Τη δεκαετία του 1990 στον δημόσιο διάλογο υπήρχε το θέμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος και Κύπρου. Το 2022 μπορούμε πλέον με βεβαιότητα να μιλάμε για τον Ενιαίο Χώρο κυβερνο-κατασκοπείας Ελλάδος και Κύπρου. Η υπόθεση των υποκλοπών στην Ελλάδα και η λειτουργία εταιριών “κυβερνο-ασφάλειας” στην Κύπρο καταδεικνύει ότι ουδέποτε οι Κυβερνήσεις (και των δύο Κρατών) θεσμοθέτησαν την Αρχιτεκτονική Εθνικής Ασφάλειας που οφείλει να διαθέτει σήμερα κάθε σοβαρό Κράτος Δικαίου. 

Οι νόμιμες συνακροάσεις (ή υποκλοπές ) και τα κακόβουλα λογισμικά (spywares) αποτελούν μόνο ένα παρακλάδι του δέντρου που λέγεται Αρχιτεκτονική Εθνικής Ασφάλειας. Το τι περιλαμβάνει αποτελεί αντικείμενο επιστημονικής έρευνας που τουλάχιστον στις Αγγλοσαξωνικές χώρες (τις δύο τελευταίες δεκαετίες) έχει καθερωθεί ως Intelligence and National Security Studies. 

To Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, η Κοινότητα Υπηρεσιών Πληροφοριών, ο Εισαγγελέας Εθνικής Ασφάλειας, η Κοινοβουλευτική Επιτροπή Πληροφοριών, η Κατασκοπεία ως αδίκημα στον Ποινικό Κώδικα αποτελούν βασικά “κλαδιά” του δέντρου της εν λόγω Αρχιτεκτονικής. Δυστυχώς σχεδόν 50 χρόνια από τον Αττίλα, Ελλάδα και Κύπρος πορεύονται στα θέματα Εθνικής Ασφάλειας και Πληροφοριών χωρίς “πυξίδα” δηλαδή χωρίς θεσμικό πλαίσιο. 

Τις πταίει; Οι λόγοι είναι διάφοροι και έχουν να κάνουν τόσο με έλλειψη κουλτούρας Εθνικής Ασφάλειας από τα λεγόμενα Κόμματα Εξουσίας όσο και με την απροθυμία να τεθούν οι Κυβερνήσεις μέσα σε ένα αυστηρό πλαίσιο. Ο φόβος ότι “Συμβούλια” και “Υπηρεσίες” θα επιβάλλουν τις απόψεις τους στους “εκλεγμένους” ταγούς του λαού έχει οδηγήσει τις δύο χώρες να είναι σχεδόν “ξέφραγο αμπέλι” και πεδίο δράσης ξένων Υπηρεσιών στο έδαφος τους. 

Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και θα πρέπει ΤΩΡΑ να ληφθούν γενναίες πρωτοβουλίες από τα κόμματα εξουσίας (ενόψει εκλογών σε Ελλάδα και Κύπρο) για να δημιουργηθεί επιτέλους το θεσμικό πλαίσιο θωράκισης απέναντι σε μια Τουρκία πιο αναθεωρητική και επιθετική παρά ποτέ. 

Ο τρόπος διαλεύκανσης της υπόθεσης των υποκλοπών στην Ελλάδα και το μέγα θέμα εισροών παράτυπων μεταναστών μέσω της Πράσινης Γραμμής στην Κύπρο καταδεικνύει ότι η έλλειψη θεσμών για την εκτίμηση απειλών και πρόληψης καταστάσεων οδηγεί σε συνθήκες που απειλούν την κοινωνική συνοχή και την εμπιστοσύνη στους δημοκρατικούς θεσμούς. Σε εποχές κρίσης, τα ακραία στοιχεία (όλων των ιδεολογιών) ευδοκιμούν και προσπαθούν να καλύψουν το κενό που προκαλεί η έλλειψη Αρχιτεκτονικής Εθνικής Ασφάλειας. 

Η Τουρκία (και λόγω των στρατιωτικών πραξικοπημάτων του 1960 και 1980) διαθέτει Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας και Κοινότητα Υπηρεσιών Πληροφοριών. Μετά το 2010, ο νυν διοικητής της ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν αναδιοργάνωσε πλήρως την “Υπηρεσία” και εκσυγχρόνισε τον μηχανισμό ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ των Σωμάτων Ασφάλειων, των ΤΕΔ και της ΜΙΤ. Σήμερα η ΜΙΤ αποτελεί μία από τις πλέον “ενεργές” Υπηρεσίες Πληροφοριών στον κόσμο. Εκτός της συλλογής Πληροφοριών ο διοικητής της εμπλέκεται και στη Μυστική Διπλωματία στη Μέση Ανατολή. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί πριν από 10 χρόνια, ο,τι ο διοικητής της CIA και της αντίστοιχης Ρωσικής Υπηρεσίας SVR θα είχαν συνάντηση εντός της έδρας της ΜΙΤ στην Άγκυρα υπό την παρουσία του Χ. Φιντάν. 

Αλήθεια, πώς οι εκάστοτε Κυβερνήσεις σε Ελλάδα και Κύπρο αντιμετωπίζουν την ΕΥΠ και την ΚΥΠ αντίστοιχα; Προσλήψεις, εκπαίδευση, τεχνολογικός εξοπλισμός, θεσμικό πλαίσιο, “ειδικές” επιχειρήσεις στο εξωτερικό, δημόσια εικόνα αυτών κλπ είναι θέματα που πρέπει οι επόμενες κυβερνήσεις σε Ελλάδα και Κύπρο να τα εξετάσουν υπό το πρίσμα της Αρχιτεκτονικής Εθνικής Ασφάλειας. Πεδίον δόξης λαμπρόν, λοιπόν, για τους πολιτικούς, που θέλει όμως όραμα αλλά και πατριωτισμό. 

* O Kώστας Πικραμένος είναι Διευθυντής Ερευνών της CP Consulting με έδρα τη Μασσαλία και εμπειρογνώμων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για θέματα Τουρκίας και Υπηρεσιών Πληροφοριών. Συγγραφέας των best selling βιβλίων “ΜΙΤ – Η φωλιά του Τουρκικού Παρακράτους” και “Οι Μυστικές Υπηρεσίες στον 21ο Αιώνα” από τις Εκδόσεις Ινφογνώμων (www.infognomon.gr)

ΠΗΓΗ: Φιλελεύθερος