Σε ένα σαθρό σχολικό περιβάλλον είναι εύκολο κάποιοι να κυλήσουν σε μορφές παραβατικής συμπεριφοράς

Αυτό το σχολείο δεν είναι ούτε της αριστεράς ούτε της δεξιάς αλλά ούτε και του κέντρου. Είναι το σχολείο σύσσωμου του πολιτικού συστήματος και η κάθε ιδεολογία έβαλε το λιθαράκι της για να πάψει να είναι σχολείο ευρωπαϊκής χώρας, μέλους της ΕΕ. Αλλά δεν είναι κι ένα σχολείο ζούγκλα, όπως πολλοί θέλουν να φαίνεται για δικούς τους πολιτικούς ή άλλους λόγους. Οι απόψεις των συνδικαλιστικών παρατάξεων είναι λίγο πολύ ίδιες στο χώρο της σχολικής εκπαίδευσης. Δεν θέλουν την αξιολόγηση, δεν θέλουν την τράπεζα θεμάτων, δεν θέλουν τους μέντορες, δεν θέλουν επεμβατικούς σχολικούς συμβούλους, δεν θέλουν σχολείο με κανόνες που θα τηρούνται. Λατρεύουν το αντιαυταρχικό σχολείο αλά γκρεκ. Και δεν θα εμποδίσουν καμιά κατάληψη. Δηλαδή θέλουν το σχολείο που δουλεύει πρωτίστως για τους εργαζόμενους σε αυτό. Και όποιος κάτι έμαθε, έμαθε. Δεν θα σκάσουν κιόλας, υπάρχουν και τα φροντιστήρια.

Αυτό το σχολείο δεν είναι ούτε της αριστεράς ούτε της δεξιάς αλλά ούτε και του κέντρου. Είναι το σχολείο σύσσωμου του πολιτικού συστήματος και η κάθε ιδεολογία έβαλε το λιθαράκι της για να πάψει να είναι σχολείο ευρωπαϊκής χώρας, μέλους της ΕΕ. Αλλά δεν είναι κι ένα σχολείο ζούγκλα, όπως πολλοί θέλουν να φαίνεται για δικούς τους πολιτικούς ή άλλους λόγους. Οι απόψεις των συνδικαλιστικών παρατάξεων είναι λίγο πολύ ίδιες στο χώρο της σχολικής εκπαίδευσης. Δεν θέλουν την αξιολόγηση, δεν θέλουν την τράπεζα θεμάτων, δεν θέλουν τους μέντορες, δεν θέλουν επεμβατικούς σχολικούς συμβούλους, δεν θέλουν σχολείο με κανόνες που θα τηρούνται. Λατρεύουν το αντιαυταρχικό σχολείο αλά γκρεκ. Και δεν θα εμποδίσουν καμιά κατάληψη. Δηλαδή θέλουν το σχολείο που δουλεύει πρωτίστως για τους εργαζόμενους σε αυτό. Και όποιος κάτι έμαθε, έμαθε. Δεν θα σκάσουν κιόλας, υπάρχουν και τα φροντιστήρια.

Διότι το Γυμνάσιο και το Λύκειο σήμερα δεν θέλει να σου δώσει εγκύκλιες γνώσεις. Υποκρίνεται ότι θέλει. Δεν θέλει να σε μορφώσει. Απλά θέλει να σε προετοιμάσει για την επόμενη βαθμίδα αυτή της ανώτατης εκπαίδευσης. Και επειδή οι πανελλήνιες εξετάσεις έχουν «πάει τα θέματα στο Θεό» δεν μπορεί να κάνει με επάρκεια ούτε αυτό και το έχει εκχωρήσει στο φροντιστήριο. Και τα χρόνια περνούν, οι οικογένειες έχουν συμβιβαστεί, τα παιδιά το αξιοποιούν με όποιο τρόπο νομίζουν και η ζωή συνεχίζεται. Όποιος θέλει να μάθει γράμματα, μαθαίνει. Είναι προσωπική και οικογενειακή υπόθεση, αυστηρά. Δεν είναι υπόθεση του σχολείου, ούτε του κράτους. Αυτό να το ξέρουμε καλά!

Φταίνε οι δάσκαλοι; Σαράντα χρόνια στη Μέση Εκπαίδευση συνάντησα πολλούς υπέροχους, ακάματους δασκάλους, και πολλές υπέροχες, ακάματες δασκάλες με γνώσεις και προθυμία. Με αστείρευτο κέφι για τη διδασκαλία και λατρεία για το αντικείμενο. Που «ζωγράφιζαν» στον πίνακα και έκαναν «παπάδες». Και οι μαθητές και οι μαθήτριες τους θυμούνται ακόμα με αγάπη. Συνάντησα και κάποιους αδιάφορους, που δεν έκαναν για αυτήν τη δουλειά ή δεν ήθελαν απλώς να την κάνουν. Που δεν «κούμπωναν» με την τάξη. Αυτό συμβαίνει σε όλα τα επαγγέλματα, σε όλες τις υπηρεσίες. Ειδικά σε μια χώρα στην οποία η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών ακόμα απουσιάζει. Αλλά, μεταξύ μας, τι θα λύσει μια αξιολόγηση; Είναι δυνατόν να παρακολουθούνται οι καθηγητές επί μονίμου βάσεως, αν κάνουν σωστά τη δουλειά τους; Ή μήπως η αξιολόγηση θα στείλει κάποιον ή κάποια στο σπίτι του, ή σε άλλη υπηρεσία; Α ναι, θα τον στείλει για επιμόρφωση (γέλια). Καλό είναι να μη δουλευόμαστε όμως μεταξύ μας.

Όταν δεν έχεις την αίσθηση της αποστολής, δεν την έχεις, και δεν κάνεις για αυτήν τη δουλειά. Όταν δεν κατέχεις το αντικείμενο, δεν το κατέχεις, και δεν κάνεις για αυτό το λειτούργημα. Φυσικά μπορείς να κάνεις για κάτι άλλο. Το μόνο εύκολο είναι η αξιολόγηση να αποδειχθεί μια απλή, γραφειοκρατική, ανούσια διαδικασία. Που δεν θα φέρει σχεδόν κανένα αποτέλεσμα. Μακάρι να κάνω λάθος.

για τη συνέχεια AthensVoice