεντρική ὁδός τοῦ χωριοῦ νά λάβει τό ὄνομα τοῦ ἀντιφασίστα ἀγωνιστῆ συμπατριώτη μας, τοῦ Ἐθνομάρτυρα «Βασίλη Σαχίνη».
2. Ἡ πλατεία τοῦ χωριοῦ νά λάβει τό ὄνομα «Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης», γιατί τόν Ἰανουάριο τοῦ 1991 ἦταν ὁ πρῶτος Ἕλληνας Πρωθυπουργός πού μίλησε στήν ἱστορία τῆς Βορείου Ἠπείρου σ’ αὐτή τήν πλατεία.
3. Ἡ ὁδός πού σέ βγάζει στόν Ι. Ν. τῆς Κοίμησης Θεοτόκου νά πάρει τό ὄνομα «Ἀντώνης Σαμαράς», γιατί τόν Ὀκτώβριο 1990 αὐτός ὡς Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν της Ἑλλάδας δέν «πειθάρχησε» στό πρόγραμμα τῶν κομμουνιστῶν, ἀλλά περπάτησε σ’ αὐτήν τήν ὁδό καί ἔφτασε στόν Ι. Ν. Κοίμησης τῆς Θεοτόκου.
4. Τιμώντας ἐλάχιστα τό ἀνεκτίμητο ἔργο τοῦ Σεβασμιώτατου Σεβαστιανοῦ, ὀνομάσαμε τό «σπίτι πολιτισμοῦ» τοῦ κόμματος: «Πολιτιστικό Κέντρο Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης Σεβαστιανοῦ».

(Τά ὄργανα τοῦ καθεστῶτος εἶχαν δώσει σ’ αὐτό τό ὄνομα κάποιου κομμουνιστῆ.)

Ἐπισήμανση: (Στήν δίκη τῶν «5», τό 1994 – 1995 βασανιστήκαμε βάναυσα ὁ Ἡρακλῆς καί ὁ γράφων μέ τήν κατηγορία, ὅτι: «Ἐπιστρέψαμε στήν Δρόπολη ὑπηρετώντας σχέδιο τῆς Ἑλληνικῆς Ἀσφάλειας. Ὅτι ὁ Κώστας ἔγινε Δημογέροντας στή Δερβιτσιάνη καί βάσει ὁδηγιῶν πού τούς ἔδινε ἡ Ἑλληνική Ἀσφάλεια, πῆραν πρωτοβουλία καί ἔδωσαν σέ διάφορα κέντρα, πλατεῖες καί ὁδούς ἑλληνικές ὀνομασίες, μέ σκοπό τήν ἑλληνοποίηση τοῦ Ἀλβανικοῦ χώρου!»).

Κατά τήν περίοδο τῶν τραγικῶν γεγονότων τῆς περιόδου 1994 – 1995, γενίτσαροι καί Ἀλβανοί ξηλώσανε τίς ταμπέλες μέ τίς ὀνομασίες, ἐνῶ τό πρωτόκολλο τῆς συγκέντρωσης μέ αὐτές τίς ὁμόφωνες ἀποφάσεις τό ἐξαφάνισαν τά ἁρπακτικά τῶν ἁρμόδιων ὑπηρεσιῶν.

(Τούς διαβεβαιώνουμε ὅτι θά ἔρθει ἡ ὥρα ἡ καλή καί θά ἐφαρμοστεῖ ἡ ὁμόφωνη ἀπόφαση τῶν Ἑλλήνων τῆς Δερβιτσιάνης).

Ζούσαμε σέ κλῖμα ἐνθουσιασμοῦ, χαρᾶς καί προσδοκιῶν.

Ὅμως -χάρισμα τῆς φυλῆς μας- δέν ἔλειψαν τά παράξενα, τά παράλογα, οἱ παρδαλές συμπεριφορές τῶν ἔξω ἀλλά καί κάποιων “ἐκ τῶν ἔσω”.

Τότε στέλεχος τοῦ ΠΑΣΟΚ, μέ βρῆκε καί χωρίς νά μοῦ πεῖ πολλά λόγια, μοῦ πρότεινε νά ἀφαιρέσω ἀπό τήν κεντρική πλατεία τοῦ χωριοῦ τήν πινακίδα μέ τό ὄνομα τοῦ Πρωθυπουργοῦ Μητσοτάκη, καί μέ νέα ἀπόφαση τῆς δημογεροντίας, νά τοποθετηθεῖ ταμπέλα μέ τό ὄνομα τοῦ Προέδρου τοῦ ΠΑΣΟΚ, Ἀνδρέα Παπανδρέου. Κατέληξε λέγοντας:

«Ἄν τό κάνεις καί συνεργαστεῖς μαζί μας, θά σοῦ κάνουμε πολλά δῶρα!!!».

Τί κατάντια!

Δέν πίστευα στά αὐτιά μου. Ἀπέρριψα κατηγορηματικά αὐτή τήν πρόταση.

Τοῦ ἐξήγησα τούς λόγους λέγοντάς του:

«Ὁδηγηθήκαμε σέ αὐτή τήν ἀπόφαση γιατί πιστεύουμε ὅτι ἐξυπηρετοῦμε ἐθνικό συμφέρον».

Ὁ συνομιλητής εἶπε:

«Δέν κάνεις γιά πολιτικός, εἶσαι σ’ ἄλλον κόσμο, ἴσως μία μέρα καταλάβεις τί θά πεῖ νά εἶσαι σύγχρονος πολιτικός, ἀλλά φοβᾶμαι πώς θά εἶναι πολύ ἀργά».

Ἄλλη φορά αὐτόν τόν ἄνθρωπο δέν τόν ξανάδα.

Ἀναμνηστική φωτογραφία τήν ἡμέρα, πού τό “σπίτι

τοῦ κόμματος” στήν κοινότητα τῆς Δερβιτσιάνης ὀνομάστηκε:

«Πολιτιστικό κέντρο Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως Σεβαστιανοῦ».

Διακρίνονται ἀπό ἀριστερά οἱ:

+ Χαράλαμπος Σύρμος, + Χρῆστος Μάνος, Ἡρακλῆς Σύρμος.

Πάνω στό τραπέζι οἱ:

Θωμᾶς Μάνος, Κώστας Κυριακοῦ, + Νῖκος Μπόμπολης καί ἄλλοι.