Προς τιμή του Εθνικοαπλευθερωτικού αγώνα το πανό και οι πολλές Ελληνικές σημαίες στην κερκίδα των οργανωμένων του Απόλλωνα. Στην είσοδο των ομάδων έντυσαν το πέταλο με τα γαλανόλευκα χρώματα, γύρω από το πανό όπου γράφει…

“Η θυσία της ΕΟΚΑ δεν ξεχνιέται, η Ελευθερία με αγώνα κατακτιέται”

Μάλιστα στην είσοδο των ομάδων στον αγωνιστικό χώρο έγινε η ανάκρουση του εθνικού ύμνου.

1.ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΣΤΟ ΚΑΤΑΣΙΕΙΜΩΝΟΝ

Και στη μνήμη η δύσκολη ζωή των ανταρτών εκείνους τους κρύους χειμώνες των δασών μας.
Ήταν πολλή κρυάδα γιε μου.Ο ι πως είμαστεν αμάθητοι μα στα χωρκά μας ήτουν νάβρεις έναν στιάδιν, έναν σπήλιον να συβράσεις να μαντηστεις να ποκαματήσεις.
Τότες που πηά εις του μάστρου μου του Λυκούργου άμαν εκαταζητήθηκαμεν οι θκυο με τους πολύγραφους ήτουν η μάνα του Σειμώνα.Εσιόνιζεν.Άσσιημον τζιαιρον ήβρετε νάφκήτε στα βουνά αντάρτες ρε κοπέλλια.
Επολοήθηκα λαλώ του .Μάστρε έχω το να πεθανω που το πολλήν το σιόνιν μα εγιω στην Ομορφίτα ζωντανός εν ημπεννω ξανά.
Χρόνους παστα βουνά.Κρυάδες μες το πάος.Σουππίν λουμίν μιαν νύχταν πόξυλοι εκτυπήσαμεν μιαν πόρταν τελευταίαν νου χωρκού δικού μας .Εκράννοιξεν ο γέρος.Εκατάλαβεν τον μάστρον.Εξαναβοήθησεν μας τον προηγούμενον σειμώναν.Ελάτε μέσα παιθκιά μου .Έβαλεν ξύλα να δρατσιάσει το λαμπρον μες τη νησκιάν.Ερέξαμεν κοντα τζιαι οι πέντε.Εβρασεν νερόν ο γέρος ο Πελοπίδας.Εκαμεν τσια ίν σπατσιάν, σακομηλιάν ,εφκαλεν ποξαμάθκια, χαλλόυμιν.
Εμείς εγλαρώσαμεν κοντα στη βράστην της νησκιάς
Έχω ρούχα του γιου μου πον εις την Αστράλιαν.Να αλλάξουν τουλάιστον οι μιτσιοι.
Ο μάστρος εκαθετουν εις το τραπέζιν σύννους .Να ππέσουν νάκκον οι μιτσιοι Τρια μερόνυχτα παρπατούμεν για να τους φύουμεν.Εγώ εννα μείνω σκοπός.
Καλο το γιο μου μάστρε Λυκούργο.
Έγυρα μες το πάλωμαν τζιαι το πέφτζιν.Ώρες εν ένωθα τα ποθκια μου.Επόνουν τη μέσην μου.Που τες φατσιες του Σιεμεττή ,του Μπάρλοου.
Χαράματα ακούαν τα νέα ο μάστρος τζι ο παππούς.
Πόξω έβρεσιεν.Το χωρκόν ήταν έξω του κλοιού ερευνών.Δίπλα που το σπίτιν είσιεν ποταμόν κατακοφτον εφτα μίλια .
Χρόνους να τον περπατήσει αθρωπος σιειμώναν.Ώραν περιστασην λαλεί ο θκειός μας ο Πελοπίδας ο Στιαθκιας εννα σας ηφκάλω εγιώ .Εσιει σπήλιον βαθκιά κάτω.Ήξερεν τον ο τζύρης μου τζιαι βρίσκω τον να σας χώσω.
Ορφανέψαμεν τζιαι στο βουνόν.Εζησαμεν δύσκολά διχα τον μάστρον μας μα εν επκιαστηκαμεν ως το Μάρτην του πενήντα εννιά πουρτεν η διάταγή να κατεβούμεν που το βουνόν.Τρίτην ημέραν λαλώ της μάνας μου.Εν να πα τζιαι νάρτω.Επκια τη μοτόραν τ αρφού μου.Εφκαιννα ούλλον βουνά.Δείλις επεζεψα πόξω που του γέρου του Πελοπίδα.Έκοφκεν ξύλα.Ελούθειν των δαρκων άμαν με είδεν.Εχάσαμεν τον μάστρον μας λάλει μου.Άψεν τη νησκιαν.Ούλλη νύχτα εμιλούσαμεν γ ια τους σιειμώνες μας τζιαι την ελευθερίαν μας.Κατά τα ξηφώθκια έπεσα εις τη μονήν μου την παλιαν.
Την άλλην ημέραν το δείλις ήρτα με τη μοτόραν στο χωρκόν.Τζιαι που τότες εν έφυα.Ούτ εγύρεψα αξίωμαν ή θέσην.Χαλάλιν οι κόποι τζι οι κρυάδες της πατρίδας.

2.ΤΡΟΦΟΔΟΤΗΣ ΑΝΤΑΡΤΩΝ ΕΙΣ ΔΑΣΟΣ ΠΑΦΟΥ
Σουππιν λουμιν.Βρεμενος ώρες ολοκληρες φορτμωμενος τα φαγιά των κοπελλιων.Ηταν ο τζιαιρός που πκιααν τον Παλληκαριδην.Υστερις τον Ραφτην τζιαι τους άλλους.Εμειναν κατοπινα πολλά λλίοι στα βουνά ανταρτες.Τα στενιωτικα.Επρεπεν κάποιος να τους πάρει φαιν ούλλη νύχτα ούλλον δάσος.Το δάσος κατά τον Αηην Μερκουρην λλιοι το ξεραν μα εμείς αναγιωθημαν βοσσιοι ..Έπρεπε να πάω.Βουνα εφκαιννα βουνά εκατεβεννα.Εβαλα τα δυνατά μου ν αθθυμηθω τις στρατες του παππού μου πουταν το περίτου απατητες.Γωνιες των κρεμμων άκριες των παγιθκιων.Γεροσπηλιοι παλλιοι.Εβαλα την Παναγιαν όμπρος, τον Αην Μερκουρην τον καλόν.Οι βουρκες καταρχάς εβαρουσαν που τα νερά.Εμπεηκα μέσσε ποταμούς ωστη μεσην βόλλες πολλές.Λυχναφης εφτάσα στη ρίζα της ανηφορας.Δασος απατητον..Θεε μου λαλώ να μεν έχασα τη στράτα.Εκαμα τρεις φορές τον κουκκουφκιαον.Υστερις εφώναζα Σαββη.Ενεφαναν σε κανέναν καρτον.Αγρωνισαν με που τό σουλουππιν.Λαλουν μου θκειε ήνταλως τα καταφέρες .Οι τοποι εν γεμάτοι Εγγλεζους.Λαλω τους .Εν τωρινοι γιε μου.Εγιω κρατώ τες θστρατες των προπαππων μου που φτασαν την Τουρτζιαν.Αψαν λαμπρον εις το λημεριν να βράσω.Ειχαν μέρες να φαν .Εφιλησαν τα σιέρκα μου.Εδακρυσα.Ειδα τους λεφτους, λυερους, πονηζαμενους σαν τους ασκηταες.Εφκεησαν μιτσιοί.Τρια γρονια στα βουνά.Ητουν αδρωποι πκιον.Που ννα σιει κλεφτες στα βουνά εννα φύουν οι Αλυσοι ελάλεν μας ο Παππούς μου. Ο ι να σύρνεις πίσω.Ο ,τι μονοπατιν σουμαθα βουρκατορας να τους τα ιζεις.Εννα χρειαστείς.Υστερις έμαθα το εξηντα πέντε πως μες τα χαρχια έγραφα μας τροφοδοτες.Κατι έξερεν ο γέρος.

3.ΕΘΕΛΑ ΑΛΛΟΝ ΠΑΡΑΣΗΜΟΝ….
Μεσάνυχτα .Ξημερώνει πρώτη τ Απρίλη.Ούτε που εκαταλάβαμεν σε ήντα αγώναν εμπαίναμεν.Αθθυμούμε έβαλα τον σταυρόν μου πρίν να φορτωθώ την πόμπαν που ταν να την πάρω ούλλον χωράφκια.Εσού ξέρεις τα μονοπάθκια τα παραδρόμια.Θκιαβάζεις το δάσος τα χωράφκια ούλλα της Λαόνας. Έτσι μου είπεν ο μάστρος.
Γέννημαν του τριάντα οκτώ ήμουν εις το Γυμνάσιον Πόλεως Χρυσοχούς άμαν άρκεψαν οι ωραιόττεροι τζιαι οι δυσκολλόττεροι καρτσιλαμάες της ζωής μου.
Εδούλεψα με πολλούς.Με τα κοπέλλια του Νιοχώρκου τους τρεις που πεθάναν σε τζείνην την ενέδραν με το κοντόν το σύρμαν.
Έκλαψα τους.Έφυα που κοντά τους άμαν εσκοτώσαν τον Λισανήν το ζαφτιέν με το νάμιν .Εβασάνισεν πολλά τον Παλληκαρίδην.
Ήρταν οι Εγγλέζοι έσσω τζιαι εγυρέψαν με.Είσιεν με αλόπως δηλωμένον ο Λισανής πως τους εβοήθουν.Η αρφή μου αρνήστειν ετραππήδησα πίσω που το ανώιν.Τζείνον ήταν.Έφυα για τη ΛέμεσόνΕλάλουν το παρατσούκλιν μας για επίθετον Ταυτότηταν εν είχαμεν .Που να μας έβρουν βοσκούς εις τον Ακάμαν.
Στη Λεμεσόν επαράλαβεν με ο καλαδερφός μου ο Νεοκλής.Εξαναορκίστηκα.Εδούλεψα που το πενηντα εφτά με τον Αντρέαν που το Προδρόμιν.Όστι τζιαι συλλάβαν τον συπτωματικά στο αθρωπομάζωμαν του πενήντα οκτώ Έμεινά μόνος μου με την κρύπτην .Τζιαι τις θκυο βαλίτσες για τις μεταφορές όπλων.Τά άλλα ξέρεις τα.Που βοσκαρέτιν καταζητούμενος.Που μαθητής δολιοφθορέας.Που θερμαστής αντάρτης.
Εφάαν τη Λεμεσόν να με έβρουν Μα έγλεπεν με η Αγία Αννα.Ο Άης Νικόλας τ Ακάμα .Ο Άης Κόνωνας.Τζιαι οι Δρουσιώτες.Η γεννιά του Πελλογιαννου οι γιαγιάες μου ο θκειος μου ο Αριστος ο Ήφαιστος.η στιασια του σπιθκιου της Νίκης.Βάλλλεις τα με τους αδρώπους της Λαόνας.Ήταν τζιαι η γιαγιά η Κυριακου ούλλον εγονάταν τζιαι επροσευχετούν για λλέου μου.
Εις το βουνόν έναν όνομαν είχα .Πέλπης.
Μόνον μιαν φοράν είπεν ο μάστρος μουΞέρω είσαι ο
μιτσης της οδού Ευριπίδου Σσίλιοι κοτσινοσκούφηες τζιαι σου άφαντος.Πριν νάρτουν εσού έφευκες.
Οοι μάστρε.Έτο μόνον πόμπες έκαμνα για δολιοφθορες……
Αγάπαν με.Έδωκέν μου τον γηλλιον του ήρωα Δημήτρη Χαραλάμπους να τον φορώ τις νύχτες που αλλάσαμεν κρύπτες.
Μυρίζει τίποτε ρε Πέλπη…Αρώταν με
Ελευθερόν αέρα μάστρε επολοούμουν
Εβασανίστεις ρε τρεις μήνες σπιτιν του σπιθκιου.
Εθκιάβαζα μάστρε τζιαι έλπιζα .Ελάλουν.Πέρκει μας αξιώσει ο Θεός τζιαι γλυτώσουμεν ως του χρόνου πουννα πάμεν εις την Μάναν μας.Εθκιάβαζα τζιαι επροσεύχουμουν.Εγλύτωσεν με πολλές φορές ο Θεός………
Άμαν εκατεβήκαμεν που το βουνόν αρώστησα έχαννα βάρος.Ήτουν τα βάσανα.Επαρηόραν με μόνον η μουσική.Είσιεν έναν τζουποξ πόξω που το Φωτο Μάτικ.Έβαλλά τραούθκια.Πάντα τελευταίον.Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ.
Ακουά το .Έκλαια τζιαι επήαιννα στην καμαρουα μου τζιαι εθκιάβαζα.Έμεινεν μου συνήθεια που το βουνόν.Η Ζωή του Χριστου του Τζιοβάνι Παπίνι.Αθθύμιον που τα βουνά.Που το αντάρτικον.
Στο χρόνον έγισνεν το κορμίν που τες κακουχίες τους κατατρεγμούς.
Λείπουν μου όμως.Τα κοπέλλια.Η μάνα μας .Το όνειρον.
Εκάμαμεν το καθήκον μας γιε μου.
Τζιαι τους τροφοδότες μας εν τους εξήασα.Επάεννα τζιαι θώρουν τους.Με τη μοτόραν εις το χωρκον.Ο γέρος ο λεβέντης άμαν εμπάινα του Καφενέ.Εφώναζεν .Καλώς τον γιον μου .Καλως ήρταν οι αντάρτες μας.Καλως τους αδρώπους του Ακάμα.Αγκάλιαζεν με τζιαι εκλέαμεν.
Έθελά άλλον παράσημον;
Πάντα εφίλουν το σιέριν του.Επείναν για να τρώμεν εμείς.
Έκαμνεν μου το τρσπέζιν.Άρεσκεν του να του τραουδώ τη φωνήν τ Ακάμα.Ετραούδουν του τζιαι τον Λέναν.
Ελάλεν ευτύς.Έρεξεν πόσσω μας.Έφαεν το ψουμίν μας.Τζι ο Δράκος γιε μου.Ο Λύκούργος.
Έππεσεν εις τη μονήν μου μιαν νύχταν εις το σώσπιτον.
Είπαν τζειντην νύχταν πως εννάρτει το Παφιτούιν των εκρήξεων.Άμαν εφκαίναμεν το μονοπάτιν τζιαι είπες μου.Στάθου θκειε να κρολοηθούμεν.Είπα που μέσα μου.Γι αυτόν εγένετουν άφαντος.Εν του δάσους τούτος ,εν άγρινόν νούσιμον……
Έτσι ελάλεν ο δεύτερος μου τζιύρης.Μακρυγιάννην τον ελαλούσαν εις την Οργάνωσην.Με τη βράκαν του λεβέντης…..

4.Α η ελευθερία μεάλη η χάρη της θκειε …
Πρωτοχρονιαν του πενηντα εννια ετρεξεν ο τσίγκος του κρησφυγέτου.Βροσιές πολλές .Ο ομαδάρχης είπεν να τα συνάξουμεν ουλλα τζιαι ναπαμεν ούλλον μονοπάτίν εις το στιά ιν του Ζαχαρία.
Μιαν ώρα περπατημαν μες τες βροσιες εφτάσαμεν.Η νησκιά του εφκαλλεν καπνον.Εν μέσα ο θκειος μας είπεν χαμογελώντας ο μάστρος .Εσφύρισεν συθθηματικα .Επολοήθειν ο γεροντας αιπώλος.Καλώς τα παιθκιά μου.Αννοιξεν μιαν βαρετην πόρταν που εισιεν .Συρτε κοντά στο λαμπρον ειπεν με τρόπον πάτρικον.Εσυβρασαμεν.Εσασεν χαλλούμιν τζιαι ψουμιν των Γεννων τζιαι εφάαμεν τζιαι κάτι παξιμάθκια .Ηπιαμεν τζιαι που θκυο ζιβάνες .Εσταθην νάκκον η καρκιαν μας.
Εκλεισαν θκυο γρόνια ρε παλληκάριν λαλει του μάστρου μας ο παππους ο Ζαχαρίας.’Ηρτες μιτσης τζιαι εγένεις αρματωλός αδρωπος.
Εν μεάλον σκολείον το βουνον θκειε επολοήθειν ο δραπέτης, ο ομαδάρχης μας.
Τζιαι μεάλη ελευθερία γιε μου γι αυτον τ αγάπησα που μιτσης.
Α η ελευθερία μεάλη η χάρη της θκειε .Δεκατέσσερεις μέρες εβασάνιεν με στη Ομορφίταν ο ξαθθός.Αμαν με πήραν σακκατεμένον εις την Π’υλαν ειπα εννα φύω τζιαι ας πεθάνω στα βουνά.Αξίωσεν με η Παναγία τζιαι εδραπέτεψα τζιαι εφκήκα κοντα σας ελευτερος.
Ο παππους ήτουν σκεφτικος.Εκοντεψεν ο τζιαιρος να κατεβητε στους τόπους σας. μαν ηξέρω αν εν για καλόν.Νάρκεστε δαπάνω στα δύσκολα.
Υστερις έμαθα πως ο μάστρος μιαν την άλλην επήεννεν τζιαι εβρισκεν τον αμμαν εκατεβήκαμεν οι αντάρτες εις τον Άην Γιάννην της Χώρας .
Το εξηντα δύο έφυεν για την Νοτιον Αφρικήν.Ηταν η παρατζιελλια του παππού του Ζαχαρία ειπαν μου.
Γράφω για την Ελευθερίαν αφού εκροστηκα τη συμβουλήν του Δάσκαλος τζιαι μαστρου μας Στέλιος Παπαντωνίου .Ο Θεός να το ησσσιεπει που κρασί την πρώτη πολεμιστραν της αληθειας τζιαι του γαμπρού φωτός του πρωτινου της Κύπρου μας της πολλαγαπημενης.

5.ΑΝΤΑΡΤΙΚΟΣ ΣΥΡΤΟΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΓΑΜΟΝ ΤΟ ΕΞΗΝΤΑ ΕΝΑΝ

Συρτος στον γάμο .Έτσι μαθαμεν τον χρόνο εις την Παφον.Τζιαι τους καρτζιλαμαες βλεποντας τους παλαιους με τες βρακες.

Μα τζιαι σε έναν γάμο το εξηντα εναν που χορεψαν θκυο ανταρτες που κάμαν τζιαι φυλακην τζιαι Πλατρες,

Ομορφιταν.Εχορευκαν νουσιμα αδρωπινα.Ο ένας ο ψηλοττερος
εκουτσενεν αλαφρια. Ελεαν πως του τοσπασεν με το σφυρί ο Σε ιβορυ άμαν τουπεν εν ήξερε τίποτε μα τζιαι ναξερα ούτε λέξη εν σου λαλώ παλιαθρωπε.
Έσυρεν τον μες τα σιόνια.
Στο τσιατισμαν είπαν κάτι όμορφα της αγάπης της λευτεριας μα τουν τζιαι πονεμενα.Χαρμολυπη…
Έτσι τοχαμεν να μαθαίνουμε χορον αδρωπινα τζιαι να χορεύκουμεν με σεβος.Τζιαι στην τραούθκιαν οι λέξεις ναν αληθινές σαν τες πέτρες που φιλιαζαν πας τες δομες….που περπατάνε ο Μάρκος Δράκος ο πρωτανταρτης…
6.Ένας βοσκός ήμουν μα ο αγώνας ήτουν μίαλον σκολείον.Τροφοδοτης.Ανταρτης.Καταδικος….
Τους σκέφτουμαι όταν είμαι μανηχος μου.Με τις αλατζιες τους ,τα φωτεινά τους πρόσωπα,το παράδειγμα τους.Εστραφηκαν εις το χωρκόν τους τσακκισμενοι των βασανων.Την άλλην ημέρα ελαμνησαν με το κουπα ιν του θκειου τους.Την νύχτα εππέσαν μητα του στο στι α ιν αφού είπαν πολλά για τους αγώνες, τες κρυαδες,τον Μαρκον πουτουν λεβεντης ποξαρκης.
Έτσι πόξω κάτω που τον ουρανό είπαν το Πατερ ημων που εζήσαν τζιαι οι θκυο.
Ύστερα ο μιτσής εις τον ύπνον του.Δοξασοι ο Θεός.Ευκαριστω σου Πάνα ι α μου.Αντεξα…Υστερις εσιωπαν.
Ξανά επαραμιλαν.Ενντον αφησαν να τελειώσει τον υμνον.Τον υμνον εις την Ελευθερίαν.Μα γιατί;
Ήντα με ακτυπας.Θελω να προκοψω.Μα τα ριάλια σου εν τα θέλω.Ακτυπα.Η προκοπη μια ένει.Ακτυπα…Ελευθερια….
Το πρωί εξύπνησεν δυνατός εκαλαρεν το κοπα ιν…
Ως τωρά γλεπει το κοπα ουιν του.Τζιαι τραουδα.Αγαπησαν την που καρκιάς αν μα τζιαι χαρηκα την.Αμαν τον αρωτουν τα αγγονια.Ρε παππού αφού περνάς κομα καλά με τη γιαγιά πολοατε.
Την άλλην μου αγαπην παιθκιά μου την Ελευθερίαν …
Μα ποία εν τούτη ρε παππού.
Εν η ρίζα του ρωμε ι κου.Η μάνα του φιλοτιμου της Κύπρου .Η αγαπημένη των κοπελλιων.
Τζιαι τρεχουν τα μάθκια του.
Ένας βοσκός ήμουν μα ο αγώνας ήτουν μίαλον σκολείον.Τροφοδοτης.Ανταρτης.Καταδικος υστερις που την Ομορφιταν.Τες ωραιοττερες μου προσευχες έκαμα τες μες το τζιελλιν μου.Εβραζεν η καρκιάν μου….
7..Ό,τι τζιαι να γενεί ρε Φειδιππίδη τροφοδότη..
να μεν χαμνήσεις την Εκκλησιάν μας ,τον Χριστόν τζιαι την Μάναν μας….
Ακούεις γιούλι μου με ήντα αδρώπους εσυνομπλάστηκα.Ο Στυλλής τ αδέρφιν μου ελάλεν μου .Ό,τι τζιαι να γενεί ρε Φειδιππίδη
να μεν χαμνήσεις την Εκκλησιάν μας ,τον Χριστόν τζιαι την Μάναν μας.Εμείς μπορεί να φύουμεν.Εσου εν να ζήσεις.Να προσέχεις που την προδοσίαν.Τζιαι να προσευχεσε ρε στους δύσκολούς τζιαιρούς αν κόψεις μόνος σου.
Έντάξει μάστρε είπουν του.
Τζιαι να προσέχεις εις το δάσος Φειδιππίδη.Να σύρνεις πιπέριν πριν να μπεις του χωρκού Αμάν παέννεις έσσο να φκάλλεις τα στιβάλλια .Να μεν έβρουν παθκιές να σε γυρέψουν εις τα ττέλια
Ότι πεις μάστρε.
Άτε στο καλόν…Σιέρετα μου τους ούλους.Σε θκυο μέρες επαίξαν τον.Μεάλα βάσανα του κάμαν τζι ας ήτουν τραυματίας.
Κάθε νύχτα μιλώ του.Κραω μάστρε κόμα .Δειχνε μου όμως τη στράταν τζιαι εκουράστηκά.Σιερέτα μου τζιαι τον Γληόρην μας τζιαι πε του ο μιτσης ο τροφοδότης κάθε μέρα αθθυμάτε σε.Επίσκασεν σε πολλά….
Ήτουν 28 του Μάρτη πο φυεν εις τα ουράνια.
Σαν σήμερα γιούλη μου.

Α ρε Στυλλή μου των μετάλων βασιλέα τζιαι της προκοπής αέρφιν μου.Έφυες ανωρίς τζι ορφάνεψα τζιαι ποιον ν ακούσω να κρωστώ παρατζιελιάν να γράψω μες τα φυλλοκάρκια μου εγιω ο ορφανεμένος.Είχα σας για ποκούμπιν μου Μαστόρους τζιαι το φως μου…

Με σύνθημα “Όλοι μαζί για το παιδί”, ο Αρμενικός Κυανούς Σταυρός, διοργανώνει και φέτος για 27η συνεχή χρονιά το Bazaar ΑΓΑΠΗΣ, την Κυριακή, 6 Απριλίου 2025, στο ξενοδοχείο Intercontinental (Λεωφ. Ανδρέα Συγγρού 89-93, Αθήνα) από τις 11:00 π.μ. – 5:00 μ.μ.

Στα 27 χρόνια της πορείας του, το Bazaar ΑΓΑΠΗΣ του Α.Κ.Σ. καθιερώθηκε σε θεσμό, όπου παρουσιάζεται η αρμενική γαστρονομική παράδοση.

Οι επισκέπτες του Bazaar έχουν την ευκαιρία να προμηθευτούν πρωτότυπες κατασκευές, δώρα για μικρούς και μεγάλους, εδέσματα από την αρμενική παράδοση που δημιούργησαν οι εθελόντριες του Σωματείου μας, με πολύ αγάπη, φροντίδα και μεράκι.

Μικροί και μεγάλοι, θα μπορέσουν να κάνουν τις αγορές τους σε προσιτές τιμές και με την πράξη τους αυτή να χαρίσουν χαμόγελα, καθώς τα έσοδα του Bazaar διατίθενται στα φιλανθρωπικά προγράμματα του Α.Κ.Σ. για την πραγματοποίηση των κοινωνικών και εκπαιδευτικών σκοπών του σωματείου, με επίκεντρο το παιδί. Με τον τρόπο αυτό θα συμβάλετε ενεργά στην προσπάθεια που καταβάλει το Σωματείο μας, να στηρίζει κάθε παιδί που βρίσκεται σε ανάγκη.

Ο Α.Κ.Σ. είναι ένα γυναικείο φιλανθρωπικό σωματείο με έντονο το αίσθημα του εθελοντισμού και της αλληλεγγύης. Ιδρύθηκε το 1924 και από τότε συνεχίζει άοκνα το κοινωνικό του έργο.

«Σας περιμένουμε όλους, ώστε και φέτος, να σταθούμε δίπλα σε όσους χρειάζονται την
έμπρακτη βοήθεια και υποστήριξή μας», αναφέρει σε κάλεσμά του ο Αρμενικός Κυανός Σταυρός.