Νέο φρένο του “ρωσικού ψύχους” στην ηγέτιδα δύναμη της Ευρώπης;

Γράφει η Νάντια Β. Γώγουλου *

   Αναντίρρητα, παρακολουθούμε σχεδόν καθημερινά τη συγκεκαλυμένη αγωνία της Γερμανίας για τα αποθέματα φυσικού της αερίου και γενικότερα την ενεργειακή της επάρκεια, αφού πρόκειται για ένα εξαιρετικά ενεργοβόρο κράτος, το οποίο θα αντιμετωπίσει όπως φαίνεται, μία πρώιμη θρυαλλίδα της ρωσικής οργής.

  Αρκετές θεωρίες διαδέχονται η μία την άλλη , κάνοντας λόγο περί ενός τυχόν ευρύτερου ρωσικού σχεδίου , άρτια οργανωμένου, για διαβαθμισμένη αποσταθεροποίηση υπό διάφορες υβριδικές μορφές, ακόμη και επικοινωνιακές, διαδοχικά διάφορα κράτη της Ευρώπης..

 Γεγονός είναι βέβαια, ότι αν παρατηρήσουμε έστω και μακροσκοπικά , το τελευταίο χρονικό διάστημα, η Γηραιά Ήπειρος, κατακλύζεται από ραγδαίες πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, όπως εν παραδείγματι η παραίτηση Ντράγκι, η διαρροή προσωπικών στιγμών της φιλανδής πρωθυπουργού, το ζήτημα των επισυνδέσεων στη χώρα μας, η στοχευμένη απομείωση της ροής φυσικού αερίου στη Γερμανία κτλ.

  Πολλές φορές έχουμε ακούσει τη φράση «η ιστορία επαναλαμβάνεται», όμως έχουμε σκεφθεί ότι αυτό μπορεί να μην είναι μία κλασική επωδός, αλλά μία πραγματικότητα, άρρηκτα συνδεδεμένη με τη διαδρομή του ρου της ανθρώπινης δράσης στο χρόνο;

  Ο Ε.Χ. Καρ στο εμβληματικό του βιβλίο « Τι είναι η ιστορία» γράφει: “Ένας λόγος που η ιστορία σπάνια επαναλαμβάνεται σε λαούς με ιστορική συνείδηση είναι πως τα dramatis personae έχουν ενημερωθεί στη δεύτερη πράξη για τη λύση της πρώτης και η δράση τους αυτή επηρεάζεται από τη γνώση. Οι Μπολσεβίκοι γνώριζαν πως η Γαλλική Επανάσταση είχε καταλήξει σ’ έναν Ναπολέοντα και φοβόνταν πως η δική τους επανάσταση θα κατέληγε με τον ίδιο τρόπο».

 Ο Βλαντιμίρ Πούτιν το 2008 έδωσε δείγματα των προθέσεων του όταν εισέβαλε στη Γεωργία και αποθρασυμένος,  ίσως , από τη μαλθακή αντιμετώπιση της Ευρώπης ,  κλιμάκωσε το 2014 την επιθετικότητά του προσαρτώντας τη χερσόνησο της Κριμαίας. Η Ευρώπη της Άνγκελα Μέρκελ τότε αντέδρασε με κυρώσεις που ελάχιστα ακούμπησαν το καθεστώς Πούτιν . Απεναντίας , οι δουλειές της Γερμανίας με τη Ρωσία, λάμβαναν χώρα ιδιαζόντως ικανοποιητικά με τέρψη των ρωσικών ενεργειακών κολοσσών.

 Σήμερα , μετά από τα σκληρά πακέτα κυρώσεων στη Ρωσία της Ε.Ε. , , η ναυαρχίδα δύναμη της Ευρώπης , που ακούει στο όνομα Γερμανία ίσως είναι ένα βήμα πριν βρεθεί πάλι ολομέτωπη με το ισχυρό ρωσικό ψύχος  , όπως στο παρελθόν.

  Ο Πούτιν έχει δείξει πως δε κάνει τίποτα τυχαία και μάλιστα πέρα από θεωρητικούς οραματιστές της ανασύστασης της ισχυρής τσαρικής Αυτοκρατορίας που έχει δίπλα του , τα οποία το στρατιωτικό επιτελείο του φροντίζει να υλοποιεί, αναλύει στενά τα ιστορικά γεγονότα και όπως βλέπουμε δεν αφήνει τίποτα αναπάντητο , μήπως όμως και αναδρομικά¨..;

Βυθισμένη στην εσωτερική ραστώνη του ανεπτυγμένου βιοτικού της επιπέδου η Γερμανία με αξιοσημείωτο ρεκόρ στην υπερκατανάλωση αγαθών , δείχνει να «σπαρταρά» στη «δαμόκλειο σπάθη» που κρέμεται πάνω της ,  από τον ενεργειακό ρωσικό στραγγαλισμό της.  Πρόκεται  μήπως  για μία σύγχρονη απάντηση της Ρωσίας στην “επιχείρηση Μπαρμπαρόσα”;

  H Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα (Γερμανικά: Unternehmen Barbarossa) ονομάστηκε το σχέδιο επίθεσης και εισβολής της Γερμανίας στη Σοβιετική Ένωση. Η εκτέλεση του σχεδίου ξεκίνησε την Κυριακή, 22 Ιουνίου 1941, παραβιάζοντας το Σύμφωνο Μη Επιθέσεως Μολότοφ – Ρίμπεντροπ. Έλαβε το όνομά της από τον Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Φρειδερίκο Μπαρμπαρόσα, θέτοντας σε εφαρμογή τον ιδεολογικό στόχο της Γερμανίας να κατακτήσει τη δυτική Σοβιετική Ένωση για να την εποικιστεί με Γερμανούς, στο πλαίσιο της δημιουργίας του Γερμανικού Ζωτικού Χώρου με μαζική εξόντωση υπολοίπων λαών.

Μετά τη σοβιετική κατάκτηση της Βεσσαραβίας και της Βόρειας Μπουκοβίνας, η Γερμανική Ανώτατη Διοίκηση άρχισε να σχεδιάζει εισβολή στη Σοβιετική Ένωση τον Ιούλιο του 1940 (με την κωδική ονομασία Επιχείρηση Otto). Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, πάνω από 3.8 εκατομμύρια μέλη του προσωπικού των δυνάμεων του Άξονα -η μεγαλύτερη δύναμη εισβολής στην ιστορία του πολέμου- εισέβαλαν στη δυτική Σοβιετική Ένωση κατά μήκος ενός μετώπου 2.900 χιλιομέτρων, με 600.000 μηχανοκίνητα οχήματα και πάνω από 600.000 άλογα για μη πολεμικές επιχειρήσεις.

Η επιχείρηση άνοιξε το Ανατολικό Μέτωπο, στο οποίο δεσμεύτηκαν περισσότερες δυνάμεις από οποιοδήποτε άλλο θέατρο πολέμου στην ιστορία. Η περιοχή είδε μερικές από τις μεγαλύτερες μάχες στον κόσμο, τις πιο φρικτές φρικαλεότητες και τις μεγαλύτερες απώλειες (για τις σοβιετικές δυνάμεις και τις δυνάμεις του Άξονα), όλα αυτά επηρέασαν την εξέλιξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την ιστορία του 20ού αιώνα.

Η αποτυχία της επιχείρησης Μπαρμπαρόσα ανέτρεψε τις τύχες της ναζιστικής Γερμανίας. Παρά αυτές κάποιες πρώιμες επιτυχίες της Γερμανίας , η γερμανική προώθηση σταμάτησε με τη Μάχη της Μόσχας στα τέλη του 1941, και η επακόλουθη χειμερινή σοβιετική αντεπίθεση ώθησε τους Γερμανούς περίπου 250 χλμ. πίσω. Οι Γερμανοί περίμεναν με σιγουριά μια γρήγορη κατάρρευση της σοβιετικής αντίστασης όπως στην Πολωνία, αλλά ο Κόκκινος Στρατός απορρόφησε τα ισχυρότερα πλήγματα της γερμανικής Βέρμαχτ και την εξώθησε σε έναν πόλεμο φθοράς για τον οποίο οι Γερμανοί ήταν απροετοίμαστοι δεδομένου και του σκληρού ρωσικού χειμώνα ο οποίος επέφερε καθοριστικό πλήγμα και οι μειωμένες δυνάμεις της Βέρμαχτ δεν μπορούσαν πλέον να επιτεθούν κατά μήκος ολόκληρου του Ανατολικού Μετώπου που είχε ως αποτέλεσμα την υποχώρηση της Βέρμαχτ και την κατάρρευση  της.

  Η Ρωσία δείχνει να τιμά την ιστορική της μνήμη , μία τακτική που φαίνεται να ενστερνίζεται και η γείτονα χώρα , που λειτουργεί σαν εκκρεμές ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση , εν γνώσει της δύναμης του οικοπέδου της , αφού όπως μπορεί να παρατηρήσει κανείς Ρωσία και Τουρκία «σχεδιάζουν» , «υλοποιούν» , «ονοματοδοτούν» με βάση τη γνώση της ιστοριογραφίας τους και των εθνικών τους συμβόλων.

 Ας μην υποτιμούμε τη δύναμη των συμβόλων και των ιστορικών επικλήσεων στη διεθνή σκακιέρα του διδύμου Ρωσίας -Τουρκίας , καθώς μέρα με τη μέρα βαθαίνει η γεωπολιτική «γάγγραινα» της Ευρώπης που δείχνει να ασφυκτιά ανάμεσα στο δίπολο Αμερικής -Ρωσίας , με την τελευταία να προσμετρά και ευρύτερη ασιατική στήριξη . Η Γερμανία και συνακόλουθα η Ευρώπη απορροφά οριακά τους κραδασμούς με  λυδία λίθο της γεωπολιτικής της αντοχής να αναμένεται να αποτελέσει η πρόκληση του επερχόμενου «ρωσικού χειμώνα»..

 Δυστυχώς , όποιος δεν γνωρίζει την Ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει , ενώ άλλωστε όπως εύστοχα ο Τζόρτζ Όργουελ είχε παρατηρήσει «όποιος ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον και όποιος ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν».

*Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω , PhD(c) , MSc , υπ. Διδάκτωρ Ιονίου Πανεπιστημίου ,MSc Πολιτικής Δικονομίας Νομικής Παν/μίου Αθηνών , Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια Υπουργείου Δικαιοσύνης.