Tα δύο άκρα δεν είναι θεωρία. Είναι πραγματικότητα. Η ηγεσία της Χ.Α. είναι στη φυλακή αναμένοντας την κρίση του Εφετείου, η παρουσία αυτών και του σχίσματός τους στους δρόμους είναι μηδαμινή, στα δε Πανεπιστήμια είναι ανύπαρκτη.

Από τον ΦΑΗΛΟ Μ. ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ*

Η βία των κουκουλοφόρων, των ροπαλοφόρων, των μολότοφ, οι καταλήψεις, οι βανδαλισμοί κτιρίων, εξοπλισμού, μνημείων, υποδομών στα ΑΕΙ και στους δρόμους, οι επιθέσεις κατά Αστυνομικών, καθηγητών, πρυτάνεων, φοιτητών θεωρούμενων πολιτικών αντιπάλων είναι έργο των αριστερών φοιτητικών παρατάξεων, κοινοβουλευτικών και εξωκοινοβουλευτικών, και των αριστερών κομμάτων και των συνδικαλιστικών οργανώσεων που σιγοντάρουν ή καθοδηγούν και στηρίζουν ευθέως κάθε παράνομη δράση, τελώντας τουλάχιστον «Διέγερση σε ανυπακοή» (183 Π.Κ.), καλώντας σε απείθεια στους νόμους και σε δράσεις που θα εμποδίσουν την εφαρμογή τους.

Αυτό το κοκκινόμαυρο άκρο του φασισμού, του ψευτοπροοδευτικού ολοκληρωτισμού, έχει την αποκλειστικότητα πια στη βία και είναι αλώβητο. Οι φοιτητές στην Ελλάδα είναι τουλάχιστον 700.000. Η συντριπτική πλειονότητά τους ανήκει σε εργατικές οικογένειες που ματώνουν για να σπουδάσουν τα παιδιά τους, τα οποία συχνά δουλεύουν παράλληλα και δεν συμμετέχουν στο όργιο της βίας του αριστερόστροφου φασισμού.

Η Παιδεία, ιδίως η Ανώτατη, παραδόθηκε στους μηδενιστές, οι οποίοι βήμα βήμα και εφαρμόζοντας τη θεωρία του Γκράμσι κατέλαβαν τους χώρους παραγωγής δημόσιου λόγου, παιδείας, κουλτούρας, διότι όποιος τα ελέγχει αυτά αποκτά μεγάλο έλεγχο στην κοινωνία. Το μεγάλο, δυσώδες θερμοκήπιο της αριστερής ανομίας, του μηδενιστικού φασισμού είναι τα Πανεπιστήμια, όπου εγκληματικές οργανώσεις, που υποδύονται τις φοιτητικές πολιτικές παρατάξεις, και επίορκοι καθηγητές και διοικητικοί υπάλληλοι «καλλιεργούν» τους ολοκληρωτικούς τραμπούκους του παρόντος και του μέλλοντος.

Το πιο ανελεύθερο και φασιστικό κομμάτι της κοινωνίας είναι σήμερα τα Πανεπιστήμια, όπου αν διατυπώσει κάποιος άποψη με εθνικά, αστικά χαρακτηριστικά, που αφίσταται χιλιοστό από τον μηδενισμό της αριστερίλας, κινδυνεύει η ίδια η σωματική του ακεραιότητα. Από αυτό το βρόμικο θερμοκήπιο του κόκκινου ολοκληρωτισμού η Αριστερά αντλεί στελέχη, κρατά σε εγρήγορση με διαρκείς κινητοποιήσεις τον στρατό των κόκκινων τραμπούκων και προσπαθεί με την παραγωγή στρατευμένων μεταπτυχιακών και διδακτορικών να ξαναγράψει την Ιστορία, διαστρεβλώνοντάς την.

Για τους παραπάνω λόγους είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για την Αριστερά και τις οργανώσεις της στα ΑΕΙ να εμποδίσει την εφαρμογή της ισονομίας, των νόμων του κράτους μέσα στα Πανεπιστήμια, να παραμείνουν μια «νεκρή ζώνη», χώρος ανομίας και ασυδοσίας, χωρίς αστυνόμευση, ένα ξέφραγο αμπέλι, όπου οι μόνοι που δεν θα μπορεί να μπουν είναι η Δημοκρατία, οι Νόμοι της, τα κρατικά όργανα εφαρμογής τους και οι πολιτικοί αντίπαλοι, στους οποίους απαγορεύεται, κυριολεκτικώς διά ροπάλου, να εκφράσουν τη γνώμη τους και υποψία κριτικής για αυτή τη διαρκή, νοσηρή και όζουσα ολοκληρωτική αθλιότητα.

για τη συνέχεια Newsbreak