Η μεγάλη ερώτηση για τον Ελληνισμό είναι πού θα κάτσει η «μπίλια» της Τουρκίας

Του Μιχάλη Βουρλιώτη

Βιώνουμε μία σύγκρουση γιγάντων. Η Ρωσία και η Ουκρανία είναι τα δύο μεγαλύτερα σε έκταση ευρωπαϊκά κράτη και το πρώτο και έκτο αντίστοιχα σε πληθυσμό

Κανένα δεν είναι διατεθειμένο να υποχωρήσει από τους αντικειμενικούς του σκοπούς: η μεν Ρωσία από την υπεράσπιση των – προσαρτημένων πλέον – κατακτημένων περιοχών, η δε Ουκρανία από την πλήρη ανακατάληψή τους – μέχρι και αυτής της Κριμαίας. Γι’ αυτό ο Πούτιν κήρυξε μερική επιστράτευση. Μιλάμε πλέον και από την ρωσική πλευρά όχι περί ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, όρου που καθόλου τυχαία είχε επιλεγεί αρχικά από την Ρωσία, αλλά περί πολέμου. Και τον πόλεμο δεν τον πας εσύ, σε πηγαίνει αυτός. Γι’ αυτόν τον λόγο, το παρόν άρθρο διακινδυνεύει την εκτίμηση ότι διανύουμε ήδη το πρώτο έτος του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η Δύση είναι ήδη συνασπισμένη πίσω από την Ουκρανία και μόνο τυπικά δεν βρίσκεται και αυτή σε εμπόλεμη κατάσταση. Οι ΗΠΑ απαιτούν από όλους τους συμμάχους πιστή σύμπλευση και ρήξη κάθε δεσμού με την Ρωσία – και πρώτα απ’ όλα το απαιτούν από την Γερμανία. Ο Nordstream 2 ακυρώθηκε, ο Nordstream 1 καταστράφηκε και το αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο έρχεται άφθονο σε πανάκριβες τιμές από την απέναντι ακτή του Ατλαντικού στην Ευρώπη. Στην ανατολική άκρη της Ευρασίας, η Κίνα παρακολουθεί την κατάσταση με προσοχή και εμφανώς προετοιμάζεται. Ξέρει ότι αν ισοπεδωθεί η Ρωσία από την Αμερική, η ίδια θα αποτελέσει πλέον ευκολότερο αντίπαλο, δεδομένου και του μικρού πυρηνικού της οπλοστασίου.  Έτσι, ο πόλεμος στην Ουκρανία σπρώχνει Ρωσία και Κίνα σε εναγκαλισμό. Αλλά και η Λευκορωσία μόλις συντάχθηκε οριστικά στο πλευρό της Ρωσίας. Τα στρατόπεδα λοιπόν του πολέμου αποκρυσταλλώνονται σιγά σιγά.

Η μεγάλη ερώτηση για τον Ελληνισμό είναι πού θα κάτσει η «μπίλια» της Τουρκίας. Καθόλου τυχαία είναι η πρόσφατη άρση του εμπάργκο όπλων για την Κύπρο από τις ΗΠΑ, μετά από 35 χρόνια. Αποτελεί δείγμα ότι οι ΗΠΑ προετοιμάζονται για το ενδεχόμενο η Τουρκία να διολισθήσει προς το στρατόπεδο της Ρωσίας. Καθόλου τυχαίες και οι πρόσφατες δηλώσεις Αμερικανού στρατιωτικού με υπεύθυνη θέση στην διαχείριση της βάσης στην Αλεξανδρούπολη ότι το λιμάνι αυτό της Θράκης αποτελεί σημαντική παρακαμπτήριο του Βοσπόρου για την Αμερική. Η Τουρκία όμως θα το παίξει πάλι «διπλοπόρτι», όπως έκανε πάντα. Θα ζητήσει – ή ήδη ζητάει – ένα σωρό ανταλλάγματα για να μείνει στο δυτικό στρατόπεδο, σχετιζόμενα κυρίως με το Κουρδιστάν και τον Ελληνισμό. Χρέος της Ελλάδας και της Κύπρου είναι να καταστήσουν σαφές σε όλους ότι η εθνική τους κυριαρχία και τα κυριαρχικά τους δικαιώματα είναι αδιαπραγμάτευτα, να στηρίξουν τους Έλληνες κρυπτοχριστιανούς της Μικράς Ασίας στην ελεύθερη έκφραση της γλωσσικής, θρησκευτικής και πολιτισμικής τους ταυτότητας, να αξιοποιήσουν διμερείς συμμαχίες όπως αυτήν της Ελλάδας με την Γαλλία για να μεγαλώσουν την επικράτειά τους με επέκταση των χωρικών υδάτων στα δώδεκα ναυτικά μίλια και να στρώσουν τον δρόμο για την απρόσκοπτη εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου του Ελληνισμού.

Συγκεκριμένα, οφείλει ο Ελληνισμός να εκμεταλλευτεί τα μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου που είναι τόσο ευνοϊκά εντοπισμένα σε περιοχές της ελλαδικής και κυπριακής ΑΟΖ πέραν των ορίων των περιοχών που παράνομα διεκδικεί η Τουρκία ως δικές της, δηλαδή νοτιοδυτικά της Κρήτης και στα νότια όρια της κυπριακής ΑΟΖ με την αιγυπτιακή και την ισραηλινή. Η εκμετάλλευση αυτή, που πρέπει να συνοδευτεί από την υλοποίηση του αγωγού EastMed και την οριοθέτηση συγκοινωνούντων ΑΟΖ των δύο κρατικών οντοτήτων του Ελληνισμού, θα καταστήσει τον Ελληνισμό κρισιμότατο κόμβο της γεωστρατηγικής αρχιτεκτονικής της Ευρώπης και της Εγγύς Ανατολής, δεδομένης και της δυτικής ανάγκης για πλήρη ενεργειακή αποσύζευξη από την Ρωσία, αφού θα παρέχει στην ευρωπαϊκή αγορά ασφαλή ροή φυσικού αερίου προερχόμενου από σύμμαχα κράτη-μέλη της ΕΕ. Ταυτόχρονα, μπορεί να δημιουργήσει χιλιάδες θέσεις υψηλά εξειδικευμένης εργασίας και προστιθέμενη αξία στο ενεργειακό προϊόν, εφόσον συνοδευτεί από την δημιουργία σταθμών υγροποίησης του εξορυσσόμενου φυσικού αερίου σε ελλαδικό (π.χ. Κρήτη) και κυπριακό έδαφος. Έτσι θα αντιστραφεί εν μέρει και η φυγή εξαιρετικών Ελλήνων επιστημόνων προς το εξωτερικό, αφού θα δημιουργηθούν προοπτικές για την απασχόλησή τους σε θέσεις ευθύνης στα προαναφερθέντα ενεργειακά έργα. Ως Έλληνες πολίτες, οφείλουμε να απαιτήσουμε από το πολιτικό σύστημα να δρομολογήσει τις προαναφερθείσες ενέργειες και να στηρίξουμε τις πολιτικές δυνάμεις εκείνες που με λόγια και κυρίως με έργα υπερασπίζονται κατά προτεραιότητα τα δίκαια και τα συμφέροντα του Ελληνισμού. Και να εγκρίνουμε την ενεργό συμμετοχή Ελλάδας και Κύπρου σε υπό διαμόρφωση διεθνείς συμμαχίες στο πλαίσιο της παρούσας διεθνούς εμπόλεμης κατάστασης μόνο εάν αυτή υπηρετεί στο ακέραιο αυτά τα συμφέροντα.