Δεν περνάει μέρα που να μην ακούσουμε τις ιταμές προκλητικές, προσβλητικές και απειλητικές δηλώσεις του Προέδρου και των Υπουργών του, κατά τη γνώμη πολλών σχολιαστών, ισλαμοφασιστικού καθεστώτος της γείτονος, σε πλήρη αναπαραγωγή από τα ελληνικά ΜΜΕ. Συνήθως, η αναπαραγωγή γίνεται μόλις τελειώσει κάποιο τουρκικό σίριαλ.

Οι Τούρκοι ιθύνοντες, πολιτικοί και στρατιωτικοί, αντιλαμβάνονται τα ελληνικά νησιά ως κολιέ στον παχουλό λαιμό της χανούμ Τουρκίγιε και καταλαμβάνονται από αμόκ. Προσφάτως, ο Ερντογάν δήλωνε ότι «η Ελλάδα δεν μπορεί να σταθεί απέναντί μας ούτε πολιτικά, ούτε οικονομικά, ούτε στρατιωτικά», απείλησε με επανάληψη της Μικρασιατικής Καταστροφής και ανέφερε ότι η Ελλάδα αποτελεί μηδαμινό μέγεθος στο ΝΑΤΟ, ενώ, αντιθέτως, το ΝΑΤΟ χωρίς την Τουρκία δεν υφίσταται.

Η ιταμότητα αυτή και το θράσος έχουν συγκεκριμένη βάση: την τουρκική πρωτοκαθεδρία, σε κάποιες περιπτώσεις παγκοσμίως, σε στρατιωτικά τεχνολογικά προϊόντα. Θα χρειαζόταν ολόκληρο βιβλίο για να περιγράψω τα τουρκικά επιτεύγματα σε μη επανδρωμένα αεροσκάφη και σκάφη, σε πυραύλους όλων των τύπων, σε πλοία επιφανείας και σε μέσα ηλεκτρονικού πολέμου. Κάτι δηλαδή σαν τον Turkish Defence Industry Product Catalogue των 600+ σελίδων, που εκδίδει κάθε χρόνο η Προεδρία Αμυντικών Βιομηχανιών (Presidency of Defence Industries / Savunma Sanayii Başkanlığı-SSB). Η τελευταία υπάγεται στην Προεδρία της Δημοκρατίας και επικεφαλής της είναι ο, απόφοιτος του ΜΙΤ, δόκτωρ İsmail Demir. Αυτός που την είσοδό του στις ΗΠΑ απαγόρευσε, λόγω της αγοράς των ρωσικών S400 από την Τουρκία, ο άγιος (για τη μικρόνοη χώρα μας) Bob Menendez, γερουσιαστής των Δημοκρατικών και πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας.

Προστίθεται στην SSB και το Επιστημονικό και Τεχνολογικό Ερευνητικό Συμβούλιο της Τουρκίας (TÜBİTAK) που απασχολεί 2.500 ερευνητές σε 15 επιμέρους ερευνητικά ινστιτούτα. Οι ερευνητές αυτοί παράγουν πραγματικό έργο (τυχαίνει να έχω προσωπική γνώση) και δεν αποτελούν κομματικοσυνδικαλιστικό κηφηναριό, όπως συμβαίνει σε άλλες γνωστές μας περιπτώσεις.

Έτσι, τo 2020 η Τουρκία βρέθηκε να έχει, στον κατάλογο των 100 Κορυφαίων Αμυντικών Βιομηχανιών, 7 περισσότερες εταιρείες από το Ισραήλ, τη Ρωσία, τη Σουηδία και την Ιαπωνία μαζί. Καλύπτει πλέον το 70% των στρατιωτικών αναγκών της με εγχώρια παραγωγή από 300 βιομηχανίες οι περισσότερες από τις οποίες ανήκουν στο Ταμείο των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Για τη συνέχεια AthensVoice