Όταν το 2018 έγινε γνωστή ιστορία γύρω από το μαύρο βαν, ξεκίνησε μία έντονη συζήτηση για το τι ακριβώς έκανε στην Κύπρο, ποιους και για ποιο σκοπό παρακολουθούσε. Όπως και για τα περισσότερα καυτά ζητήματα στην Κύπρο, έτσι και σε αυτή την περίπτωση, τα ερωτήματα που προέκυπταν παρέμειναν να αιωρούνται μέχρι που στο πέρασμα του χρόνου, έτειναν να ξεχαστούν. Ωσότου φτάσαμε στο σήμερα και την ιστορία που άνοιξε στην Ελλάδα με το θέμα των παρακολουθήσεων του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη. Και επειδή το «κυπριακό άρωμα» δεν απουσιάζει συνήθως από τέτοιες ιστορίες, το θέμα ανοίγει ξανά. Και δεν είναι καθόλου θέμα πολιτικών ή κομματικών σκοπιμοτήτων, εξυπηρέτησης συμφερόντων ή όπως αλλιώς μπορεί να χαρακτηρισθεί από την Κυβέρνηση ή από οποιοδήποτε άλλο, αλλά είναι θέμα διαφάνειας και δημοκρατίας. Χωρίς να προδικάζεται ασφαλώς η ύπαρξη σκανδάλου, ούτε να υιοθετείται αβρόχοις ποσί η θέση ότι γίνονται παρακολουθήσεις είτε για λογαριασμών κομμάτων και κομματικών αρχηγών, είτε για οποιονδήποτε άλλο λόγο. Η σκόνη όμως που αιωρείται πάνω από την πολιτική σκηνή της Κύπρου για ακόμα μια φορά και η θολούρα που δημιουργείται, προκαλούν τεράστιο κακό τόσο εντός όσο και εκτός χώρας. Διότι γνωρίζουμε πλέον, την εικόνα που δικαίως ή αδίκως έχει κυριαρχήσει στο εξωτερικό για τη χώρα μας και η οποία δεν είναι η καλύτερη, σε σχέση με την εντύπωση που επικρατεί πως η Κύπρος είναι ένας τόπος που ξεπουλά διαβατήρια και δίνει χώρο και πεδίο δράσης στον κάθε απατεώνα για να ξεπλένει βρώμικο χρήμα.

Αυτή είναι η αντίληψη που επικρατεί όμως και εντός Κύπρου, με τους πολίτες να θεωρούν την Κυβέρνηση, τα κόμματα και τον κάθε εκπρόσωπο τους, ως διεφθαρμένο καιροσκόπο που κυνηγά την εξουσία για εξυπηρέτηση προσωπικών σκοπιμοτήτων και όχι του κοινού καλού. Και η αντίληψη αυτή της κοινωνίας των πολιτών έχει μεταφερθεί πολλές φορές ως μήνυμα προς τους πολιτικούς και τα κόμματα, τα οποία ωστόσο φροντίζουν κάθε φορά με τις ενέργειες και τις πράξεις τους να επιβεβαιώνουν την «γκρίζα» εικόνα που οι πολίτες έχουν για αυτούς.

Είναι για αυτούς ακριβώς τους λόγους που τα ερωτήματα που προκύπτουν για την όλη ιστορία χρίζουν απαντήσεων. Δεν έχει σημασία από ποιους τίθενται. Σημασία έχουν οι απαντήσεις που πρέπει να δοθούν.

Σε επιστολή του ο ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ Γιώργος Γεωργίου προς το Ευρωκοινοβούλιο και την αρμόδια επιτροπή στην οποία συμμετέχει, υποστηρίζει ότι έχει την ισχυρή πεποίθηση ότι «αυτές οι νέες αποκαλύψεις σε συνδυασμό με επίμονες ενδείξεις, ακόμα και ομολογίες ότι στην Κύπρο λειτουργούν εταιρείες που παράγουν και εξάγουν τέτοιου είδους λογισμικά, συνθέτουν ένα πιθανό τεράστιο πρόβλημα για τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου στην Κύπρο, που απαιτούν να θέσουμε αυτή την υπόθεση στο επίκεντρο των εργασιών της Επιτροπής μας» 

Ο ευρωβουλευτής Δημήτρης Παπαδάκης στην προχθεσινή διάσκεψη Τύπου που παραχώρησε, προχώρησε ένα ακόμα βήμα ως προς το θέμα και τις πληροφορίες που υπάρχουν. «Οργιάζουν οι φήμες ότι και πολιτικά κόμματα έχουν αγοράσει τέτοια συστήματα παρακολουθήσεων/υποκλοπών. Απαιτούμε απαντήσεις εδώ και τώρα», ανέφερε ο Δημήτρης Παπαδάκης, και υπέδειξε μάλιστα πως προς το τέλος του 2019 είχαν γίνει παρόμοιες αναφορές από τον βουλευτή της ΕΔΕΚ Κωστή Ευσταθίου.

Διερωτήθηκε μάλιστα τα εξής: «Από τις μέχρι τώρα έρευνες φαίνεται να έχουν προκύψει στοιχεία παρακολουθήσεων/υποκλοπών τηλεφωνικών συνδιαλέξεων. Ποια ήταν τα θύματα αυτών των παρακολουθήσεων; Ποιους έχει προμηθεύσει με συστήματα παρακολουθήσεων/υποκλοπών η εν λόγω εταιρεία ή και ενδεχομένως κάποιες άλλες κατασκοπευτικές εταιρείες;»

Αυτά είναι ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν. Η Κυβέρνηση έχει υποχρέωση να τοποθετηθεί ξεκάθαρα και να καθαρίσει το τοπίο. Το να αποδίδει το όλο θέμα σε κομματικές σκοπιμότητες, δεν είναι αρκετό και ούτε πείθει κανένα. Είναι μία ιστορία που εξαρχής  –αφότου έγινε γνωστό το θέμα με το κατασκοπευτικό βαν– ήταν περίεργη, δημιουργώντας σκιές. Και είναι γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο που απαιτείται ξεκαθάρισμα. Τα υπόλοιπα είναι απλά «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε»…

Φιλελεύθερος