Ακολουθήστε μας

Ιστορία - Πολιτισμός

Από τα ορεινά της Αργυρούπολης του Πόντου στο Έπος του 1940: Ο άθλος του Χρήστου Ραμπίδη

Δημοσιεύτηκε στις

Πολλές είναι οι μαρτυρίες για τη συμμετοχή των Ποντίων στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του 1940-41. Πρόσφυγες που προσπαθούσαν να ξαναστήσουν τη ζωή τους μετά τη Γενοκτονία και την Ανταλλαγή, αρκετοί μπαρουτοκαπνισμένοι στο αντάρτικο του Πόντου, άφησαν τα σπίτια τους στη βόρεια κυρίως Ελλάδα και κατευθύνθηκαν στο μέτωπο, στα βουνά της Αλβανίας.

Ένας από αυτούς ο Χρήστος Ραμπίδης, ο οποίος γεννήθηκε στο Λερί, κεφαλοχώρι της Χαλδίας με δώδεκα οικισμούς, ανατολικά της Αργυρούπολης. Στην Ελλάδα ήρθε σε ηλικία 6 ετών, με την Ανταλλαγή.

Μόλις ξέσπασε ο πόλεμος του 1940, όπως έλεγε χρόνια αργότερα στον γιο του Μιχάλη, τοποθετήθηκε ως υπασπιστής στον διοικητή του τάγματος, μιας και είχε κάποιες γραμματικές γνώσεις.

Ο Μιχάλης Ραμπίδης περιγράφει στο pontosnews.gr τον πολεμικό άθλο του πατέρα του:

«Ένα βράδυ, Οκτώβρης του 1940 ήταν, πήρε εντολή να μεταφέρει απόρρητη γραπτή απόφαση πολεμικού σχεδιασμού στο λόχο απέναντι· το τάγμα και ο λόχος χωρίζονταν από τον Αώο. Θεοσκότεινη βραδιά, τα θολά νερά του ποταμού ξεχείλιζαν, μαζί τους κατρακυλούσαν ορμητικά και επικίνδυνα αδέσποτοι κορμοί δέντρων και βράχια, καθιστώντας τον απροσπέλαστο.

»Παντελώς άσχετος με το κολύμπι, καθόλου εξοικειωμένος με το υγρό στοιχείο της φύσης, ο φαντάρος του αλβανικού μετώπου έβαλε στον κόρφο του κάτω από το χιτώνιο τη γραπτή απόφαση, σέλωσε το άλογο και καβάλησε, έκανε το σταυρό του και όρμησε να διασχίσει το θυμωμένο ποτάμι.

»Ένα σώμα αναβάτης και άλογο, έξω από το νερό να μένουν πολλές φορές μόνο τα κεφάλια τους για τις  ανάσες ζωής, με άλματα του αλόγου πολλαπλών κατευθύνσεων, μπρος-πίσω-πλάγια, ξεπερνώντας τα πολλά φυσικά εμπόδια και διαγράφοντας μια τεθλασμένη διαδρομή, πέρασαν απέναντι, εισπράττοντας την έκπληξη και το θαυμασμό του λοχαγού».

ΠΗΓΗ: pontosnews.gr

Είναι ο άγνωστος Χ, αλλά φυσικό πρόσωπο που βοηθάει στην παραγωγή ειδήσεων στο Geopolitico.gr, αλλά και τη δημιουργία βίντεο στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν ως ανθρώπινο αλγόριθμο λόγω του όγκου των δεδομένων και πληροφοριών που αφομοιώνει καθημερινώς. Είναι καταδρομέας με ειδικότητα Χειριστή Ασυρμάτων Μέσων.

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Εξήντα γενιές διατήρησαν το Θεοβάδιστο Όρος Σινά αλώβητο και η δική μας βρίσκεται στα πρόθυρα να το χάσει… Πηγή:

Για όσους είχαν την ευλογία να επισκεφθούν την Αγία Αικατερίνη, δεν χρειάζεται να περιγράψουμε το δέος και τη συγκίνηση που προκαλεί ο τόπος αλλά και το γεγονός ότι εκεί επέζησε ο Ελληνισμός μέχρι και σήμερα για παραπάνω από 1500 χρόνια. Δεκαπέντε αιώνες αδιάληπτης παρουσίας και λειτουργικής ζωής. Εξήντα γενιές λοιπόν χτυπάνε  στη Μονή τα σήμαντρα της Ορθοδοξίας. 

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Τα προβλήματα με τη Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά δεν είναι σημερινά. Η υπόθεση εκδικάζεται για παραπάνω από μια δεκαετία, με ότι αυτό συνεπάγεται σε κόστος στις περιορισμένες δυνατότητες της Μονής αλλά κυρίως σε φόρτιση πέραν των μοναχικών καθηκόντων των πατέρων και δη του Αρχιεπισκόπου Σινά Δαμιανού ο οποίος διανύει το 91ο έτος της ηλικίας του.
Για όσους είχαν την ευλογία να επισκεφθούν την Αγία Αικατερίνη, δεν χρειάζεται να περιγράψουμε το δέος και τη συγκίνηση που προκαλεί ο τόπος αλλά και το γεγονός ότι εκεί επέζησε ο Ελληνισμός μέχρι και σήμερα για παραπάνω από 1500 χρόνια. Δεκαπέντε αιώνες αδιάληπτης παρουσίας και λειτουργικής ζωής. Εξήντα γενιές λοιπόν χτυπάνε  στη Μονή τα σήμαντρα της Ορθοδοξίας.
Ο Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ, Δαμιανός στην Αμπέτειο Σχολή στο Κάιρο
Εν έτει 2025 όμως, μπαίνει ένα μεγάλο ερωτηματικό στην παρουσία μας εκεί… Και αυτό από μόνο του οφείλει να μας βάζει σε σκέψεις, να παρακινήσει σε εσωστρεφή αναζήτηση των λόγων για τους οποίους μπορεί η Θεία Δικαιοσύνη να επιτρέπει μια τέτοια εξέλιξη. Ακόμη κι αν -προς στιγμήν- έχει αίσιο τέλος το όλο πρόβλημα, διότι η μακροθυμία του Θεού δίνει πάντοτε παρατάσεις… Ακόμη και έτσι, ο κίνδυνος που διατρέχει η Μονή πρέπει να μας αφυπνίσει.
Το ζήτημα είναι βαθύτατα πνευματικό. Έχει τις ρίζες του στην γενική απαξίωση των ιερών και των οσίων του γένους μας. Την απώλεια της σύνδεσης του νεοέλληνα με το παρελθόν του… Την Ιερά Παράδοση, τα καθήκοντά του έναντι του Θεού αλλά και των προγόνων του, που με πολλές θυσίες παρέδωσαν ότι αναξίως κατέχουμε. Εξήντα γενιές λοιπόν διατήρησαν το Θεοβάδιστο Όρος Σινά αλώβητο και η δική μας… βρίσκεται στα πρόθυρα να το χάσει; «Τις πταίει» λοιπόν;
Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης Θεοβαδίστου Όρους Σινά
Δεν αποτελεί ένα θαύμα από μόνο του ότι τα μέρη όπου περπάτησε ο Προφήτης Μωυσής, εκεί όπου εκτυλίχθηκαν τα κοσμοσωτήρια γεγονότα της Παλαιά Διαθήκης, παρέμειναν σε Ελληνορθόδοξα χέρια για 15 αιώνες; Γιατί λοιπόν σήμερα αυτό το θαύμα φαίνεται να παύει; Αυτό το ερώτημα δεν αρκεί για να μας συγκλονίσει; Να μας βγάλει από τα παραπλανητικά σκοτάδια της καθημερινότητάς μας;
Μήπως Αυτός που μας χάρισε τα Πανάγια Προσκυνήματα, κρίνει ότι έχουμε χάσει τις προϋποθέσεις εκείνες που επιβάλλονται για να παραμείνουν στα χέρια μας; Το ποιές είναι αυτές το γνωρίζει Εκείνος αλλά και εμείς οφείλουμε τουλάχιστον να αναρωτηθούμε και συνάμα να τις αναζητήσουμε.
Το εύκολο είναι να μοιράζουμε κατηγορίες έναντι των πολιτικών ηγεσιών που, είτε αδιαφορούν, είτε αδυνατούν λόγω της ανικανότητά τους, να προστατέψουν την ελληνορθόδοξη χριστιανοσύνη της Μαριούπολης, της Συρίας, της Βορείου Ηπείρου, της Κωνσταντινουπόλεως και εσχάτως του Σινά. Αλλά εν τοιαύτη περιπτώσει, ξεχνάμε το Νόμο ο οποίος λέει ότι «θα σας δώσω άρχοντες σύμφωνα με τις καρδιές σας». Επομένως η ρίζα του προβλήματος δεν είναι οι ηγεσίες.
Η ρίζα έγκειται στο γεγονός ότι σύμπασα η στρατευομένη Εκκλησία νοσεί. Η ρίζα βρίσκεται μέσα στον καθένα Ορθόδοξο Χριστιανό. Σε κλήρο και λαό. Γιατί εάν χάσουμε τα Πανάγια Προσκυνήματα, φέρουμε μερίδιο ευθύνης όλοι μας. Το πόσο αναλογεί στον καθένα μας ο Κύριος θα το κρίνει. Η θλιβερή διαπίστωση είναι ότι δική μας αναξιότητα, αμετανοησία, αδιαφορία ή ρηχή πνευματικότητα, οδηγεί σε οδυνηρές απώλειες…
Ένα ντοκιμαντέρ από τότε που η τηλεόραση είχε κάτι να δείξει…
Υπάρχει ελπίδα τελικά; Είναι αυτονόητο ότι υπάρχει… Εκείνος που είπε «σήμερον μετ’ εμού έση εν τω παραδείσω» αναμφίβολα μπορεί και θέλει να αφήσει σε Ελληνορθόδοξα χέρια τα Πανάγια Προσκυνήματα. Αρκεί βέβαια η στρατευομένη Εκκλησία να συνέλθει. Να επανέλθει, να ανανήψει, να ξυπνήσει. Να κλείσει τα ώτα της έναντι των εκκωφαντικών σειρήνων της σύγχρονης εποχής, της πλατιάς οδού που οδηγεί στην απώλεια. Να παρουσιάσει «καρπούς αξίους της μετανοίας», κράζοντας νυχθημερόν το «Πάτερ ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιον σου»!

Πηγή: i-epikaira.blogspot.com

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιστορία - Πολιτισμός

Φωτογραφική έκθεση για τον Πόντιο μουσικό Γιάννη Καλπατσινίδη sto Κεφαλοχώρι Σερρώn παρουσία του Σάββα Καλεντερίδη

Τα εγκαίνια της έκθεσης η οποία είναι αφιερωμένη στον Γιάννη Καλπατσινίδη θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο 7 Ιουνίου 2025 στο πρώην δημοτικό σχολείο Κεφαλοχωρίου

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Τη φωτογραφική έκθεση «Έρθεν ο Μάρτις», όχι ο μήνας, αλλά ο Μάρτιν Κένινγκ (Martin Koenig), με εικόνες που τράβηξε από το Κεφαλοχώρι του Δήμου Ηράκλειας, την Τριανταφυλλιά τπυ Δήμου Βισαλτίας και την Αμερική στις οποίες πρωταγωνιστούν ο Γιάννης Καλπατσινίδης και το αγγείο του παρουσιάζουν από τις 8 Ιουνίου έως τις 20 Αυγούστου 2025 το Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας-Θράκης και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Κεφαλοχωρίου. Πρόκειται για έναν φόρο τιμής που συμπίπτει με τα δύο χρόνια από την εκδημία του αγαπημένου Πόντιου μουσικού.

 

Δύο Αμερικανοί στο Κεφαλοχώρι Σερρών
Στις αρχές της άνοιξης του 1974, ένα ζευγάρι Αμερικανών επισκέπτεται το Κεφαλοχώρι Σερρών για να ακούσει τον Γιάννη Καλπατσινίδη να παίζει το αγγείον του. Πρόκειται για τον Μάρτιν Κένιγκ και την Έθελ Ράιμ (Ethel Raim), απεσταλμένους του Ιδρύματος Smithsonian, που αναζητούν Ποντίους να παίζουν την «αυθεντική» μουσική της παλιάς πατρίδας. Το αποτέλεσμα ήταν η συμμετοχή μιας ομάδας μουσικών και χορευτών από τη βόρεια Ελλάδα στο μεγάλο Φεστιβάλ Αμερικανικής Παράδοσης (Festival of American Folklife) στην Ουάσιγκτον και μια περιοδεία σε άλλες επτά πόλεις των ΗΠΑ που διοργανώθηκε εκείνο το καλοκαίρι.

Οι φωτογραφίες που τράβηξε ο Μάρτιν (ο Μάρτις, όπως τον έλεγαν στο χωριό) και οι ηχογραφήσεις που έκανε η Έθελ στο Κεφαλοχώρι και την Τριανταφυλλιά, αποτελούν τον πυρήνα αυτής της έκθεσης που άμεσο στόχο έχει να τιμήσει την ποντιακή μουσική παράδοση μέσα από την ιστορία ενός από τους πιο πιστούς εκφραστές της.

Τα εγκαίνια της έκθεσης «Έρθεν ο Μάρτις»

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο 7 Ιουνίου 2025 στις 19:30, στο πρώην Δημοτικό σχολείο Κεφαλοχωρίου, με κεντρικό ομιλητή τον εκδότη, συγγραφέα και γεωστρατηγικό αναλυτή, Σάββα Καλεντερίδη.

Εκ μέρους του Μάρτιν Κένιγκ θα απευθύνει χαιρετισμό ο επιμελητής της έκθεσης Στέργιος Καράβατος και θα ακολουθήσουν παρεμβάσεις από την εγγονή του Γιάννη Καλπατσινίδη, Μαρία και τον οργανοπαίκτη αγγείου Γιάννη Τσεπλιτίδη.

Θα υπάρχει ζωντανή ποντιακή μουσική από τους Δημήτρη Ορφανίδη στη λύρα και το τραγούδι, τον Αντώνη Παπαγερίδη στο νταούλι και τον Γιάννη Τσεπλιτίδη στο αγγείο και το τουλούμ. Θα συμμετάσχει επίσης ο Πολιτιστικός Σύλλογος Τριάδας «Τραπεζούς», ενώ την εκδήλωση θα παρουσιάσει η Ευδοξία Καλπατσινίδου.(πρώην υποψήφια Βουλευτής ΠΑΣΟΚ Ν.Σερρών) 

Η έκθεση θα είναι ανοιχτή για το κοινό κατόπιν συνεννόησης στα τηλέφωνα 6948583929 και 6978759489, από τις 10:00 έως τις 14:00 τις καθημερινές και από τις 11:00 έως τις 19:00 τα Σαββατοκύριακα.

ΠΗΓΗ: Lionnews.gr

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιστορία - Πολιτισμός

Έρθεν ο Μάρτις! Φόρος τιμής στον Γιάννη Καλπατσινίδη

‘Εκθεση φωτογραφιών από το Κεφαλοχώρι και την Τριανταφυλλιά Σερρών υπό τους ήχους του αείμνηστου Πόντιου αγγειοπαίκτη από τις 8 Ιουνίου μέχρι τις 20 Αυγούστου.

Δημοσιεύτηκε

στις

Του Χρήστου Κωνσταντινίδη

Η ιστορία ξεκινά στις αρχές της άνοιξης του 1974 στο Κεφαλοχώρι Σερρών! Δυο Αμερικανοί επισκέπτονται για να ακούσουν έναν Πόντιο καλλιτέχνη να παίζει το αγγείον του. Πρόκειται για τον Martin Koenig και την Ethel Raim, απεσταλμένους του Ιδρύματος Smithsonian, που αναζητούν Ποντίους να παίζουν την «αυθεντική» μουσική της παλιάς πατρίδας.

Το αποτέλεσμα ήταν η συμμετοχή μιας ομάδας μουσικών και χορευτών από τη βόρεια Ελλάδα στο μεγάλο Festival of American Folklife (Φεστιβάλ Αμερικανικής Παράδοσης) στην Ουάσιγκτον και μια περιοδεία σε άλλες επτά πόλεις των ΗΠΑ που διοργανώθηκε εκείνο το καλοκαίρι.

Οι φωτογραφίες που τράβηξε ο Martin (ο Μάρτις, όπως τον έλεγαν στο χωριό) και οι ηχογραφήσεις που έκανε η Ethel στο Κεφαλοχώρι και την Τριανταφυλλιά, αποτελούν τον πυρήνα της έκθεσης που εγκαινιάζεται το Σάββατο 7 Ιουνίου 2025, στο πρώην Δημοτικό Σχολείο Κεφαλοχωρίου, η οποία διοργανώνεται Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας-Θράκης σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Κεφαλοχωρίου, υπό την αιγίδα του Δήμου Ηράκλειας.

Η εκδήλωση, η οποία έχει άμεσο στόχο να τιμήσει την ποντιακή μουσική παράδοση μέσα από την ιστορία ενός από τους πιο πιστούς εκφραστές της, του Γιάννη Καλπατσινίδη. Οι γονείς του Γεώργιος Καλπατσινίδης και Χάιδω(Χατου) Καλπατσινίδου-Παυλιδου ήταν Πόντιοι πρόσφυγες πρώτης γενιάς από το χωριό Κουστουλάντων της Γαλίαννας, που είναι ξακουστό για τη θέα του προς το Σταυροπηγιακό Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα.

Ακόλουθος της οικογενειακής παράδοσης

Ο Γιάννης γεννήθηκε στο Φλαμούρι Λαγκαδά το 1936, όπου έζησε μόνο τα πρώτα έντεκα χρόνια της ζωής του, αφού η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στο Λαχανά για τα επόμενα πέντε χρόνια. Σε ηλικία 13 ετών άρχισε να μαθαίνει το αγγείο-τουλούμ εκεί, μετά από παρακίνηση της μητέρας του να διατηρήσει την οικογενειακή παράδοση, αφού ο πατέρας της, Ιωάννης Παυλίδης έπαιζε στον Πόντο.

Το 1952 η οικογένειά του μετακομίζει στο παραδιπλανό Παλιό Χωριό, όπως λεγόταν (Παλιό Κεφαλοχώρι), όπου βρίσκονται και πολλοί άλλοι Γαλλιανίτ΄, που ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Εκεί γνώρισε και παντρεύτηκετη Μαρία Ιωαννίδου, επίσης με καταγωγή από Κουστουλάντων Γαλλίαινας και Τραπεζούντα, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, το Γιώργο και το Χρήστο.

Παράλληλα με την οικογενειακή ζωή στο Παλιό Κεφαλοχώρι ο Γιάννης Καλπατσινίδης παίζει ερασιτεχνικά τουλούμ, σε μουχαπέτια και γάμους. «Είναι σκοποί αρχαίοι» όπως συνήθιζε να λέει. Σιγά σιγά μεταβαίνει και σε νυχτερινά κέντρα της Θεσσαλονίκης. Γύρω στο 1957 εμφανίζεται στο πατάρι μαζί με το Γώγο Πετρίδη και τον Χρύσανθο.

Το 1965 δημιουργήθηκε το σημερινό Κεφαλοχώρι όπου μετακομίζει μόνιμα, έως σήμερα. Έχοντας πλέον μόνιμη εστία και τα παιδιά μεγαλώνουν σιγά σιγά, ξεκινά και άλλες, σημαντικές συνεργασίες στη Θεσσαλονίκη. Εκείνη την εποχή γνωρίζει δυο από τους σημαντικότερους συνεργάτες του, το Στάθη Ευσταθιάδη και τον Χαράλαμπο Κιαγχίδη. Πλαισιώνει τις εμφανίσεις τους, τις εκδηλώσεις του Φάρου Ποντίων και της Ευξείνου Λέσχης και συμμετέχει ενεργά στις ραδιοφωνικές εκπομπές.

Η παράδοση του Πόντου όμως περνά δυναμικά σε όλο και περισσότερα κέντρα διασκέδασης. Και ενώ βρισκόμαστε σε μια νέο-ποντιακή εποχή, ο Καλπατσινίδης επιμένει να εμφανίζεται μ΄αυτό το πρωτόγονο όργανο, σε νυχτερινά κέντρα της Θεσσαλονίκης. Γυρίζει όλη τη Μακεδονία και γύρω στα μέσα της δεκαετίας του ’70 μεταβαίνει και στην Αθήνα, με πρώτο σταθμό το Φάρο (γνωστό κέντρο διασκέδασης στο Περιστέρι), Στο ξεκίνημά του στην Αθήνα, η συνεργασία του με τον Κωστίκα Τσακαλίδη ήταν κομβική. Αργότερα εμφανίστηκε και στο Κορτσόπον και στην Τρυγόνα.

Σημαντικός σταθμός στη μουσική του πορεία ήταν και η συνεργασία του με τον αείμνηστο Γιώργο Αμαραντίδη, τον Σιμούλ΄, σε δίσκους, περιοδείες και νυχτερινές εμφανίσεις. Κάπου εκεί γνωρίστηκε και με τη Δώρα Στράτου και δούλεψε για πολλά χρόνια στο θέατρό της. Συνεργάστηκε επίσης με το Λάζο Τερζά, με το Γιάννη Μαρκόπουλο, το Νίκο Ξυλούρη, τη Λιζέτα Νικολάου, τον Παναγιώτη Ασλανίδη, το Μιχάλη Καλιοντζίδη, το Γιάννη Τσανάκαλη, το Γιάννη Κουρτίδη, τους Στάθη & Σοφία Νικολαΐδη, τον Κώστα Θεοδοσιάδη, τον Αλέξη Παρχαρίδη, το Δημήτρη Καρασαββίδη, το Γιώργο Ιωαννίδη, τη Σοφία Παπαδοπούλου, τους Γιάννη & Αβραάμ Γκόσιο, τον Πόλυ Εφραιμίδη και πολλούς άλλους.

Φυσικά, ταξίδεψε και στο εξωτερικό, σε Αμερική, Ινδία, Γερμανία, Κύπρο ΚΑΙ στην Αυστραλία με το Φάρο Ποντίων το 1997. Στη διάρκεια της καριέρας του, κυκλοφόρησε τρεις προσωπικούς δίσκους και συμμετείχε σε πολλές άλλες ηχογραφήσεις. Ο Γιάννης Καλπατσινίδης εκτός από μουσικός ήταν κατασκευαστής και δάσκαλος αγγείου. Από τη ζωή έφυγε στις 5 Ιουνίου 2023.

«Αχώριστοι φίλοι με το τουλούμ»

Τις θύμησες που είχε από τον παππού της μοιράστηκε στο Geopolitico.gr η Μαρία Καλπατσινίδου, η οποία ευχαρίστησε όλους τους συντελεστές που συνεργάστηκαν για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης. «Ως άνθρωπος και καλλιτέχνης είχε απεριόριστη αγάπη για την καταγωγή του, την ποντιακή μουσική, κυρίως για τον αγγείο. Από παιδική ηλικία μέχρι να κλείσει τα μάτια του λάτρευε το τουλούμ. Ήταν σαν αχώριστοι φίλοι. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του παρουσίασε προβλήματα υγείας και δεν μπορούσε να περπατήσει. Εκείνος στενοχωριόταν περισσότερο επειδή δεν μπορούσε να παίξει το όργανο παρά για τη δυσκολία που αντιμετώπιζε. Αυτή η έκθεση είναι φόρος τιμής! Ευχαριστούμε το Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας Θράκης, τον Πολιτιστικό Σύλλογο Κεφαλοχωρίου, τον Δήμο Ηράκλειας, τον κ. Καραβάτο για την επιμέλεια και προσωπικά τη Ευδοξία Καλπατσινίδου για τη συμβολή της σε αυτό το εγχείρημα», ανέφερε η εγγονή του Καλπατσινίδη.

«Στυλοβάτης της συνοχής και της συνέχειας μας»

Στη νοητή σύνδεση των ήχων του αγγείου του με την ποντιακή πατρίδα στάθηκε η Ευδοξία Καλπατσινίδου. «Ήταν ένα μεγάλο κεφάλαιο για την ποντιακή μουσική παράδοση. Ένας χαρισματικός παραδοσιακός οργανοπαίκτης. Με πυξίδα το αγγείο του και με οδηγό τους σκοπούς του γλέντησε, παντρεύτηκε, συγκινήθηκε, ταξίδεψε στην διαρκώς αποζητούμενη Πατρίδα, μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων. Ο ήχος του, μια διατομή της παράδοσης, της μνήμης, του βιώματος. Το άκουσμά του σφράγισε το ηχοτοπίο της ζωής πολλών εξ ημών, οικείο και γνώριμο, έτσι που οι ψυχές μας συναντιούνται, χτίζοντας νοερές γέφυρες με τον Πόντο, τη Ματσούκα και τη Γαλλίαινα. Υπήρξε ένας στυλοβάτης της συνοχής και της συνέχειάς μας», αναφέρει στο Geopolitico.gr η ανεψιά του αείμνηστου μύστη της ποντιακής παράδοσης και παρουσιάστρια της εκδήλωσης.

Κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης είναι ο εκδότης και συγγραφέας Σάββας Καλεντερίδης, ενώ εκ μέρους του Martin Koenig θα απευθύνει χαιρετισμό ο Στέργιος Καραβάτος που έχει την επιμέλεια της έκθεσης. Παράλληλα θα μιλήσουν η εγγονή του Καλπατσινίδη Μαρία και ο οργανοπαίκτης αγγείου Γιάννης Τσεπλιτίδης. Η τελετή θα διανθιστεί μουσικά με τον Δημήτρη Ορφανίδη στη λύρα και το τραγούδι, τον Αντώνη Παπαγερίδη στο νταούλι και τον Γιάννη Τσεπλιτίδη στο αγγείο.

Η έκθεση θα είναι ανοιχτή για το κοινό κατόπιν τηλεφωνικής συνεννόησης (στα τηλέφωνα 6948583929 και 6978759489 από τις 8 Ιουνίου μέχρι τις 20 Αυγούστου.

Ο Γιάννης Καλπατσινίδης παίζει τουλούμ’ και ο Γιάννης Κουρτίδης τραγουδάει ποντιακά (φωτ.: facebook.com/Καλπατσινιδης Γιάννης- Αγγειον – τουλουμ)

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Οικονομία7 ώρες πριν

Handelsblatt: Θα σώσουν οι παραθεριστές από Ινδία, Κίνα και ΗΠΑ τον ελληνικό τουρισμό;

Μέσω της επιμήκυνσης της τουριστικής σεζόν οι παραθεριστές από άλλες ηπείρους «μπορούν να προσφέρουν προοπτικές βιώσιμης ανάπτυξης στην ελληνική τουριστική...

Αναλύσεις9 ώρες πριν

Εξήντα γενιές διατήρησαν το Θεοβάδιστο Όρος Σινά αλώβητο και η δική μας βρίσκεται στα πρόθυρα να το χάσει… Πηγή:

Για όσους είχαν την ευλογία να επισκεφθούν την Αγία Αικατερίνη, δεν χρειάζεται να περιγράψουμε το δέος και τη συγκίνηση που...

Αθλητικά10 ώρες πριν

Εργκίν Αταμάν: Το μεγαλύτερο όπλο του Ερντογάν στην Ελλάδα

Τα τρία προκλητικά επεισόδια με τον Τούρκο στον Παναθηναϊκό! Γιατί εξελίσσεται σε δυναμικότερο διπλωμάτη από τον Ερτσιγιες

Πολιτική10 ώρες πριν

Καμπανάκι από Φαραντούρη στο Ευρωκοινοβούλιο για την άμυνα και την ασφάλεια!

Ο έλληνας ευρωβουλευτής ζήτησε «μια ολοκληρωμένη εσωτερική διάσταση της ασφάλειας, που δεν πρέπει να υπολείπεται της εξωτερικής διάστασης».

Διεθνή11 ώρες πριν

Νέο βίντεο από την ουκρανική επίθεση στα ρωσικά βομβαρδιστικά

Η Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας δημοσίευσε νέο βίντεο που καταγράφει ουκρανικά drones να πλήττουν ρωσικά στρατηγικά και αναγνωριστικά αεροσκάφη

Δημοφιλή