Ελίνα Τζέγκο: “θέλω με τα λεφτά των μεταλλίων να σταματήσει η μάνα μου να δουλεύει παραδουλεύτρα”.

Απόστολος Αποστολόπουλος

όλοι μαζί σ’ ένα βαθύ μπουντρούμι – αγκαλιά μ’ ένα μπουκάλι ρούμι
(τραγούδι των πειρατών)

“Άλλο τραγούδι”: Αλβανέ, Αλβανέ δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ”, δεν χρειάζονται εξηγήσεις, όλοι το θυμούνται. Αλλά κανείς δεν το έχει αποκηρύξει, ιδίως κανείς από τους προοδευτικούς (με ή χωρίς εισαγωγικά) διανοούμενους, της δήθεν Αριστεράς και της “γνήσιας” (;), λαϊκής (;) Δεξιάς. Ούτε καν όταν η ζωή προσφέρει την ευκαιρία, τους προκαλεί να το κάνουν μπας και δώσουν το παράδειγμα μιας “άλλης Ελλάδας” . Αλλά αυτοί προφανώς ανήκουν στη Δύση αλλά όχι στην “άλλη Ελλάδα”, π.χ. της Αντιγόνης που “βαδίζει” ακούραστα στο τσιπουράδικο των γονιών της για το μεροκάματο. Με το χρυσό μετάλλιο στον τοίχο για ντεκόρ, εις διπλούν. Ή πολύ περισσότερο στην Ελλάδα της Τζέγκο: “θέλω με τα λεφτά των μεταλλίων να σταματήσει η μάνα μου να δουλεύει παραδουλεύτρα”. Η ίδια προσέχει να μη σκοντάψει στις λακούβες του χώρου όπου γυμνάζεται χωρίς να απορεί που ξοδεύονται τα λεφτά του ΣΕΓΑΣ. Και λέει σε όλους τους τόνους: γεννήθηκα στην Ελλάδα, είμαι Ελληνίδα και, προσθέτω αυθαίρετα, άντε να κάνετε εκείνο που ξέρετε.

Αλλά τα νομίσματα έχουν διπλή όψη, έτσι δεν είναι; Από τη μια έχουμε εκείνη την αμίμητη Φινλανδή που ξεσάλωσε μ’ όποιον έβρισκε μπροστά της επί σκηνής κρατώντας ψηλά την εικόνα της απελευθέρωσης του ατόμου κατά τις επιταγές και τα πρότυπα του “Ελεύθερου Κόσμου” που με τόσο πάθος υπερασπιζόμαστε και από την άλλη έχουμε το ακριβές αντίγραφο, αλλά κακέκτυπο, την αμίμητη Ρωσίδα που έσπαγε πιάτα διασκεδάζοντας “όπως κάνουν οι Έλληνες”. Πρωθυπουργός η μια, (αν ήταν σύζυγος ενός “κοινού” πολίτη θα τη λέγαμε ίσως ξετσίπωτη) ενώ η άλλη, σύζυγος του Πεσκώφ, εκπροσώπου του Πούτιν, Μοσχοβίτικο κακέκτυπο της πρωτοπόρας Δύσης. Συζητήθηκε από που τα έκανε αυτά, αν ήταν ή όχι στην Έλλάδα, η κυρία Πεσκώφ, αν δηλαδή έσταξε η ουρά του γαϊδάρου. Δόξα σοι ο θεός το “ελληνικό γλέντι” διασώθηκε στο ακέραιο. Όλα έγιναν εκτός Ελλάδας, στην Τουρκία. Ο Πούτιν σιώπησε, τι άλλο να κάνει, σιγά-σιγά πάνε να τον ροκανίσουν εκεί που έμπλεξε, απρόσεκτος. Και ο Ερντογάν επίσης δεν έβγαλε μιλιά, τι να πει για την Πεσκώφ ενώ τρέχουν τα μέλια με τη Μόσχα, τι να πει, ότι αυτά δεν τα σηκώνει αυτός ένας ευσεβής μουσουλμάνος, ένας Σουλτάνος φόβητρο, να καίγεται το πελεκούδι μέσα στην Ισταμπούλ(απορία: είναι όντως παραφθορά του “εις την Πόλη”;) με τον τρόπο διασκέδασης των γκιαούρηδων; Η Ζαχάροβα διακοπές εντός Ρωσίας και ο βαρύς Λαβρώφ ακολουθεί το γνωστό “μη μιλάς (όταν)δεν είναι απαραίτητο.” Αλήθεια, η κυρία Πεσκώφ ξέρει ότι η χώρα της είναι σε πόλεμο; ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Το αν η κ. Πεσκώφ ήταν (παράνομα, λόγω κυρώσεων,) στην Ελλάδα μου θύμισε την εποχή της όξυνσης της αντιβασιλικής εκστρατείας από κύκλους και ελληνικά ΜΜΕ τη στιγμή που άνετα μπαινόβγαιναν στη χώρα (και σε κέντρα διασκέδασης)οι βασιλόπαιδες χωρίς τα εν λόγω ΜΜΕ (και ουδείς άλλος…)να τους εντοπίζουν…

Η απάντηση στο αν η κ. Πεσκώφ ξέρει ή όχι ότι η πατρίδα της έχει πόλεμο δεν έχει σχέση ούτε με τους Αμερικάνους και όσα λένε για τους Ρώσους, ( ο Κίσινγκερ δεν τα βρίσκει πολύ έξυπνα) ούτε για τις θλιβερές ομοιότητες των δυο Ισχυρών που θέλουν, λέει, να κυβερνήσουν τον Κόσμο, τρομάρα τους. Η απάντηση απευθύνεται και αφορά εμάς εδώ, τους Έλληνες, που λίγο από τα τσιπουράδικα, λίγο από τις εθνικές μεταγγίσεις, από δω κι από κει, κρατάνε κάποιοι ακόμα Θερμοπύλες “κι ας προβλέπουν(και είναι πολλοί που προβλέπουν) ότι οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε”, λέει καρτερικά ο Καβάφης.

Ο Μπαντέρα ήταν αρχηγός των Ουκρανών ναζί που πολέμησαν τους Ρώσους στο πλευρό του Χίτλερ. Το τάγμα Αζόφ είναι οι κληρονόμοι. Η Ουκρανή πράκτορας που έβαλε τη βόμβα και σκότωσε την κόρη του Ντούγκιν ήταν κατά τα φαινόμενα αζοφική, πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών. Η λογική απορία κάθε άσχετου πολίτη είναι πως οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες την εντόπισαν τόσο γρήγορα μετά την εκτέλεση της Ντούγκαινας αλλά δεν πήραν μυρουδιά τι ήθελε να κάνει, ενώ την παρακολουθούσαν, πότε μπήκε και που πήγε όταν το έσκασε. Ο Ντούγκιν ήταν στενά προσκείμενος στον Πούτιν αλλά τον είχε απομακρύνει εδώ και δεκαετίες. Το περιβάλλον Πούτιν προσέχει τις απόψεις του αλλά ο Ντούγκιν δεν ανήκει ούτε στους συμβούλους ούτε στον “κόσμο” του ηγέτη του Κρεμλίνου. Τα ελληνικά ΜΜΕ έχουν έγκυρους ανταποκριτές στη Μόσχα και εύκολα μπορούσαν να πληροφορηθούν τις ανωτέρω στοιχειώδεις πληροφορίες. Οι εμμονή στα περί στενής σχέσης Ντούγκιν-Πούτιν διευκολύνει προφανώς την προπαγάνδα εναντίον των Ρώσων. Αλλά παραπλανεί το ελληνικό κοινό. Θα ήταν σχεδόν ασήμαντο αν ήταν μοναδική εξαίρεση…